Pozwolę sobie odpowiedzieć zbiorczo - jeśli to bardzo źle, proszę mnie
opieprzyć, postaram się następnym razem poprawić :)

On 29 Maj, 08:27, bans <g...@o2.pl> wrote:

A film oddajesz laborantowi, który wymoczy go w jakichś
przeterminowanych zlewkach, zabełta nie wiadomo jak, nie wiadomo w jakim
czasie i nie wiadomo w jakiej temperaturze. Wiem, bo to przeżyłem.

Lab, z którego usług korzystam, daje bardzo powtarzalne wyniki.
Problem jest taki, że z czasem mogę chcieć uzyskać odstępstwo od tej
powtarzalności. ;) Poza tym sam właściciel labu polecał mi
zorganizowanie sobie ciemni i robienie tego wszystkiego samemu, bo
dopiero wtedy uzyskam efekt, który mnie interesuje.

Wszystkie informacje, których potrzebowałem, żeby nauczyć sie wołać film
i robić odbitki to 2 pdfy z sieci i pudełka po filmach i chemii.

Czyli jest tak, jak myślałem - praktyka, praktyka i jeszcze raz
praktyka. A w tych PDFach jedyna nowa dla mnie rzecz do paski testowe
- gdybym o tym nie przeczytał, to prawdopodobnie testowałbym na całej
odbitce, co byłoby czasochłonne i kosztowne. :P

On 29 Maj, 09:56, "b...@nano.pl" <b...@nano.pl> wrote:

Jak jesteś z wawy to mam do oddania starą książkę Andrzej Kotecki
"Pracownia fotograficzna".

Niestety, Wrocław.  Chociaż trochę też stety, bo to piękne miasto :]

On 29 Maj, 08:49, jan...@aon.at wrote:

Dlaczego wlasciwie chcesz to robic ?
Z ciekawosci ?
Nie ma jakiejs gry komputerowej pod nazwa " ciemnia
fotograficzna" ?  ;-))
W swiecie wirtualnej rzeczywistosci powinna w zupelnosc wystrczyc ;-))

Choćby dlatego, że:

On 29 Maj, 09:26, "Piotr Sz." <ad...@antyspamowy.pl> wrote:

Aaaa i jeszcze jedno. Jestesmy juz pewnie w takim wieku, ze moge Ci
powiedziec, ze sa rzeczy ktorych nie sie nauczyc przez samo czytanie.....
trzeba sprobowac. Okazuje sie to czesto latwiejsze i przyjemniejsze niz
opisuja w ksiazkach. ;-).

Jeśli z fotografią jest podobnie, jak z innymi podobnymi rzeczami, to
naprawdę nie mogę się doczekać, kiedy wreszcie będę mógł to zrobić.
Powiększalnik już rozłożony i gotowy do pracy, ale z zakupem chemii i
różnego drobnego osprzętu (przynajmniej kuwety i szczypce) czekam do
pierwszego... ;) Swoją drogą, w tej chwili największym problem natury
fotograficznej jest przekonanie siostry, z którą mieszkam, że
powiększalnik od teraz będzie mieszkał z nami. :D

On 29 Maj, 11:06, Dariusz Zygmunt
<darek_spam_na_Madagask...@czat.homelinux.net> wrote:

Jesteś pewien że zrozumiałeś na czym polega system strefowy??

Przeczytałem i zrozumiałem. Masz rację.

Wujek Ansel rzeczywiście okazał się dosyć ciężki - o ile pierwszy tom
(The Camera) był bardzo przystępny (ale to pewnie dlatego, że w
sprzęcie jestem w miarę obeznany), to The Negative i "ideologia"
związana z systemem strefowym zaczyna mnie przerażać. Wiem, że
fotografia to w dużej części rzemiosło, ale nie chciałbym zabić też
wymiaru artystycznego, spontanicznego i radosnego... :P

On 29 Maj, 17:54, "Fereby" <ferebyWYTNI...@poczta.onet.pl> wrote:

"Technikę powiększania w fotografii" Klimeckiego
(obróbka pozytywowa omówiona od deski do deski),

Na Allegro za 14,40zł z wysyłką. To się nazywa dobra rada!

Dziękuję za wszystkie cenne rady - również tym, których nie tutaj nie
zacytowałem. Teraz pozostaje mi już tylko brać się do pracy.

--
Kosma

W niedziela 31 maj 2009 17:42, Kosma Moczek wyraził następujacą opinię:
 

... A w tych PDFach jedyna nowa dla mnie rzecz do paski testowe
- gdybym o tym nie przeczytał, to prawdopodobnie testowałbym na całej
odbitce, co byłoby czasochłonne

