http://niezalezna.pl/52168-splamiona-idea-olimpizmu

O wielopłaszczyznowym kryzysie we współczesnym sporcie pisano już wiele razy. Przy okazji wydarzeń na Ukrainie i zakończeniu olimpiady w Soczi, na pierwszy plan wysuwa się sprawa uwikłania sportu w politykę. Nie pierwszy raz niestety w ostatnich latach. Przypomnijmy, że przed igrzyskami w Pekinie w 2008 r. sztafecie z ogniem olimpijskim we wszystkich miastach towarzyszyły protesty przeciwników chińskiej polityki zwłaszcza wobec Tybetu i Darfuru, ale także przeciwko wewnętrznemu terrorowi chińskiej dyktatury komunistycznej, która bezpośrednio dotyka dziesiątki tysięcy osób. Powszechna wiedza o strategii politycznej Chin nie przeszkadzała niestety międzynarodowym władzom Komitetu Olimpijskiego w ogłoszeniu decyzji o przyznaniu letnich igrzysk w 2008 r. właśnie Pekinowi. I świat w imię politycznej poprawności bawił się w cieniu tragedii prześladowanych przez reżim ludzi.

Podobnie jest z igrzyskami w Soczi. Dlaczego państwu uwikłanemu od dziesięcioleci w konflikty na całym świecie, w ostatnich latach tak bardzo brutalnie ingerującemu w politykę wewnętrzną innych państw, które powstały z rozpadu dawnego imperium sowieckiego, przyznaje się organizację olimpiady? Obecne zaangażowanie Rosji w tragiczne wydarzenia na Ukrainie są oczywiste dla obserwatorów międzynarodowej polityki. MKOL od lat niestety sprawia wrażenie organizacji oderwanej od rzeczywistości. Znów w Soczi na zakończenie igrzysk jedni będą się bawili w cieniu tragedii drugich.

Co to ma wspólnego z ideą olimpizmu? Przecież od starożytnych czasów na czas igrzysk olimpijskich zaprzestawano wojen. Podczas trwania konfliktów ogłaszano „pokój boży” i wojny wstrzymywane były na 2 miesiące. Same zaś zawody, wedle olimpijskich standardów, zawsze mają się odbywać pod hasłem szlachetnego współzawodnictwa i braterstwa wszystkich narodów. Sami widzimy, jak niewiele wspólnego z tymi ideałami mają współczesne igrzyska olimpijskie. Smutne to niestety.

[...]


--
"Żydów gubi brak umiaru we wszystkim i przekonanie, że są narodem wybranym. Czują się oni upoważnieni do interpretowania wszystkiego, także doktryny katolickiej. Cokolwiek byśmy zrobili, i tak będzie poddane ich krytyce - za mało, że źle, że zbyt mało ofiarnie. W moim najgłębszym przekonaniu szkoda czasu na dialog z Żydami, bo on do niczego nie prowadzi... Ludzi, którzy używają słów 'antysemita', 'antysemicki', należy traktować jak ludzi niegodnych debaty, którzy usiłują niszczyć innych, gdy brakuje argumentów merytorycznych. To oni tworzą mowę nienawiści".