Katechizm kard. Gasparriego

Rozdział IV   O dziesięciu przykazaniach BoĹźych czyli o Dekalogu

Część I - O pierwszych trzech przykazaniach Dekalogu, które uwzględniają Boga

Art. 2 - O drugim przykazaniu Dekalogu


200. Czego zakazuje Bóg przez drugie przykazanie Dekalogu: Nie będziesz brał imienia Boga twego nadaremno?

Przez drugie przykazanie Dekalogu: Nie będziesz brał imienia Boga twego nadaremno, Bóg zakazuje wszelkiej zniewagi swego imienia.


201. Kto się dopuszcza tej zniewagi?

Tej zniewagi dopuszczają się ci, którzy imię Boże wymawiają bez słusznej przyczyny i należytej czci, albo łamią śluby, które złożyli, albo składają przysięgi fałszywe, zuchwałe i niesprawiedliwe, a zwłaszcza ci, którzy wymawiają bluźnierstwa.


202. Czy nam nie wolno brać nadaremno także imion Świętych Pańskich?

Nie wolno nam brać nadaremno także imion Świętych Pańskich, z zwłaszcza Najświętszej Maryi Panny, a to dla tej samej przyczyny, dla której winniśmy ich czcić.

--
Nie da się oddzielić polityki od religii. Nie da się w człowieku oddzielić katolika od obywatela. Rozdział państwa od Kościoła jest sztuczny

W dniu 2015-05-26 o 21:39, abc pisze:

Katechizm kard. Gasparriego

Hiszpania, Królestwo Hiszpanii (hiszp. i gal. Reino de España, kat. i wal. Regne d’Espanya, arag. Reino d’España, bask. Espainiako Erresuma, okc. Regne d’Espanha, ast. Reinu d’España, est. Réinu d’España) – największe z trzech państw położonych na Półwyspie Iberyjskim.

Na zachodzie Hiszpania graniczy z Portugalią, na południu z należącym do Wielkiej Brytanii Gibraltarem, oraz przez Ceutę i Melillę z Marokiem. Na północy, przez Pireneje, kraj graniczy z Francją i Andorą.

W skład Hiszpanii wchodzą także Baleary na Morzu Śródziemnym, Wyspy Kanaryjskie na Oceanie Atlantyckim oraz tzw. terytoria suwerenne (hiszp.: plazas de soberanía), w skład których wchodzą dwie hiszpańskie posiadłości w Afryce Północnej, Ceuta i Melilla, oraz liczne niezamieszkane wyspy po śródziemnomorskiej stronie Cieśniny Gibraltarskiej, takie jak enklawy będące częściami prowincji Kadyks i Malaga: Chafaryny, Alborán czy Perejil. Do Hiszpanii, a dokładniej do Katalonii, należy także otoczone przez terytorium francuskie miasteczko Llívia. Najdalej wysuniętym na północ punktem kraju jest przylądek Estaca de Bares w Galicji, na południe – Punta Saltos na kanaryjskiej wyspie Hierro, na wschodzie – Punta Esperó na Minorce.

--
pozdrawiam
Piotr
XLR250&bmw_f650_dakar

Zbrodnie lewactwa w Hiszpanii

Triumfująca lewica (socjaliści i komuniści kontrolowali policję oraz
żandarmerię republikańską) okazywała całkowitą tolerancję wobec najbardziej barbarzyńskich nawet ekscesów antyklerykalnych.

Znowu zapłonęły kościoły. Oficjalne źródła przyznawały, że tylko w okresie od połowy lutego do połowy lipca 1936 roku spalono 170 kościołów. W jednym tylko mieście Cadiz 5 marca 1936 roku spalono szkołę katolicką, dom zakonny i 5 kościołów.

Coraz częściej dochodziło do przypadków mordowania księży i zakonnic.
Bezkarność tych antykościelnych aktów przemocy stała się niewątpliwie jedną z głównych przyczyn wybuchu krwawej hiszpańskiej wojny domowej (1936-1939).

Przez cały czas wojny domowej republikańskie władze tzw. "czerwonej
Hiszpanii" prowadziły politykę bezwzględnej ateizacji. Osobnym dekretem
rządowym władze nakazały zamknięcie i skonfiskowanie wszystkich świątyń.

Wprowadzono również całkowity zakaz wszelkiej posługi kapłańskiej. Na
terenach zajmowanych przez wojska republikańskie doszło do masowego
niszczenia kościołów i klasztorów, prowadzonego ze szczególnie wielką
zaciekłością na prowincji.

W Barcelonie na przykład spalono wszystkie 58 tamtejszych kościołów; ocalała tylko katedra. Barbarzyńsko spalono 10 000 tomów z bardzo cennego zbioru biblioteki katedry w Cuenca.

Organizowano publiczne palenia świętych obrazów i statuet, modlitewników, etc. Wrogowie Kościoła nie przejmowali się przy tym oporem, z jakim wielu ludzi uczestniczyło w nakazanych przez nich niszczeniach przedmiotów kultu religijnego.

Według Hugh Thomasa: "Dr Borkenau obserwował smutne kobiety
niosące na stosy modlitewniki, obrazy, posążki i inne cenne dla nich
przedmioty, które (...) stanowiły dla nich część codziennego życia
rodzimego. Tylko dzieci były zadowolone, mogąc obcinać nosy posążków przed wrzucaniem ich w ogień".

