# Film spółki Pospieszalski/Stankiewicz jest publicystyką. Nie zapisem świadomości i odczuć Polaków - bo wtedy trzeba by pokazać kilka stron i wielość opinii ludzi, którzy pojawili się w kolejce do Pałacu Namiestnikowskiego i na krakowskich Błoniach, ale publicystyką ordynarną, propagandową.

Film Ewy Stankiewicz i Jana Pospieszalskiego "Solidarni 2010? tylko formalnie można uznać za dokument. Jego rolą nie było przedstawienie zapisu faktów, ale pokazanie przefiltrowanej podwójnie atmosfery z Krakowskiego Przedmieścia i okolic Wawelu z czasów żałoby. Podwójna filtracja kamerą i poglądami głównych scenarzystów.

W przestrzeni medialnej i politycznej zaczyna się wojna. Wojna o pamięć i jej sposób interpretacji. To nie tylko sprawa tworzenia mitu o Lechu Kaczyńskim i jego "męczeńskiej śmierci" w imię ideałów, ale również próba zdefiniowania na nowo, w oczyszczonej formie pojęć Patriotyzm, Naród, Pamięć. Należy ją oczyścić i stworzyć nową formację, która ma zostać depozytariuszem, jedynym, niepodważalnym, tych pojęć. To formacja, która już nosi nawet nazwę - to Prawdziwi Polacy, w innej formule - Prawi Polacy.

Film spółki Pospieszalski/Stankiewicz jest publicystyką. Nie zapisem świadomości i odczuć Polaków - bo wtedy trzeba by pokazać kilka stron i wielość opinii ludzi, którzy pojawili się w kolejce do Pałacu Namiestnikowskiego i na krakowskich Błoniach, ale publicystyką ordynarną, propagandową. Nie ma na ekranie ani głosów, ani twarzy autorów, co ma świadczyć o bezstronności, ale to wbrew pozorom nie działa na ich korzyść, ponieważ pokazuje dobitniej skalę manipulacji. Tym bardziej, że to oni później dobierali i selekcjonowali materiał. Nie ma pytań na ekranie, ale są za to im, autorom, odpowiadające wypowiedzi, oświadczenia, a czasem wręcz insynuacje. Nie ma pytań i nie ma sprostowań. Po co? Nie są potrzebne, ponieważ tu chodzi o przedstawienie konkretnego planu.

Ten plan to pokazanie na ekranie budzącego się Narodu, Patriotycznego Narodu, tak jak go widzi Pospieszalski i przeciwstawienie go Elitom - Establishmentowi. Jego przedstawicielem ma być Donald Tusk, który "ma krew na rękach", którą zresztą przelał z Rosją. I stąd właśnie bierze się całkowicie "spontaniczny" sprzeciw i głos protestu Narodu. Stankiewicz i Pospieszalski tylko znaleźli się w odpowiednim miejscu i czasie i włączyli kamerę. tak mamy sądzić. Ale przedobrzyli, bo okazało się, że prawie 1/3 filmu zajmuje wypowiedź aktora, tak autentycznego, że aż trzeba mu było podrzucać kwestię zza kadru. I jak to się stało, że wśród 180.000 osób, które w kolejce stało, dominował ten aktor i jego, grana na jednej nucie przez 20 minut, rozpacz.

Pospieszalskiemu chodziło w tym filmie, poza doraźnym celem politycznym, czyli wsparciem kampanii prezydenckiej Jarosława Kaczyńskie o coś jeszcze innego. On pokazał, jakie idee i wartości są bliskie zwolennikom Prawa i Sprawiedliwości i w jakim zamkniętym świecie żyją. I to właśnie ma być świat i społeczeństwo, ten na nowo sformatowany Naród, jaki chcieliby zaprogramować zwolennicy IV RP. To MY, Naród, Prawi Polacy, oraz ONI, ci z krwią na rękach.

Pomimo formalnych zabiegów, niedoróbek, chropawości, które miały świadczyć o "autentyczności", film jest totalną porażką. Oczywiście, trafi do "przekonanych" zwolenników Prawa i Sprawiedliwości i zwolenników teorii spiskowych, ale zostanie odrzucony przez tych, których miał nawrócić, na patriotyzm, takim, jak go widzi Pospieszalski.
Wszystko dlatego, że dziennikarstwo totalne Jana Pospieszalskiego jest równie prymitywne i nachalne, jak anty imperialistyczna propaganda z czasów PRL. #
Ze strony:
http://tiny.pl/hthrs

--
stevep

Pospieszalski/Stankiewicz pokazali prawdę, a prawda w oczy kole.

--
Nie da się oddzielić polityki od religii. Nie da się w człowieku oddzielić
katolika od obywatela. Rozdział państwa od Kościoła jest sztuczny.

"cirrus" <cirrus@tinvalid.kdami.net> schrieb im Newsbeitrag
news:hrj747$e6g$1news.vectranet.pl...

