http://wiadomosci.wp.pl/kat,1329,title,Rodzicom-z-Polski-Jugendamt-odebral-szesciotygodniowe-niemowle,wid,15753109,wiadomosc.html

Przyjechali do Berlina za pracą i chlebem. Nieuczciwy pracodawca wyrzucił ich na bruk, a pracownicy Jugendamtu odebrali sześciotygodniowego synka. Od trzech tygodni polscy rodzice koczują w samochodzie w oczekiwaniu na wynik rozprawy w sądzie opiekuńczym. - Nie wrócimy do kraju bez naszego dziecka - mówią zrozpaczeni.

  Wojciech Pomorski, prezes Polskiego Stowarzyszenia Rodzice Przeciw Dyskryminacji Dzieci w Niemczech nie ma wątpliwości, Ĺźe na ulicach Berlina rozgrywa się nowy dramat pod starym tytułem: nadgorliwy Jugendamt kontra polscy emigranci, nie znający niemieckiego i przysługujących im praw.

  - Chodzi o zwykłą rodzinę ze Śląska, Ĺźadną patologię - zastrzega Wojciech Pomorski.- To co ich spotkało jest ewidentnym przykładem dyskryminacji PolakĂłw. Wyrządzono im niewyobraĹźalną krzywdę. Proszę sobie wyobrazić, jak czuje się matka karmiąca piersią, ktĂłrej odebrano sześciotygodniowe niemowlę? To barbarzyńskie postępowanie w majestacie prawa. Nikt mi nie powie, Ĺźe słuĹźy dobru dziecka.

  Po sześciu latach emigracji zarobkowej w Wielkiej Brytanii operator koparek Leszek C. razem ze swoją partnerką Danielą M. postanowili poszukać pracy w Berlinie. W połowie kwietnia urodził mu się syn, Wiktor. Pana Leszka zatrudnił Polak z niemieckim obywatelstwem, właściciel firmy budowlanej. Niestety pracodawca okazał się oszustem. Nie dość, Ĺźe nie wypłacił zaległych poborĂłw, to wyrzucił rodzinę z mieszkania słuĹźbowego. Jednocześnie odebrano im zasiłek socjalny. Polacy zostali bez dachu nad głową i środkĂłw do Ĺźycia. Pani Daniela zamieszkała w domu samotnej matki z dzieckiem. Pan Leszek bezskutecznie szukał nowej pracy. W końcu postanowili, Ĺźe na początku czerwca wrĂłcą do Polski. Nie zdążyli. O ich planach dowiedział się Jugendamt. W dniu 31 maja urzędnicy w asyście 15 policjantĂłw odebrali Polakom sześciotygodniowego Wiktora i oddali do niemieckiej rodziny zastępczej.

  - SposĂłb odebrania dziecka woła o pomstę do nieba. Policjanci obezwładnili matkę, powalili na ziemię i wykręcili jej ręce, jakby była groĹşnym przestępcą. Pan Leszek nie ułomek, musiało go przytrzymywać czterech funkcjonariuszy - opowiada oburzony Wojciech Pomorski. - Nie ulega wątpliwości, Ĺźe Polacy potrzebowali pomocy, ale Jugendamt jak zwykle wybrał sposĂłb najgorszy z moĹźliwych. Powołując się na „dobro dziecka” siłą rozłączył je od rodzicĂłw zamiast zrobić wszystko, aby zostali razem.

Szukają pomocy

  Zdesperowany ojciec poprosił o pomoc stowarzyszenie Dyskryminacja.de, walczące od 2007 roku o prawa polskich rodzicĂłw i dzieci pokrzywdzonych przez niemieckie sądy rodzinne. - Nie mieli pieniędzy, jedzenia, myli się pod uliczną pompą. Skrzyknąłem członkĂłw naszego Stowarzyszenia i zorganizowaliśmy łańcuch ludzi dobrej woli - mĂłwi Wojciech Pomorski. - Jedni zapraszają rodzicĂłw do domu na ciepły posiłek. Inni udostępniają łazienkę. Ze skromnych funduszy wygospodarowaliśmy dla nich 70 euro na pokrycie najpilniejszych wydatkĂłw. No i zaalarmowaliśmy naszego prawnika.

