| Data: 2012-06-22 22:07:30 | |
| Autor: Klin | |
| S艂u偶by specjalne - opozycj膮 na niby | |
|
Miko艂aj Patruszew, do niedawna szef Federalnej S艂u偶by Bezpiecze艅stwa, powiedzia艂 wprost: to my, czeki艣ci, jeste艣my teraz wsp贸艂czesn膮 rosyjsk膮 arystokracj臋.
W tym samym 1908 roku, w kt贸rym Chesterton opublikowa艂 swoj膮 powie艣膰, w Rosji jako agent carskiej Ochrany zdemaskowany zosta艂 szef konspiracyjnej Organizacji Bojowej Partii Socjalist贸w Rewolucjonist贸w - Jewno Azef. Okaza艂o si臋, 偶e ten przyw贸dca terrorystycznej boj贸wki eserowc贸w z jednej strony organizowa艂 udane zamachy na najwy偶sze osoby w pa艅stwie (w kt贸rych zgin臋li m.in. brat cara, wielki ksi膮偶臋 Sergiusz czy minister spraw wewn臋trznych Wiaczes艂aw von Plehwe), z drugiej za艣 strony wydawa艂 w r臋ce policji swoich towarzyszy z konspiracji (cho膰by lidera eserowc贸w Grigorija Gerszuniego). Po otwarciu akt Ochrany okaza艂o si臋, 偶e zamachy na premiera Rosji Piotra Sto艂ypina organizowane by艂y w艂a艣nie z inspiracji... Sto艂ypina. Mia艂y by膰 jednak przeprowadzane w ten spos贸b, by sam premier wychodzi艂 z nich z 偶yciem (cho膰 w jednym z nich zgin臋艂y dzieci Sto艂ypina). Jak pisa艂 Stanis艂aw Cat-Mackiewicz: 鈥濪osz艂o do tego, 偶e konkuruj膮ce ze sob膮 departamenty policyjne tworzy艂y roz艂amy w partiach rewolucyjnych, aby mie膰 w艂asne partie, w艂asnych prowokator贸w". Po upadku caratu metody Ochrany przej臋li i udoskonalili czeki艣ci, a nast臋pnie s艂u偶by specjalne wszystkich kraj贸w komunistycznych. W aktach Instytutu Gaucka szczeg贸艂owo udokumentowana jest dzia艂alno艣膰 cho膰by Saschy Andersena - legendarnej postaci berli艅skiej opozycji. Kierowana przez niego grupa Prenzlauer-Berg, uchodz膮ca za centrum berli艅skiej sceny alternatywnej wrogiej enerdowskiemu systemowi, w rzeczywisto艣ci by艂a - jak okre艣li艂 to Wolf Biermann - 鈥瀔witn膮cym ogr贸dkiem dzia艂kowym Stasi". Legenda samego Andersona budowana za艣 by艂a przez jego aresztowania i fikcyjne pobyty w wi臋zieniu. Mo偶na utrzymywa膰, 偶e tego rodzaju dzia艂alno艣膰 charakterystyczna by艂a dla ustroju komunistycznego, a po jego upadku s艂u偶by specjalne w krajach demokratycznych nie stosuj膮 ju偶 takich metod. Mo偶na by艂oby tak twierdzi膰, gdyby nie decyzja niemieckiego Trybuna艂u Konstytucyjnego, kt贸ry w 2000 roku odm贸wi艂 zdelegalizowania Narodowo-Demokratycznej Partii Niemiec (NPD). Ministerstwo spraw wewn臋trznych, kt贸re 偶膮da艂o likwidacji tego ugrupowania, twierdzi艂o, 偶e posiada ono charakter rasistowski i antysemicki, a jego dzia艂alno艣膰 jest sprzeczna z konstytucj膮 RFN. Jako dow贸d przedstawiono publikacje i wypowiedzi czo艂owych przedstawicieli tej formacji. W trakcie procesu okaza艂o si臋 jednak, 偶e niemal wszyscy wy偶si funkcjonariusze partii, kt贸rzy g艂osili owe ksenofobiczne has艂a, byli w rzeczywisto艣ci oficerami lub agentami niemieckich s艂u偶b specjalnych. 