autor : Kazimierz Turalinski


http://books.google.pl/books?id=HVa-AQAAQBAJ&pg=PA7&hl=pl&source=gbs_toc_r&cad=3#v=onepage&q&f=false

[...]

Już przeszło dwie dekady minęły od powstania na terytorium Polski pierwszych, zaawansowanych organizacyjnie struktur przestępczych. Dwa główne nurty obejmowały połączoną działalność kryminalną i narkotykową oraz czyny charakterystyczne dla tzw. białych kołnierzyków: oszustwa gospodarcze i podatkowe, pranie brudnych pieniędzy, masowe defraudacje majątku państwowego a później dotacji z Unii Europejskiej. Trzon pierwszej kategorii skupiony został początkowo wokół tzw. Pruszkowa i Wołomina oraz gangu Krakowiaka, a o schedę po nich walczyły „Mokotów” i liczne mniejsze grupy przestępcze. Stale jednak funkcjonował w Warszawie kilkuosobowy „zarząd”, dominujący nad kryminalną mapą Mazowsza i innych regionów. Trzon sektora ekonomicznego zmonopolizowały gospodarcze ośmiornice tzw. Mafii Paliwowej i podmioty przejęte w toku prywatyzacji. Na czoło wybiły się budowlane spółki giełdowe, oszukujące podwykonawców wielkich inwestycji drogowych i mieszkaniowych przy pomocy „łańcucha” sztucznie doprowadzanych do bankructwa pośredników z osobowością prawną. Do niedawna te dwa, wydawałoby się jakże odległe i w pełni autonomiczne światy, a nawet poszczególne ogniwa w przestępczości ekonomicznej, zachowywały pozory niezależności i ograniczonego przepływu kapitału. Finansjery i pospolitych bandytów miało nie łączyć nic. Czas pozorów dobiegł jednak końca. Sztandary zostały połączone, a to, co dotąd nazwać można było jedynie „objawami mafii”, przerodziło się w trwałą symbiozę wielkiego kapitału i twardych pięści – wspieraną indolencją służb państwowych. Już mamy nad Wisłą mafię. Potężną, jak ta rządząca Sycylią w latach 70-tych i 80-tych. Tylko inaczej skonstruowaną.

Od 2010 roku organa ścigania i sądy w całym kraju dążyły do szybkiego zamknięcia najgłośniejszych śledztw III RP. Główne wątki wielomiliardowej afery paliwowej zostały umorzone na etapie postępowań przygotowawczych, a odczytane we wcześniejszych latach w Krakowie, Szczecinie i Zielonej Górze akty oskarżenia nie spotkały się z przychylnością składów orzekających. Sądy nie dostrzegły winy nawet tam, gdzie przedsiębiorcy przyznali się do popełnionych oszustw podatkowych, a zabezpieczone przez śledczych faktury, opiewające na setki milionów zł, uznano za niedostatecznie wiarygodne dowody. W strukturze działać miało przeszło 1200 spółek, a ropa Mafii Paliwowej wypełniała nawet zbiorniki lidera polskiego rynku petrochemicznego PKN ORLEN i baki ponad tysiąca radiowozów śląskiej policji. Później tamtejszy komendant wojewódzki oskarżony został o korupcję i ujawnienie „nafciarzom” tajnych dokumentów o śledztwach CBŚ. W zarządach i radach nadzorczych spółek paliwowych zasiadali krewni premiera Oleksego, a także małżonki ówczesnego szefa Biura Ochrony Rządu i jego zastępcy. Jeden z przedsiębiorców zeznawał początkowo, że łapówki, za prowadzenie działalności na taką skalę, trafiały na szwajcarskie konta bankowe m.in. ówczesnego prezydenta. Tego samego, który na szybko (w trybie nadzwyczajnym) ułaskawiał Petera Vogla – bankowca z Zurichu podejrzewanego o obsługę tych właśnie „brudnych” rachunków a skazanego wcześniej w Polsce za brutalne zabójstwo na tle rabunkowym. Ale podobno żadnej mafii na rynku paliw wcale nie było. Nawet wspomniany komendant został uniewinniony.