  Mecenas Markus Matuschczyk przyjechał do Niemiec w wieku sześciu lat. Mieszka w Hanowerze od wielu lat, ale nie zapomniał o polskich korzeniach. Od trzech lat współpracuje z Polskim Stowarzyszeniem Rodzice Przeciw Dyskryminacji Dzieci w Niemczech. - Z mojej praktyki zawodowej wynika, Ĺźe większość interwencji urzędĂłw ds. dzieci i młodzieĹźy wobec PolakĂłw nie dotyczy rodzin z marginesu społecznego, lecz osĂłb, ktĂłre znalazły się w tarapatach Ĺźyciowych, często nie z własnej winy - stwierdza prawnik. - W przypadku rodziny ze Śląska pracownicy Jugendamtu argumentowali, Ĺźe musieli przystąpić do działania, poniewaĹź polska rodzina nie ma uregulowanej sytuacji mieszkaniowej i jest praktycznie bezdomna. Urzędnicy obawiali się, Ĺźe podobny los spotka sześciotygodniowego Wiktora. Jednak zapomnieli, Ĺźe to decyzje niemieckich urzędnikĂłw ściągnęły kłopoty na polską rodzinę. W maju pan Leszek i pani Daniela złoĹźyli podanie o pomoc socjalną i do tej pory nie rozpatrzono ich wniosku. Jednym słowem jedni urzędnicy skazali rodzinę na bezdomność odbierając środki do Ĺźycia, a drudzy dodatkowo ukarali za opieszałość kolegĂłw.

  Drugiego lipca sąd rodzinny dla berlińskiej dzielnicy Tempelhof zadecyduje, czy polscy rodzice odzyskają rodzone dziecko. - Wysłaliśmy do urzędu ds. dzieci i młodzieĹźy pismo z prośbą o wyjaśnienie, dlaczego rodzinie odebrano dziecko. Cały czas czekamy na odpowiedĹş. Na pewno będziemy na wtorkowej rozprawie w sądzie rodzinnym - informuje Michał Bolewski, I sekretarz ambasady RP w Berlinie, odpowiedzialny za pomoc prawną. Do tego czasu pani Daniela i pan Leszek spotykają się z synkiem dwa razy w tygodniu po półtorej godziny. „Widzenia“ odbywają się w siedzibie Jugendamtu pod czujnym okiem urzędnikĂłw.

  - Bierzemy pod uwagę dwie opcje. Pierwsza, Ĺźe wygramy sprawę przed sądem socjalnym i rodzice dostaną zasiłek. WĂłwczas będą mieli środki finansowe, aby wynająć w Berlinie mieszkanie. Wtedy Jugendamt odda im dziecko. Drugą alternatywą - rĂłwnie realistyczną - jest wyjazd do kraju.

  Jugendamt żąda „twardych” dowodĂłw, Ĺźe rodzice po powrocie do Polski będą mieli środki do Ĺźycia i dach nad głową. Tymczasem Pan Leszek i pani Daniela nie mają w Polsce własnego mieszkania. Babcia, mieszkająca w Ustroniu obiecała, Ĺźe przyjmie ich pod swĂłj dach. Pomoc zaofiarowało rĂłwnieĹź GĂłrnośląskie Towarzystwo Charytatywne, aby polska rodzina spełniła warunki formalne, stawiane przez Jugendamt. - Nie wiemy tylko, jakie dokumenty zadowolą niemieckich urzędnikĂłw i rozwieją ich podejrzenia - mĂłwi Markus Matuschczyk.

Kto ma dziecko, ten ma władzę

  - Zdajemy sobie sprawę, Ĺźe na rynku pracy panuje trudna sytuacja, ale bez stałego zajęcia rodzina nie będzie w stanie podołać obowiązkom wychowawczym - stwierdza urzędniczka Jugendamtu w berlińskiej dzielnicy Tempelhof-SchĂśneberg. Zgodziła się porozmawiać z Wirtualną Polską, bo przez pomyłkę wzięła naszą korespondentkę za opiekunkę środowiskową.