# Film spółki Pospieszalski/Stankiewicz jest publicystyką. Nie zapisem
świadomości i odczuć Polaków - bo wtedy trzeba by pokazać kilka stron i
wielość opinii ludzi, którzy pojawili się w kolejce do Pałacu
Namiestnikowskiego i na krakowskich Błoniach, ale publicystyką ordynarną,
propagandową.

Film Ewy Stankiewicz i Jana Pospieszalskiego "Solidarni 2010? tylko
formalnie można uznać za dokument. Jego rolą nie było przedstawienie

zapisu

faktów, ale pokazanie przefiltrowanej podwójnie atmosfery z Krakowskiego
Przedmieścia i okolic Wawelu z czasów żałoby. Podwójna filtracja kamerą i
poglądami głównych scenarzystów.

W przestrzeni medialnej i politycznej zaczyna się wojna. Wojna o pamięć i
jej sposób interpretacji. To nie tylko sprawa tworzenia mitu o Lechu
Kaczyńskim i jego "męczeńskiej śmierci" w imię ideałów, ale również próba
zdefiniowania na nowo, w oczyszczonej formie pojęć Patriotyzm, Naród,
Pamięć. Należy ją oczyścić i stworzyć nową formację, która ma zostać
depozytariuszem, jedynym, niepodważalnym, tych pojęć. To formacja, która

już

nosi nawet nazwę - to Prawdziwi Polacy, w innej formule - Prawi Polacy.

Film spółki Pospieszalski/Stankiewicz jest publicystyką. Nie zapisem
świadomości i odczuć Polaków - bo wtedy trzeba by pokazać kilka stron i
wielość opinii ludzi, którzy pojawili się w kolejce do Pałacu
Namiestnikowskiego i na krakowskich Błoniach, ale publicystyką ordynarną,
propagandową. Nie ma na ekranie ani głosów, ani twarzy autorów, co ma
świadczyć o bezstronności, ale to wbrew pozorom nie działa na ich korzyść,
ponieważ pokazuje dobitniej skalę manipulacji. Tym bardziej, że to oni
później dobierali i selekcjonowali materiał. Nie ma pytań na ekranie, ale

są

za to im, autorom, odpowiadające wypowiedzi, oświadczenia, a czasem wręcz
insynuacje. Nie ma pytań i nie ma sprostowań. Po co? Nie są potrzebne,
ponieważ tu chodzi o przedstawienie konkretnego planu.

Ten plan to pokazanie na ekranie budzącego się Narodu, Patriotycznego
Narodu, tak jak go widzi Pospieszalski i przeciwstawienie go Elitom -
Establishmentowi. Jego przedstawicielem ma być Donald Tusk, który "ma krew
na rękach", którą zresztą przelał z Rosją. I stąd właśnie bierze się
całkowicie "spontaniczny" sprzeciw i głos protestu Narodu. Stankiewicz i
Pospieszalski tylko znaleźli się w odpowiednim miejscu i czasie i włączyli
kamerę. tak mamy sądzić. Ale przedobrzyli, bo okazało się, że prawie 1/3
filmu zajmuje wypowiedź aktora, tak autentycznego, że aż trzeba mu było
podrzucać kwestię zza kadru. I jak to się stało, że wśród 180.000 osób,
które w kolejce stało, dominował ten aktor i jego, grana na jednej nucie
przez 20 minut, rozpacz.

Pospieszalskiemu chodziło w tym filmie, poza doraźnym celem politycznym,
czyli wsparciem kampanii prezydenckiej Jarosława Kaczyńskie o coś jeszcze
innego. On pokazał, jakie idee i wartości są bliskie zwolennikom Prawa i
Sprawiedliwości i w jakim zamkniętym świecie żyją. I to właśnie ma być

świat

i społeczeństwo, ten na nowo sformatowany Naród, jaki chcieliby
zaprogramować zwolennicy IV RP. To MY, Naród, Prawi Polacy, oraz ONI, ci z
krwią na rękach.

Pomimo formalnych zabiegów, niedoróbek, chropawości, które miały świadczyć

o

"autentyczności", film jest totalną porażką. Oczywiście, trafi do
"przekonanych" zwolenników Prawa i Sprawiedliwości i zwolenników teorii
spiskowych, ale zostanie odrzucony przez tych, których miał nawrócić, na
patriotyzm, takim, jak go widzi Pospieszalski.
Wszystko dlatego, że dziennikarstwo totalne Jana Pospieszalskiego jest
równie prymitywne i nachalne, jak anty imperialistyczna propaganda z

czasów

PRL. #
Ze strony:
http://tiny.pl/hthrs

-- stevep

   Po tragedii smolenskiej Polakow polaczylo uczucie glebokiego zalu.
   Antypolakom akurat to mocno sie nie podoba.  Lekajac sie atakowac
   Polakow atakuja Pospieszalskiego jako zastepczy obiekt nienawisci.
   To wszystko.

   AR