1) Pamiętacie datę graniczną do której Srasz Wiejska nie mogła (brak podstawy prawnej) / od której może żądać, komu właściciel powierzył pojazd do kierowania lub używania i nie mogła / może kierować wnioski o ukaranie do sądu?
2) Czy jeżeli brak wykroczenia z Prawa o ruchu drogowym (przykładowo pojazd był prawidłowo zaparkowany), to żądanie wskazania jak wyżej jest "prawne" (co pierwsze - jajko czy kura?)?

W dniu 08-04-15 o 07:47, nie@dla.spamerow pisze:

1) Pamiętacie datę graniczną do której Srasz Wiejska nie mogła (brak
podstawy prawnej) / od której może żądać, komu właściciel powierzył pojazd
do kierowania lub używania i nie mogła / może kierować wnioski o ukaranie do
sądu?

31 grudnia 2010 rok Dz. U. 225/2010 poz. 1466

2) Czy jeżeli brak wykroczenia z Prawa o ruchu drogowym (przykładowo pojazd
był prawidłowo zaparkowany), to żądanie wskazania jak wyżej jest "prawne"
(co pierwsze - jajko czy kura?)?

Uprawnienia w tym zakresie wynikają z art. 129b ust. 3 pkt 7, który brzmi: "W ramach wykonywania kontroli ruchu drogowego w zakresie, o którym mowa w ust. 2, strażnicy gminni (miejscy) są upoważnieni do: (...) żądania od właściciela lub posiadacza pojazdu wskazania komu powierzył pojazd do kierowania lub używania w oznaczonym czasie."

Na pierwszy "rzut oka" tu mowa o kontroli drogowej, nie zaś istnieniu w ogóle jakiegoś wykroczenia, którego sprawcą miałby być ów kierujący. Jeśli przykładowo na monitoringu ustalą, że w chwili zdarzenia drogowego dany samochód przejeżdżał i kierujący mógł widzieć będące przedmiotem postępowania zdarzenie, to moim zdaniem żądanie podania jego danych przez właściciela też jest uprawnione. Zatem w kontekście Twojego pytania nie ma konieczności udowodnienia istnienia wykroczenia (które zresztą ostatecznie musi sąd stwierdzić) by obowiązek podania kierującego zaistniał.

Dzięki, jeszcze jest taki przypadek, czy samo awizo (doręczenie zastępcze) świadczy o odmowie właściciela udzielenia informacji o kierującym i czy może być podstawą wniosku o ukaranie.


-- -- -

Na pierwszy "rzut oka" tu mowa o kontroli drogowej, nie zaś istnieniu w ogóle jakiegoś wykroczenia, którego sprawcą miałby być ów kierujący. Jeśli przykładowo na monitoringu ustalą, że w chwili zdarzenia drogowego dany samochód przejeżdżał i kierujący mógł widzieć będące przedmiotem postępowania zdarzenie, to moim zdaniem żądanie podania jego danych przez właściciela też jest uprawnione.
Zatem w kontekście Twojego pytania nie ma konieczności udowodnienia istnienia wykroczenia, by obowiązek podania kierującego zaistniał.

  ����󜟿 wrote:

Dzięki, jeszcze jest taki przypadek, czy samo awizo (doręczenie zastępcze)
świadczy o odmowie właściciela udzielenia informacji o kierującym i czy może
być podstawą wniosku o ukaranie.

Nie.
Co nie znaczy, ze sm / policja  postepowac niezgodnie z przepisami nie moze.
Może nie powinna co nie znaczy, ze się nie da.

W dniu 08-04-15 o 21:06, witek pisze:

����󜟿 wrote:

Dzięki, jeszcze jest taki przypadek, czy samo awizo (doręczenie
zastępcze) świadczy o odmowie właściciela udzielenia informacji o
kierującym i czy może być podstawą wniosku o ukaranie.

Bardzo dobrze postawione pytanie. Ja bym mimo wszystko przesłuchał
samego zainteresowane, bo może osoba, która odebrała w jego imieniu
wezwanie ukryła je przed nim.

Nie. Co nie znaczy, ze sm / policja  postępować niezgodnie z
przepisami nie może. Może nie powinna co nie znaczy, ze się nie da.

Wiesz, żaden przepis nie określa, co oni tam mają faktycznie zrobić. W
wypadku Policji sprawa jest prostsza, bo przeważnie wzywa się
właściciela do najbliższej mu jednostki i pyta. Straż Miejska takiej możliwości nie ma. Jeśli właściciel mieszka daleko, to rozsądek nakazuje pisemne wezwanie go do udzielenia informacji. Czy wnioskowanie z braku odpowiedzi,że jest to odmowa, to już kwestia dyskusyjna. Przyczyny braku odpowiedzi mogą być mnogie. Począwszy od ukrycia przesyłki, poprzez zwykłą nieobecność, aż po chorobę.

Robert Tomasik wrote:

Przyczyny braku odpowiedzi mogą być mnogie.

i to zdanie załatwi caly temat.

