Odwiedzające Kraków wycieczki izraelskiej młodzieży od kilkunastu lat słyną
z bezprzykładnego chamstwa, arogancji i brutalności. W zeszłym tygodniu
wieści o tym dotarły do redakcji warszawskiego tygodnika "Przekrój". Czyżby
w polskiej prasie dał o sobie znać wzrost nastrojów antysemickich?
W "przekrojowym" tekście opisano przypadki napaści i pobić, jakich
niejednokrotnie dopuszczali się ochroniarze izraelskich wycieczek
przybywających z wizytą do "kraju-cmentarza".
Opisano również arogancję i chamstwo izraelskiej młodzieży, której ofiarą
padli pracownicy polskich linii lotniczych i krakowscy hotelarze.
Ci ostatni podjęli w konsekwencji bezprecedensową decyzję o zastosowaniu
odpowiedzialności zbiorowej i w ogóle odmówili obsługiwania w przyszłości
wycieczek z Izraela.
Czyżbyśmy zatem mieli do czynienia z manifestacją powszechnie znanego
"polskiego antysemityzmu"?
Setek milionów czytelników hiszpańskiego "El Pais", amerykańskiego "The New
York Times'a", nie wspominając o izraelskim "Haaretz" z pewnością nie trzeba
co do tego przekonywać.
Koń jaki jest, każdy widzi.
I niewiele tu zmieni wątły głosik działającego w Tel Awiwie stowarzyszenia
Żydów polskich, którzy podnieśli larum z powodu dostrzeżonych przez
"Przekrój" ekscesów.

W moim przekonaniu prawdziwy problem nie tkwi w braku elementarnej kultury
młodych Izraelczyków i ich (bezprawnie) uzbrojonych, nadużywających przemocy
opiekunów.
Nie tkwi także w ostentacyjnej pogardzie okazywanej polskim gospodarzom.
Prawdziwy problem leży w konsekwentnej i z całą pewnością nie przypadkowej
polityce władz Państwa Izrael wobec Polski.
Jak zauważył w "Przekroju" (oraz w wywiadzie udzielonym "Rzeczpospolitej")
prof. Moshe Zimmermann z Uniwersytetu Hebrajskiego w Jerozolimie:
"Izraelczycy zasadniczo uważają, że Polacy nie są dla nich równymi
partnerami.
I nie chodzi o to, że nie potrafią ich dzieciom zapewnić bezpieczeństwa.
Nie są równymi partnerami do jakiejkolwiek dyskusji.
Dotyczy to także wspólnej i dzisiejszej historii oraz polityki.
Efekt jest taki, że młodzież izraelska widzi w Polakach ludzi drugiej
kategorii, postrzega ich jako potencjalnych wrogów." [podkreślenie moje -
MT]

Tak się składa, że opinię prof. Zimmermanna miałem okazję wielokrotnie
zweryfikować na własnej skórze.
Wycieczki izraelskich licealistów spotykam na krakowskim Kazimierzu niemal
co dzień.
Zaciekawiony w równym stopniu żydowską historią, co żydowską
teraźniejszością, parę razy próbowałem nawiązać z nimi normalną,
przyjacielską rozmowę. Taką, jaką bez większego problemu udaje mi się odbyć
z turystami ze Skandynawii, Niemiec, Ameryki, Ukrainy, Francji, czy
Hiszpanii. Ku swojemu zdumieniu,  Izraelczycy za każdym razem traktowali
moją wyciągniętą dłoń jako przejaw agresji.
Pomimo mojego lekkiego, letniego ubrania, nieodmiennie postrzegali mnie, jak
gdybym był zmierzającym do muzułmańskiego raju, obwieszonym trotylem
bojownikiem Dżihadu.

Ale może trochę przesadzam?
Może tak naprawdę powinienem być wdzięczny?
Jak dotąd bowiem - w odróżnieniu od pewnego Włocha - nie zostałem przez
naszych gości pobity.
Jak dotąd, nie skrępowano mi rąk plastikowymi kajdankami i nie wylądowałem
twarzą w psich odchodach.
Mówiąc krótko: na własnej ulicy wciąż mogę się czuć bezpiecznym.