Ofiarą wojującego ateizmu "czerwonej Hiszpanii" padło ponad 20 tysięcy
świątyń. Oznaczało to zniszczenie prawie połowy wszystkich kościołów
Hiszpanii. W pustych, obrabowanych, obdartych ze wszystkich dekoracji
kościołach urządzano domy ludowe, amfiteatry do przedstawień cyrkowych etc.

W kościele pod wezwaniem św. Antoniego de Floriad w Madrycie zorganizowano dość specyficzny "mecz piłki nożnej", w którym zamiast piłki kopano "czaszkę świętego".

Republikańscy milicjanci niejednokrotnie profanowali szaty liturgiczne w
kościołach, niszczyli przedmioty kultu religijnego, "tańczyli z trupami"
powyciąganymi z katakumb.

Nagminnie profanowano cmentarze. W Huesca zwłoki wyciągnięte z grobów
poukładano parami w pozycjach kopulacyjnych.

Liberalny historyk Jose M. Sanchez pisał, że "tysiące kościołów spalono,
sprofanowano przedmioty kultu religijnego, otwierano grobowce zakonnic i ich szczątki wywlekano na pośmiewisko gawiedzi, urządzając pseudo-religijne przedstawienia i procesje".

Mordowanie duchownych

Bardzo duże rozmiary przybrał terror bezpośrednio wymierzony w hiszpańskie duchowieństwo. Na terenie całej strefy opanowanej przez wojska republikańskie od egzekucji i tortur zginęło razem 7937 duchownych: 12 biskupów, 283 zakonnice, 5255 księży, 2492 zakonników i 249 osób przechodzących okres nowicjatu.

Tylko jednego dnia 6 listopada 1936 roku w czasie masowej egzekucji w
Madrycie rozstrzelano ponad 200 księży, zakonnic i seminarzystów (razem
stracono wówczas około 2400 więźniów politycznych).

Z rąk katów "czerwonej Hiszpanii" zginęli biskupi Barcelony, Almerii,
Kadyksu, Tarragony, Cuenci, Leridy, Jaean, Cuidad Real, Teruelu, Segorbe, apostolski administrator Barrbastro, który był tytularnym biskupem Epiru i apostolski administrator Orihurli."

Biskupa Ciudad Real zamordowano, gdy pracował nad historią Toledo. Po
zabójstwie zniszczono całą zebraną przezeń do pracy dokumentację.

Biskupa Jaean zamordowano wraz z jego siostrą na oczach
obserwującego mord dwutysięcznego tłumu. Biskupów Kadyksu i Almerii zmuszono przed śmiercią do szorowania pokładu więziennego statku "Astoy Mendi".

Zachowały się rozliczne świadectwa o okrutnych torturach, jakim poddawano ofiary "czerwonego" republikańskiego terroru.

Matkę dwóch jezuitów uduszono krucyfiksem.

Don Antonio Diaz del Moral of Ciemozuelos został zaprowadzony do zagrody z rozjuszonymi bykami i trzymany dotąd, aż go pobodły do utraty przytomności. Następnie odcięto mu jedno ucho, tak jak robi matador pokonanemu bykowi po zwycięskiej walce.

Więcej http://arkapana.republika.pl/hisz.html
--
Nie da się oddzielić polityki od religii. Nie da się w człowieku oddzielić katolika od obywatela. Rozdział państwa od Kościoła jest sztuczny

W dniu 2015-05-27 o 09:09, abc pisze:

Więcej http://arkapana.republika.pl/hisz.html

No widzisz. I już zacytowałeś coś bardziej na temat. Czyli można? Można.

--
pozdrawiam
Piotr
XLR250&bmw_f650_dakar

Użytkownik "abc" <ab-cwp@wp.pl> napisał w wiadomości
news:55656db6$0$8370$65785112news.neostrada.pl...

Znowu zapłonęły kościoły.

 mordowania księży i zakonnic.

 zamknięcie i skonfiskowanie wszystkich świątyń.

zakaz wszelkiej posługi kapłańskiej.
spalono wszystkie 58 tamtejszych kościołów;
publiczne palenia świętych obrazów i statuet,
w kościołach urządzano domy ludowe, amfiteatry do przedstawień cyrkowych

  "tysiące kościołów spalono,

Mordowanie duchownych

od egzekucji i tortur zginęło razem 7937 duchownych

rozstrzelano ponad 200 księży, zakonnic i seminarzystów
 zginęli biskupi

Zachowały się rozliczne świadectwa o okrutnych torturach

Lud tak ukochał swoich funkcjonariuszy religijnych, że wysłał ich czym
prędzej
do diabła..
Jeszcze zapomniałeś napisać jaki majątek zabrano klerowi, ile mieli
ziemi i budynków. To była najbogatsza kasta i ludzie mieli dosyć
wyzyskiwania przez kler.
Jeszcze napisz jak to lud ukochał partię Franciszka w Francji
i jak wyrzynano funkcjonariuszy.
Nic to nie nauczyło partię Franciszka. Nadal idą tą samą drogą,
czyli jak najwięcej Władzy, Seksu i Pieniędzy.