   Szerzący w latach 90-tych terror kryminalny przywĂłdcy i „żołnierze” Pruszkowa w większości rĂłwnieĹź uniknęli kar, a jeśli juĹź zapadały wyroki skazujące, to wyjątkowo łagodne i za drobne występki. PowaĹźne zbrodnie uniknęły zemsty ślepej Temidy. Najpewniej podobnie zakończy się proces oskarĹźonych o zgładzenie gen. Papały – pruszkowskiego bossa o pseudonimie Słowik i płatnego zabĂłjcy Ryszarda Boguckiego. Choć akt oskarĹźenia został juĹź dawno odczytany, nieoczekiwanie za tą samą zbrodnię „konkurencyjny” prokurator zatrzymał drobnego złodzieja i zarazem świadka koronnego o pseudonimie Patyk. Na co dzień kradł on luksusowe limuzyny, lecz tylko w tym wyjątkowym przypadku precyzyjnym strzałem w głowę z pistoletu z tłumikiem zabić miał swego przypadkowego sąsiada, ktĂłrym pechowo był generał. Ostatecznie porzuconym łupem rozboju paść miało należące do ofiary, niewiele warte, Daewoo Espero. Niedawno w więzieniu zmarł Artur Zirajewski, ostatni ze świadkĂłw obciążających o tą zbrodnię liderĂłw Pruszkowa. Przyczyną śmierci był zator tętnicy płucnej związany z ostrym zatruciem lekami psychotropowymi. Pochodzenia lekĂłw nie ustalono.

   Ostatecznie umorzono teĹź wątki domniemanych samobĂłjstw mordercĂłw Krzysztofa Olewnika oraz pilnującego ich straĹźnika więziennego. Wszyscy zamieszani w sprawę zostali w krĂłtkich odstępach czasu odnalezieni z pętlami wisielczymi na szyjach, a zarĂłwno rodzina Olewnika, jak i media, upatrywały w tych zdarzeniach eliminacji świadkĂłw mogących wskazać rzeczywistych zleceniodawcĂłw porwania i zbrodni. Podobnie po cichu zamknięto wiele innych śledztw godzących w przestępczość zorganizowaną. Jak się po dwudziestu latach okazało, Polska to wyjątkowo bezpieczny kraj. Wszystkie powaĹźniejsze przestępstwa obciążać miały przypadkowych opryszkĂłw z co najwyĹźej zawodowym wykształceniem, a Ĺźadnych kontaktĂłw półświatka ze słuĹźbami specjalnymi, politykami oraz rekinami biznesu nie było. Mafii nie ma, a wszyscy podejrzani są niewinni. I dobrze ustawieni finansowo w nowym, wspĂłlnym biznesie.

   Wielki projekt budowy drĂłg i autostrad zagospodarować miał środki publiczne w kwocie sięgającej 150 miliardĂłw zł, w tym liczne dofinansowania unijne. Odnowa infrastruktury komunikacyjnej była nie tylko szansą na awans cywilizacyjny kraju, ale i okazją do malwersacji na nieodnotowaną w historii skalę. W tym punkcie, po raz pierwszy, spotkały się wszystkie liczące się struktury przestępcze. Od nizin aĹź po sam szczyt. Jak jedna, wielka i zgodna rodzina. Wiodące spółki giełdowe uzyskały zamĂłwienia publiczne o wielomiliardowej wartości, lecz w duĹźej mierze niezgodnie z prawem zamĂłwień publicznych i logiką. Strategiczne kontrakty GDDKiA przydzielała bez przetargu i nawet 50% poniĹźej kosztorysĂłw podmiotom nieposiadającym ani doświadczenia w budowie drĂłg, ani parku maszyn, ani teĹź wykwalifikowanej kadry. Było oczywiste, Ĺźe uniknięcie gigantycznych strat, juĹź o zysku nie wspominając, moĹźliwe będzie jedynie w przypadku nierozliczenia podwykonawcĂłw. Po otrzymaniu zapłaty spółki ogłaszały upadłość, a pieniądze zamiast na budowniczych drĂłg wydawane były na inne – wcześniej sztucznie wyreĹźyserowane – zobowiązania. Do kontrolowanych „wierzycieli” z kaĹźdego odcinka robĂłt trafiało po kilkaset milionĂłw zł. Inni liderzy rynku budowlanego korzystali z rejestrowanych na figurantĂłw spółek pośredniczących – rĂłwnieĹź nieposiadających sprzętu i kadry, ktĂłre po zakończeniu prac i przed rozliczeniem rzeczywistych podwykonawcĂłw pozostawiano bez pieniędzy. W obu przypadkach środki publiczne trafiały do zewnętrznych beneficjentĂłw, a drogi powstawały nakładem uczciwych, małych firm budowlanych. Kreatywny biznes Ĺźerujący na słabości prawa gospodarczego oddziela od działalności mafijnej cienka granica, za ktĂłrą na porządku dziennym są zabĂłjstwa, zastraszanie i korupcja na szczeblu rządowym. W Polsce, tak jak wieki temu we Włoszech, juĹź ją przekroczono.

