W tym względzie powinni członkowie rządów i ciał ustawodawczych pamiętać o
przestrodze Pisma świętego: "Biada tym, którzy ustanawiają prawa
niesprawiedliwe".

Niesprawiedliwe i nieetyczne są np. prawa, które obywateli poniżają do rzędu
niewolników, znoszą prawa własności, podważają istnienie i trwałość rodziny
oraz odbierają jej prawo do wychowywania dzieci w duchu katolickim,
zaprowadzają dla katolików śluby cywilne i rozwody, uprawniają niemoralność,
dzieciobójstwo oraz inne zbrodnie, krępują posłannictwo i swobodę Kościoła,
ubliżają wierze, zaprowadzają i popierają bezbożność lub są w inny sposób
sprzeczne z przyrodzonym i objawionym prawem bożym.

Katolik bez ciężkiej winy i bez zaparcia się swych przekonań katolickich nie
może głosować za takimi ustawami, a nawet ma obowiązek z całą stanowczością
podobne ustawy zwalczać.

Od tego obowiązku nie uwalniają ani karność partyjna, ani żadne inne względy
czy następstwa, bo katolik może do grup politycznych należeć tylko z
zastrzeżeniem, że ani przynależność ani karność partyjna nie będą go
zmuszały do czynów, przeciwnych sumieniu katolickiemu.

Za katolicki stosunek do zagadnień życia zbiorowego powinien polityk
katolicki być zawsze gotów ponosić z godnością wszelką odpowiedzialność.

Tej stanowczej postawy oczekuje od katolików w polityce Kościół, wymaga
dobro i honor kraju, bo za czyjąż sprawą, jeżeli nie przez katolików,
zapanuje duch Chrystusowy w polityce Polski katolickiej?

Toteż Kościół i sumienie publiczne oczekują na przykład, że każdy katolicki
poseł i senator z całą stanowczością sprzeciwi się uchwalaniu jakiejkolwiek
ustawy, która by uwłaczała prawu bożemu i kościelnemu, albo obrażała uczucia
i przekonania religijne narodu. Gdyby inaczej postąpili, zdradziliby
publicznie wiarę, Chrystusa i dobro społeczne na rzecz neopogaństwa.

Więcej http://www.piotrskarga.pl/ps,3384,31,0,4,B,biblioteka.html

--
Nie da się oddzielić polityki od religii. Nie da się w człowieku oddzielić
katolika od obywatela. Rozdział państwa od Kościoła jest sztuczny.