Jest taki przypadek w rodzinie. Umiera matka dwóch synów, wcześniej w roku 2006 testamentem w formie aktu notarialnego ustala jednego z synów wyłącznym spadkobiercą, a drugiego wydziedzicza -  też aktem notarialnym - ponieważ od wielu lat nie interesuje się jej losem. W roku 2009 zostaje rozpoznana u niej choroba Alzheimera, w roku 2011 zostaje ubezwłasnowolniona, w roku 2013 umiera. Zarówno przed chorobą, jak i w trakcie jej trwania interesował się i opiekował nią tylko jeden syn, ten obdarowany. On też był jej opiekunem prawnym. Tamten drugi nie dawał znaku życia. Po śmierci matki - ponieważ na horyzoncie pojawiły się pieniądze - wydziedziczony syn uaktywnił się, odnowił kontakt z bratem, a po otrzymaniu z sądu informacji o wydziedziczeniu złożył do sądu wniosek o stwierdzenie nabycia spadku na podstawie ustawy (chodzi o równy podział po 50%) i tym samym anulowanie testamentu notarialnego uzasadniając to niepoczytalnością wynikającą z postępującej choroby Alzheimera. I teraz pytania:

1.Jakie szanse ma syn wydziedziczony dopiąć swego i nabyć prawo do spadku?
2.Czego może obawiać się syn obdarowany w testamencie notarialnym?

jotemon

W dniu środa, 27 sierpnia 2014 23:23:34 UTC+2 użytkownik jotemon napisał:

Jest taki przypadek w rodzinie. Umiera matka dwďż˝ch synďż˝w, wczeďż˝niej w roku 2006 testamentem w formie aktu notarialnego ustala jednego z synďż˝w wy��cznym spadkobiercďż˝, a drugiego wydziedzicza -  teďż˝ aktem notarialnym - poniewaďż˝ od wielu lat nie interesuje siďż˝ jej losem. W roku 2009 zostaje rozpoznana u niej choroba Alzheimera, w roku 2011 zostaje ubezwďż˝asnowolniona, w roku 2013 umiera. Zarďż˝wno przed chorobďż˝, jak i w trakcie jej trwania interesowaďż˝ siďż˝ i opiekowaďż˝ niďż˝ tylko jeden syn, ten obdarowany. On teďż˝ byďż˝ jej opiekunem prawnym. Tamten drugi nie dawaďż˝ znaku ďż˝ycia. Po ďż˝mierci matki - poniewaďż˝ na horyzoncie pojawiďż˝y siďż˝ pieniďż˝dze - wydziedziczony syn uaktywniďż˝ siďż˝, odnowiďż˝ kontakt z bratem, a po otrzymaniu z sďż˝du informacji o wydziedziczeniu zďż˝oďż˝yďż˝ do sďż˝du wniosek o stwierdzenie nabycia spadku na podstawie ustawy (chodzi o rďż˝wny podziaďż˝ po 50%) i tym samym anulowanie testamentu notarialnego uzasadniajďż˝c to niepoczytalnoďż˝ciďż˝ wynikajďż˝cďż˝ z postďż˝pujďż˝cej choroby Alzheimera. I teraz pytania:

1.Jakie szanse ma syn wydziedziczony dopi�� swego i naby� prawo do spadku?

Zależy od przedstawionych dowodów.

2.Czego mo�e obawia� si� syn obdarowany w testamencie notarialnym?

Zależy od brata.

AdamK

W dniu 2014-08-27 23:23, jotemon pisze:

W roku 2009 zostaje rozpoznana u
niej choroba Alzheimera, w roku 2011 zostaje ubezwłasnowolniona, w roku 2013

Co takiego zrobiła, czy komuś jakąś krzywdę, że ją ubezwłasnowolniono?


--
animka

W dniu 2014-08-28 16:44, animka pisze:

W dniu 2014-08-27 23:23, jotemon pisze:

W roku 2009 zostaje rozpoznana u
niej choroba Alzheimera, w roku 2011 zostaje ubezwłasnowolniona, w
roku 2013

Co takiego zrobiła, czy komuś jakąś krzywdę, że ją ubezwłasnowolniono?

