Z mojego doświadczenia wynika, że w polskim wywiadzie lepsze są dziewczyny niż faceci. Ale Polacy w ogóle są dobrymi szpiegami. Idealnie się nadają do konspirowania, do konfabulowania, manipulowania - mówi były oficer polskiego wywiadu Vincent V. Severski w rozmowie z Anitą Czupryn.

Jak to jest być szpiegiem na emeryturze?
Szpieg nigdy nie jest na emeryturze.

To wiem. Pytam o to, czy pańska wiedza, umiejętności, doświadczenie nadal są wykorzystywane przez służby polskiego wywiadu?
My o sobie nigdy nie mówimy, że jesteśmy na emeryturze. Wiedzę, którą zdobywa się przez całe życie, gromadzi się w głowie, ona się odkłada, ale my nie jesteśmy właścicielami naszej własnej pamięci.

My ją posiadamy, ale nasza pamięć jest własnością państwa. Nie możemy nią dysponować. To duże utrudnienie w życiu. Odszedłem z wywiadu w 2007 r., ale charakter pracy, szczególnie w pionie operacyjnym, jest taki, że nie da się zostawić agentury, źródeł, jakie się prowadziło, z dnia na dzień. Ta nasza pamięć, która zostaje, jest tylko odtwórcza. Dlatego ja się nie zastanawiam, nie wspominam, nie kładę się do łóżka i nie wstaję z niego z myślą: "O, kurczę, zajmowałem się takimi sprawami". Mam wyćwiczoną pamięć i wiem, o czym nie należy pamiętać. Gdybym chciał pamiętać o tym wszystkim, co robiłem przez 27 lat, to siedziałbym teraz roztrzęsiony i znerwicowany.

Odszedł Pan z wywiadu w czasie, kiedy władzę w Polsce sprawowało Prawo i Sprawiedliwość. Co było powodem pańskiej rezygnacji ze służby?
Odszedłem na własną prośbę, ale nie z własnej woli. Powodów było 100, a może 150. Najprościej mówiąc, miałem dość. Byłem zmęczony, wyczerpany. Ale pracowałem 27 lat i nie wtopiłem - żyję. Ale moje osobiste powody to jedna sprawa. Druga to były powody zewnętrzne. Moim zdaniem służby - i mówię tu tylko o wywiadzie - są zbyt mocno, nie to, że wykorzystywane, choć one zawsze są, czy ktoś tego chce, czy nie, częścią instrumentarium politycznego państwa. Tak jest wszędzie na świecie. Ale nas ten PiS za bardzo kochał. A to jest niedobrze. Służb nie trzeba kochać, ale nie trzeba też ich kopać. Należy je zostawić w spokoju, żeby pracowały. Finansowo bardzo się poprawiło, ale w tym też był problem. PiS myślał, że nas kupi. Oczywiście oficerowie wywiadu chcą dobrze zarabiać, ale jeśli się nie czuje powołania do tej pracy, to nie ma tam co robić. Jeśli jednym daje się nieograniczone premie, bo są bliżej szefa, to w innych, którzy prowadzili bardziej ryzykowne operacje, a premii nie dostali, powstaje frustracja. W dawaniu premii nigdy nie ma sprawiedliwości. A wie pani, co jest najgorsze dla takiej służby jak wywiad? Demoralizacja i frustracja. Nie ma gorszej choroby.

Co najbardziej stresuje oficera wywiadu w trakcie jego pracy, w której przecież standardem jest udawanie kogoś innego, niż się jest?
To podstawowa treść naszego funkcjonowania: zmiana tożsamości. My już nawet czasami nie dostrzegamy, kim jesteśmy. Zdarzało mi się, że w urzędzie dawałem nie ten dowód, który trzeba. W banku ciągle miałem kłopoty z podpisem, bo nie miałem własnego podpisu. Miałem zmienione nazwisko, wyrobiony podpis służbowy, więc często musiałem go poprawiać. Ale zmiana tożsamości to jest abc funkcjonowania szpiega. A co jest najbardziej stresujące? Cały zawód jest stresujący. Jego podstawową cechą jest permanentny stres. Tego się nie dostrzega, to wychodzi po latach, w moim przypadku był to nowotwór krtani.


http://www.polskatimes.pl/artykul/563393,severski-polacy-sa-dobrymi-szpiegami-maja-te-zlodziejskie,id,t.html




Przemek

--

"Istnieje przedsiębiorstwo produkujące kłamstwa - PiS jako partia i "Gazeta Polska", media o. Rydzyka jako narzędzie propagandy.
 I nie chodzi tu tylko o kłamstwo smoleńskie, ale o kłamstwa dotyczące wielu innych spraw:  domniemanego obecnego rozbioru Polski, mitycznego dorobku politycznego Lecha Kaczyńskiego,
krzywdy ludzkiej, która jest wszechobecna i celowo implementowana."