Ostatnie skandale korupcyjne dowodzą, że hasło „modernizacji", którym od
2007 r. mamią wyborców politycy PO, posłużyło rządzącej klice do zbudowania
potężnego aparatu urzędniczego opartego na nepotyzmie, biurokratycznych
procedurach i wszechogarniającym łapownictwie.

Na czym polega różnica między działaniami Weroniki Marczuk a ustawianymi
przetargami w MSZ-ecie? Dlaczego telefony Sobiesiaka do Chlebowskiego
należy zaliczyć do innej kategorii „interesów" niż wydanie przez
Ministerstwo Sportu 5 mln zł na komercyjny koncert Madonny? Czym różni się
afera Rywina od afery w Warmińsko-Mazurskiej Agencji Rozwoju Regionalnego
(WMARR), gdzie przyznawano dotacje unijne w zamian za łapówki?

Pierwsze z tych spraw – prywatyzacja, zmiany w prawie na telefon, pieniądze
za przepchnięcie ustawy – nie różnią się niczym od przekrętów z lat 90.,
choćby z czasów Kongresu Liberalno-Demokratycznego. Tymczasem afery, o
których głośno było w ciągu ostatnich kilku miesięcy, to świadectwa nowej
epoki w kryminalnej historii III RP.

Hasło na nowe czasy

Jeszcze dwadzieścia lat temu włoska mafia (a raczej mafie) gros swoich
dochodów czerpała z handlu narkotykami, przemytu broni i ze zbierania
haraczy. Dziś głównym źródłem zysków gangsterów z Italii stały się
wyłudzane dotacje unijne, dopłaty do gospodarstw rolnych i nieistniejących
upraw oraz państwowe przetargi. Podobne przeobrażenie przeszła niedawno
kamaryla skupiona wokół głównych partii okrągłostołowych. O ile jednak
włoska mafia – od dekad wrośnięta w społeczeństwo – nie potrzebowała
moralnego, a przede wszystkim politycznego uzasadnienia swojej metamorfozy,
o tyle układowi III RP było ono do zawłaszczenia kluczowych struktur
państwa wręcz niezbędne.

Taką legitymacją uprawniającą do wprowadzenia zmian – które miały przynieść
nieznane dotąd profity urzędnikom, przedsiębiorcom i politykom
zaprzyjaźnionym z partią rządzącą – stało się właśnie hasło „modernizacji"
kraju. Choć Donald Tusk wykorzystywał je już podczas zwycięskiej kampanii
wyborczej w 2007 r., nie straciło ono w szeregach PO popularności. Ostatnio
użył go Radosław Sikorski po październikowym referendum w Warszawie,
stwierdzając: „Cieszy, że Polacy znowu poparli modernizację". Słowem tym
uzasadnia się za rządów PO niemal wszystko: wielkie projekty
infrastrukturalne, kosztowne Euro 2012, informatyzację administracji
publicznej i budĹźetĂłwki, przetargi publiczne na organizowanie kampanii
reklamowych i wizerunkowych, oparcie rozwoju ekonomicznego na rozdawnictwie
funduszy unijnych, wreszcie zbiurokratyzowanie naturalnego procesu
konkurencji gospodarczej. W biznesie nie wygrywa dziś bowiem sprawniejszy
przedsiębiorca, lecz osoba umiejąca lepiej wypełniać wnioski lub mająca
odpowiednie kontakty w lokalnej agencji rozwoju regionalnego.

Trzeba powiedzieć wprost: jedynym realnym efektem „modernizacji" było
zbudowanie potężnego aparatu urzędniczego, opartego na nepotyzmie, zawiłych
procedurach i wszechogarniającym łapownictwie. A także – co nie jest bez
znaczenia – obracającego kolosalnymi pieniędzmi.

Aby nie być gołosłownym: w wymienianej przeze mnie już wcześniej aferze
Rywina chodziło o łapówkę w wysokości 17,5 mln dol., czyli ok. 60 mln zł.
Dla porównania: 66 mln zł zapłacił niedawno prywatnej firmie dolnośląski
urząd marszałkowski za stworzenie... strony internetowej promującej
województwo. Sprawa ta – w przeciwieństwie do afery Rywina, która
doprowadziła do całkowitego przemeblowania polskiej sceny politycznej – nie
zyskała nawet lokalnego rozgłosu.