Ubezwłasnowalnia się po to, aby *w przyszłości* ktoś nie zrobił krzywdy, i nie komuś, ale *sobie*.

--
Liwiusz

W dniu 2014-08-28 20:00, Liwiusz pisze:

W dniu 2014-08-28 16:44, animka pisze:

W dniu 2014-08-27 23:23, jotemon pisze:

W roku 2009 zostaje rozpoznana u
niej choroba Alzheimera, w roku 2011 zostaje ubezwłasnowolniona, w
roku 2013

Co takiego zrobiła, czy komuś jakąś krzywdę, że ją ubezwłasnowolniono?

Ubezwłasnowalnia się po to, aby *w przyszłości* ktoś nie zrobił krzywdy,
i nie komuś, ale *sobie*.

O, nie. O matkę trzeba dbać, a nie zabierać jej godność i wszystko co do niej należy.

--
animka

W dniu 2014-08-29 00:55, animka pisze:

W dniu 2014-08-28 20:00, Liwiusz pisze:

W dniu 2014-08-28 16:44, animka pisze:

W dniu 2014-08-27 23:23, jotemon pisze:

W roku 2009 zostaje rozpoznana u
niej choroba Alzheimera, w roku 2011 zostaje ubezwłasnowolniona, w
roku 2013

Co takiego zrobiła, czy komuś jakąś krzywdę, że ją ubezwłasnowolniono?

Ubezwłasnowalnia się po to, aby *w przyszłości* ktoś nie zrobił krzywdy,
i nie komuś, ale *sobie*.

O, nie. O matkę trzeba dbać, a nie zabierać jej godność i wszystko co do
niej naleĹźy.

Otóż właśnie o tym piszę.

--
Liwiusz

jotemon wrote:

Jest taki przypadek w rodzinie. Umiera matka dwóch synów, wcześniej w
roku 2006 testamentem w formie aktu notarialnego ustala jednego z synów
wyłącznym spadkobiercą, a drugiego wydziedzicza -  też aktem notarialnym
- ponieważ od wielu lat nie interesuje się jej losem. W roku 2009
zostaje rozpoznana u niej choroba Alzheimera, w roku 2011 zostaje
ubezwłasnowolniona, w roku 2013 umiera. Zarówno przed chorobą, jak i w
trakcie jej trwania interesował się i opiekował nią tylko jeden syn, ten
obdarowany. On też był jej opiekunem prawnym. Tamten drugi nie dawał
znaku życia. Po śmierci matki - ponieważ na horyzoncie pojawiły się
pieniądze - wydziedziczony syn uaktywnił się, odnowił kontakt z bratem,
a po otrzymaniu z sądu informacji o wydziedziczeniu złożył do sądu
wniosek o stwierdzenie nabycia spadku na podstawie ustawy (chodzi o
równy podział po 50%) i tym samym anulowanie testamentu notarialnego
uzasadniając to niepoczytalnością wynikającą z postępującej choroby
Alzheimera. I teraz pytania:

1.Jakie szanse ma syn wydziedziczony dopiąć swego i nabyć prawo do spadku?

Raczej zerowe. skoro choroba została rozpoznana w 2009, a testament sporządzony w 2006 i to jeszcze w obecnosci notariusza.
Wiec to jest proba podważenia oceny stanu tej osoby przez notariusza.
Nie widzę szans.

2.Czego może obawiać się syn obdarowany w testamencie notarialnym?

Podatku :)  na sprawie spadkowej zapadnie decyzja kto ile dziedziczy. z duzym prawdopodobienstwo 100% : 0%, ale zaczyna biec 6 miesieczny termin na powiadominie US, aby być zwolnionym z podatku od spadku.

