Rozdział Kościoła od państwa (chociaż czasami musi być cierpiany) jest
sprzeczny z nauką katolicką i był wielokrotnie potępiany przez papieży.

Państwo powinno czcić Boga i popierać prawdziwą religię, tj. katolicką.
Chrystus ustanowił Kościół, który jest społecznością doskonałą, od państwa
odrębną i niezależną, ale między tymi władzami musi istnieć harmonijny
związek. Nie może prawo państwowe być sprzeczne z prawem Bożym.

Rozdział Kościoła od państwa jest zabiegiem sztucznym i szkodliwym, bo
niemożiwe jest oddzielenie prywatnych przykazań katolików od publicznych
obowiązków obywateli.

Katolik jako obywatel państwa musi być przede wszystkim wierny Chrystusowi i
nie może postępować zgodnie z prawem demokratycznego państwa jeśli jest ono
antykatolickie.

--
Nie da się oddzielić polityki od religii. Nie da się w człowieku oddzielić
katolika od obywatela. Rozdział państwa od Kościoła jest sztuczny.

W dniu 2013-06-02 12:19, abc pisze:

Rozdział Kościoła od państwa (chociaż czasami musi być cierpiany) jest
sprzeczny z nauką katolicką i był wielokrotnie potępiany przez papieży.

Państwo powinno czcić Boga i popierać prawdziwą religię, tj. katolicką.
Chrystus ustanowił Kościół, który jest społecznością doskonałą, od państwa
odrębną i niezależną, ale między tymi władzami musi istnieć harmonijny
związek. Nie może prawo państwowe być sprzeczne z prawem Bożym.

Rozdział Kościoła od państwa jest zabiegiem sztucznym i szkodliwym, bo
niemożiwe jest oddzielenie prywatnych przykazań katolików od publicznych
obowiązków obywateli.

Katolik jako obywatel państwa musi być przede wszystkim wierny
Chrystusowi i
nie może postępować zgodnie z prawem demokratycznego państwa jeśli jest ono
antykatolickie.

Znow pleciesz te antywatykanskie bzdety?
Znasz tresc Konkordatu między Stolicą Apostolska a Panstwem Polskim z 1925 r? Przez zanwców tematu jest uznawana za najbardziej korzystny tekst dla Watykanu ze wszytkich takich umów jakie KIEDYKOLWIEK zostały ratyfikowane! A autonomia KK w tym tekscie jest niemal skrajna:

ARTYKUŁ I.

  Kościół katolicki, bez różnicy obrządków, korzystać będzie w Rzeczypospolitej Polskiej z pełnej wolności. Państwo zapewnia Kościołowi swobodne wykonywanie Jego władzy duchownej i Jego juryzdykcji, jak również swobodną administrację i zarząd sprawami i Jego majątkiem, zgodnie z prawami boskimi i prawem kanonicznym.

ARTYKUŁ II.

  Biskupi, duchowieństwo i wierni będą swobodnie i bezpośrednio znosić się ze Stolicą Apostolską. W wykonywaniu swych funkcji biskupi swobodnie i bezpośrednio znosić się będą ze swem duchowieństwem i swymi wiernymi oraz ogłaszać swe zalecenia, nakazy i listy pasterskie.

ARTYKUŁ V.

  Duchowni w wykonywaniu swych urzędów cieszyć się będą szczególną opieką prawną. Na równi z urzędnikami państwowymi korzystać oni będą z prawa zwolnienia od zajęcia sądowego części swych uposażeń. Duchowni, którzy otrzymali święcenia, zakonnicy, którzy złożyli śluby, uczniowie seminaryjni i nowicjusze, którzy wstąpili do seminarjów lub nowicjatów przed wypowiedzeniem wojny, będą zwolnieni ze służby wojskowej z wyjątkiem pospolitego ruszenia. W tym ostatnim wypadku księża posiadający święcenia kapłańskie wykonywać będą w wojsku swój urząd kapłański, tak jednak, aby na tym nie ucierpiało dobro parafji, inni zaś członkowie duchowieństwa będą powołani do służby sanitarnej. Duchowni będą zwolnieni z obowiązków obywatelskich niezgodnych z powołaniem kapłańskim, jak to: sędziów przysięgłych, członków trybunałów i t. d.

ARTYKUŁ XV.

