Szykuje się nowy deal Niemców z Rosjanami ponad głowami Polaków. Bruksela
daje zielone światło. Nasza gospodarka może stracić miliardy euro

Dlaczego niemiecki gigant chemiczny BASF zaczął wyzbywać się swoich
nawozowych aktywów? Powód jest prosty. Berlin - w ramach zacieśniania
relacji z Moskwą - chce, aby nawozy sztuczne do Europy trafiały głównie z
Rosji. Po drodze stoją jeszcze nasze zakłady chemiczne w Tarnowie i
Policach. Wystarczy jednak, że Bruksela (gdzie Niemcy odgrywają kluczową
rolę) przeforsuje zmianie unijnego prawa, które silnie uderzy w polskie
zakłady i uczyni Rosjan faktycznymi monopolistami w zakresie dostaw nawozów
do UE. Ten plan właśnie zaczyna być realizowany...                    W Unii Europejskiej mało co dzieje się z przypadku. A już na pewno o żadnym
przypadku nie może być mowy, gdy w grę wchodzą gigantyczne pieniądze.
Brukselscy urzędnicy zaczęli forsować przepisy ograniczające zawartość
kadmu w stosowanych na terytorium UE nawozach sztucznych. Unia chciałaby,
aby nawozy fosforowe mogły zawierać najwyżej 60 mg kadmu na kilogram. Po
trzech latach norma ma zostać obniżona do 40 mg, a po 12 - do 20 mg. Z
pozoru zmiana jest pozytywna - wszak chodzi o ekologię i ograniczenie
stężenia metali ciężkich w glebie. Problem w tym, że stężenie kadmu w
nawożonej glebie rośnie bardzo wolno. Przy obecnie obowiązujących
regulacjach potrzeba by było kilkuset lat, aby poziom tego metalu w
nawożonych glebach przekroczył dopuszczalne normy i zaczął być szkodliwy
dla zdrowia. Dlaczego zatem eurokratom nagle przypomniało się o stężeniu
kadmu?  Tak jak napisałem powyżej - nic w UE nie dzieje się z przypadku. Okazuje
się, że Rosja jako jedyna na świecie dysponuje złożami fosforytów, które
charakteryzują się niską zawartością kadmu. Acron - rosyjski gigant w
branży chemicznej (a jednocześnie największy konkurent polski zakładów
chemicznych) - produkuje nawozy, w które idealnie spełniałyby planowane
przez Brukselę nowe normy stężenia kadmu. Polscy producenci nawozów
sztucznych (z Azotami Tarnów na czele) sprowadzają ten surowiec z Afryki.
Tak samo robi branża chemiczna we Francji, Rumunii oraz Hiszpanii.
Niestety, po wejściu w życie forsowanych przez Brukselę nowych norm, nie
będzie on spełniał odpowiednich wymogów. Efekt tej zmiany dla polskiego sektora chemicznego (a pośrednio - dla całej
gospodarki) może być zły lub jeszcze gorszy. W scenariuszu "złym" zmianie
będzie musiał ulec kierunek sprowadzania fosforytów do Polski potrzebnych
do produkcji nawozów sztucznych (z południowego na wschodni), co
automatycznie wpłynie na zwiększenie kosztów produkcji. Szacuje się, że
Azoty, tak jak cały polski sektor chemiczny, może stracić na tej operacji
nawet 20 proc. przychodów! W wariancie "jeszcze gorszym" Rosja nie będzie
chciała w ogóle sprzedawać swoich niskokadmowych fosforytów, co - w
perspektywie kilkunastu lat - przyczyni się do likwidacji polskiej branży
producentów nawozów sztucznych. W skali roku mówimy o grubych miliardach
euro, które w tym przypadku zaczną płynąć do Rosji.

Plan musi być dogadany, gdyż niemiecki gigant chemiczny BASF, przewidując
konsekwencje nowych unijnych regulacji, zaczął już wyzbywać się swoich
nawozowych aktywów wiedząc, że w niedługim okresie czasu staną się one
nieopłacalne. Zgoda Berlina na stworzenie rosyjskiego monopolu w zakresie
dostaw nawozów sztucznych może wynikać z ustępstw Moskwy na innym poziomie
(np. obniżenia cen gazu dostarczanego do Niemiec gazociągiem Nord Stream).
Oczywiście, to tylko spekulacja, ale całkiem realna (patrząc na ostatnie
gesty i wypowiedzi niemieckich polityków). Tak czy inaczej największym
przegranym niemiecko-rosyjskiego dealu znowu będzie Polska...