  Czy nie byłoby lepiej, gdyby pozwolono Polakom powrĂłcić kraju? - A kto zagwarantuje, Ĺźe rodzice zapewnią dziecku właściwe warunki opieki? - odpowiada urzędniczka. - Jednak musi pani przyznać, Ĺźe to nieludzkie, aby matka widywała się z dzieckiem dwa razy w tygodniu? - nie daję za wygraną. - Jesteśmy zadowoleni, Ĺźe tak szybko udało się nam znaleźć rodzinę zastępczą dla niemowlaka. Liczba spotkań nie jest idealna, ale zgodna z przepisami. Proszę pamiętać, Ĺźe rodzice zastępczy mają rĂłwnieĹź inne obowiązki - wyjaśnia. - Czy Jugendamt miał prawo ingerować w problemy rodziny z polskim obywatelstwem? - Narodowość rodzicĂłw nie ma dla nas znaczenia. Uruchamiamy procedury, jeśli jest zagroĹźone dobro dziecka - kończy moja rozmĂłwczyni.

  Czy Jugendamty rzeczywiście zachowują się rĂłwnie bezkompromisowo wobec innych narodowości, Ĺźyjących w Niemczech, tak jak w przypadku polskich rodzicĂłw?

  - Machina biurokratyczna JugendamtĂłw nie oszczędza takĹźe rodzin niemieckich, choć wobec TurkĂłw i ArabĂłw zachowują większą wstrzemięźliwość - odpowiada Markus Matuschczyk. - To rodziny wielodzietne o całkowicie odmiennej kulturze i mentalności. Natomiast urzędnicy bardzo chętnie wkraczają do rodzin z jednym lub dwojgiem dzieci, zwłaszcza wychowanych w kulturze europejskiej. PowĂłd jest oczywisty. Dzieci te nadają się do łatwiejszej socjalizacji w Niemczech niĹź ich rĂłwieśnicy z innych kultur.

  Celem działalności JugendamtĂłw jest szeroko rozumiana prewencja dla dobra dziecka. Poparta ogromnymi uprawnieniami stanowi groĹşną i nieobliczalną broń. Jugendamty nie podlegają kontroli ze strony państwa i organĂłw wykonawczych. Trzeba wiedzieć, Ĺźe kaĹźde dziecko i kaĹźda rodzina przebywająca na terenie Niemiec z mocy prawa automatycznie podlega pieczy lokalnego Jugendamtu.

  - Urzędnicy często insynuują sytuacje, ktĂłre wcale nie muszą się wydarzyć - opowiada Uwe Kirchof, długoletni pracownik Jugendamtu w Hanowerze i placĂłwek opiekuńczych dla młodzieĹźy. - Na przykład matka jest Polką więc w głowach urzędnikĂłw natychmiast rodzi się podejrzenie, Ĺźe zechce pani wyjechać z dzieckiem do Polski.

  Uwe Kirchof przyznaje, Ĺźe od dawna Niemcy mają spory problem etyczny z Jugendamtami. - Pracownicy socjalni często podejmują interwencje sprzeczne ze zdrowym rozsądkiem, burzące spokĂłj rodziny. Urzędnicy powinni włączyć logiczne myślenie, a nie tylko wypełniać decyzje, wpisujące się w schematy paragrafĂłw.

  - Nie jest tajemnicą, Ĺźe Jugendamty stosują dyskryminujące praktyki wobec niektĂłrych narodowości, zwłaszcza z Europy Wschodniej - kontynuuje Uwe Kirchof. - Nie będę ukrywał, Ĺźe należą do nich takĹźe Polacy. Urzędnicy działają wobec rodzicĂłw w myśl zasady: wiemy lepiej, co jest dla was dobre. Po odebraniu dziecka rodzice biologiczni muszą udowadniać urzędnikom, Ĺźe są porządnymi ludĹşmi. Dziecko staje się kartą przetargową, zakładnikiem urzędu. W myśl dewizy: kto ma dziecko, ten ma władzę.





