Sądy w Polsce są zadziwiająco wyrozumiałe dla tych, którzy pod płaszczykiem
sztuki profanują najbardziej święte znaki wiary katolickiej (procesy przeciw
Nergalowi, Dorocie Nieznalskiej, sprawa przeciwko filmowi Jacka Markiewicza
"Adoracja Chrystusa" emitowanego w Centrum Sztuki Współczesnej w Warszawie).

Rodzi to coraz większe niezadowolenie społeczne i oczywiste wnioski, że
państwo polskie nie broni swoich obywateli wyznających wiarę katolicką, że
traktuje ich jak obywateli trzeciej kategorii, a zapisy prawa pozostają
martwą literą.

Osobiście nie dziwię się ludziom, którzy nie ufają wymiarowi
sprawiedliwości, nie wierzą w to, że państwo w uczciwy sposób obroni swoich
obywateli i zaczynają organizować protesty przeciw kolejnym aktom profanacji
i szyderstw z naszej wiary.  Ufam jednak, że formy tych sprzeciwów pozostaną
chrześcijańskie.

Podam przykład: wyobraźmy sobie, że jakiś artysta wystawi w teatrze sztukę o
tobie, gdzie przedstawi ciebie jako skończonego drania, a twoją żonę, którą
bardzo kochasz, jako skończoną dziwkę.

Co jest uzasadnione: bronić swojego dobrego imienia i własnej żony czy
milczeć, szanując prawo artysty do swobodnej wypowiedzi?

Gdy atakują to, co jest dla ciebie ważne, święte, co kochasz, masz prawo
tego bronić i zrobić wszystko, co w twojej mocy - oczywiście cywilizowanymi,
chrześcijańskimi środkami - aby zachować swoją cześć i honor.

Chrześcijanin nie może być fujarą, który pozwala się "prać po pysku", bo
komuś się tak podoba. Chrześcijanin ma prawo protestować i bronić się, ma
prawo kształtować przestrzeń publiczną w taki sposób, aby była to przestrzeń
przyjazna dla niego i dla wartości, które uznaje za ważne,

Więcej
http://www.fronda.pl/a/ks-slawomir-kostrzewa-dla-frondapl-chrzescijanin-nie-moze-byc-fujara-ktory-pozwala-sie-prac-po-pysku,38930.html

--
Nie da się oddzielić polityki od religii. Nie da się w człowieku oddzielić
katolika od obywatela. Rozdział państwa od Kościoła jest sztuczny.