Użytkownik "witek" <witek7205@gazeta.pl.invalid> napisał w wiadomości news:ltvjnb$jbc$2dont-email.me...

jotemon wrote:

Jest taki przypadek w rodzinie. Umiera matka dwóch synów, wcześniej w
roku 2006 testamentem w formie aktu notarialnego ustala jednego z synów
wyłącznym spadkobiercą, a drugiego wydziedzicza -  też aktem notarialnym
- ponieważ od wielu lat nie interesuje się jej losem. W roku 2009
zostaje rozpoznana u niej choroba Alzheimera, w roku 2011 zostaje
ubezwłasnowolniona, w roku 2013 umiera. Zarówno przed chorobą, jak i w
trakcie jej trwania interesował się i opiekował nią tylko jeden syn, ten
obdarowany. On też był jej opiekunem prawnym. Tamten drugi nie dawał
znaku życia. Po śmierci matki - ponieważ na horyzoncie pojawiły się
pieniądze - wydziedziczony syn uaktywnił się, odnowił kontakt z bratem,
a po otrzymaniu z sądu informacji o wydziedziczeniu złożył do sądu
wniosek o stwierdzenie nabycia spadku na podstawie ustawy (chodzi o
równy podział po 50%) i tym samym anulowanie testamentu notarialnego
uzasadniając to niepoczytalnością wynikającą z postępującej choroby
Alzheimera. I teraz pytania:

1.Jakie szanse ma syn wydziedziczony dopiąć swego i nabyć prawo do spadku?

Raczej zerowe. skoro choroba została rozpoznana w 2009, a testament sporządzony w 2006 i to jeszcze w obecnosci notariusza.
Wiec to jest proba podważenia oceny stanu tej osoby przez notariusza.
Nie widzę szans.

2.Czego może obawiać się syn obdarowany w testamencie notarialnym?

Podatku :)  na sprawie spadkowej zapadnie decyzja kto ile dziedziczy. z duzym prawdopodobienstwo 100% : 0%, ale zaczyna biec 6 miesieczny termin na powiadominie US, aby być zwolnionym z podatku od spadku.

Dziękuję za rzeczową odpowiedź.

jotemon

Trzy przyczyny możliwości wydziedziczenia są wskazane w ustawie i stanowią listę zamkniętą.

"Kodeks Cywilny Austriacki z 1811 r. - Powszechna Księga Ustaw Cywilnych Dla Wszystkich krajów dziedzicznych niemieckich Monarchii austryackiej (Allgemeines Bürgerliches Gesetzbuch)


My Franciszek Pierwszy,

z Bożej łaski Cesarz austryacki,

Król Węgier i Czech, Arcyksiążę Austryi, etc. etc.

Zważywszy, iż ustawy cywilne mające zabezpieczyć obywatelom spokojne używanie ich praw prywatnych, nietylko powinny spoczywać na ogólnych zasadach sprawiedliwości, lecz także według szczególnych stosunków mieszkańców określonemi, w języku dla nich zrozumiałem obwieszczonemi, i w zbiorze w porządku ułożonym, dla ciągłej pamięci zachowanemi być winny; od wstąpienia na tron, było nieustannem staraniem Naszem, ażeby zamierzone i rozpoczęte już przez Przodków Naszych ułożenie dokładnej ojczystej księgi ustaw cywilnych do skutku doprowadzonem zostało.

      Rozdział CZTERNASTY. O zachowku i policzeniu na zachowek lub część dziedzictwa

     Którym osobom jako dziedzicom koniecznym należy się zachowek.

     § 762. Osobami, dla których spadkodawca w rozporządzeniu ostatniej woli część spadku pozostawić jest obowiązanym, są jego dzieci; a w braku tychże, jego rodzice.

     § 763. Do dzieci liczą się według ogólnego prawidła (§ 42) także wnuki i prawnuki, a do rodziców wszyscy dziadowie i babki. Płeć męzka lub żeńska, ród prawy lub nieprawy żadnej pod tym względem nie stanowi różnicy, jeżeli tylko osobom tym służyłoby prawo i kolej ustawowego dziedziczenia.

     § 764. Część dziedzictwa, której osoby wzmiankowane domagać się mają prawo, nazywa się zachowkiem; a oni sami ze względu na takowy nazywają się dziedzicami koniecznymi.