 Nie bardziej niż paski {swoją drogą, nie rób pasków zbyt małych - czasami trudno jest je wyłowić z kuwety}   ;-> 

i kosztowne. :P

 To na pewno  :-)  Jest jeszcze jedna przydatna rzecz o której nie ma  w wielu książkach choć bardzo upraszcza pracę w ciemni a przynajmniej jest solidnym punktem zaczepienia.  Naświetl pasek testowy przez czysty, niezaświetlony film, ale tak żeby część paska była naświetlana przez film a część bezpośrednim światłem powiększalnika. Tak dobierz naświetlenie, aby na wywołanym i wysuszonym {a przynajmniej podsuszonym} pasku nie było widać różnicy między obszarami naświetlonymi przez film i światłem bezpośrednim - ale _co najważniejsze_ przy naświetleniu nieco słabszym już ta różnica była zauważalna. Jeśli tak dobranego światła użyjesz do zrobienia odbitek ze wszystkich klatek tego _konkretnego_ filmu to uzyskasz efekt "prawdziwego" poziomu jasności i kontrastu każdej klatki.  Ta metoda najlepiej sprawdza się w przypadku gdy konsekwentnie naświetlasz film "na cienie", wtedy nienaświetlony film jest zawsze strefą "0" i powinien dać na papierze maksymalną czerń, pozostaje jedynie dobranie twardości papieru do kontrastu klatki i ... odbitka gotowa  :-) Ale nawet gdy klatki naświetlone są "od Sasa do Lasa" albo gdy kadrujesz tak, że na odbitce nie ma miejsc gdzie film jest całkowicie przejrzysty dobrze jest wiedzieć gdzie właściwie ta strefa "0" się znajduje.  Pewną niedogodnością jest to, że takie "światło" trzeba ustalać dla każdej pary film/papier, w przypadku papierów klasycznych {czy w ogóle da się tą metodę zastosować do papierów multigrade?} daje to cztery "kalibracje" dla każdego filmu z którego chcesz robić odbitki w danej sesji, co niestety trochę czasu zajmuje, ale IMHO opłaca się to przy późniejszej praca przy odbitkach.  Z pozdrowieniami Dariusz Zygmunt  --
53°20'41,8"N 15°02'19,9"E

Dariusz Zygmunt pisze:
[...]

Naświetl pasek testowy przez czysty, niezaświetlony film, ale tak żeby część paska była naświetlana przez film a część bezpośrednim światłem powiększalnika. Tak dobierz naświetlenie, aby na wywołanym i wysuszonym {a przynajmniej podsuszonym} pasku nie było widać różnicy między obszarami naświetlonymi przez film i światłem bezpośrednim - ale _co najważniejsze_ przy naświetleniu nieco słabszym już ta różnica była zauważalna. Jeśli tak dobranego światła użyjesz do zrobienia odbitek ze wszystkich klatek tego _konkretnego_ filmu to uzyskasz efekt "prawdziwego" poziomu jasności i kontrastu każdej klatki.

[...]

A nie lepiej tak:
Zakrywasz 1/3 paska i naświetlasz czasem x, następnie kolejne 1/3 ale z drugiej strony i z czasem x + 20%.

Wówczas otrzymujesz 1/3 z czasem x, 1/3 z czasem ponad 2x, 1/3 z x+20%.

Robisz do skutku aż otrzymasz minimalny czas potrzebny do zaczernienia skrajnego paska na poziomie środkowego.


A.

W poniedziałek 01 czerwiec 2009 14:04, Arek (G) wyraził następujacą opinię:

Dariusz Zygmunt pisze:

 

[...]

Naświetl pasek testowy przez czysty, niezaświetlony film, ale tak żeby
część paska była naświetlana przez film a część bezpośrednim światłem
powiększalnika. Tak dobierz naświetlenie, aby ...

A nie lepiej tak:
Zakrywasz 1/3 paska i ... aż otrzymasz minimalny czas potrzebny do
zaczernienia skrajnego paska na poziomie środkowego.

 Przyzwyczaiłem się do jednorazowego naświetlania pasków testowych, pewnie dlatego że gdy już ustalę "wzorcowe naświetlenie" {ma to jakąś zgrabną nazwę która akurat wyleciała mi z głowy} to paski testowe na odbitkach naświetlam tylko raz, jedynie dla sprawdzenia czy motyw główny, cienie i światła są OK {staram się tak ułożyć pasek żeby obejmował wszystkie trzy obszary}. Jeśli coś jest nie tak to zmieniam papier {nie robię na multigrade} lub czas naświetlania albo jedno i drugie po czym robię drugą próbkę, na koniec ewentualnie koryguję jeszcze delikatnie czas i robię odbitkę. Oczywiście jest to sytuacja najprostsza gdy negatyw jest poprawnie naświetlony i wywołany oraz nie robię maskowań itp. rzeczy, przy "trudnych" kadrach oczywiście muszę wyjść poza opisany szablon.  Z pozdrowieniami Dariusz Zygmunt  --
53°20'41,8"N 15°02'19,9"E

Dariusz Zygmunt pisze:
[...]

Oczywiście jest to sytuacja najprostsza gdy negatyw jest poprawnie naświetlony i wywołany oraz nie robię maskowań itp. rzeczy, przy "trudnych" kadrach oczywiście muszę wyjść poza opisany szablon.

Fajnie masz. Ja nie wiedzieć czemu ostatnio strasznie spodobałem sobie naświetlanie na dwóch gradacjach. Czyli najpierw twardą rysuje kontury, potem miękką wypełniam półtonami. Cholernie mi się to podoba (oczywiście na każdy motyw się do tego nadaje). Problem jest taki, że ciężko sobie wyznaczyć jeden czas i na nim jechać:(

A.