Rozmawiamy o zmianie ustroju i powrocie monarchii w sytuacji, kiedy od śmierci ostatniego króla Polski minęło ponad 215 lat. Nie za późno?

Zmiana ustroju, polegająca na przywróceniu monarchii w Polsce, już raz miała miejsce, bo tym właśnie było uchwalenie Konstytucji 3 Maja. Znosiła ona wolną elekcję, a przywracała monarchię dziedziczną, jako podstawę ustrojową, która przestała w Polsce obowiązywać wraz ze śmiercią ostatniego króla z dynastii Piastów – Kazimierza Wielkiego. Dzisiaj jest to największe święto w Polsce.

I?

Cały kraj świętuje, ale nie wie dlaczego. A to przecież przywrócenie monarchii dziedzicznej (prawdziwej) jest najważniejszym postanowieniem tego najznamienitszego aktu prawnego w dziejach historii Polski. Ówczesne elity Polski zrozumiały, w czym tkwi przyczyna słabości państwa. Postępowa Europa powoli przygotowywała się do burzenia tronów, my postanowiliśmy go odbudować. Tak samo jest to możliwe i dzisiaj, ale muszą do tego dojrzeć narodowe elity. Musimy zauważyć, że płynności ustrojowe nie są zamierzchłą domeną historii. Mają miejsce i dzisiaj. Ile zmian nastąpiło w ostatnim półwieczu? Do ich nieuchronności w każdej dziedzinie, w tym też ustrojowej, musimy być przygotowani. Dlatego Konfederacja Spiska do sprawy monarchizmu podchodzi właśnie w sposób polityczny, a nie sentymentalno-kostiumowy.

Kwestia powrotu monarchizmu praktycznie w ogóle nie funkcjonuje w debacie publicznej. Traktowana jest bardziej jako ciekawostka, choćby przy narodzinach kolejnego potomka brytyjskiego tronu. Poważnej dyskusji brakuje. Dlaczego?

Tylko czy Polsce naprawdę potrzebny jest król?

Monarchizm to taka sama doktryna ustrojowa jak każda inna. Dlaczego mamy się skazywać na mało efektywne wizje państwa republikańskiego, daleko odbiegające od sprawiedliwości, praworządności i ładu społecznego? Tylko dlatego, że zaspakaja to partykularne interesy grup czerpiących z tego profity, a bardzo często działających w ukryciu, wystawiając na widok publiczny zwykłych figurantów? Wielu polityków i publicystów od prawa do lewa krzyczy o potrzebie reform i naprawy państwa. Czy państwo ma wyglądać tak, jak urząd prezydenta, którego de facto wybiera niewiele ponad jedna czwarta uprawnionych do głosowania mieszkających w Polsce?

PowrĂłt krĂłla to zmieni?

Król to o wiele więcej niż głowa państwa. Król jednoczy nie tylko ludzi tej samej grupy etnicznej, jednoczy również narody. Widzimy to w dzisiejszej Europie, doświadczyliśmy tego na przykładzie własnej historii. Królestwo Polskie to o wiele więcej niż tradycyjna piastowska Korona. Gdyby w Polsce był prawdziwy dziedziczny król, a nie obieralny prezydent, z prawem dożywotniego urzędowania, wybierany przez jedną grupę społeczną, to nie byłoby powstań kozackich, bezkrólewi wykorzystywanych do zewnętrznych ingerencji, politycznej korupcji, sobiepaństwa i anarchii. Monarchia nie jest potrzebna tym, którzy w chaosie i anarchii upatrują szanse na własny sukces. Nie inaczej było w przeszłości. Jurgieltnicy budowali swoje fortuny kosztem uczciwych obywateli. Jeżeli i dzisiaj pójdziemy tą drogą, jaką poszła I RP, to finał jest znany.

-- Nie da się oddzielić polityki od religii. Nie da się w człowieku oddzielić katolika od obywatela. Rozdział państwa od Kościoła jest sztuczny