Donald Tusk
"ZNAK" 1987, nr 11-12

Polskość jako zadany temat... Wydawałoby się: tylko usiąść i pisać. A tu pustka, tylko gdzieś w oddali przetaczają się husarie i ułani, powstańcy i marszałkowie, majaczą...

Dzikie Pola i Jasna Góra, dziejowe misje, polskie miesiące, zwycięstwa i klęski. Zwycięstwa?

Jak wyzwolić się z tych stereotypów, które towarzyszą nam niemal od urodzenia, wzmacniane literaturą, historią, powszechnymi resentymentami? Co pozostanie z polskości, gdy odejmiemy od niej cały ten wzniosło-ponuro-śmieszny teatr niespełnionych marzeń i nieuzasadnionych rojeń?

Polskość to nienormalność — takie skojarzenie narzuca mi się z bolesną uporczywością, kiedy tylko dotykam tego niechcianego tematu. Polskość wywołuje u mnie niezmiennie odruch buntu: historia, geografia, pech dziejowy i Bóg wie co jeszcze wrzuciły na moje barki brzemię, którego nie mam specjalnej ochoty dźwigać, a zrzucić nie potrafię (nie chcę mimo wszystko?), wypaliły znamię i każą je z dumą obnosić. Więc staję się nienormalny, wypełniony do grainic polskością, i tam, gdzie inni mówią człowiek, ja mówię Polak; gdzie inni mówią kultura, cywilizacja i pieniądz, ja krzyczę Bóg, Honor i Ojczyzna (wszystko koniecznie dużą literą); kiedy inni budują, kochają się i umierają, my walczymy, powstajemy i giniemy. I tylko w krótkich chwilach przerwy rozważamy nasz narodowy etos odrobinę krytyczniej, czytamy Brzozowskiego i Gombrowicza, stajemy się normalniejsi.

Jest jakiś tragiczny rozziew w polskości - między wyobrażeniem a spełnieniem, planem a realizacją. Jest ona etosem pechowców, etosem przegranych i zarazem niepogodzonych ze swą przegraną. Wolność jest w nim wartością najwyższą — [-- -- ] [Ustawa z dnia 31 VII 1981 r. O kontroli publikacji i widowisk, art. 2 pkt 6 (Dz. U. nr 20 poz. 99, zm.: 1983 Dz. U. nr 44 poz. 204)] porywa się na czyny wielkie z mizernym zwykle skutkiem. Polskość w rzeczy samej jest nieadekwatną do ponurej rzeczywistości projekcją naszych zbiorowych kompleksów. Piękniejsza od Polski, jest ucieczką od Polski tej na ziemi, konkretnej, przegranej, brudnej i biednej. I dlatego tak często nas ogłupia, zaślepia prowadzi w krainę mitu. Sama jest mitem.

Tak, polskość kojarzy się z przegraną, z pechem, z nawałnicami. I trudno, by było inaczej. „Czym jest nasze życie? — pisał Andrzej Bobkowski w Szkicach piórkiem (ile w nich trafnych uwag o polskości!). — Nawijaniem na kawałek tekturki krótkich kawałków nitki bez możności powiązania ich ze sobą. Gdzie mam szukać metryki urodzenia mojego dziadka? Gdzie odnaleźć ślad prababki? Do czego przyczepić cofającą się wstecz myśl? Do niczego — do opowiadań, prawie do legend tego kraju, który wynajął sobie w Europie pokój przechodni i przez dziesięć wieków usiłuje urządzić się w nim z wszelkimi wygodami i ze złudzeniem pokoju z osobnym wejściem, wyczerpując całą swą energię w kłótniach i walkach z przechodzącymi. Jak myśleć o urządzeniu tego pokoju ładnymi meblami, bibelotami, serwantkami, gdy błocą ciągle podłogę, rozbijają i obtłukują przedmioty? To nie jest życie — to ciągła tymczasowość życia motyla i dlatego w charakterze naszym jest może tyle cech przypominających tego owada. Jakim cudem mamy być mrówkami?..."

