W czwartek 22 kwietnia 2010 zapraszamy na pokaz fotografii Magdaleny Misiuk.
Tym razem Autorka opowie o podróży przez równinę Pantanal położoną na
pograniczu Brazylii, Boliwii i Paragwaju. Pokaz odbędzie się o godzinie
18:30 w sali 219 w Gmachu Głównym Politechniki Warszawskiej. Wstęp wolny.

Pantanal sprawia nieodparte wrażenie, jakby niewiele się zmienił od czasu,
kiedy Stwórca powołał świat do życia. Przebogata przyroda chroni się tu
przed ludzką pazernością w dość sprytny sposób: w porze deszczowej całą
równinę zalewają wody potężnej Rio Paraguai a zwierzęta szukają ocalenia
przed potopem na wyspach suchego lądu otaczających aluwialną nieckę.
Portugalczycy zaznaczyli ten teren na mapie jako kolonizacyjnie
bezużyteczny, opisując go jako śródlądowe morze, tudzież bezbrzeżne bagno
(pantano).

Wody rozstępują się w marcu, piranie schodzą z drzew i na kilka miesięcy
Pantanal przeistacza się w przecudną, pulsującą życiem, sawannę. Występuje
tu nieprzebrane mnóstwo zwierząt rajskiej proweniencji: oceloty, kapibary,
tapiry, małpy, pancerniki, mrówkojady, pumy, jaguary, ariranie, setki
gatunków ptaków i tysiące-tysiące-tysiące motyli.

Ekspansja cywilizacji zatrzymała się bezradnie przed potężnym żywiołem,
który od wiek wieków sezonowo unicestwia człowiecze plany uzdatnienia
mokradła. Fiasko budowy drogi przełajowej przecinającej Pantanal z północy
na południe kłuje w oczy każdego, kto spojrzy na mapę: wątła 150-kilometrowa
kreska dumnie zwana Transpantaneirą tonie nagle w zielonej plamie. Na
200.000 km2 nie ma właściwe ani jednego miasta.

Rdzenni Pantaneiros żyją w symbiozie z przyrodą: przemieszczają się konno
lub w czółnach, kajmana potrafią dla hecy załapać na lasso, ale z bojaźliwym
szacunkiem myślą o spotkaniu z anakondą, budują drewniane chaty na
3-metrowych palach, które przez pół roku wyglądają jak pokraczne pająki a
przez drugie pół jak arki ocalenia...

Spośród milionów wspomnień, w które wzbogaciła mnie wielomiesięczna podróż
stopem po Ameryce Południowej, wspomnienia z brazylijskiego Pantanala należą
do najcenniejszych. Garść wrażeń spod mangowca, na którym co rano obradowały
trzy ary hiacyntowe, sypnę improwizacyjnie we czwartek 22 kwietnia.

Serdecznie Was zapraszam.
Magdalena Misiuk




Kolejne Slajdowisko 29 kwietnia - Katarzyna Golik - Sri Lanka

Pełen kalendarz pokazów znajduje się na stronie
http://www.skpb.waw.pl/slajdowiska/kalendarz.html

Opisy wszystkich pokazów znajdują się pod adresem
http://skpb.waw.pl/slajdowiska/opisy-slajdowisk.html

Kontakt do nas na stronie http://skpb.waw.pl/slajdowiska/kontakt.html

Slajdowiska Czwartkowe na Politechnice Warszawskiej są współorganizowane
przez SKPB Warszawa, Stowarzyszenie Studentów "Geoida" i Koło PTTK nr.1
"Jedynka".