Jakiś czas później dowiedziałem się, że izraelskie ministerstwo oświaty w
specjalnej instrukcji zwraca się do młodzieży wyjeżdżającej do Polski celem
na przykład wzięcia udziału w Marszu Żywych w słowach: "Wszędzie będziemy
otoczeni przez Polaków.
Będziemy nienawidzić ich z powodu udziału w zbrodniach".
Wyobrażacie sobie Państwo instrukcję dla polskich licealistów lub studentów,
wybierających się do Izraela, w której członek polskiego rządu wzywałby do
nienawiści do obywateli odwiedzanego państwa?
Motywując tę ze wszech miar pożądaną postawę, powiedzmy, udziałem żydowskich
komunistów w stalinowskich zbrodniach, albo gorliwą współpracą żydowskich
policjantów z gett w hitlerowskiej eksterminacji ich własnych ziomków.

Poza opisanym wyżej, codziennym obliczem kontaktów polsko-izraelskich warto
zwrócić uwagę, na kilka okoliczności.
Po pierwsze: interesujące wydaje się samo istnienie podobnej instrukcji
izraelskiego ministra.
Po wtóre: warto przypomnieć trwające ponad dekadę, bezskuteczne zabiegi
polskiego MSZ o ekstradycję stalinowskiego zbrodniarza, (podobno) zmarłego
niedawno w Izraelu, Salomona Morela.
Po trzecie - o czym pisałem w innym miejscu - fakt, iż jedyna napisana po
hebrajsku i opublikowana w Izraelu książka na temat tysiącletniej historii
Żydów w kraju nazwanym przez rabina Isserlesa "Paradis Judaeorum" (rajem
Żydów) liczy sobie "aż" osiemdziesiąt(!) stron.
Ostatni z wymienionych faktów warto porównać z setkami żydowskich
publikacji, festiwali, instytucji i wydarzeń kulturalnych, które cieszą się
w Polsce niesłabnącą popularnością.
Mam wrażenie, że owe okoliczności stanowią niebagatelne, a zazwyczaj
niedoceniane argumenty w dyskusji o stanie relacji polsko-żydowskich.

Przyznam, że nie mogę się oprzeć zdumieniu, ilekroć obserwuję w ową
zaskakującą dysproporcję między światem przedstawionym (w mediach i
oficjalnym życiu publicznym), a rzeczywistością tout court.
Zastanawiam się, dlaczego swego rodzaju "zawodowi" specjaliści od dialogu,
szermujący nieraz bardzo ostrymi zarzutami pod adresem Polaków (którzy -
sądząc z wielu wypowiedzi, a nawet komiksów - w największej mierze ponoszą
odpowiedzialność za Holocaust), nie kwapią się z uwzględnieniem owego
kontekstu.
Zachodzę również w głowę, dlaczego w podobnych sprawach nie wypowiadają się
tak wytrawni intelektualiści i pisarze, jak prof. Paweł Śpiewak, Bronisław
Wildstein, albo Tomasz Jastrun.
Sądzę, że nie jestem jedynym, który chętnie zapoznałby się z ich opiniami na
temat trudności w dialogu między Polakami, a Żydami.

Na rzeczywistość relacji między dwiema (trzema?) społecznościami w większym
stopniu niż oficjalne okrągłe zdania, rytualnie wypowiadane przez
najbardziej znanych polityków i publicystów, wpływają doświadczenia zwykłych
ludzi.
O prawdziwym potencjale solidarności Polaków i Żydów, lepiej niż artykuły
prof. Szewacha Weissa, mówią oddolne inicjatywy zwyczajnych obywateli.
To na podstawie tych doświadczeń można pokusić się o wnioski bardziej
ogólnej natury.
To one stanowią prawdziwy probierz intencji, nastrojów i możliwości.
Kiedy niedawno w imieniu Fundacji Paradis Judaeorum ogłosiłem list otwarty
do MSZ o podjęcie zdecydowanych działań prawnych przeciwko Pilar Raholi i
dziennikowi "El Pais", okazało się, że wśród ponad stu sygnatariuszy
znalazła się tylko jedna osoba reprezentująca tak liczne w naszym kraju
instytucje żydowskie. A przecież oficjalne zaproszenie wysłałem do
wszystkich żydowskich stowarzyszeń i fundacji, które mienią się rzecznikami
i animatorami polsko-żydowskiego dialogu.

