# Jadwiga Staniszkis jest bardzo sympatyczna, ale przeważnie opowiada bajki. Musi robić za autorytet, bo strasznie nam brak ludzi. Słysząc jej wystąpienia, którymi z absolutnie poważną miną raczy widzów, niekiedy łapię się osłupiały za głowę. W ostatnich latach celuje w teoriach psychologizujących, objaśniając naukowo rzeczy, które od początku były wolne od namysłu. Zdarza się też, że lekką ręką wkracza przy takiej okazji na moje zawodowe podwórko, dlatego ze spokojem, że mocno jednak nie przesadzam, piszę to, co piszę. Przy czym znowu bez zbytniej przesady, nie chcę się nad nią specjalnie pastwić. Jak wspomniałem, jest sympatyczna, media ją lubią i jakby nie było jest nasza, co trzeba doceniać, bo łatwiej jej przez to nie jest.

     W zeszłym tygodniu wzięła się za Chińczyków, którzy nie chcą naszemu rządowi dokończyć autostrady. Wyszło jej niestety, że Chińczyków dzieli przepaść cywilizacyjna i nie są w stanie przystosować się do panującej u nas praktyki urzędniczej i przepisów. W szczególności, przyzwyczajeni do swojego krajowego standardu, gdzie rząd zwyczajowo ingeruje w procesy inwestycyjne i wbrew rachunkowi ekonomicznemu wpływa na decyzje przedsiębiorców, nie poradzili sobie z tym, że podwykonawcy nie "schodzą z kosztów", żeby wybudowanie autostrady mniej więcej się bilansowało. Cóż... zdziwieni Chińczycy pewnie są, kto by nie był, chociaż prawnicza warszafka plotkuje, że akurat w tym przypadku nieźle się zabezpieczyli, wynajmując dobrych prawników, którzy od dawna dbają o ich interesy. I jeśli nie puszczą w skarpetkach rządu po tym jak będzie odzyskiwał od nich owe słynne (telewizyjnie już odzyskane) 700 mln zł, to tylko dlatego, że pewnie nie będzie im się chciało albo obliczą, że nie warto.

      Nieopatrznie zeszło na chińskich budowlańców, chociaż od początku chodzi mi o chińskie jedwabie. W tym samym programie telewizyjnym Jadwiga Staniszkis powiedziała bowiem, że Chińczycy robią świetny jedwab, bo kilkanaście lat temu kupiła w Pekinie garsonkę ("O tę!" -- pokazała pani redaktor), prała ją od tego czasu wiele razy, i wciąż jest [garsonka] jak nowa, a przede wszystkim świetnie leży. Rzeczywiście, przysunąłem się do telewizora, garsonka leżała bez zarzutu. Świat Chińczykami stoi, przystrojony przy tym w ich garsonki -- przyszło mi nieco złośliwie do głowy. A zaraz po tym pomyślałem: "Oj, Jadzia, Jadzia..., ty sama jesteś jak ten chiński jedwab". A jeszcze potem mnie olśniło, że być może to właśnie Jadwiga Staniszkis znowu pomagała Jarosławowi Kaczyńskiemu ułożyć "nowy, uaktualniony" program PiS, o którym tyle się teraz mówi. I wtedy zacząłem się bać, bo Jadwiga Staniszkis absolutnie nie powinna podejmować się zajęć, które mają jakiś praktyczny wymiar. A już na pewno trzeba wtedy robić inaczej niż doradza. To jest jedyna szansa, że uniknie się katastrofy. Niestety, prawda, Jarosław Kaczyński czuje "miętę" do profesorów i innych uczonych mężów. Lubi sobie z nimi gawędzić i spekulować. Zupełnie inaczej niż Donald Tusk, którego ci wszyscy okularnicy po prostu szczerze i bezinteresownie denerwują. Podobno dlatego, że po spotkaniu nie chcą grać z nim w piłkę. A wiadomo, że miarą wartości człowieka jest dla premiera to, czy owemu człowiekowi uda się dwa razy z rzędu wrzucić piłkę z lewego skrzydła dokładnie pod jego prawą (lepszą) nogę. Nie wykluczam, że Donald Tusk ma w tym wypadku rację. Doradców trzeba wybierać bardzo starannie. A czasem lepiej ich w ogóle nie mieć. Na pewno warto natomiast jest mieć przynajmniej jedną jedwabną garsonkę z Chin. Jak to mówią: dobrze-leżącą i w czerwone kwiaty. #
Ze strony:
http://tiny.pl/hf4p5


--
stevep

Użytkownik "cirrus" <cirrus@tinvalid.tkdami.net> napisał w wiadomości news:itspro$f40$1news.vectranet.pl...

# Jadwiga Staniszkis jest bardzo sympatyczna, ale przeważnie opowiada bajki.

Biedaczka. Jej umizgi do prezesa spełzły na niczym. Pole odzyskała Szczypińska.

BomBel