艁膮cznie ujawniono nazwiska czternastu 鈥瀢tyczek" wewn膮trz NPD, w艣r贸d nich szef贸w partii w Berlinie i w Turyngii - Michaela Layera i Augusta Brandta czy przewodnicz膮cego partyjnej m艂odzie偶贸wki - Ogeriusa Apfela. Wysz艂o na jaw r贸wnie偶, 偶e swoje rasistowskie teksty pisali oni i publikowali na zlecenie ministerstwa spraw wewn臋trznych. Ciekawa dekonspiracja nast膮pi艂a te偶 niedawno w Austrii. Po 艣mierci Jorga Haidera, by艂ego przewodnicz膮cego Wolno艣ciowej Partii Austrii (FP脰), okaza艂o si臋, 偶e wieloletnim agentem Mossadu by艂 Peter Sichrovsky - jeszcze niedawno sekretarz generalny tego ugrupowania i jego pose艂 do Europarlamentu, a tak偶e czo艂owy publicysta niemieckiego pisma nacjonalistycznego 鈥濲unge Freiheit". Czy kiedy domaga艂 si臋 publicznie anulowania przez Czechy dekret贸w Bene艣a, to reprezentowa艂 pogl膮dy austriackich narodowc贸w, czy wype艂nia艂 dyrektywy izraelskiej centrali? Dla nas, Polak贸w, tego rodzaju kontrowersje mog膮 by膰 interesuj膮ce zw艂aszcza w kontek艣cie spor贸w o przesz艂o艣膰 Lecha Wa艂臋sy czy Mariana Jurczyka. Kiedy wybuch艂a awantura o agenta 鈥濨olka", Bronis艂aw Wildstein przypomnia艂 w jednym ze swych tekst贸w wypowied藕 Jacka Kuronia, kt贸ry przywo艂ywa艂 casus bolszewickiego przyw贸dcy Jakowa Swierd艂owa. Ot贸偶 po zwyci臋stwie Sowiet贸w 贸w Swierd艂ow zajrza艂 do archiw贸w bezpieki i dowiedzia艂 si臋, 偶e w jego rewolucyjnej jaczejce wszyscy komuni艣ci - jedynie opr贸cz niego - byli bez wyj膮tku agentami Ochrany. - No i patrzcie - mia艂 m贸wi膰 Kuro艅 - a jednak obalili carat. Mo偶na by艂oby te偶 doda膰, 偶e agentami Ochrany byli tu偶 przed rewolucj膮 czterej najbardziej zaufani wsp贸艂pracownicy Lenina: Gurowicz, Czernomazow, 呕ytomirski i Malinowski. Ten ostatni w 1913 roku zadenuncjowa艂 policji Stalina, skazanego w贸wczas na cztery lata zsy艂ki, a w IV Dumie by艂 nawet z rekomendacji Lenina przewodnicz膮cym frakcji parlamentarnej bolszewik贸w. I co z tego? Nie pomog艂o to ocali膰 caratu. Dlaczego tak si臋 sta艂o? Przekonuj膮c膮 odpowied藕 daje Vladimir Volkoff w swej powie艣ci Carskie sieroty. Ot贸偶 s艂u偶by specjalne dzia艂aj膮 na poziomie operacyjnym, za艣 kluczowe decyzje podejmuje si臋 na poziomie strategicznym. C贸偶 z tego, 偶e Ochrana mia艂a rozpracowanych bolszewik贸w, skoro ostateczne losy rewolucjonist贸w le偶a艂y w r臋kach os贸b tak chwiejnych i niezdecydowanych, jak car Miko艂aj II czy premier Kiere艅ski? W ksi膮偶ce Volkoffa pu艂kownik Ochrany Bazyl Psarski w艣cieka si臋, 偶e w艂adza carska ma skrupu艂y i nie chce skorzysta膰 z jego do艣wiadcze艅, zaprzepaszczaj膮c owoce d艂ugofalowych prac rozbudowanej agentury. Sk艂ada wi臋c ofert臋 komunistom, kt贸rych r臋ce nie b臋d膮 sp臋tane 偶adnymi skrupu艂ami. W powie艣ci ow膮 ci膮g艂o艣膰 s艂u偶b specjalnych - mimo krachu ca艂ego systemu - oddaje scena rozmowy przy herbacie mi臋dzy Leninem a Psarskim. I na tym polega zasadnicza r贸偶nica mi臋dzy Rosj膮 carsk膮 a obecn膮 - dzi艣 nie ma sprzeczno艣ci mi臋dzy poziomem strategicznym a operacyjnym, gdy偶 obie te sfery opanowali ludzie z tego samego 艣rodowiska. Jak powiedzia艂 Niko艂aj Patruszew, do niedawna szef Federalnej S艂u偶by Bezpiecze艅stwa: to my, czeki艣ci, jeste艣my teraz wsp贸艂czesn膮 rosyjsk膮 arystokracj膮, | |
|
| Data: 2012-06-22 22:29:05 | |
| Autor: u2 | |
| S艂u偶by specjalne - opozycj膮 na niby | |
|
W dniu 2012-06-22 22:07, Klin > pisze:
Dla nas, Polak贸w, tego rodzaju kontrowersje mog膮 by膰 interesuj膮ce Gdyby nie Ochrana, to nigdy by nie bylo rewolucji. No i szwaby w tym maczaly palce :-) |
|