Ofiara Mszy Świętej jest nieustającą ofiarą Nowego Zakonu przyobiecaną przez proroka Malachiasza:

"Nie mam chęci do was (Żydów), mówi Pan zastępów, i daru nie przyjmę z ręki waszej, bo od wschodu słońca, aż do zachodu wielkie jest imię moje między narodami; a na każdym miejscu poświęcają imieniowi memu ofiarę czystą, bo wielkie jest imię moje między narodami, mówi Pan zastępów" (Mal 1:10-11)

Ofiara Mszy Św. jest to nieustająca Ofiara Nowego Przymierza, w któej Jezus Chrystus pod postaciami chleba i wina ofiaruje się w sposób niekrwawy swemu Ojcu niebieskiemu, tak jak ofiarował się na krzyżu w sposób krwawy.

Pan Jezus dlatego ofiaruje się we Mszy Św., aby ofiara, którą na krzyżu spełnił, bez przerwy była odnawiana i abyśmy przez nią stawali się uczestnikami zasług ofiary krzyżowej.

Jezus Chrystus ustanowił Ofiarę Mszy Św., gdy przy ostatniej wieczerzy sam siebie Ojcu niebieskiemu pod postaciami chleba i wina ofiarował i apostołom tę Ofiarę sprawować przykazał.

Figurą Ofiary Mszy Św. była ofiara Melchizedecha. Jak Melchizedech chleb i wino ofiarował (Rdz 14:18), tak też i Jezus Chrystus ofiaruje się ciągle pod postaciami chleba i wina. Spełnia się więc przepowiednia proroka: "Przysiągł Pan, a nie będzie mu żal: ty jesteś kapłanem na wieki według porządku Melchizedeka" (Ps 110:4)

Kiedy się odprawia Msza św., kiedy w Nowym Zakonie spełnia się Ofiara, wtedy stoi przy ołtarzu Chrystus. Iść na Mszę św., znaczy uczestniczyć w spełnianej osobiście przez Chrystusa Ofierze ku czci Bożej.

Mówimy jednak o kapłanie odprawiającym Mszę św. Obok bowiem Chrystusa, niewidzialnego kapłana, stoi przy ołtarzu w czasie Mszy św. kapłan widzialny jako ofiarnik. Chrystus w czasie swojej pierwszej Mszy św., podczas Ostatniej Wieczerzy wyświęcił Apostołów na kapłanów, kiedy przez słowa: to czyńcie na moją pamiątkę, dał im moc i polecenie, by to samo czynili, co On
uczynił.

I to kapłaństwo w odpowiednim Sakramencie przeszczepia się ustawicznie poprzez wieki aż do skończenia świata. Chrystus sprawuje swoją bezkrwawą Ofiarę nie inaczej, jak za pośrednictwem widzialnego kapłana.

Jak nie ma Mszy św. bez Chrystusa, tego odwiecznego i najwyższego Kapłana, tak nie ma żadnej Mszy św. bez wyświęconego zastępcy Chrystusa i następcy Apostołów.

Heretyckie nabożeństwo nie jest Mszą św., pastor nie jest wyświęconym zastępcą Chrystusa i następcą Apostołów. Podczas zebrania wiernych w protestanckim zborze nie zachodzi Przeistoczene. Nie ma Ofiary.

Ołtarz jest ośrodkiem katolicyzmu. Bez ołtarza i Ofiary byłaby religia jak ciało bez serca i duszy.

--
Extra Ecclesiam nulla salus - Poza Kościołem nie ma zbawienia