   Pierwszą oznaką afery była nagła śmierć prezesa jednej z najbardziej zadłuĹźonych spółek – budującej autostradę A2 DSS. Na nim właśnie kończyła się większość tropĂłw umoĹźliwiających połączenie katastrofy finansowej z masowymi oszustwami i najbogatszymi biznesmenami. Zmarły zawsze mĂłgł liczyć na protekcję ze strony politykĂłw prawicy, a w sprawie kontraktu autostradowego w imieniu DSS skutecznie interweniował w ministerstwach Infrastruktury, Spraw Zagranicznych i Skarbu Państwa dawny premier, wywodzący się z ZChN Kazimierz Marcinkiewicz. Wiele lat temu prezes był jednym z dwĂłch pełnomocnikĂłw zamieszanego w machinacje finansowe majątkiem spółki PZU Ĺťycie Grzegorza Wieczerzaka. Drugi pełnomocnik (Piotr Głowala) został zamordowany przez nieznanych sprawcĂłw. Innym przyjacielem Wieczerzaka jest pochodzący z Kielc multimiliarder Michał Sołowow, ktĂłry fortunę zbił na budowie biurowcĂłw PZU oraz w wyniku serii kontrowersyjnych transakcji skutkujących m.in. zuboĹźeniem Skarbu Państwa i przejęciem za ułamek realnej wartości lub zupełnie bezpłatnie atrakcyjnych działek budowlanych. Jeszcze przed inwestycją w autostrady DSS przejął właśnie w Kielcach kopalnię niezbędnego do budowy nasypĂłw drogowych kruszywa, a juĹź po upadku spółki zaufani podwykonawcy prezesa, w ramach nieoficjalnej kompensaty strat, przejmowali w wojewĂłdztwie świętokrzyskim grunty i właśnie kopalnie. WśrĂłd szczęśliwcĂłw znalazły się osoby z kręgu byłego premiera Leszka Millera, byłego ministra infrastruktury Cezarego Grabarczyka oraz „żołnierze” dawnych zbrojnych gangĂłw. DSS zakończyła działalność z zaległościami rzędu 700 milionĂłw zł, choć Minister Nowak cały czas zapewniał, Ĺźe spółka jest sprawdzona i nie grozi jej upadłość...

