które wymagało "obalenia"? Znalezione w sieci:

miks [godzinę temu]
" Dorastałem w latach siedemdziesiątych i tak dzisiaj zastanawiam się
jak udało mi się wtedy przeżyć ? Samochody nie miały pasów
bezpieczeństwa, ani zagłówków, no i żadnych airbagów. Na tylnym
siedzeniu było wesoło, a nie niebezpiecznie. Łóżeczka i zabawki były
kolorowe i z pewnością polakierowane lakierami ołowiowymi, lub inną
śmiertelnie groźną farbą. Niebezpieczne były puszki, drzwi samochodów a
butelki od lekarstw i środków czyszczących nie były zabezpieczone.. Można
było jeździć na motorowerze bez kasku, a ci, którzy mieszkali w pobliżu
szosy, na wzgórzu ustanawiali na rowerach rekordy prędkości,
stwierdzając w połowie drogi, że rower z hamulcem był dla starych chyba
za drogi, ale po nabraniu pewnej wprawy i kilku wypadkach panowaliśmy i
nad tym. Szkoła trwała do południa, a obiad jadło się w domu. Niektórzy
nie byli dobrzy w budzie i czasami musieli powtarzać rok. Nikogo nie
wysyłano do psychologa. Nikt nie był hiperaktywny ani dysklektykiem,
poprostu powtarzał rok i to była jego szansa. Wodę piło się z węża
ogrodowego, lub innych "źródeł" a nie za sterylnych butelek PET.
Wcinaliśmy słodycze i pączki, piliśmy oranżadę z prawdziwym cukrem i nie
mieliśmy problemów z nadwagą, bo ciągle byliśmy na dworze i byliśmy
aktywni. Piliśmy całą paczką oranżadę z jednej butli i nikt z tego
powodu nie umarł. Nie mieliśmy Playstations, Nintendo 64, X-Boxes, gier
wideo, 99 kanałów w TV, DVD i wideo, dolby Surround, komórek, komputerów
ani chatroom'ów w Internecie lecz przyjaciół. Mogliśmy wpadać do kolegów
pieszo lub na rowerze, zapukać i zabrać ich na podwórko, lub bawić się u
nich, nie zastanawiając się, czy to wypada. Można się było bawić do
upojenia, pod warunkiem powrotu do domu przed nocą. Nie było komórek i
nikt nie wiedział gdzie jesteśmy i co robimy. Nieprawdopodobne!!! Tam na
zewnątrz, w tym okrutnym świecie całkiem bez opieki! Jak to było
możliwe? Graliśmy w piłkę na jedną bramkę, a jeśli kogoś nie wybrano do
drużyny, to się wypłakał i już. Nie był to koniec świata ani trauma.
Mieliśmy poobcierane kolana i łokcie, złamane kości, czasem wybite zęby,
ale nigdy, nigdy, nie podawano nikogo z tego powodu do sądu! NIKT nie
był winien, tylko my sami. Nie baliśmy się deszczu, śniegu ani mrozu.
Nikt nie miał alergii na kurz, trawę ani na krowie mleko. Mieliśmy
wolność i wolny czas, klęski, sukcesy i zadania i uczyliśmy się dawać
sobie radę! Pewnie, można powiedzieć, że żyliśmy w nudzie, ale...
BYLIŚMY SZCZĘŚLIWI !!!"