Gdy spisuję te luźne uwagi, czuję w każdym momencie, że coś umyka, że z wielkim trudem formułuję nawet banalne myśli. Refleksja zniekształcona jest nastrojem, emocją, a i te są zmienne. Bo choć polskość wywołuje skojarzenia kreślone przez historię, jest ona także przecież dzianiem się, jest niepewnym spojrzeniem w przyszłość. I szarpię się między goryczą i wzruszeniem, dumą i zażenowaniem. Wtedy sądzę — tak po polsku, patetycznie - że polskość, niezależnie od uciążliwego dziedzictwa i tragicznych skojarzeń, pozostaje naszym wspólnym świadomym wyborem.

On 12 Lut, 17:26, Inc <g...@lljl.pl> wrote:

Donald Tusk
"ZNAK" 1987, nr 11-12

Polskość jako zadany temat... Wydawałoby się: tylko usiąść i pisać. A tu
pustka, tylko gdzieś w oddali przetaczają się husarie i ułani, powstańcy
i marszałkowie, majaczą...

Dzikie Pola i Jasna Góra, dziejowe misje, polskie miesiące, zwycięstwa i
klęski. Zwycięstwa?

Jak wyzwolić się z tych stereotypów, które towarzyszą nam niemal od
urodzenia, wzmacniane literaturą, historią, powszechnymi resentymentami?
Co pozostanie z polskości, gdy odejmiemy od niej cały ten
wzniosło-ponuro-śmieszny teatr niespełnionych marzeń i nieuzasadnionych
rojeń?

Polskość to nienormalność -- takie skojarzenie narzuca mi się z bolesną
uporczywością, kiedy tylko dotykam tego niechcianego tematu. Polskość
wywołuje u mnie niezmiennie odruch buntu: historia, geografia, pech
dziejowy i Bóg wie co jeszcze wrzuciły na moje barki brzemię, którego
nie mam specjalnej ochoty dźwigać, a zrzucić nie potrafię (nie chcę mimo
wszystko?), wypaliły znamię i każą je z dumą obnosić. Więc staję się
nienormalny, wypełniony do grainic polskością, i tam, gdzie inni mówią
człowiek, ja mówię Polak; gdzie inni mówią kultura, cywilizacja i
pieniądz, ja krzyczę Bóg, Honor i Ojczyzna (wszystko koniecznie dużą
literą); kiedy inni budują, kochają się i umierają, my walczymy,
powstajemy i giniemy. I tylko w krótkich chwilach przerwy rozważamy nasz
narodowy etos odrobinę krytyczniej, czytamy Brzozowskiego i Gombrowicza,
stajemy się normalniejsi.

Jest jakiś tragiczny rozziew w polskości - między wyobrażeniem a
spełnieniem, planem a realizacją. Jest ona etosem pechowców, etosem
przegranych i zarazem niepogodzonych ze swą przegraną. Wolność jest w
nim wartością najwyższą -- [-- -- ] [Ustawa z dnia 31 VII 1981 r. O
kontroli publikacji i widowisk, art. 2 pkt 6 (Dz. U. nr 20 poz. 99, zm.:
1983 Dz. U. nr 44 poz. 204)] porywa się na czyny wielkie z mizernym
zwykle skutkiem. Polskość w rzeczy samej jest nieadekwatną do ponurej
rzeczywistości projekcją naszych zbiorowych kompleksów. Piękniejsza od
Polski, jest ucieczką od Polski tej na ziemi, konkretnej, przegranej,
brudnej i biednej. I dlatego tak często nas ogłupia, zaślepia prowadzi w
krainę mitu. Sama jest mitem.

Tak, polskość kojarzy się z przegraną, z pechem, z nawałnicami. I
trudno, by było inaczej. "Czym jest nasze życie? -- pisał Andrzej
Bobkowski w Szkicach piórkiem (ile w nich trafnych uwag o polskości!).. --
Nawijaniem na kawałek tekturki krótkich kawałków nitki bez możności
powiązania ich ze sobą. Gdzie mam szukać metryki urodzenia mojego
dziadka? Gdzie odnaleźć ślad prababki? Do czego przyczepić cofającą się
wstecz myśl? Do niczego -- do opowiadań, prawie do legend tego kraju,
który wynajął sobie w Europie pokój przechodni i przez dziesięć wieków
usiłuje urządzić się w nim z wszelkimi wygodami i ze złudzeniem pokoju z
osobnym wejściem, wyczerpując całą swą energię w kłótniach i walkach z
przechodzącymi. Jak myśleć o urządzeniu tego pokoju ładnymi meblami,
bibelotami, serwantkami, gdy błocą ciągle podłogę, rozbijają i obtłukują
przedmioty? To nie jest życie -- to ciągła tymczasowość życia motyla i
dlatego w charakterze naszym jest może tyle cech przypominających tego
owada. Jakim cudem mamy być mrówkami?..."