   Podobnie wyglądały realia realizacji innych kontraktĂłw autostradowych. Zewnętrzni podwykonawcy niepowiązani ze środowiskami politycznymi ani przestępczymi w duĹźej części stali się sponsorami polskich drĂłg, bez większych szans na odzyskanie utraconego wynagrodzenia. Tzw. Ustawa Nowaka miała ochronić interes finansowy budowniczych, lecz w praktyce objęła jedynie pierwsze ogniwa łańcucha podwykonawcĂłw, czyli głównie spółki rejestrowane na „słupĂłw” i niewystępujące z roszczeniami, albo właśnie zaufanych kontrahentĂłw giełdowych gigantĂłw. Tym samym Rzeczpospolita otoczyła szczegĂłlną opieką prawną oszustĂłw, tak jak miało to miejsce w latach 90-tych przy wprowadzaniu ustaw i rozporządzeń regulujących polski rynek paliwowy. Co najmniej jedna z wiodących spółek do zamknięcia kontraktu musiała teĹź przedstawić GDDKiA sfałszowaną dokumentację, bowiem choć podwykonawcy nie podpisali rozliczeń, to do kierownika odpowiedzialnego za rozliczenie projektu trafiły oświadczenia potwierdzające zapłatę wszystkim podwykonawcom. Podobnych tolerowanych nieprawidłowości było mnĂłstwo, a oficjalne pisma, w ktĂłrych wyjaśniano dostawcom materiałów budowlanych, sprzętu i robotnikĂłw powody braku uregulowania naleĹźności pozostawały wzajemnie sprzeczne. Skala tych oszustw sięgnęła setek milionĂłw zł, a pokrzywdzonych zaczęli nachodzić przestępcy związani z dawnymi, potężnymi gangami. Początkowe „życzliwe” rady zalecające odstąpienie od roszczeń zastąpiły bezpośrednie groĹşby pozbawienia Ĺźycia. Budowlańcy usłyszeć teĹź mogli, Ĺźe zagroĹźone są ich dzieci a cĂłrki moĹźe spotkać coś gorszego od pobicia. Jednemu z przedsiębiorcĂłw zaangaĹźowanych w ujawnienie oszustw odkręcono wszystkie koła w samochodzie w taki sposĂłb, Ĺźe przy większej prędkości doszłoby do katastrofy. Innego ciężko pobito i noĹźami przecięto mu ścięgna. Miał przekazać pozostałym, zaangaĹźowanym „za bardzo”, wiadomość, Ĺźe czas odpuścić. Sam zrezygnował z dalszej walki o zapłatę. Większość postanowiła działać.

   Dziennikarskie śledztwo ujawniło kolejne nieprawidłowości. Walce i koparki nie mają duĹźych wymagań, co do czystości paliwa, w związku z czym co najmniej część placĂłw budowy uczyniono miejscami zbytu dla nieobciążonego akcyzą i VAT-em taniego, bo teĹź zanieczyszczonego, diesla z przemytu. Niewiele lepsze produkty olejopodobne trafiają do bakĂłw ciężarĂłwek. Na południu Polski za dostawy odpowiadają głównie spółki barona K. z Podkarpacia. Ten sam lider Mafii Paliwowej kilka
lat wcześniej zdobył duże wpływy w trzebińskiej rafinerii, a pokazem jego siły była eliminacja z rynku biopaliw przedsiębiorstwa warszawskiego antyterrorysty „Robsona”. Innym organizatorem „słupów” i dostaw paliw na budowy nasypów była koncesjonowana spółka naftowo-budowlana H. ze Śląska, należąca do krewnego żony byłego prezydenta.

   Kolejnymi ĹşrĂłdłami dochodu stają się nieruchomości, głównie te należące do Skarbu Państwa. ZarĂłwno przedsiębiorcy odpowiedzialni za defraudacje w trakcie procesu prywatyzacyjnego, działacze partyjni, jak i emerytowani gangsterzy (przyjmujący często rolę zaufanych powiernikĂłw-figurantĂłw) masowo przejmują bezwartościowe pola i ugory oraz dziś nieeksploatowane a dawniej uwaĹźane za strategiczne złoĹźa surowcĂłw. Przypadkiem zbiega się to w czasie z budową dwupasmowych drĂłg do tych zapomnianych terenĂłw i ze zmianą ich charakteru na planach zagospodarowania przestrzennego. To, co jeszcze kilka dni wcześniej było warte grosze, zamienia się w złoto. Drugi cel to grunty, spod ktĂłrych uzyskać moĹźna idealny dostęp do złóż gazu łupkowego. Nie chodzi jednak głównie o wydobycie, a o blokowanie eksploatacji. Dzięki temu monopol Rosji na dostawy zostanie zachowany i za taką, pasywną, postawę nasi dotychczasowi kontrahenci ze Wschodu chętnie zapłacą. Nie oni jedni, gdyĹź marginalizacją Polski na energetycznej mapie świata są zainteresowani rĂłwnieĹź nasi zachodni „sojusznicy” i z tego kierunku takĹźe płyną finanse na cele wywiadu i sabotaĹźu energetycznego. Jawnie zapowiadanym kolejnym etapem oszustw budowlanych stać ma się wsparta miliardowymi środkami unijnymi renowacja torowisk PKP. Razem więc zarabiać moĹźna na wiele bezpiecznych sposobĂłw. Dlatego dziś juĹź nikt powaĹźny nie myśli o strzelaniu, a wiodące środowiska przestępcze rzadko dokonują czynĂłw pozostawiających materialne dowody zbrodni.

