Użytkownik - Grzegorz Z. napisał:

Mecze Lechia..........

  po meczach w Gdańsku i w Gdyni.

http://www.mmtrojmiasto.pl/390858/2011/10/22/podrozni-ostrzegaja-uwaga-na-kiboli-w-skm?category=sport

-- -- -- -- -- -- -- -- -- -- -- -- -- -- -- -- -- -- -- -- -- -- -- -- -- -- -- -- -- -- -- -- -- -- -- -- -
T. Sekielski:   My odkryliśmy ze zdumnieniem, Ĺźe pan był takim rasowym, nie chcę uĹźyć słowa „kibol", bo to się Ĺşle kojarzy, ale takim zaangaĹźowanym bardzo i to bardzo kibicem Lechii Gdańsk.

D. Tusk: Dawno temu, jako bardzo młody człowiek byłem twardym kibicem z tak zwanego młyna, czyli z tego miejsca gdzie jest na serio...

T. Sekielski: Panie premierze, dotarliśmy do ludzi, którzy pamiętają pana z tamtego okresu.

D. Tusk: Niemożliwe, to było trzydzieści pięć lat temu.

T. Sekielski: Też byliśmy zdziwieni.

(materiał wideo)
Dziennikarz: kiedy to wszystko się zaczęło, kiedy pan poznał Donalda Tuska wtedy młodego kibica?

M. Popielarz, kolega D. Tuska: Siedemdziesiąty drugi rok, awans Lechii Gdańsk do drugiej ligi, po wielu latach tułaczki w trzeciej lidze. Zainteresowanie Gdańszczan tym klubem, tą drużyną... Ja jeszcze chłopak ze szkoły podstawowej, Donald już licealista, kilkunastoletni chłopaczek, tworzyliśmy tutaj zręby klubu kibica Lechii Gdańsk, stąd w tym czasie znajomość moja z Donaldem Tuskiem. Trzydzieści pięć lat temu tu znajdowało się miejsce święte dla kibica, tak zwany „młyn", w Warszawie to się nazywa „żyletą" i tu siadali najbardziej zagorzali kibice, którzy ... Wśród nich Donald Tusk, zawsze Donald przychodził na ten stadion z braćmi Rybickimi, dzisiaj jego przyjaciele z ław poselskich. Ja jako młodszy chłopak, młodszy kolega z zazdrością zawsze patrzyłem i zawsze przy ich boku była zawsze jakaś fajna laseczka, dziewucha.

Dziennikarz: Jak w tamtych czasach nosił się Donald Tusk?

T. Wołek: Ceremonialny strój był bardzo okazały. Na głowie biało-zielony cylinder, na ramiona narzucona biało-zielona komża, obficie herbowana, z frędzlami, w barwach klubowych Lechii, czyli biało-zielonych.

M. Popielarz: Donek wstał z siedzenia w autobusie i na patriotyczną taką porywającą nutę Marsylianki zaśpiewał „Do boju Lechia Gdańsk, do boju Lechia Gdańsk"... Oczywiście ci młodzi ludzie, którzy tutaj są, nie wiedzą czyja to jest piosenka, ona się przyjęła, jest w repertuarze kibiców Lechii.
(koniec materiału wideo)

T. Sekielski: Jedna uwaga, Mateusz Hładki przygotował ten materiał, śledził pana przeszłość. A dzisiaj pan jako poseł z Warszawy kibicuje Lechii czy Legii?

D. Tusk: To jest najbardziej niepolityczne pytanie jakie możecie zdać.

T. Sekielski: I dlatego zadaliśmy.

D. Tusk: Jako poseł warszawski, jako mieszkaniec Gdańska, jako małżonek Gosi, która jest z Gdyni, teściowa nadal mieszka niedaleko dawnego stadionu Arki, wszyscy z Trójmiasta wiedzą co to oznacza i...
(...)

T. Sekielski: Często się pan bił?

D. Tusk: Nie nazywajmy tego w taki brutalny sposĂłb.

T. Sekielski: No nie, mnie się zdarzało jak byłem młodszy.

D. Tusk: Właśnie kiedy zauważyłem, że Tomek Wołek uczestniczy w waszym felietonie, to bałem się, że opowie kilka sytuacji z meczów wyjazdowych, z Bydgoszczy, z Olsztyna.

T. Sekielski: Czy to pan wywijał jakimś wężem - tak?

D. Tusk: Nie, zostawmy te szczegóły.


--
Wszędzie wieczność zębami kłapie.