Gdy spisuję te luźne uwagi, czuję w każdym momencie, że coś umyka, że z
wielkim trudem formułuję nawet banalne myśli. Refleksja zniekształcona
jest nastrojem, emocją, a i te są zmienne. Bo choć polskość wywołuje
skojarzenia kreślone przez historię, jest ona także przecież dzianiem
się, jest niepewnym spojrzeniem w przyszłość. I szarpię się między
goryczą i wzruszeniem, dumą i zażenowaniem. Wtedy sądzę -- tak po polsku,
patetycznie - że polskość, niezależnie od uciążliwego dziedzictwa i
tragicznych skojarzeń, pozostaje naszym wspólnym świadomym wyborem.

Do wypocin kominiarza z Gdańska brakuje tylko trafnego tytułu:

"Widziane diabelskim okiem wnuka Volksdeutscha"

Antenka : - /

Użytkownik "Inc" <gfhf@lljl.pl> napisał w wiadomości news:ij6caq$1tp$3news.eternal-september.org...

Donald Tusk
"ZNAK" 1987, nr 11-12

Zrób sobie baranka sowiecka łajko!

JanKos

On 12 Lut, 18:18, "Rudy 102" <rudy...@pancerni.ru> wrote:

Zrób sobie

Przestań zasrywać grupę swoimi debilizmami paltfonski śmieciu
J-23

Użytkownik "Hans Kloss" <mrdevilyn@gmail.com> napisał w wiadomości news:29081f54-a700-4674-8e7d-ee80f0682312w19g2000yqa.googlegroups.com...
On 12 Lut, 18:18, "Rudy 102" <rudy...@pancerni.ru> wrote:

Zrób sobie

Przestań zasrywać grupę swoimi debilizmami paltfonski śmieciu
J-23

Pajacu z Wrocławia, przypomnieć ci co robiłeś w latach 1979-1986? Zamknij się więc komuchu bo zrobię się wylewny!

JanKos

On 12 Lut, 18:27, "Rudy 102" <rudy...@pancerni.ru> wrote:

, przypomnie ci co robi e w latach 1979-1986?

Tępiłem takich zakomuszonych smieci jak ty, plułem im w pyski i i
biłem po twarzach. W tym względzie niewiele  nie zmieniło do dzisiaj.
J-23

Rudy 102 pisze:

Użytkownik "Inc" <gfhf@lljl.pl> napisał w wiadomości news:ij6caq$1tp$3news.eternal-september.org...

Donald Tusk
"ZNAK" 1987, nr 11-12

Zrób sobie baranka sowiecka łajko!

Zrób partnerowi małego pieska, podeskcytowany szczeniaku!

W dniu 2011-02-12 17:26, Inc pisze:

Donald Tusk
"ZNAK" 1987, nr 11-12

jak na historyka niezle...

--
the_foe

the_foe pisze:

W dniu 2011-02-12 17:26, Inc pisze:

Donald Tusk
"ZNAK" 1987, nr 11-12

jak na historyka niezle...

Raczej jak na niemieckiego histeryka.

W dniu 2011-02-12 18:52, Inc pisze:

the_foe pisze:

W dniu 2011-02-12 17:26, Inc pisze:

Donald Tusk
"ZNAK" 1987, nr 11-12

jak na historyka niezle...

Raczej jak na niemieckiego histeryka.

a co Niemcy jacys uposledzeni ze gorsza miara mamy ich mierzyc?

--
the_foe

the_foe wrote:

W dniu 2011-02-12 17:26, Inc pisze:

Donald Tusk
"ZNAK" 1987, nr 11-12

jak na historyka niezle...

Powiem nawet, że to piękny tekst, ale...
Jak się patrzę na to, kim ten facet teraz jest i co robi, to śmiem wątpić czy sam ten tekst pisał, czy może zerżnął od kogoś.
--
Pit