Jakie z tego płyną wnioski?
Po co o tym wszystkim wspominam?
Otóż chciałbym powyższe uwagi zadedykować wszystkim, którzy tkwią w okowach
stereotypów.
W okowach uproszczeń często nie mających wiele wspólnego z rzeczywistością.
A także tym, którzy podobnie jak niżej podpisany (nieraz wbrew dojmującym
faktom) wierzą, że ludzi dobrej woli jest więcej.
Mimo wszystko.

Obyśmy tylko mieli okazję dowiadywać się o tym trochę częściej.
Nie tyle z telewizora czy z gazety, co z własnego doświadczenia.
źródło
http://www.wiadomosci24.pl/artykul/polsko_zydowski_swiat_nieprzedstawiony_27770.html

Użytkownik "mkarwan" <mkarwan@poczta.onet.pl> napisał w wiadomości news:ien3eq$k7a$1news.onet.pl...

Odwiedzające Kraków wycieczki izraelskiej młodzieży od kilkunastu lat słyną
z bezprzykładnego chamstwa, arogancji i brutalności. W zeszłym tygodniu
wieści o tym dotarły do redakcji warszawskiego tygodnika "Przekrój". Czyżby
w polskiej prasie dał o sobie znać wzrost nastrojów antysemickich?

Przestań spamować psp swoimi pierdołami! Wynoś się z tym na inne forum poświęcone narodowi wybranemu.

d.

Wasz Dobrodziej <user@domena.org> napisał(a):

Przestań spamować psp swoimi pierdołami! Wynoś się z tym na inne forum poświęcone narodowi wybranemu.

to jakis paranoik jest. Ja rozumiem, ze mozna pisac na temat zydow w
kontekscie wydarzen politycznych, ale to co robi ten debil, to juz ludzkie
pojecie przechodzi.

On sie nadaje do Tworek, ma ewidentnie obsesje.

--

On Mon, 20 Dec 2010 09:17:27 +0100, mkarwan <mkarwan@poczta.onet.pl> wrote:

Odwiedzające KrakĂłw wycieczki izraelskiej młodzieĹźy od kilkunastu lat  słyną
z bezprzykładnego chamstwa, arogancji i brutalności. W zeszłym tygodniu

Nie wpuszczac przez granice. Proste?

Jaksa

wieści o tym dotarły do redakcji warszawskiego tygodnika "PrzekrĂłj".  CzyĹźby
w polskiej prasie dał o sobie znać wzrost nastrojów antysemickich?
W "przekrojowym" tekście opisano przypadki napaści i pobić, jakich
niejednokrotnie dopuszczali się ochroniarze izraelskich wycieczek
przybywających z wizytą do "kraju-cmentarza".
Opisano również arogancję i chamstwo izraelskiej młodzieży, której ofiarą
padli pracownicy polskich linii lotniczych i krakowscy hotelarze.
Ci ostatni podjęli w konsekwencji bezprecedensową decyzję o zastosowaniu
odpowiedzialności zbiorowej i w ogóle odmówili obsługiwania w przyszłości
wycieczek z Izraela.
Czyżbyśmy zatem mieli do czynienia z manifestacją powszechnie znanego
"polskiego antysemityzmu"?
Setek milionĂłw czytelnikĂłw hiszpańskiego "El Pais", amerykańskiego "The  New
York Times'a", nie wspominając o izraelskim "Haaretz" z pewnością nie  trzeba
co do tego przekonywać.
Koń jaki jest, każdy widzi.
I niewiele tu zmieni wątły głosik działającego w Tel Awiwie  stowarzyszenia
Żydów polskich, którzy podnieśli larum z powodu dostrzeżonych przez
"PrzekrĂłj" ekscesĂłw.

W moim przekonaniu prawdziwy problem nie tkwi w braku elementarnej  kultury
młodych IzraelczykĂłw i ich (bezprawnie) uzbrojonych, naduĹźywających  przemocy
opiekunĂłw.
Nie tkwi takĹźe w ostentacyjnej pogardzie okazywanej polskim gospodarzom.
Prawdziwy problem leĹźy w konsekwentnej i z całą pewnością nie  przypadkowej
polityce władz Państwa Izrael wobec Polski.
Jak zauwaĹźył w "Przekroju" (oraz w wywiadzie udzielonym  "Rzeczpospolitej")
prof. Moshe Zimmermann z Uniwersytetu Hebrajskiego w Jerozolimie:
"Izraelczycy zasadniczo uważają, że Polacy nie są dla nich równymi
partnerami.
I nie chodzi o to, że nie potrafią ich dzieciom zapewnić bezpieczeństwa.
Nie są równymi partnerami do jakiejkolwiek dyskusji.
Dotyczy to takĹźe wspĂłlnej i dzisiejszej historii oraz polityki.
Efekt jest taki, że młodzież izraelska widzi w Polakach ludzi drugiej
kategorii, postrzega ich jako potencjalnych wrogów." [podkreślenie moje -
MT]