Nie zmieniaj tematów nie swoich wątków.

--
Socjalizm nigdy nie zapuścił w Ameryce korzeni bo biedni w tym kraju nie
uważają się za wyzyskiwany proletariat, tylko za milionerów w przejściowych
tarapatach. John Steinbeck

Użytkownik - Grzegorz Z. napisał:

Nie zmieniaj tematów nie swoich wątków.

Mat!
T. Sekielski:   My odkryliśmy ze zdumnieniem, Ĺźe pan był takim rasowym, nie chcę uĹźyć słowa „kibol", bo to się Ĺşle kojarzy, ale takim zaangaĹźowanym bardzo i to bardzo kibicem Lechii Gdańsk.

D. Tusk: Dawno temu, jako bardzo młody człowiek byłem twardym kibicem z tak zwanego młyna, czyli z tego miejsca gdzie jest na serio...

T. Sekielski: Panie premierze, dotarliśmy do ludzi, którzy pamiętają pana z tamtego okresu.

D. Tusk: Niemożliwe, to było trzydzieści pięć lat temu.

T. Sekielski: Też byliśmy zdziwieni.

(materiał wideo)
Dziennikarz: kiedy to wszystko się zaczęło, kiedy pan poznał Donalda Tuska wtedy młodego kibica?

M. Popielarz, kolega D. Tuska: Siedemdziesiąty drugi rok, awans Lechii Gdańsk do drugiej ligi, po wielu latach tułaczki w trzeciej lidze. Zainteresowanie Gdańszczan tym klubem, tą drużyną... Ja jeszcze chłopak ze szkoły podstawowej, Donald już licealista, kilkunastoletni chłopaczek, tworzyliśmy tutaj zręby klubu kibica Lechii Gdańsk, stąd w tym czasie znajomość moja z Donaldem Tuskiem. Trzydzieści pięć lat temu tu znajdowało się miejsce święte dla kibica, tak zwany „młyn", w Warszawie to się nazywa „żyletą" i tu siadali najbardziej zagorzali kibice, którzy ... Wśród nich Donald Tusk, zawsze Donald przychodził na ten stadion z braćmi Rybickimi, dzisiaj jego przyjaciele z ław poselskich. Ja jako młodszy chłopak, młodszy kolega z zazdrością zawsze patrzyłem i zawsze przy ich boku była zawsze jakaś fajna laseczka, dziewucha.

Dziennikarz: Jak w tamtych czasach nosił się Donald Tusk?

T. Wołek: Ceremonialny strój był bardzo okazały. Na głowie biało-zielony cylinder, na ramiona narzucona biało-zielona komża, obficie herbowana, z frędzlami, w barwach klubowych Lechii, czyli biało-zielonych.

M. Popielarz: Donek wstał z siedzenia w autobusie i na patriotyczną taką porywającą nutę Marsylianki zaśpiewał „Do boju Lechia Gdańsk, do boju Lechia Gdańsk"... Oczywiście ci młodzi ludzie, którzy tutaj są, nie wiedzą czyja to jest piosenka, ona się przyjęła, jest w repertuarze kibiców Lechii.
(koniec materiału wideo)

T. Sekielski: Jedna uwaga, Mateusz Hładki przygotował ten materiał, śledził pana przeszłość. A dzisiaj pan jako poseł z Warszawy kibicuje Lechii czy Legii?

D. Tusk: To jest najbardziej niepolityczne pytanie jakie możecie zdać.

T. Sekielski: I dlatego zadaliśmy.

D. Tusk: Jako poseł warszawski, jako mieszkaniec Gdańska, jako małżonek Gosi, która jest z Gdyni, teściowa nadal mieszka niedaleko dawnego stadionu Arki, wszyscy z Trójmiasta wiedzą co to oznacza i...
(...)

T. Sekielski: Często się pan bił?

D. Tusk: Nie nazywajmy tego w taki brutalny sposĂłb.

T. Sekielski: No nie, mnie się zdarzało jak byłem młodszy.

D. Tusk: Właśnie kiedy zauważyłem, że Tomek Wołek uczestniczy w waszym felietonie, to bałem się, że opowie kilka sytuacji z meczów wyjazdowych, z Bydgoszczy, z Olsztyna.

T. Sekielski: Czy to pan wywijał jakimś wężem - tak?

D. Tusk: Nie, zostawmy te szczegóły.

--
Wszędzie wieczność zębami kłapie.