Książka Iwo Cypriana Pogonowskiego opublikowana w języku polskim (http://www.pogonowski.com/wordpress/?page_id=2194 ) i angielskim (http://www.pogonowski.com/wordpress/?page_id=2215  ). Można ja pobrać w formacie PDF w częściach lub całości.
Fragmenty książki dotyczące Żydów:
(.)Polska zapewniła schronienie Żydom, których populacja zwiększała się i prosperowała w Polsce, ostatecznie ratując ich przed wymarciem zarówno w średniowieczu, jak i w późniejszych czasach, kiedy ludność żydowska była prześladowana, wysiedlana oraz zabijana w innych krajach Europy.
W pewnym okresie, ponad 80 procent wszystkich Żydów na świecie żyło w Polsce.
(.)król [Kazimierz Wielki] zrównał prawa Żydów w całej Polsce.
Uznał Żydów za grupę odrębną prawnie, narodowościowo, religijnie i kulturowo.
Uchodźcy żydowscy nadal napływali z Niemiec.
Stopniowo, Żydzi utworzyli na obszarze Polski największą społeczność żydowską na świecie, chronioną przez miejscowe prawo.
W miastach wprowadzono kary pieniężne za działalność wymierzoną przeciwko Żydom.
Połowa wpływów była wykorzystana, żeby pokryć szkody wyrządzone Żydom, połowa zaś trafiała do kasy państwowej.
Nowe prawo zakazywało również wysuwania przeciwko Żydom oskarżeń o mordy rytualne.
Oskarżenia takie pojawiły się w Polsce wraz z przybyciem niemieckich imigrantów.
(.)W roku 1454 król [Kazimierz IV Jagiellończyk] podpisał przywilej dla Żydów, pierwotnie wydany w 1264 r. i potwierdzający ich prawa autonomiczne.
(.)W 1485 r. podpisano w Krakowie ugodę regulującą przynależność rzemieślników żydowskich do cechów.
(.)W roku 1505 radomski sejm konstytucyjny uchwalił pierwszą polską konstytucję, zwaną Konstytucją Nihil Novi - nic nowego bez zgody ogółu szlachty, co oznaczało, że w Polsce nic nowego nie można zadecydować bez udziału izby poselskiej.
Izba poselska składała się z przedstawicieli sejmików regionalnych, lub powiatowych.
Nowa konstytucja zakazywała szlachcie podejmowania się handlu i rzemiosła pod groźbą utraty praw - było to bardzo korzystne dla Żydów.
(.)Imigranci żydowscy, którzy byli prześladowani na Zachodzie, dostali przyzwolenie na osiedlenie się i pomyślny rozwój we wszystkich zakątkach Polski od 1264 roku.
Pozwolono im wybierać własna starszyznę i zarządzać swoimi sprawami.
Był to okres odrodzenia społeczności żydowskiej w Rzeczypospolitej Polskiej.
W ten sposób Polska uratowała Żydów europejskich przed wymarciem, w czasach gdy rozkwitał polski parlamentaryzm.
Autonomia społeczności żydowskiej wzmocniła się na skutek powstania w roku 1530 w Lublinie "wielkiego domu sądu".
Bejt Din - wielki sąd rozciągał swoją jurysdykcję nad całą europejską populacją żydowską.
Dekret królewski przyznał w roku 1549 Żydom autonomię w nakładaniu i pobieraniu własnego podatku pogłównego, który został wynegocjowany z polskimi urzędnikami skarbowymi.
Żydowskie autonomiczne instytucje ustawodawcze osiągnęły w Polsce swoją dojrzałość.
Generalne sejmy żydowskie (congressus judaicus) zbierające się w Lublinie (1592-1764) były wzorowane na polskim Sejmie.
Był to unikatowy element w historii diaspory żydowskiej.
Wiek XVI i XVII to okres spirytualnej hegemonii Żydów polskich nad żydostwem światowym.
(.)W 1565 r. Sejm podjął się kodyfikacji prawa handlowego.
Wyłączył szlachtę z obowiązku płacenia ceł, anulował przywileje miast w magazynowaniu towarów i zakazał eksportu towarów polskich przez miejscowych kupców, przy czym nie nałożono żadnych ograniczeń na import.
Było to dokładnie odwrotnie, niż w europejskiej polityce handlowej, w ramach której wspierano import, cła zaś były nakładane na towary importowane.
Wielcy posiadacze ziemscy, którzy również byli właścicielami prywatnych miast, znaleźli się w konflikcie z mieszczanami i interesy swoje prowadzili z finansistami żydowskimi czerpiącymi zyski ze sprzedaży importowanych towarów, napojów alkoholowych, dzierżaw ziemskich, i tym podobnych.