   Napady na banki, konwoje, zabĂłjstwa, czy nawet włamania i kradzieĹźe pojazdĂłw są zbyt ryzykowne i niskodochodowe, stąd pozostawiono je „młodym wilkom” niemającym niczego do stracenia. Dzięki temu wykrwawieni i wciąż osłabiani aresztowaniami nie będą przeszkadzać w zdobywaniu prawdziwych pieniędzy. Tymczasem te płyną szerokim strumieniem takĹźe z tradycyjnego handlu narkotykami, prostytucji i korupcyjnego wygrywania przetargĂłw. W nich nie ma „ofiary”, a zachowanie zdarzenia w tajemnicy pozostaje w zgodnym interesie wszystkich stron transakcji. Popełniane przy okazji przekupstwo stróşów prawa i działaczy politycznych staje się długoterminową oraz pożądaną inwestycją, gdyĹź raz sprzedani przymykać oczy będą musieli juĹź zawsze i na wszystko. Przyjmowanie zwitkĂłw banknotĂłw przychodzi lekko. Łatwo dochować kupowanej dyskrecji, skoro nikt nie krzyczy o przestępstwie. Pieniądze otrzymane (pozornie) za nic. Z kolei wielomilionowe oszustwa gospodarcze wyreĹźyserowane na spory cywilnoprawne teĹź nie rodzą ryzyka interwencji prokuratora. Wiadomo bowiem, Ĺźe urzędnik z budĹźetĂłwki nawet jeśli bardzo będzie chciał, to nie zdoła pojąć arkanĂłw wielopłaszczyznowych machinacji rozbitych pomiędzy licznymi spółkami kapitałowymi ulokowanymi w róşnych krajach. Dwa najwaĹźniejsze ĹşrĂłdła dochodĂłw są zabezpieczone, a zyski płynnie lokowane w legalnych przedsięwzięciach, takich jak ziemia przeznaczona (dopiero w zamyśle urzędnikĂłw) pod nowe inwestycje, drogi i kopalnie.

   W tle skonsolidowanego świata przestępczego i wielkich pieniędzy nie trudno dostrzec, jako element łączący, dawnych słuĹźb specjalnych. Kielecki miliarder rozpoczął złotą serię kontraktĂłw od przyjaĹşni z majorem kontrwywiadu WSW – słuĹźby później płynnie przekształconej w okrytą kontrowersjami WSI. Ten sam major pełnił funkcję dyrektora generalnego w Urzędzie Rady MinistrĂłw w czasie, gdy urząd ten przekazywał nieodpłatnie działki budowlane w sercu Warszawy na cele spółdzielcze. Sołowow przejął parcele i zbudował tam apartamentowiec. Wszelkie śledztwa w tej sprawie umorzono.

Później oficer został szefem gabinetu Aleksandra Kwaśniewskiego, a miliardera uczynił stałym gościem prezydenta. Po zakończeniu kariery w budżetówce był prezesem litewskiej spółki należącej do Sołowowa, a jego miesięczna pensja sięgać miała 50 000 dolarów.