Raj dla łapówkarzy

Pewnym wytłumaczeniem ciszy wokół skandalicznej decyzji śląskich urzędników
jest fakt, że prawdopodobnie wszystko odbyło się tam zgodnie z
obowiązującymi procedurami, a za jedyny dowód ewentualnego przestępstwa
mógłby posłużyć filmowy zapis wręczania łapówki (choć w sprawie Sawickiej i
to nie wystarczyło). To wspólna cecha wielu innych współczesnych afer, np.
opisywanej w „Gazecie Polskiej" sprzedaży Małopolskiej Sieci
Szerokopasmowej prywatnemu inwestorowi za 2,5 mln zł (dzień przed
transakcją sprzedający, czyli zarząd województwa, zagwarantował jej
finansowanie w wysokości 64 mln zł).

Ale przykład przetargu na Dolnym Śląsku jest charakterystyczny także z
innego powodu: ukazuje bezmierną zuchwałość władzy w marnowaniu na
„modernizację" gigantycznych środków publicznych. Na przykład w sprawie
spółki Cam Media, która w ostatnich pięciu latach otrzymała od rządu
zlecenia warte ponad 50 mln zł, razi najbardziej sam fakt wydawania przez
ministerstwa pieniędzy (zwłaszcza takich kwot) na promocję i obsługę
reklamową, a nie to, że wiceszefem firmy jest znajomy Sławomira Nowaka.
Niestety, resorty centralne to tylko wierzchołek góry lodowej: dziś
przetargi na „nowoczesne" kampanie promocyjne organizuje nawet gmina
Inowłódz, strefa gospodarcza gminy Olszewo-Borki czy Sądeckie Wodociągi
(które – to nie żart – w ramach „promocji rozbudowy kanalizacji" chcą
zamówić u prywatnej firmy reklamowe misie, walizkowe zestawy do grilla, 300
parasoli, damskie skórzane portfele, a nawet przenośne komplety podróżne do
butĂłw).

Oczywiście jeszcze większe kwoty trafiają na konta właścicieli firm
„modernizujących" Polskę w ramach projektów infrastrukturalnych. Budowa
nikomu niepotrzebnych stadionów za miliardy złotych, przepuszczanie
państwowych funduszy przez państwowe molochy inwestycyjne rodem z PRL-u
(powołana właśnie spółka Polskie Inwestycje Rozwojowe SA), informatyzacja
administracji publicznej (której, o dziwo, towarzyszy zwiększanie liczby
urzędników) oraz walka z tzw. wykluczeniem cyfrowym (w Małopolsce prowadzić
ją będzie za unijne dotacje firma byłego esbeka, eksposła PO oraz syna Lwa
Rywina) – to eldorado dla polityków, oficjeli i biznesmenów o lepkich
palcach.

Walka o przetrwanie układu

Jeszcze do niedawna większość społeczeństwa przymykała oczy na towarzyszące
„modernizacji" marnotrawstwo publicznych pieniędzy. Wynikało to z
prawdziwej wiary w to, że miliardy euro z Unii – nawet częściowo rozkradane
– przyczynią się do poprawy warunków życia. Fiasko projektów
„modernizacyjnych" widoczne jest już jednak gołym okiem: bezrobocie
wzrosło, konkurencyjność polskiej gospodarki jest niska, stan
infrastruktury kolejowej i drogowej woła o pomstę do nieba. Nie ma nawet
zapowiadanego po Euro 2012 boomu turystycznego i sportowego.

I właśnie to rozczarowanie, w którym utwierdzają Polaków coraz głośniejsze
doniesienia o rozmaitych nieprawidłowościach, przekłada się w ostatnich
miesiącach na gwałtowny spadek poparcia dla PO. Trzeba jednak pamiętać, że
rząd Tuska (i cała Platforma Obywatelska) walczy nie tylko o polityczne
przetrwanie, ale i o zachowanie – przynajmniej na kilka najbliższych lat –
kontroli nad dystrybucją ogromnych funduszy z Unii oraz z budżetu. To na
nich pasożytuje bowiem symbiotyczny układ władzy oraz uzależnionych od niej
urzędników i łapówkarzy. Konieczność kontynuowania „modernizacji" będzie
więc aż do samego końca PO zarówno hasłem wyborczym tej partii, jak i
realnym spoiwem jej zaplecza

PiS-owski PSYCHOPATA podpisujący się "Mark Woydak" (używający również innych
ksywek) piszacy z mx05.eternal-september.org uzywajacy czytnika
40tude_Dialog/2.0.15.1pl to OSZOŁOM PODSZYWANIEC. Fakt, ze podszywa sie pod
moje dane swiadczy o daleko posunietej chorobie psychicznej. Pity bez umiaru
denaturat i pędzony ze zgniłych buraków samogon z 3-ciego tłoczenia dokonaly
calkowitego spustoszenia w mĂłzgu tego osobnika. Nie ma juz dla niego
ratunku! Módlmy się bracia i siostry! Wspierajmy go w tych cięzkich
chwilach! Nie ma nikogo oporócz nas! Nawet zdychający pies i wyleniały ze
starości kot go opuścili! Pies nasrał mu pod drzwiami, a kot do
zapleśniałego od brudu wyra, które ten nieszczęśnik nazywa łózkiem. Świr ten
po całonocnym fistingu z podobnym sobie indywidium wylazł z nory i znów
zasrywa grupę z rozwalonego odbytu. Módlmy się bracia i siostry! Nadzieja na
pełny powrót do zdrowia psychicznego tego osobnika jest niewielka, a nawet
bliska zera ale spełnijmy chrześciański obowiązek! Wnośmy modły za
PiS-owskiego chorego psychicznie brata!