Latyfundyści posiadali monopol na wyrób alkoholu i sprzedawali wódkę za pośrednictwem kupców żydowskich (których z kolei oskarżano o zachęcanie do pijaństwa).
(.)Dekret królewski o wcieleniu Ukrainy do Polski został zatwierdzony przez Sejm lubelski w 1569 r. (Ukraina była do tej pory częścią Wielkiego Księstwa Litewskiego).
Wejściu pruskich senatorów i posłów do Sejmu towarzyszyło udzielenie gwarancji wolności sumienia dla mniejszości ormiańskiej, muzułmańskiej i żydowskiej, bez przymusu nawracania się na chrześcijaństwo.
Oferta ta została przyjęta przez Ormian i muzułmanów.
Emancypację odrzucili Żydzi, dla których posiadana autonomia oparta na prawie talmudycznym była zadawalająca.
Populacja żydowska wolała nadal mówić w jidysz i pielęgnować oddzielną kulturę Judeo-germańską, opartą na języku oraz na żydowskich tradycjach etnicznych i religijnych.
Dlatego właśnie współczesne żydowskie systemy: prawny, sprawowania władzy i edukacyjny, jak też pojęcia filozoficzne i wierzenia religijne wykształciły się w Polsce w okresie między XVI a XVIII w.
Każdy Żyd, który przeszedł na katolicyzm, miał prawo wstąpić do stanu szlacheckiego.
(.)Po ratyfikacji elekcji przez Sejm, w 1576 r. nastąpiło odnowienie praw i swobód obywatelskich oraz przywilejów Żydów, których elita wówczas odgrywała rolę bankierów tak w Polsce jak i w Turcji.
(.)nigdy nie była wyjaśniona przyczyna nagłej śmierci króla Stefana Batorego w czasie, gdy przygotowywał wielką krucjatę przeciwko Turkom.
Nadwornym lekarzem króla był wówczas Żyd, którego podejrzewano o otrucie króla.
Było to w czasie kiedy tak w Polsce, jak w Turcji, rolę bankierów sprawowali Żydzi.
Śmierć króla Stefana Batorego zbiegła się z końcem złotego wieku Polski w polityce i na wojnie.
(.)Wielką zmianę na korzyść magnatów stanowiło zatwierdzenie przez Sejm w 1589 r. statutu ordynacji zamojskiej, czyli prawa dziedziczenia majątku na zasadzie majoratu przez najstarszego syna.
Sejm zatwierdził to prawo pod pozorem konieczności zapobiegania podziałowi wielkich majątków, które odtąd miały być dziedziczone w całości przez najstarszego potomka męskiego.
Ordynacja miała w rzeczywistości na celu utrzymanie potęgi ekonomicznej i wojskowej magnatów oraz ekspansje wielkich majątków magnackich, administrowanych i finansowanych przy pomocy Żydów, bankierów i arendarzy.
Arenda była formą rocznej dzierżawy z góry płatnej, głównie na Ukrainie gdzie arendarze wyzyskiwali i gnębili chłopów.
Magnaci, przy pomocy Żydów, wykupywali ziemię od szlachty i w ten sposób stopniowo zdobywali wystarczającą siłę, aby przekształcać republikę w oligarchię.
(.)Czystki etniczne, jakie miały miejsce na Ukrainie zakończyły się w 1648 r. mordem około 100 000 katolików i żydów.
Wówczas dobiegała końca "złota dekada" eksploatacji Ukrainy przez Żydów, według historii żydowskiej.
Wtedy wśród bankierów żydowskich szerzyło się przekonanie, że Żydom grozi wypędzenie z Polski podobnie jak i wcześniej Żydzi byli wypędzani z Anglii, Francji i Hiszpanii.
Bankierzy Żydowscy zaczęli przenosić kapitały z Polski do Brandenburgii i w ten sposób pomogli finansować stworzenie Królestwa Pruskiego ze stolicą w Berlinie w 1701 roku.

mkarwan pisze w wiadomości ip6uer$4hj$1@news.onet.pl na pl.soc.polityka w dniu wtorek 26 kwiecień 2011 19:12:

Książka Iwo Cypriana Pogonowskiego opublikowana w języku polskim
(http://www.pogonowski.com/wordpress/?page_id=2194 ) i angielskim
(http://www.pogonowski.com/wordpress/?page_id=2215  ). Można ja pobrać w
formacie PDF w częściach lub całości.
Fragmenty książki dotyczące Żydów:

skoro o takich starodawnych czasach, to może o tym: jak ludzie nauczyli się rozniecać ogień?

W dniu 2011-04-26 19:44, Marek Czaplicki pisze:

skoro o takich starodawnych czasach, to może o tym: jak ludzie nauczyli się rozniecać ogień?

Boisz sie czaplik, ze to twoim pochodzeniu ? Nie martw się, ww2 dawno
sie juz skończyła, mozesz wyjsc z ukrycia.