   Przestępstwa paliwowe zaczęły się od nielegalnego importu tankowcĂłw pełnych ropy z rosyjskich baz wojskowych. Surowiec ten przechowywano w zbiornikach należących do Marynarki Wojennej, a dystrybucję prowadziły na terenie całego kraju zaleĹźne od wojskowych spółki handlowe. Z powodu przedawnienia nikt nie poniĂłsł kary. Niespełna dekadę później jeden z liderĂłw tzw. Mafii Paliwowej odwiedzał na Kremlu tamtejszego Ministra Gospodarki, a kilka dni po tym spotkaniu doszło do historycznej wizyty Władimira Putina w Polsce i intensywnych rozmĂłw z Kwaśniewskim oraz z Millerem na temat przekazania Rosjanom obiektĂłw strategicznych dla polskiego sektora naftowego. Pokłosiem tych negocjacji było zatrzymanie prezesa PKN ORLEN przez ABW i odwołanie go z funkcji pod fałszywym zarzutem popełnienia przestępstw oraz dalsze rozmowy w sprawie faktycznej monopolizacji polskiego rynku paliw płynnych, prowadzone juĹź w Wiedniu przez pułkownika KGB Władimira Ałganowa z jednym z najbogatszych PolakĂłw Janem Kulczykiem. WĂłwczas petrochemicznego giganta zdominowały osoby, ktĂłre dziesięć lat wcześniej współpracowały przy dystrybucji paliw przemyconych środkami Marynarki Wojennej. Brat dowĂłdcy MW pełnił stanowiska tak szefa Rady Nadzorczej PKN Orlen, jak i prezesa Kulczyk Holding. Dziś, po upływie kolejnej dekady, Kwaśniewski pobiera 52 000 zł pensji jako doradca Kulczyka, ktĂłry nowym celem swych inwestycji uczynił przejmowanie kopalni węgla kamiennego. W minionych latach miliarder rĂłwnieĹź inwestował w autostrady. Za pośrednictwem Kulczyk Holding SA kontroluje 45% spółki eksploatacyjnej autostrady A2 odcinek Nowy Tomyśl-Konin i 47,5% Świecko-Nowy Tomyśl a takĹźe jest przewodniczącym rady nadzorczej spółki Autostrada Wielkopolska SA.

   Największe pieniądze wciąż są związane z drogami i paliwami kopalnymi, a tych czystych chyba juĹź nie da się odróşnić od brudnych lub co najmniej poplamionych. TakĹźe krwią.

   Liderzy tzw. Mafii Pruszkowskiej latami zawdzięczali nietykalność statusowi tajnych współpracownikĂłw SB, a później UOP-u i policji. Popełniane masowo prymitywne przestępstwa kryminalne umoĹźliwiały rozbicie grupy w ciągu kilku tygodni rzetelnej pracy dochodzeniowo-śledczej, lecz naciski na uczciwych policjantĂłw, czy odgĂłrne przecieki o podejmowanych działaniach, wykluczały przez dziesięć lat postawienie komukolwiek powaĹźniejszych zarzutĂłw. Dyskretna protekcja umoĹźliwiła masowy przemyt spirytusu i narkotykĂłw, a informacje o dekonspiracji kanałów przerzutowych często od razu trafiały do ich organizatorĂłw. W zamian gangsterzy donosili na swoich konkurentĂłw, a te zatrzymania pozwoliły mamić politykĂłw i media skuteczną ochroną bezpieczeństwa publicznego. Wsparcie merytoryczne w zakresie przestępstw ekonomicznych świadczył były funkcjonariusz SB – senator Aleksander Gawronik, a waĹźnym kontrahentem warszawskich gangĂłw stał się teĹź jego przyjaciel Ireneusz Sekuła – były wicepremier, szef Głównego Urzędu Ceł i agent wojskowego Agenturalnego Wywiadu Operacyjnego. PruszkĂłw na zlecenie otaczał opieką interesy spółek nomenklaturowych i operującą setkami milionĂłw zł branżę hazardową, a takĹźe świadczył drobne usługi w zakresie pobić, czy zastraszeń, a niekiedy zabĂłjstw. Najpewniej jednymi z nich były kontrakty na gen. Papałę, niewygodnego juĹź świadka oszustw Sekułę i nazbyt niezaleĹźnego, zmierzającego do pełnej legalizacji i ukierunkowania brudnego kapitału na przejmowanie spółek giełdowych, lidera grupy oĹźarowskiej – Pershinga. Wieloletnie monopolizowanie polskiej zbrodni było moĹźliwe jedynie przy Ĺźyczliwej akceptacji słuĹźb specjalnych, dla ktĂłrych rozbicie struktur przestępczych złoĹźonych z prymitywnych recydywistĂłw nie mogło stanowić Ĺźadnej trudności. Dziś
znów nikt nie dostrzega masowych oszustw i defraudacji przy budowie autostrad, a każdy podejrzany o poważne przestępstwo liczyć może na szczególną pobłażliwość ze strony niemalże a priori umarzających śledztwa prokuratorów. Nikt nie widzi, że znów bandyci zastraszają świadków. Zupełnie jak 20 lat temu, gdy policja ignorowała doniesienia o działaniach Pruszkowa i Wołomina, uznając je za histerię wywołaną amerykańskimi filmami o mafii. Historia zatoczyła koło.

