W roku 1912 został jednym z przywódców Akademickiego Centrum Demokracji
Chrześcijańskiej, organizacji inspirowanej zwłaszcza encykliką papieża Leona
XIII, Rerum Novarum.

Według jego własnych relacji silnie oddziaływały na niego idee Akcji
Francuskiej, organizacji założonej przez Charlesa Maurrasa, pisarza i
działacza politycznego.

Akcja Francuska była nacjonalistyczna, konserwatywna i monarchistyczna, ale
w żadnym wypadku nie faszystowska - jak później pisała o niej prasa lewicowa
i komunistyczna.

Również Salazar nigdy nie zdradzał sympatii do faszyzmu, zarówno w jego
odmianie włoskiej, jak i niemieckiej, a do Hitlera czuł wręcz odrazę.

Portugalia dryfowała ku katastrofie. W tej sytuacji nastąpił przewrót
wojskowy. Armia objęła władzę 29 maja 1926 roku. Mniej więcej w tym samym
czasie co Piłsudski u nas.

Razem z władzą wojskowi przejęli problemy finansowe republiki. Portugalia w
roku budżetowym 1926/27 przestała spłacać zagraniczne długi, ponieważ
straciła płynność finansową.

W roku 1928 rządzący państwem wyżsi oficerowie nie mogąc podołać finansowym
i gospodarczym, a co za tym idzie i politycznym problemom, zwrócili się o
pomoc do uchodzącego w ówczesnej Portugalii za największego znawcę
problematyki ekonomiczno- gospodarczej, profesora ekonomii uniwersytetu w
Coimbrze, Antonio Salazara.

27 kwietnia 1928 roku objął on stanowisko ministra finansów. Data ta
zapoczątkowuje w Portugalii czterdziestoletni prawie okres rządów Salazara,
ale też stabilizację finansową, gospodarczą i polityczną. (...)

Tak długie trwanie Salazara przy władzy, nie mające w zasadzie odpowiednika
w dwudziestowiecznej Europie polegało w dużej mierze na jego gospodarczym
sukcesie.

Ludzie żyli coraz lepiej, coraz bardziej dostatnio, mieli pewność co do
przyszłości własnej i swoich dzieci i nie widzieli powodów by odsuwać
Salazara od władzy tylko dlatego, że komuniści nazywali go dyktatorem czy
faszystą.

Objął on funkcję premiera Portugalii 5 lipca 1932 roku. Funkcję tę sprawował
nieprzerwanie do 6 września 1968 roku, tj. do czasu rozległego wylewu krwi
do mózgu, który pozbawił go możliwości realnego sprawowania władzy. Zmarł,
nie odzyskawszy sił umysłu 27 lipca 1970 roku.

Więcej
http://www.debata.nazwa.pl/index.php?option=com_content&view=article&id=684:dyktatura-bez-dyktatury-antonio-salazar-i-jego-polityka&catid=65:publicystyka&Itemid=123

--
Nie da się oddzielić polityki od religii. Nie da się w człowieku oddzielić
katolika od obywatela. Rozdział państwa od Kościoła jest sztuczny.