      Ilość zachowku


     § 765. Ustawa przeznacza każdemu dziecięciu jako zachowek połowę tego, coby mu według ustawowego dziedziczenia przypadało.

     § 766. W liniji wstępnej, należy się każdemu koniecznemu dziedzicowi jako zachowek trzecia cześć tego, coby według ustawowego dziedziczenia otrzymał.

      i jakie co do niego zachodzą warunki.


     § 767. Kto zrzekł się prawa dziedziczenia; kto od niego stosownie do zawartych w rozdziale ósmym przepisów jest wyłączonym; albo przez spadkodawcę prawnie jest wydziedziczonym, ten nie ma prawa do zachowku i przy obliczeniu takowego uważa się tak, jak gdyby go nie było.

      Warunki prawnego wydziedziczenia.


     § 768.

     Dziecię może być wydziedziczonem:

     1) gdy odpada od wiary chrześcijańskiej;

     2) gdy spadkodawcę w niedostatku znajdującego się zostawia bez pomocy;

     3) gdy z powodu zbrodni skazanem jest na dożywotnie lub dwudziestoletnie więzienie;

     4) gdy ciągle prowadzi życie przeciwne publicznej obyczajności.

     § 769. Z tych samych przyczyn mogą być także rodzice wyłączeni od zachowku, a prócz tego wtenczas jeszcze, kiedy zaniedbali zupełnie wychowania dziecięcia.

     § 770. W ogólności może także być przez rozporządzenie ostatniej woli odjęty zachowek dziedzicom koniecznym, z powodu takich czynów, dla których dziedzic stosownie do §§ 540-542 staje się niegodnym dziedziczenia.

     § 771. Przyczyna wydziedziczenia bez względu na to, czy jest wyrażoną lub niewyrażoną przez spadkodawcę powinna być zawsze przez dziedzica dowiedzioną i wynikać z wyrazów tudzież ducha ustawy.

     § 772. Wydziedziczenie tylko przez wyraźne w sposobie przez ustawę przepisanym uczynione odwołanie, zniesionem być może.

     § 773. Gdy z powodu, że dziedzic konieczny jest bardzo zadłużonym lub marnotrawnym, zachodzi obawa, że należący mu się zachowek nie dostanie się jego dzieciom zupełnie lub w części, natenczas może mu spadkodawca odebrać zachowek w tym tylko sposobie, iżby się dostał dzieciom tegoż dziedzica koniecznego.

      Jak ma być zostawiony zachowek?


     § 774. Zachowek zostawionym być może albo jako część spadku, albo jako zapis, a nawet bez wyraźnego nazwania, że to jest zachowek. Powinien być jednak zostawionym dziedzicowi koniecznemu zupełnie wolny. Jakikolwiek warunek ograniczający zachowek, lub obciążenie onego, jest nieważnem. Jeżeli dziedzic konieczny ma zapisana większa część dziedzictwa nad zachowek, natenczas warunek lub obciążenie, jedynie do tego co przewyższa zachowek, odnosić się może.

      Środki prawne dla dziedzica koniecznego:


     a) w razie bezprawnego wydziedziczenia lub ukrzywdzenia w zachowku;

     § 775. Dziedzic konieczny, który został wydziedziczonym, pomimo, że nie zachodzą, warunki w §§ 768-773 przepisane; albo ten, który nie otrzymał czystego całkowitego zachowku, może domagać się w pierwszym razie całkowitego zachowku, w drugim uzupełnienia onegoż.

     b) w razie zupełnego pominięcia.

     § 776. Gdy spadkodawca z pomiędzy więcej dzieci, o których miał wiadomość, pominął jedno zupełnie milczeniem, natenczas dziecię to także tylko zachowku domagać się może.