Brak odpowiedzi nie moze byc uznane za odmowe bo przyczyna braku odpowiedzi moĹźe być inna.  (poczta zgubila list).

Nikt nie odebrał, "doręczenie zastępcze" awizem, BTW nie pod adres zamieszkania, a pod adres z DR.


-- -- -

Ja bym mimo wszystko przesłuchał samego zainteresowane, bo może osoba, która odebrała w jego imieniu wezwanie ukryła je przed nim.

W dniu 08-04-15 o 22:59,  pisze:

Nikt nie odebrał, "doręczenie zastępcze" awizem, BTW nie pod adres
zamieszkania, a pod adres z DR.

No to jak wymyślą wykroczenie polegające na nieodebraniu pisma urzędowego, to da się skierować wniosek o ukaranie. Inaczej nie widzę sposobu.

Fajnie.
Szkoda tylko, że SSR widzi inaczej i rąbie wyroki nakazowe jak w tytule (100 zł grzywny + 80 zł kosztów).


-- -- -

No to jak wymyślą wykroczenie polegające na nieodebraniu pisma urzędowego, to da się skierować wniosek o ukaranie.
Inaczej nie widzę sposobu.

W dniu 09-04-15 o 10:37,  pisze:

Fajnie.
Szkoda tylko, że SSR widzi inaczej i rąbie wyroki nakazowe jak w tytule (100
zł grzywny + 80 zł kosztów).

Odwołał bym się.

No jasne, tylko podaj zwięzłe uzasadnienie sprzeciwu.


-- -- -

Odwołał bym się.

Najlepsze uzasadnienie sprzeciwu, które notorycznie stosuję to: wnoszę sprzeciw do nakazu zapłaty. Sprzeciw nie wymaga jakiegokolwiek uzasadnienia. Tak jak wyrok nakazowy sąd wydaje nie oglądając jakichkolwiek dowodów.

Generalnie jednak lepiej podać kilka znanych sobie podobnych osób plus np. listę posłów na sejm. Wszystkie te osoby nie mają jakiegokolwiek obowiązku odpowiadania SM.

W dniu 09-04-15 o 19:36, Konfabulator Konfabulatorski pisze:

Najlepsze uzasadnienie sprzeciwu, które notorycznie stosuję to:
wnoszę sprzeciw do nakazu zapłaty. Sprzeciw nie wymaga jakiegokolwiek
uzasadnienia. Tak jak wyrok nakazowy sąd wydaje nie oglądając
jakichkolwiek dowodów.

Generalnie jednak lepiej podać kilka znanych sobie podobnych osób
plus np. listę posłów na sejm. Wszystkie te osoby nie mają
jakiegokolwiek obowiązku odpowiadania SM.

Odpowiadać na pismo SM nikt nie ma obowiązku - co do zasady.

Jak widać w PRL-bis jest obowiązek odpowiedzi na pisma niedoręczone, z pozostawionym awizem, pod adresem z DR, a nie adresem zamieszkania.
ChGW co było w tym piśmie (niedoręczonym), może jakieś wezwanie do złożenia wyjasnień czy co oni tam wysyłają.

BTW najśmieszniej jest w urzędach, gdzie koperty ze zwróconym pismem Ci nie otworzą "bo to ich" (wielokrotnie ćwiczyłem), a "doręczenie było [zastępcze]" i co nam Pan zrobisz. Aż się prosi art. 176 kk uruchamiać...


-- -- -

Odpowiadać na pismo SM nikt nie ma obowiązku - co do zasady.

Znalazłem takie postanowienie SN z 30 września 2010 r. sygn. akt I KZP 15/10:
Sentencja:

Sąd Najwyższy po rozpoznaniu zagadnienia prawnego "czy wyczerpuje znamiona wykroczenia z art. 65 § 2 KW (ewentualnie z art. 97 KW) niespełnienie obowiązku określonego w art. 78 ust. 4 ustawy z 20.6.1997 r. Prawo o ruchu drogowym (t.j. Dz.U. z 2005 r. Nr 108, poz. 908 ze zm.), gdy doręczenie kierowanego do właściciela lub posiadacza pojazdu żądania udzielenia informacji przez uprawniony organ, nastąpiło w formie doręczenia awizowanego (art. 133 § 1 i 2 KPK w zw. z art. 38 § 1 KPW)", odmówił podjęcia uchwały.

Uzasadnienie:

[...]

