- Piątkowa burda opozycji w Sejmie to kolejny przykład próby
przeniesienia polityki na ulice - pisze w felietonie publicysta Piotr
Semka. - Gdyby nie było sprawy ograniczenia dostępu mediów do Sejmu,
opozycja sięgnęłaby po inny pretekst, aby rozhuśtać atmosferę - dodaje.

W ocenie publicysty tygodnika "Do rzeczy" "hałaśliwa mniejszość chce
kryterium ulicznego". - Złe decyzje ekipy PiS można i trzeba krytykować
- podkreślił Semka nawiązując do planowanych zmian dotyczących dostępu
mediów do Sejmu. Jego zdaniem ludzie mediów zaprotestowali przeciw
pomysłom marszałka Sejmu w kwestii ograniczania dostępu dziennikarzy do
Sejmu, ale - zaznaczył Semka - wszystko to musi odbywać się bez aury
"majdanu nad Wisłą".

- Próby odkręcenia wyborczego werdyktu wyborców za pomocą paru tysięcy
zdeterminowanych zwolenników opozycji nie mają nic wspólnego z
demokracją - zauważa publicysta.

- Ci, których zaszokowała piątkowa okupacja mównicy sejmowej i fotela
marszałka przez posłów Platformy Obywatelskiej i Nowoczesnej, powinni
przypomnieć sobie dwa wydarzenia, kiedy już testowano scenariusz
sejmowej rewolty - dodaje Semka.

Według niego po raz pierwszy pomysły na wykreowanie "dwuwładzy"
Platforma brała pod uwagę, gdy Lech Kaczyński rozważał rozwiązanie Sejmu
w styczniu 2006 r. z racji opóźnień przy przygotowywaniu budżetu.

- Już wtedy w kręgu polityków PO pojawił się pomysł zwołania kadłubowego
kontrsejmu w auli Politechniki Warszawskiej. Prezydent Lech Kaczyński
obawiając się kryzysu konstytucyjnego o niewyobrażalnych możliwych
skutkach, który skompromitowałby polską demokrację w Europie - cofnął
się i do przyspieszonych wyborów nie doszło. Drugi raz w Sejmie
zapanowała aura rokoszu 26 września 2006 r., gdy w TVN wyemitowano film
z "ustawki" przygotowanej przez dziennikarzy tej stacji, Andrzeja
Morozowskiego i Tomasza Sekielskiego, w ramach której posłanka Renata
Beger zachęciła polityka PiS Adama Lipińskiego do nagrywanych negocjacji
na temat jej przejścia do klubu partii rządzącej. Opozycja była
doskonale przygotowana do wykorzystania tego wydarzenia medialnego.
Politycy Platformy urządzili późną nocą, już po emisji materiału w TVN,
specjalną konferencję prasową w Sejmie żądając zwołania na następny
dzień nadzwyczajnego posiedzenia Sejmu. Jednocześnie tej samej nocy w
okolicach Sejmu założono miasteczko namiotowe, które otwarcie
nawiązywało do wzorców ukraińskiej pomarańczowej rewolucji. Tylko
determinacja ówczesnego marszałka Sejmu Marka Jurka, który odmówił
zwołania nadzwyczajnego posiedzenia izby, zablokowała rewolucyjny plan
opozycji - pisze Semka.

W jego ocenie "w obu wypadkach widać było, że Platforma wtedy i teraz
sięgała po scenariusz z nocy czerwcowej w 1992 r. - szybkiego
rozhuśtania nastrojów i polityki tworzenia faktów dokonanych". - Dziś,
gdy obóz III RP nie ma większości w Sejmie jest to trudniejsze. Dlatego
teraz preferowane są akcje w rodzaj blokady Sejmu przez ok. dwa tysiące
demonstrantów. Trudno oprzeć się wrażeniu, że ich organizatorzy, jak się
zdaje, mają dość cyniczną rachubę. Jeśli PiS wykaże bezradność i pozwoli
na takie akcje, będzie kompromitował się bezradnością. Jeśli użyje siły,
w świat pójdą wybrane obrazki spod Sejmu i będzie można krzyczeć o
"rządach faszyzmu" w Polsce - podkreśla Semka.

Zdaniem publicysty "na tle takiego cynizmu" mniej ważne jest to, że
marszałek Marek Kuchciński sam dostarczył opozycji i KOD propagandowej
amunicji tworząc wrażenie, że chce zacieśnić zasady dostępu mediów do
Sejmu.