     § 777. Jeżeli jednak z zachodzących okoliczności dowiedzionem być może, że spadkodawca dla tego tylko pominął jedno z dzieci, ponieważ nie wiedział, że takowe istnieje; w takim przypadku dziecię pominięte nie jest obowiązanem poprzestawać na zachowku; lecz może żądać albo części spadku takiej, jaka przypada dla dziedzica koniecznego najmniej obdarzonego; albo też równej części z innymi, jeżeli jeden jeszcze tylko dziedzic konieczny ustanowiony jest dziedzicem, lub jeżeli jest ich więcej i wszyscy równe maja, wyznaczone części.

     § 778. Jeżeli spadkodawca zostawia jednego tylko dziedzica koniecznego i o nim z pomyłki wyżej wzmiankowanej nie wspomina; albo jeżeli przybywa bezdzietnemu spadkodawcy dziedzic konieczny już po zrobieniu rozporządzenia ostatniej woli, dla którego żadne rozporządzenie nie jest uczynionem; natenczas tylko zapisy na rzecz publicznych zakładów, na wynagrodzenie świadczonych usług lub w celach pobożnych uczynione, w ilości czwartej części czystego spadku nie przechodzącej stosunkowo zaspokojonemi będą; wszystkie zaś inne rozporządzenia ostatniej woli bez skutku pozostaną. Rozporządzenia te odzyskują napowrót moc swoja, gdy dziedzic konieczny umrze przed spadkodawcą.

     § 779. Gdy dziecię umiera przed spadkodawca zostawując potomków, którzy są pominięci, natenczas ci potomkowie ze względu na prawo dziedziczenia, wchodzą w miejsce dziecięcia zmarłego.

     § 780. Potomkowie dziecięcia w rozporządzeniu ostatniej woli wyraźnie wydziedziczonego, lecz przed spadkodawcą zmarłego, mają jedynie prawo żądać zachowku.

     § 781. Jeżeli dziedzic konieczny, z liniji wstępnej pominiętym zostanie, natenczas zawsze zachowku tylko żądać może.

     § 782. Gdy dziedzic udowodnić potrafi, że pominięty dziedzic konieczny stał się winnym której z przyczyn wydziedziczenia w §§ 768-770 wyrażonych, natenczas pominięcie to uważanem będzie za domniemane prawne wydziedziczenie.

      Kto jest obowiązanym przykładać się do płacenia zachowku?


     § 783. We wszystkich przypadkach, gdy zachowek czyli część dziedzictwa należąca się dziedzicowi koniecznemu, albo wcale nie, albo niezupełnie jest oznaczona; obowiązani są ustanowieni dziedzice tudzież zapisobiercy, przykładać się stosunkowo do zupełnego uiszczenia onegoż.

      Sposób oznaczenia i obliczenia zachowku.


     § 784. Aby zachowek dokładnie oznaczyć można, potrzeba dokładnie spisać i należycie oszacować wszystkie do spadku należące ruchomości i nieruchomości, wszystkie prawa i wierzytelności, które spadkodawca swoim następcom w spadku mógł przekazać, a nawet to wszystko, co dziedzic lub zapisobierca jest dłużnym, do spadku. Dziedzicom koniecznym wolno jest znajdować się i czynić swoje uwagi przy oszacowaniu. Sprzedaży przez licytacyję rzeczy do spadku należących, w celu wykrycia prawdziwej ich wartości, domagać się nie mogą.

     § 785. Długi i inne ciężary, które się już za życia spadkodawcy na majątku znajdowały, powinny być ze spadku strącone.

     § 786. Zachowek obliczonym będzie bez względu na zapisy i inne z rozporządzenia ostatniej woli wynikające ciężary. Dopóki rzeczywisty podział (Zutheilung) nie nastąpi, spadek pod względem zysku i straty uważanym być ma miedzy głównymi i koniecznymi dziedzicami, za dobro stosunkowo spólne.

      Policzenie na zachowek;


     § 787. Co tylko konieczni dziedzice otrzymują rzeczywiście ze spadku przez zapis lub inne rozporządzenie spadkodawcy, to wszystko przy oznaczeniu dla nich zachowku policzonem być winno.