"Omijajcie Jugendamty szerokim łukiem"

  Działania Jugendamtu rozpoczynają się w róşny sposĂłb. Urzędnicy często otrzymują informacje od „życzliwych” sąsiadĂłw albo szpitali, gdy lekarze zauważą u małych pacjentĂłw „coś niepokojącego”. Niedawno Markus Matuschczyk zajmował się tego rodzaju przypadkiem. Polskie dziecko wybudziło się po operacji z narkozy i zaczęło przeraĹşliwie krzyczeć. Szpital w Karlsruhe wezwał psychologa, a ten zdiagnozował głęboką psychozę. Doszedł do przekonania, Ĺźe dziecko jest w domu systematycznie bite. Natychmiast zawiadomiono Jugendamt. Historia rozgrywała się w szpitalu miejskim, a te podobnie jak Jugendamty podlegają samorządom i działają ręka w rękę. Później okazało się, Ĺźe psycholog postawił błędną diagnozę, ale wystarczyła do odebrania dziecka. Na szczęście polski prawnik odkręcił całą sprawę i chłopiec szybko wrĂłcił do domu.

  - MoĹźe to marne pocieszenie, ale wielu niemieckich rodzicĂłw takĹźe boi się zwracać o pomoc do JugendamtĂłw - opowiada Uwe Kirchof. - Ten fakt powinien dawać Polakom wiele do myślenia. Chyba z naszymi urzędami ds. dzieci i młodzieĹźy jest coś nie tak, skoro ich pomoc budzi paniczny lęk. Skutki pomocy mogą być opłakane i wpędzić rodzicĂłw w jeszcze większe tarapaty. Dziwię się, Ĺźe polskie władze reagują tak spokojnie na działania JugendamtĂłw, często naruszających prawa polskich obywateli.

  Niemieckie sądy opiekuńcze prowadzą na zlecenie JugendamtĂłwco co roku 80 tys. postępowań w sprawie regulowania kontaktĂłw rodzicĂłw z dzieckiem. Urzędy ds. dzieci i młodzieĹźy odbierają rodzicom 40 tys dzieci rocznie. To ewenement na skalę europejską.

  W grudniu 2009 roku Jugendamty znalazly się pod ostrzalem Parlamentu Europejskiego. Komisja Petycji PE stwierdziła, Ĺźe niemieckie urzędy ds. dzieci i młodzieĹźy dopuszczają się licznych naruszeń zasady niedyskryminowania ze względu na narodowość i powinny być poddane demokratycznej kontroli. Komisja postulowała zacieśnienie współpracy pomiędzy resortami sprawiedliwości i ministerstwami ds. rodziny poszczegĂłlnych państw UE. Eurodeputowani zapowiedzieli, Ĺźe będą patrzeć na ręce niemieckim urzędnikom. - MoĹźe i patrzą, ale pĂłki co nie odczuwamy Ĺźadnej poprawy - ocenia Wojciech Pomorski.

  Do stowarzyszenia zgłasza się coraz więcej polskich rodzicĂłw, szykanowanych przez Jugendamty. W tym tygodniu wpłynęła kolejna sprawa: matka magister ekonomii, ojciec muzyk w Operze Bydgoskiej. Jugendamt stwierdził, Ĺźe "nie sprawują właściwej opieki zdrowotnej nad 2-letnią cĂłrką". W ciągu dziesięciu minut sąd rodzinny w Cottbus odebrał rodzicom prawa rodzicielskie. Rodzice nagrali na komĂłrki przebieg rozprawy. - Przesłuchałem nagranie i jestem zaszokowany - opowiada Wojciech Pomorski. - Sędzina wyzywała matkę, traktowała ją jak element przestępczy. Na szczęście Jugendamt nie zdążył odebrać cĂłreczki, bo rodzice natychmiast wyjechali do Polski.

  Wojciech Pomorski ostrzega polskie matki i ojcĂłw o konsekwencjach przyjazdu do Niemiec. - Pamiętajcie, Ĺźe w przypadku rozwodu, utraty pracy, konfliktu z prawem Jugendamt w majestacie niemieckiego prawa moĹźe wam odebrać dzieci i oddać do pogotowia rodzinnego albo niemieckiej rodziny zastępczej - stwierdza na zakończenie. - Pocztą otrzymacie rachunki za pobyt dziecka w rodzinie zastępczej. Mogą wynieść nawet kilka tysięcy euro.

Dla WP.PL Izabella Jachimska
 
--
Istnieją trzy etapy ujawniania prawdy :
najpierw jest ona wyszydzana,
potem spotyka się z gwałtownym oporem,
a na końcu jest traktowana jak oczywistość.

http://telewizjarepublika.pl/
http://www.tv-trwam.pl/index.php?section=live