  Duchowni, ich majątek oraz majątek osób prawnych kościelnych i zakonnych podlegać będą opodatkowaniu narówni z osobami i majątkiem obywateli Rzeczypospolitej oraz osób prawnych świeckich, z wyjątkiem wszakże budynków poświęconych służbie Bożej, seminariów duchownych, domów przygotowawczych dla zakonników i zakonnic, domów mieszkalnych zakonników i zakonnic składających śluby ubóstwa, oraz dóbr i praw majątkowych, których dochody są przeznaczone na cele kultu religijnego i nie przyczyniają się do dochodów osobistych beneficjariuszów. Pomieszczenia biskupów i duchowieństwa parafjalnego oraz ich lokale urzędowe będą traktowane przez Skarb na równi z pomieszczeniami urzędowymi funkcjonariuszów i lokalami instytucyj państwowych.


ARTYKUŁ XX.

  W razie, gdyby władze Rzeczypospolitej miały podnieść przeciw danemu duchownemu zarzuty co do jego działalności, jako sprzecznej z bezpieczeństwem Państwa, Minister właściwy przedstawi wspomniane zarzuty Ordynarjuszowi, który zgodnie z tymże Ministrem poweźmie w ciągu trzech miesięcy odpowiednie zarządzenia. W razie rozbieżności między Ordynariuszem a Ministrem Stolica Apostolska poruczy rozwiązanie sprawy dwom duchownym przez nią wybranym, którzy zgodnie z dwoma delegatami Prezydenta Rzeczypospolitej powezmą postanowienie ostateczne.

ARTYKUŁ XXII.

  W razie, gdyby duchowni lub zakonnicy byli oskarżeni przed sądem świeckim o zbrodnie przewidziane przez prawa karne Rzeczypospolitej, sądy wspomniane zawiadomią niezwłocznie właściwego Ordynarjusza o każdej sprawie tego rodzaju i, w danym razie, prześlą mu akt oskarżenia oraz wyrok sądowy wraz z jego motywami. Ordynarjusz względnie jego delegat, po zakończeniu przewodu sądowego, będą mieli prawo zapoznania się z odnośnymi aktami. W razie aresztowania lub uwięzienia wspomnianych wyżej osób, władze cywilne zachowywać będą względy, należne ich stanowi i stopniowi hierarchicznemu.
  Duchowni i zakonnicy będą zatrzymywani w areszcie i będą odbywali kary pozbawienia wolności w pomieszczeniach oddzielnych od pomieszczeń dla osób świeckich, o ile nie zostali pozbawieni godności kościelnej przez właściwego Ordynarjusza. W razie skazania ich na areszt wyrokiem, będą odbywali tę karę w klasztorze lub innym domu zakonnym, w pomieszczeniach na ten cel przeznaczonych.




--
@foe_pl

No i co z tego wynika?

--
Nie da się oddzielić polityki od religii. Nie da się w człowieku oddzielić
katolika od obywatela. Rozdział państwa od Kościoła jest sztuczny.

W dniu 2013-06-02 17:58, abc pisze:

No i co z tego wynika?

Wynika to, ze od czasu kiedy istnieje panstwo Watykan, w ich interesie jest to by Kosciół Katolicki był scisle autonomiczny a nie złączony z panstwem.

--
@foe_pl

Wynika to, ze od czasu kiedy istnieje panstwo Watykan, w ich interesie
jest to by Kosciół Katolicki był scisle autonomiczny a nie złączony z
panstwem.

Państwo Watykan powstało w roku 1929, a w roku 1905 nastąpił we Francji
rozdział państwa od Kościoła, w wyniku którego m.in. akonfiskowano majątek
Kościoła, włącznie z upaństwowieniem budynków kościołów. Na czym niby miałby
polegać interes Kościoła we wprowadzaniu rozdziału Kościoła od państwa?

--
Nie da się oddzielić polityki od religii. Nie da się w człowieku oddzielić
katolika od obywatela. Rozdział państwa od Kościoła jest sztuczny.

W dniu 2013-06-02 21:38, abc pisze:

Wynika to, ze od czasu kiedy istnieje panstwo Watykan, w ich interesie
jest to by Kosciół Katolicki był scisle autonomiczny a nie złączony z
panstwem.

Państwo Watykan powstało w roku 1929, a w roku 1905 nastąpił we Francji
rozdział państwa od Kościoła, w wyniku którego m.in. akonfiskowano majątek
Kościoła, włącznie z upaństwowieniem budynków kościołów. Na czym niby
miałby
polegać interes Kościoła we wprowadzaniu rozdziału Kościoła od państwa?