"W związku z tym stwierdzeniem udzielenie odpowiedzi na zadane pytanie nie ma żadnego znaczenia dla rozstrzygnięcia kwestii zawartej w środku odwoławczym. Pomimo braku warunków do podjęcia uchwały wskazać jednak należy, że podniesione w pytaniu prawnym zagadnienie opiera się na założeniu, iż od sposobu doręczenia zależy ocena wypełnienia znamion wskazanego wykroczenia. Jednakże w sytuacji gdy doręczenie żądania, o którym mowa w art. 78 ust. 4 PrDrogU, nastąpiło w trybie art. 133 § 1 i 2 KPK w zw. z art. 38 § 1 KPW, to trzeba oddzielić procesowy aspekt doręczenia pisma, którego skuteczność może opierać się na domniemaniu, od materialnych podstaw odpowiedzialności, których nie można domniemywać. W orzecznictwie Sądu Najwyższego wyrażono pogląd, że właściciel lub posiadacz pojazdu, który odmawia udzielenia informacji o osobie, której powierzył pojazd, narusza art. 78 ust. 4 PrDrogU wówczas, gdy został on użyty zgodnie z jego wolą i wiedzą przez osobę mu znaną, a więc gdy wie, kto kierował lub używał jego pojazdu w oznaczonym czasie. W takiej sytuacji niewypełnienie obowiązku z art. 78 ust. 4 PrDrogU jest umyślnym zachowaniem. Dlatego też wykroczenie z art. 97 KW w zw. z art. 78 ust. 4 PrDrogU ma charakter wykroczenia umyślnego (por. postanowienie z dnia 29 czerwca 2010 r., I KZP 8/10, OSNKW 2010, z. 9, poz. 76). Dodatkowo trzeba zwrócić uwagę, że zgodnie z art. 78 ust. 4 PrDrogU obowiązek wskazania osoby, której został powierzony pojazd do kierowania lub używania w oznaczonym czasie, powstaje tylko wówczas, gdy uprawniony organ wystąpi z takim żądaniem. Wówczas naruszenie tego obowiązku może polegać na złożeniu oświadczenia o odmowie wskazania tej osoby albo też na nieudzieleniu odpowiedzi na zadane pytanie. Jednakże w każdym wypadku po stronie osoby zobowiązanej musi istnieć świadomość żądania udzielenia takiej informacji. Nie ma przy tym znaczenia, w jakiej formie takie żądanie zostanie przekazane, gdyż istotne jest, czy dana osoba miała świadomość, że została wezwana przez uprawniony organ do wskazania, komu powierzyła pojazd do kierowania lub używania oraz czy taką wiedzę rzeczywiście posiadała. Zgodnie zaś z zasadą ciężaru dowodu, to na oskarżycielu spoczywa obowiązek udowodnienia tych okoliczności. Obwinionego chroni bowiem zasada domniemania niewinności (art. 5 § 1 KPK w zw. z art. 8 KPW), co wyłącza możliwość domniemania świadomości wypełnienia znamion wykroczenia z art. 97 KW w zw. z art. 78 ust. 4 PrDrogU."


-- -- -

Dzięki, jeszcze jest taki przypadek, czy samo awizo (doręczenie zastępcze) świadczy o odmowie właściciela udzielenia informacji o kierującym i czy może być podstawą wniosku o ukaranie.

I jeszcze wyrok SN z 18 kwietnia 2013 r. sygn. akt II KK 90/13:

Uzasadnienie:

"[...] W orzecznictwie Sądu Najwyższego przyjmuje się wprawdzie, że niewskazanie przez właściciela pojazdu na żądanie uprawnionego organu, komu powierzył pojazd do kierowania lub używania w okolicznościach wskazanych w art. 78 ust. 4 Prawa o ruchu drogowym z 1997 r., może stanowić wykroczenie wskazane w art. 97 KW (zob. postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 29 czerwca 2010 r., I KZP 8/10, OSNKW 2010, z. 9, poz. 76). Jednocześnie wszak podnosi się, że art. 129b ust. 2 pkt 1 Prawa o ruchu drogowym ogranicza wyraźnie uprawnienia strażników straży gminnych (miejskich) jedynie do kierujących pojazdami, w tym naruszających przepisy ruchu drogowego w razie zarejestrowania ich czynu przy pomocy urządzeń rejestrujących, a tym samym, nie wobec właściciela lub posiadacza takiego pojazdu, jeżeli nie wykazuje się jego sprawstwa. Akcentuje się przy tym, że samo doręczenie żądania wskazania przez właściciela pojazdu osoby nim kierującej, jeżeli to nie on sam prowadził w danym czasie pojazd, także gdy następuje ono w trybie przewidzianym w art. 133 KPK w zw. z art. 38 § 1 KPW, należy oddzielić - w aspekcie jego procesowej skuteczności - od możliwości pociągnięcia go do odpowiedzialności z art. 97 KW, gdyż to ostatnie nie może opierać się na domniemaniu istnienia takich podstaw przez sam fakt niewskazania innej osoby użytkującej w danym czasie określony pojazd (zob. postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 30 września 2010 r., I KZP 15/10, OSNKW 2010, z. 10, poz. 87, czy wyrok Sądu Najwyższego z dnia 5 grudnia 2012 r., III KK 358/12)."

-- -- -

Nie.
Co nie znaczy, ze sm / policja  postepowac niezgodnie z przepisami nie moze.
Może nie powinna co nie znaczy, ze się nie da.