Użytkownik "Hans Kloss" <mrdevilyn@gmail.com> napisał w wiadomości news:34cc2be6-67d6-43cd-af7b-79d35d8d5af8m20g2000prc.googlegroups.com...
Czyli ciąg dalszy kariery politycznej młodego "ja pierdolę"
platfonsa:
21-letni kandydat na radnego w Jaworznie, Dawid Ch. został zatrzymany
przez policję. [...] Jak udało się nam potwierdzić w dwóch
niezależnych źródłach, do zatrzymania 21-latka miało dojść kilka dni
temu. W domu Dawida Ch. znaleziono narkotyki. [...]Dawid Ch., znany
jest już z wpadki w czasie emitowanej na żywo przedwyborczej debaty.
Zapytany, co zrobiłby dla miasta jako radny, kandydat zamilkł, a po
chwili rzucił: "Ja pier... nie wiem!"[...]
Jak powiedział w rozmowie z Jaworznickim Portalem Społecznościowym
poseł Platformy Obywatelskiej, Wojciech Saługa, politycy tego
ugrupowania podjęli już czynności zmierzające do wykluczenia kandydata
na radnego z partii"

Bajki opowiada, jakby za narkotyki zaczęli wyrzucać z platfonsiarni to
by się tam chyba jeden Gowin ostał- a i to nie na pewno.
J-23

Projekcja (psychologia)
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Skocz do: nawigacji, szukaj
Projekcja (od łac. proicere, wyrzucać przed siebie) - w psychologii jeden z narcystycznych mechanizmów obronnych; przypisywanie innym własnych poglądów, zachowań lub cech, najczęściej negatywnych. Przyczyną jest większa dostępność tych poglądów, zachowań i cech u osoby, która je posiada, a tym samym łatwiejsze podciąganie pod daną kategorię.
Przykład: Matka krzyczy na dziecko. Sądzi, że dziecko jest wyjątkowo agresywne. W rzeczywistości sama jest agresywna.
Jak zwykle w przypadku mechanizmów obronnych; mamy tu dwa aspekty:
uniknięcie frustracji (matka nie musi się czuć winna za niesłuszne skarcenie dziecka)
zniekształcenie rzeczywistości (dziecko cierpi i nie rozumie, czemu jest karcone).
Projekcja często uzasadnia agresywne zachowania poprzez podbudowywanie wiary w agresywne nastawienie całego świata i konieczność samoobrony. Staje się to wówczas typowym symptomem paranoi[potrzebne źródło].
Spis treści
[ukryj]
1 Nosiciele projekcji
2 Projekcja wg Holmesa
3 Psychoanaliza
4 Terapia Gestalt


Nosiciele projekcji [edytuj]
Badania wykazały[potrzebne źródło], że ludzie nie projektują swoich cech ani na osoby zbyt podobne do nich (mogłoby to utrudnić udowadnianie, że samemu się tych cech nie posiada), ani na osoby zbyt odmienne (wówczas teza projekcji wydawałaby się niewiarygodna).
Projekcja wg Holmesa [edytuj]
Projekcja podobieństwa - projekcja cechy własnej, nieuświadomionej. Jest to odpowiednik Freudowskiej projekcji klasycznej. Polega na tym, że osoby, które posiadają pewne negatywne cechy, nie są tego świadome, przypisują te cechy innym w większym stopniu niż osoby świadome tych cech.
Projekcja atrybutywna - projekcja cechy własnej, świadomej. Polega na tym, że innym ludziom przypisuje się własne uświadomione cechy negatywne. Projekcja ta jest większa wtedy, gdy osoba, której przypisuje się cechy podobne do własnych jest lubiana i ceniona.
Projekcja panglosowsko-kasandryjska - przypisywanie innym cechy nie posiadanej przez siebie przy braku świadomości własnej cechy prowadzącej do projekcji. Projekcja kasandryjska polega na tym, że podmiot posiada nieświadome pozytywne uczucia, ale spostrzega świat jako negatywny. Projekcja ta jest odwróceniem projekcji panglosowskiej.
Projekcja komplementarna - projekcja cechy nie posiadanej przez siebie przy świadomości własnej cechy prowadzącej do projekcji.
Przykład. Osoba przestraszona postrzega innych jako groźnych lub osoba uległa spostrzega innych jako dominujących.
Psychoanaliza [edytuj]
Psychoanaliza rozróżnia dwa rodzaje projekcji:
psychotyczną
niepsychotyczną.
Ta pierwsza polega na spostrzeganiu nieakceptowanych wewnętrznych impulsów oraz ich pochodnych i zachowywanie się jakby były zewnętrzne w stosunku do ja.
Projekcja niepsychotyczna polega na przypisywaniu innym własnych, nieakceptowanych zachowań i impulsów. Pojęciem pokrewnym jest identyfikacja projekcyjna.
Terapia Gestalt [edytuj]
W ujęciu terapii Gestalt, projekcja to czynienie otoczenia odpowiedzialnym za to, co powstaje w ja, przypisywanie otoczeniu tego, co dzieje się w jednostce - impulsów, pragnień, ocen, człowiek, u którego mechanizm ten jest silnie rozwinięty ma tendencje do wypierania własnych impulsów i nieuznawania tych części siebie, z których impulsy te się rodzą, zdominowanie osobowości przez ten mechanizm powoduje, że świat jest spostrzegany jako pole, na którym zmagają się prywatne konflikty.

Zennon