MW

--

Użytkownik "Mark Woydak" <mark.woydak@forst.gm.de> napisał w wiadomości news:zhnqb4tjoul5$.h9s2emx3i8cl.dlg40tude.net...

Ostatnie skandale korupcyjne dowodzą, że hasło „modernizacji", którym od
2007 r. mamią wyborców politycy PO, posłużyło rządzącej klice do zbudowania
potężnego aparatu urzędniczego opartego na nepotyzmie, biurokratycznych
procedurach i wszechogarniającym łapownictwie.

Na czym polega różnica między działaniami Weroniki Marczuk a ustawianymi
przetargami w MSZ-ecie? Dlaczego telefony Sobiesiaka do Chlebowskiego
należy zaliczyć do innej kategorii „interesów" niż wydanie przez
Ministerstwo Sportu 5 mln zł na komercyjny koncert Madonny? Czym różni się
afera Rywina od afery w Warmińsko-Mazurskiej Agencji Rozwoju Regionalnego
(WMARR), gdzie przyznawano dotacje unijne w zamian za łapówki?

Pierwsze z tych spraw – prywatyzacja, zmiany w prawie na telefon, pieniądze
za przepchnięcie ustawy – nie różnią się niczym od przekrętów z lat 90.,
choćby z czasów Kongresu Liberalno-Demokratycznego. Tymczasem afery, o
których głośno było w ciągu ostatnich kilku miesięcy, to świadectwa nowej
epoki w kryminalnej historii III RP.

Hasło na nowe czasy

Jeszcze dwadzieścia lat temu włoska mafia (a raczej mafie) gros swoich
dochodów czerpała z handlu narkotykami, przemytu broni i ze zbierania
haraczy. Dziś głównym źródłem zysków gangsterów z Italii stały się
wyłudzane dotacje unijne, dopłaty do gospodarstw rolnych i nieistniejących
upraw oraz państwowe przetargi. Podobne przeobrażenie przeszła niedawno
kamaryla skupiona wokół głównych partii okrągłostołowych. O ile jednak
włoska mafia – od dekad wrośnięta w społeczeństwo – nie potrzebowała
moralnego, a przede wszystkim politycznego uzasadnienia swojej metamorfozy,
o tyle układowi III RP było ono do zawłaszczenia kluczowych struktur
państwa wręcz niezbędne.

Taką legitymacją uprawniającą do wprowadzenia zmian – które miały przynieść
nieznane dotąd profity urzędnikom, przedsiębiorcom i politykom
zaprzyjaźnionym z partią rządzącą – stało się właśnie hasło „modernizacji"
kraju. Choć Donald Tusk wykorzystywał je już podczas zwycięskiej kampanii
wyborczej w 2007 r., nie straciło ono w szeregach PO popularności. Ostatnio
użył go Radosław Sikorski po październikowym referendum w Warszawie,
stwierdzając: „Cieszy, że Polacy znowu poparli modernizację". Słowem tym
uzasadnia się za rządów PO niemal wszystko: wielkie projekty
infrastrukturalne, kosztowne Euro 2012, informatyzację administracji
publicznej i budĹźetĂłwki, przetargi publiczne na organizowanie kampanii
reklamowych i wizerunkowych, oparcie rozwoju ekonomicznego na rozdawnictwie
funduszy unijnych, wreszcie zbiurokratyzowanie naturalnego procesu
konkurencji gospodarczej. W biznesie nie wygrywa dziś bowiem sprawniejszy
przedsiębiorca, lecz osoba umiejąca lepiej wypełniać wnioski lub mająca
odpowiednie kontakty w lokalnej agencji rozwoju regionalnego.

Trzeba powiedzieć wprost: jedynym realnym efektem „modernizacji" było
zbudowanie potężnego aparatu urzędniczego, opartego na nepotyzmie, zawiłych
procedurach i wszechogarniającym łapownictwie. A także – co nie jest bez
znaczenia – obracającego kolosalnymi pieniędzmi.