Tak się składa, że opinię prof. Zimmermanna miałem okazję wielokrotnie
zweryfikować na własnej skórze.
Wycieczki izraelskich licealistĂłw spotykam na krakowskim Kazimierzu  niemal
co dzień.
Zaciekawiony w równym stopniu żydowską historią, co żydowską
teraźniejszością, parę razy próbowałem nawiązać z nimi normalną,
przyjacielską rozmowę. Taką, jaką bez większego problemu udaje mi się  odbyć
z turystami ze Skandynawii, Niemiec, Ameryki, Ukrainy, Francji, czy
Hiszpanii. Ku swojemu zdumieniu,  Izraelczycy za kaĹźdym razem traktowali
moją wyciągniętą dłoń jako przejaw agresji.
Pomimo mojego lekkiego, letniego ubrania, nieodmiennie postrzegali mnie,  jak
gdybym był zmierzającym do muzułmańskiego raju, obwieszonym trotylem
bojownikiem DĹźihadu.

Ale może trochę przesadzam?
Może tak naprawdę powinienem być wdzięczny?
Jak dotąd bowiem - w odróżnieniu od pewnego Włocha - nie zostałem przez
naszych gości pobity.
Jak dotąd, nie skrępowano mi rąk plastikowymi kajdankami i nie  wylądowałem
twarzą w psich odchodach.
Mówiąc krótko: na własnej ulicy wciąż mogę się czuć bezpiecznym.

Jakiś czas później dowiedziałem się, że izraelskie ministerstwo oświaty w
specjalnej instrukcji zwraca się do młodzieĹźy wyjeĹźdĹźającej do Polski  celem
na przykład wzięcia udziału w Marszu Żywych w słowach: "Wszędzie będziemy
otoczeni przez PolakĂłw.
Będziemy nienawidzić ich z powodu udziału w zbrodniach"..
WyobraĹźacie sobie Państwo instrukcję dla polskich licealistĂłw lub  studentĂłw,
wybierających się do Izraela, w ktĂłrej członek polskiego rządu wzywałby  do
nienawiści do obywateli odwiedzanego państwa?
Motywując tę ze wszech miar pożądaną postawę, powiedzmy, udziałem  Ĺźydowskich
komunistów w stalinowskich zbrodniach, albo gorliwą współpracą żydowskich
policjantów z gett w hitlerowskiej eksterminacji ich własnych ziomków.

Poza opisanym wyĹźej, codziennym obliczem kontaktĂłw polsko-izraelskich  warto
zwrócić uwagę, na kilka okoliczności.
Po pierwsze: interesujące wydaje się samo istnienie podobnej instrukcji
izraelskiego ministra.
Po wtóre: warto przypomnieć trwające ponad dekadę, bezskuteczne zabiegi
polskiego MSZ o ekstradycję stalinowskiego zbrodniarza, (podobno)  zmarłego
niedawno w Izraelu, Salomona Morela.
Po trzecie - o czym pisałem w innym miejscu - fakt, iż jedyna napisana po
hebrajsku i opublikowana w Izraelu książka na temat tysiącletniej  historii
ĹťydĂłw w kraju nazwanym przez rabina Isserlesa "Paradis Judaeorum" (rajem
Żydów) liczy sobie "aż" osiemdziesiąt(!) stron.
Ostatni z wymienionych faktów warto porównać z setkami żydowskich
publikacji, festiwali, instytucji i wydarzeń kulturalnych, ktĂłre cieszą  się
w Polsce niesłabnącą popularnością.
Mam wrażenie, że owe okoliczności stanowią niebagatelne, a zazwyczaj
niedoceniane argumenty w dyskusji o stanie relacji polsko-Ĺźydowskich.

