| Data: 2011-04-01 08:18:04 | |
| Autor: cytryna | |
| Premier który się boi - pastowanie | |
|
Premier, który się boi
Autor: admin o środa 30. marzec 2011 Tusk swoje dawne poglądy wyrzucił na śmietnik. Dziś niczego mu się nie chce. Niczego nie pragnie. I nie robi nic - pisze Robert Krasowski Premierostwo Tuska przypomina występ na rodeo, gdzie cel jest jeden: byle nie wypaść z siodła. Mimo z pozoru minimalistycznego celu, efekt jest jednak imponujący. Polski premier przestał być symbolem słabości, pochyłym drzewem, na które każdy polityczny awanturnik może sobie wskoczyć. Po raz pierwszy od 1989 roku premier jest realnie podmiotowy. Jest rzeczywistym szefem państwa. Swojej władzy z nikim już dzielić nie musi, wszystkie najważniejsze decyzje podejmuje sam, nie pytając o zgodę ani prezydenta, ani koalicjanta, ani własnej partii. (…) Tusk nie jest wizjonerem, nie jest przywódcą, jest rzemieślnikiem władzy, który starannie kolekcjonuje wszelkie dostępne techniki dające rządowi niewywrotność. I buduje z nich zupełnie nową praktykę rządzenia. (…) Premier Tusk opowiadający bajki o zielonej wyspie, która jest tak zielona, że trzeba Polakom odebrać emerytury, nie jest oszustem, ale wykonawcą zlecenia. Serwuje ludziom dokładnie to, czego się domagają. Tusk wie, w przeciwieństwie do jego krytyków, że wyborcy potrzebują nie pieniędzy, ale ich obietnicy, nie pomocy, ale jej iluzji, nie działań, ale terapii. Jednym słowem – mieszkańcy demokracji chcą żyć w przekonaniu, że wszystko będzie dobrze. (…) Krytykę Tuska warto ograniczyć do jego realnych przewin. A wtedy podstawowy zarzut brzmiałby tak – w budowaniu nowego modelu polityki Donald Tusk zatracił miarę, posunął się za daleko. Bo przecież premier nie tyle mało robi, on nie robi nic. Powstrzymywanie się od aktywności zamiast być wskazówką miarkującą nadmierne ambicje, stało się dogmatem paraliżującym każdy ruch. Premier poszedł zatem znacznie dalej, niż nakazują postpolityczne realia. Demokratyczna większość nie zabrania władzy wszelkiej aktywności, istnieją wielkie sfery niekontrowersyjnego wysiłku, jak choćby budowa autostrad czy aktywna dyplomacja. I w takich obszarach realizują się dziś ambicje polityczne zachodnich przywódców. Ale nie Tuska. (…) Tuskowi niczego się nie chce. Niczego nie pragnie. Mówi, że nie myśli o przyszłych pokoleniach, że nie chce się zapisać w podręcznikach. Ewidentnie premier ma poczucie, że on pierwszy politycznej ambicji nadał dojrzałą miarę. Kłopot w tym, że jego miara wcale nie jest dojrzała. Bo podyktował ją Tuskowi nie rozum, ale emocje. W których rozżalenie miesza się z lękiem przed kolejną społeczną karą. Taką jak niewybranie KLD do Sejmu czy podwójna porażka wyborcza z 2005 roku. (…) Donald Tusk urząd premiera uczynił silnym i stabilnym. Ale z narzędzia, które stworzył, sam nie skorzystał. Ani razu. Bo nie miał wystarczającej odwagi. Nigdy w III RP nie było premiera aż tak spiętego, aż tak ostrożnego, aż tak obawiającego się porażek. Bo nigdy jeszcze władzy nie sprawował polityk, który rządzenia najnormalniej się boi. (Robert Krasowski) -- |
|
| Data: 2011-04-01 13:35:25 | |
| Autor: Aszxse | |
| Premier który się boi - pastowanie | |
|
Użytkownik "cytryna" <cytryna4@poczta.onet.eu> napisał w wiadomości news:178f.00000666.4d956e1cnewsgate.onet.pl... Premier, który się boi Któż to jest ten Krasowski Robert, że uważasz go za autorytet? Może to taki sam szmaciarz jak ty! AAA |
|
| Data: 2011-04-01 14:07:14 | |
| Autor: Ptica | |
| Premier który się boi - pastowanie | |
|
"Aszxse" <aszxse@firtunit.cz> wrote in message news:4d95b877$0$2492$65785112news.neostrada.pl...
Zacznij chodzic do szkoly to sie dowiesz. |
|