"To było racjonalne, polityczne założenie.
Racjonalne nie znaczy mądre.
Środowisko Michnika uznało, że największym zagrożeniem dla Polski jest polski nacjonalizm, szowinizm, antysemityzm, to wszystko, co nazywało ono "endeckim ciemnogrodem".
Uznało ono, że polskie społeczeństwo jest w swej masie postendeckie, powodowane "ciasnym katolicyzmem", podatne na narodowo-patriotyczną retorykę, którą posługuje się prawica.
Mówiąc krótko, jak to w chwili irytacji otwarcie powiedział profesor Geremek, że Polacy nie dorośli do demokracji i jeśli nie utrzyma się ich pod kontrolą, albo dojdzie do wojny domowej, albo totalitaryzm komunistyczny zastąpi dyktatura parafaszystowska.
Z tego wynikało logicznie, że aby przeprowadzić Polaków do Europy, trzeba pozbawić społeczeństwo możliwości swobodnego kształtowania życia publicznego, wziąć je na krótką smycz "autorytetów", kształtujących je, a nie tylko informujących mediów, i nie poddających się demokratycznej kontroli struktur zarządzania gospodarką.
Wynikało też z takiego założenia, że trzeba chronić postkomunistów przed rozliczeniami, bo są oni potrzebnym sojusznikiem w walce z zagrażającą Polsce konkurencyjną wobec michnikowszczyzny częścią opozycji"- mówił przed dwoma laty Rafał Ziemkiewicz, w rozmowie z Ludwikiem Mańczakiem.

Trudno nie zgodzić się z autorem "Michnikowszczyzny", że użycie przez środowisko "komandosów" ideologicznych straszaków "polskiego nacjonalizmu", szowinizmu i antysemityzmu było zamierzeniem racjonalnym i celowym.
Abstrahując od motywów, jakie wskazuje Ziemkiewicz, wykorzystanie w walce politycznej tych właśnie "izmów", jest najmocniej zauważalnym i charakterystycznym przejawem sukcesji po Bermanie i wpisuje metody polityczne środowiska "komandosów" w tradycję komunistycznej "walki z reakcją".
wiecej w http://iskry.pl/index.php?option=com_content&task=view&id=5216&Itemid=110