     § 788. Co spadkodawca dał za życia córce swojej lub wnuczce na posag, synowi lub wnukowi na wyprawę, albo wprost na objęcie urzędu lub rozpoczęcie jakiegokolwiek zatrudnienia; lub też cokolwiek na zaspokojenie długów wieloletniego dziecięcia obrócił; to wszystko na zachowek policzonym być winno.

     § 789. Zaliczenie wstępnym uczynione, wtenczas tylko może być na zachowek onymże przypadający policzonem, kiedy nie było czynionem z samej tylko szczodrobliwości, lub też jako wsparcie z przepisu ustawy należące się.

      lub na część dziedzictwa przy ustawowem dziedziczeniu.


     § 790. Jeżeli dzieci przychodzą do spadku z rozporządzenia ostatniej woli, policzenie na część dziedzictwa wtenczas tylko ma miejsce, kiedy takowe spadkodawca wyraźnie rozporządził. Przeciwnie, przy dziedziczeniu ustawowem, powinno być dziecięciu policzonem to wszystko, co tylko od spadkodawcy za jego życia w celach wyżej wzmiankowanych (§ 788) otrzymało. Wnukowi policzą się na jego część dziedzictwa nietylko to, co sam bezpośrednio otrzymał, ale i to, co otrzymali jego rodzice, w których miejsce on wstępuje.

     § 791. To wszystko, cokolwiek rodzice oprócz wymienionych przypadków, dali dziecięciu, uważa się za darowiznę i nie wchodzi w policzenie, jeżeli rodzice nie zastrzegli sobie wyraźnie zwrotu.

     § 792. Rodzice przy ustawowem dziedziczeniu także, mogą wyraźnie uwolnić dziecię od policzenia. Gdyby jednak potrzebne wychowanie i opatrzenie innych dzieci ani z ich własnego majątku, ani z majątku rodziców opędzonem być nie mogło; natenczas powinno być dziecięciu to, co w celach w § 788 wyrażonych naprzód otrzymało, o tyle na część jego policzone, ile potrzeba na wychowanie i utrzymanie rodzeństwa.

     § 793. Policzenie tego na część dziedzictwa, co się naprzód otrzymało, tym sposobem następuje, że każde dziecię otrzymuje jeszcze przed działem taką samą kwotę. Jeżeli spadek nie wystarcza na to, natenczas dziecię wcześniej obdarowane nie może wprawdzie upominać się o część dziedzictwa, lecz też do żadnego zwrotu nie jest obowiązanem.

     § 794. Jeżeli to co dziecię dostało, nie składało się z gotowych pieniędzy, lecz z ruchomości lub nieruchomości, natenczas przy każdem policzeniu, wartość nieruchomości oznacza się ze względem na czas ich odebrania; wartość zaś ruchomości, ze względem na czas otwarcia się spadku.

      Prawo dziedzica koniecznego do potrzebnego;


     § 795. Dla takiego dziedzica, który nawet od brania zachowku prawnie jest wyłączonym, potrzebne utrzymanie zawsze oznaczonem być winno.

      a małżonka do przyzwoitego utrzymania.


     § 796. Małżonek nie ma wprawdzie żadnego prawa do zachowku; atoli jeżeli na przypadek przeżycia żadne zaopatrzenie umówionem nie było, i dopóki nie wnijdzie w powtórne związki małżeńskie, należy mu się przyzwoite utrzymanie, którego mu nie dostaje. Małżonek z własnej winy rozdzielony, nie ma do tego utrzymania żadnego prawa.



-- -- -

Umiera matka dwóch synów, wcześniej w roku 2006 testamentem w formie aktu notarialnego ustala jednego z synów wyłącznym spadkobiercą, a drugiego wydziedzicza -  też aktem notarialnym - ponieważ od wielu lat nie interesuje się jej losem.

On Fri, 12 Sep 2014,  ąćęłńóśźż wrote:
[...]

"Kodeks Cywilny Austriacki z 1811 r. - Powszechna Księga Ustaw Cywilnych Dla
Wszystkich krajów dziedzicznych niemieckich Monarchii austryackiej
(Allgemeines Bürgerliches Gesetzbuch)

[...]

  Dobre :)

pzdr, Gotfryd