   Czas na działanie właśnie się skończył. Nieudolność organĂłw ścigania doprowadziła do umorzenia wszelkich istotnych śledztw, a dawni oskarĹźeni albo juĹź są na wolności, albo po odbyciu niewielkich, kilkuletnich wyrokĂłw w najbliĹźszych dniach powrĂłcą na ulice. Wielkie pieniądze – kosztem nas podatnikĂłw, uczciwych przedsiębiorcĂłw i wsparcia ze strony państw Unii Europejskiej – zagarnęła potężna gospodarcza ośmiornica. Identycznie jak miało to miejsce przed laty na Sycylii. Sprawiedliwość nie przegrała bitwy. Ona przegrała całą wojnę toczoną z przestępczością zorganizowaną przez ostatnie dwudziestolecie. Ĺťal Papały i innych, ktĂłrzy w jej trakcie stracili Ĺźycie.

[...]



--
General Skalski o zydach w UB :

"Rozanski, Zyd, kanalia najgorszego gatunku, razem z Brystigerowa, Fejginami, to wszystko (...) nie byli ludzie."

prof. PAN Krzysztof Jasiewicz o zydach :

"Zydow gubi brak umiaru we wszystkim i przekonanie, ze sa narodem
wybranym. Czuja sie oni upowaznieni do interpretowania wszystkiego,
takze doktryny katolickiej. Cokolwiek bysmy zrobili, i tak bedzie
poddane ich krytyce - za malo, ze zle, ze zbyt malo ofiarnie. W moim
najglebszym przekonaniu szkoda czasu na dialog z Zydami, bo on do
niczego nie prowadzi... Ludzi, ktorzy uzywają slow 'antysemita',
'antysemicki', nalezy traktowac jak ludzi niegodnych debaty, ktorzy
usiluja niszczyc innych, gdy brakuje argumentow merytorycznych. To oni
tworza mowe nienawisci".

W dniu poniedziałek, 13 października 2014 14:15:13 UTC+2 użytkownik u2 napisał:

autor : Kazimierz Turalinski

cytat z filmu towarzys general: "myslicie ze ci ludzie z dnia na dzien przestali przychodzic do pracy?"

W dniu 2014-10-13 o 19:55, szklanynocnik@gmail.com pisze:

cytat z filmu towarzys general:
"myslicie ze ci ludzie z dnia
na dzien przestali przychodzic do pracy?"

towarzys towarzys towarzys gienieral:)

--
General Skalski o zydach w UB :

"Rozanski, Zyd, kanalia najgorszego gatunku, razem z Brystigerowa, Fejginami, to wszystko (...) nie byli ludzie."

prof. PAN Krzysztof Jasiewicz o zydach :

"Zydow gubi brak umiaru we wszystkim i przekonanie, ze sa narodem
wybranym. Czuja sie oni upowaznieni do interpretowania wszystkiego,
takze doktryny katolickiej. Cokolwiek bysmy zrobili, i tak bedzie
poddane ich krytyce - za malo, ze zle, ze zbyt malo ofiarnie. W moim
najglebszym przekonaniu szkoda czasu na dialog z Zydami, bo on do
niczego nie prowadzi... Ludzi, ktorzy uzywają slow 'antysemita',
'antysemicki', nalezy traktowac jak ludzi niegodnych debaty, ktorzy
usiluja niszczyc innych, gdy brakuje argumentow merytorycznych. To oni
tworza mowe nienawisci".