Jak nie istniało panstwo Watykan nie było gdzie transferować majątku.

We Francji nie konfiskowano dóbr kościelnych tylko zabierano te które panstwo przekazało kościołowi na pewne cele (głownie szkolnictwo i sierocińce) za czasów II Cesarstwa.


Niadawni papieze nie zgadzaja sie z Twoją teza:

Paweł VI w przemówieniu z 22 maja 1968 r. stwierdzając, że Kościół dzisiejszy nie boi się uznać wartości świata świeckiego [...] nie boi się potwierdzić tego, co już otwarcie uznał — słusznej i zdrowej świeckości państwa za jedną z zasad doktryny katolickiej

Kościół musi być wolny w głoszeniu Ewangelii oraz wszystkich zawartych w niej prawd i wskazań. Takiej wolności pragnie, o taka wolność zabiega i ona mu wystarczy, stwierdził Jan Paweł II

Jan Paweł II w przemówieniu do przedstawicieli władz państwowych wygłoszonym w Belwederze w 1979 r., dla swej działalności nie pragnie żadnych przywilejów, a tylko i wyłącznie tego, co jest niezbędne do spełnienia jego misji.

według Jana Pawła II Kapłan [...] powinien zrezygnować z włączania się w aktywne uprawianie polityki — zwłaszcza wtedy, gdy wyraża ona interesy jednej grupy, co jest niemal nieuchronne[...]. Tym bardziej powinien unikać ukazywania swego wyboru jako jedynie słusznego, a w obrębie wspólnoty chrześcijańskiej powinien szanować dojrzałość ludzi świeckich, co więcej, musi pomagać im w jej osiąganiu poprzez formacje sumień.[...]Innymi słowy Kościół nie powinien i nie zamierza dać się wplątać w wybór jakiegokolwiek bloku politycznego czy partyjnego, jak zresztą nie wyraża poparcia dla takiego czy innego rozwiązania instytucjonalnego czy konstytucyjnego, byle szanowało ono prawdziwą demokrację

W żadnym razie nie można usuwać różnicy między państwem a Kościołem, pisze kardynał Joseph Ratzinger, Kościół nie może siebie podnosić do rangi państwa ani działać w państwie czy ponad państwem jako organ władzy. Wówczas bowiem sam siebie czyni państwem, tworząc tym sposobem państwo absolutne, którego powstaniu właśnie Kościół ma zapobiegać. Przez mariaż z państwem Kościół zniszczyłby zarówno istotę państwa, jak i istotę samego siebie.

Papież Benedykt XVI podczas przemówienia do biskupów włoskich zgromadzonych na Konferencji Biskupów powiedział 18 maja br [2006], że rozdział Kościoła i Państwa jest "wielkim osiągnięciem ludzkości". Papież mówiąc o rozdziale pomiędzy tym "co należy do Kościoła, a co do Cesarza", powiedział również, że: "Kościół nie tylko uznaje i respektuje te różnice i niezależność, ale wita ją, uważając ją jako wielkie osiągnięcie dla ludzkosci i podstawowy warunek dla jej wolności i dla spełnienia jej uniwersalnej misji zbawienia ludzi." – podaje agencja ZENIT.

Nawiązując do stulecia ustawy o separacji Kościoła od państwa we Francji, [papież] powiedział, że zasada laickości oznaczać winna wyłącznie zdrowy rozdział poszczególnych władz: duchownej i świeckiej, które nie pozostają wobec siebie w opozycji i która nie może oznaczać wykluczenia Kościoła od brania aktywnego udziału w życiu społeczeństwa.
"Autonomia taka - kontynuował - musi prowadzić do respektu autonomii Kościoła, w zakresie pełnionej przezeń misji". Z tej okazji wyraził swe zadowolenie z pracy tych instancji kościelnych i państwowych, które pracują na rzecz wzajemnego dialogu i porozumienia.





--
@foe_pl

Użytkownik "abc" <abc@wp.pl> napisał w wiadomości news:51ab1c53$0$26707$65785112news.neostrada.pl...
| Rozdział Kościoła od państwa (chociaż czasami musi być cierpiany) jest
| sprzeczny z nauką katolicką i był wielokrotnie potępiany przez papieży.
|
| Państwo powinno czcić Boga i popierać prawdziwą religię, tj. katolicką.

Panstwo powinno kierowac sie wlasna racja stanu, a nie racja stanu innego panstwa, jakim jest np. Watykan.
j