Przyznam, że nie mogę się oprzeć zdumieniu, ilekroć obserwuję w ową
zaskakującą dysproporcję między światem przedstawionym (w mediach i
oficjalnym życiu publicznym), a rzeczywistością tout court.
Zastanawiam się, dlaczego swego rodzaju "zawodowi" specjaliści od  dialogu,
szermujący nieraz bardzo ostrymi zarzutami pod adresem Polaków (którzy -
sądząc z wielu wypowiedzi, a nawet komiksĂłw - w największej mierze  ponoszą
odpowiedzialność za Holocaust), nie kwapią się z uwzględnieniem owego
kontekstu.
Zachodzę rĂłwnieĹź w głowę, dlaczego w podobnych sprawach nie wypowiadają  się
tak wytrawni intelektualiści i pisarze, jak prof. Paweł Śpiewak,  Bronisław
Wildstein, albo Tomasz Jastrun.
Sądzę, Ĺźe nie jestem jedynym, ktĂłry chętnie zapoznałby się z ich  opiniami na
temat trudności w dialogu między Polakami, a Żydami.

Na rzeczywistość relacji między dwiema (trzema?) społecznościami w  większym
stopniu niż oficjalne okrągłe zdania, rytualnie wypowiadane przez
najbardziej znanych politykĂłw i publicystĂłw, wpływają doświadczenia  zwykłych
ludzi.
O prawdziwym potencjale solidarności Polaków i Żydów, lepiej niż artykuły
prof. Szewacha Weissa, mówią oddolne inicjatywy zwyczajnych obywateli.
To na podstawie tych doświadczeń można pokusić się o wnioski bardziej
ogĂłlnej natury.
To one stanowią prawdziwy probierz intencji, nastrojów i możliwości.
Kiedy niedawno w imieniu Fundacji Paradis Judaeorum ogłosiłem list  otwarty
do MSZ o podjęcie zdecydowanych działań prawnych przeciwko Pilar Raholi i
dziennikowi "El Pais", okazało się, że wśród ponad stu sygnatariuszy
znalazła się tylko jedna osoba reprezentująca tak liczne w naszym kraju
instytucje żydowskie. A przecież oficjalne zaproszenie wysłałem do
wszystkich Ĺźydowskich stowarzyszeń i fundacji, ktĂłre mienią się  rzecznikami
i animatorami polsko-Ĺźydowskiego dialogu.

Jakie z tego płyną wnioski?
Po co o tym wszystkim wspominam?
Otóş chciałbym powyĹźsze uwagi zadedykować wszystkim, ktĂłrzy tkwią w  okowach
stereotypĂłw.
W okowach uproszczeń często nie mających wiele wspĂłlnego z  rzeczywistością.
A także tym, którzy podobnie jak niżej podpisany (nieraz wbrew dojmującym
faktom) wierzą, że ludzi dobrej woli jest więcej.
Mimo wszystko.

Obyśmy tylko mieli okazję dowiadywać się o tym trochę częściej.
Nie tyle z telewizora czy z gazety, co z własnego doświadczenia.
źródło
http://www.wiadomosci24.pl/artykul/polsko_zydowski_swiat_nieprzedstawiony_27770.html

Użytkownik "mkarwan" <mkarwan@poczta.onet.pl> napisał w wiadomości news:ien3eq$k7a$1news.onet.pl...

Odwiedzające Kraków wycieczki izraelskiej młodzieży od kilkunastu lat słyną

zastanawiam sie po co my wogole utrzymujemy stosunki dyplomatyczne z tym krajem, gdzie codziennie wojsko zabija obywateli tego "kraju"...

Użytkownik "D. J. MC Donald Musk" <kaszalot@zyrandol.pll.lot> napisał w wiadomości news:ieqb05$b27$1news.ett.com.ua...

Użytkownik "mkarwan" <mkarwan@poczta.onet.pl> napisał w wiadomości
news:ien3eq$k7a$1news.onet.pl...

Odwiedzające Kraków wycieczki izraelskiej młodzieży od kilkunastu lat
słyną

zastanawiam sie po co my wogole utrzymujemy stosunki dyplomatyczne z tym
krajem, gdzie codziennie wojsko zabija obywateli tego "kraju"...

Dlatego, że wybieracie do rządzenia nami takich ludzi jak Kaczyńscy i Sikorski, Buzek itp...

boukun