Aby nie być gołosłownym: w wymienianej przeze mnie już wcześniej aferze
Rywina chodziło o łapówkę w wysokości 17,5 mln dol., czyli ok. 60 mln zł.
Dla porównania: 66 mln zł zapłacił niedawno prywatnej firmie dolnośląski
urząd marszałkowski za stworzenie... strony internetowej promującej
województwo. Sprawa ta – w przeciwieństwie do afery Rywina, która
doprowadziła do całkowitego przemeblowania polskiej sceny politycznej – nie
zyskała nawet lokalnego rozgłosu.

Raj dla łapówkarzy

Pewnym wytłumaczeniem ciszy wokół skandalicznej decyzji śląskich urzędników
jest fakt, że prawdopodobnie wszystko odbyło się tam zgodnie z
obowiązującymi procedurami, a za jedyny dowód ewentualnego przestępstwa
mógłby posłużyć filmowy zapis wręczania łapówki (choć w sprawie Sawickiej i
to nie wystarczyło). To wspólna cecha wielu innych współczesnych afer, np.
opisywanej w „Gazecie Polskiej" sprzedaży Małopolskiej Sieci
Szerokopasmowej prywatnemu inwestorowi za 2,5 mln zł (dzień przed
transakcją sprzedający, czyli zarząd województwa, zagwarantował jej
finansowanie w wysokości 64 mln zł).

Ale przykład przetargu na Dolnym Śląsku jest charakterystyczny także z
innego powodu: ukazuje bezmierną zuchwałość władzy w marnowaniu na
„modernizację" gigantycznych środków publicznych. Na przykład w sprawie
spółki Cam Media, która w ostatnich pięciu latach otrzymała od rządu
zlecenia warte ponad 50 mln zł, razi najbardziej sam fakt wydawania przez
ministerstwa pieniędzy (zwłaszcza takich kwot) na promocję i obsługę
reklamową, a nie to, że wiceszefem firmy jest znajomy Sławomira Nowaka.
Niestety, resorty centralne to tylko wierzchołek góry lodowej: dziś
przetargi na „nowoczesne" kampanie promocyjne organizuje nawet gmina
Inowłódz, strefa gospodarcza gminy Olszewo-Borki czy Sądeckie Wodociągi
(które – to nie żart – w ramach „promocji rozbudowy kanalizacji" chcą
zamówić u prywatnej firmy reklamowe misie, walizkowe zestawy do grilla, 300
parasoli, damskie skórzane portfele, a nawet przenośne komplety podróżne do
butĂłw).

Oczywiście jeszcze większe kwoty trafiają na konta właścicieli firm
„modernizujących" Polskę w ramach projektów infrastrukturalnych. Budowa
nikomu niepotrzebnych stadionów za miliardy złotych, przepuszczanie
państwowych funduszy przez państwowe molochy inwestycyjne rodem z PRL-u
(powołana właśnie spółka Polskie Inwestycje Rozwojowe SA), informatyzacja
administracji publicznej (której, o dziwo, towarzyszy zwiększanie liczby
urzędników) oraz walka z tzw. wykluczeniem cyfrowym (w Małopolsce prowadzić
ją będzie za unijne dotacje firma byłego esbeka, eksposła PO oraz syna Lwa
Rywina) – to eldorado dla polityków, oficjeli i biznesmenów o lepkich
palcach.

Walka o przetrwanie układu

Jeszcze do niedawna większość społeczeństwa przymykała oczy na towarzyszące
„modernizacji" marnotrawstwo publicznych pieniędzy. Wynikało to z
prawdziwej wiary w to, że miliardy euro z Unii – nawet częściowo rozkradane
– przyczynią się do poprawy warunków życia. Fiasko projektów
„modernizacyjnych" widoczne jest już jednak gołym okiem: bezrobocie
wzrosło, konkurencyjność polskiej gospodarki jest niska, stan
infrastruktury kolejowej i drogowej woła o pomstę do nieba. Nie ma nawet
zapowiadanego po Euro 2012 boomu turystycznego i sportowego.

I właśnie to rozczarowanie, w którym utwierdzają Polaków coraz głośniejsze
doniesienia o rozmaitych nieprawidłowościach, przekłada się w ostatnich
miesiącach na gwałtowny spadek poparcia dla PO. Trzeba jednak pamiętać, że
rząd Tuska (i cała Platforma Obywatelska) walczy nie tylko o polityczne
przetrwanie, ale i o zachowanie – przynajmniej na kilka najbliższych lat –
kontroli nad dystrybucją ogromnych funduszy z Unii oraz z budżetu. To na
nich pasożytuje bowiem symbiotyczny układ władzy oraz uzależnionych od niej
urzędników i łapówkarzy. Konieczność kontynuowania „modernizacji" będzie
więc aż do samego końca PO zarówno hasłem wyborczym tej partii, jak i
realnym spoiwem jej zaplecza