... czyli cuda Tuska :

http://www.rp.pl/artykul/243943,523689.html

"W powstającej europejskiej służbie dyplomatycznej Polska nie dostała
nawet ambasadora w Ułan Bator, za to w nowym unijnym budżecie, jak
wynika z coraz poważniejszych przymiarek, będziemy tym krajem, który
najwięcej straci.

Stanowiska wiceprezesa Europejskiego Banku Inwestycyjnego pozbyliśmy się
wielkodusznie na rzecz Słowenii, więc nikt nie będzie już blokował
sfinansowania przez ten bank z europejskich, między innymi naszych,
pieniędzy budowy bałtyckiej rury.

W zamian Rosjanie najprawdopodobniej odkupią od nas rafinerię w
Możejkach za – jak szacują optymiści – być może nawet aż połowę tego, co
w nią zainwestowaliśmy. My z kolei rewanżujemy się zaproszeniem ministra
Ławrowa na doroczne spotkanie polskiego ministra spraw zagranicznych z
polskimi ambasadorami. Niestety, nie wyjaśniono, w jakim charakterze
minister ościennego mocarstwa ma w tym wydarzeniu brać udział. Dlaczego?
Czyżby ktoś się czegoś wstydził?

Najważniejsze, że – jak widać choćby z powyższego przeglądu informacji z
gazet, wyłącznie z kilku ostatnich dni i wyłącznie tych, których nikt
nie nazywa "pisowskimi" – nasza pozycja międzynarodowa stale się
umacnia. I to, jak mówił pan premier, w sposób tak oczywisty, że trzeba
być doprawdy ślepym lub podłym, by to negować. Dowodem naszych
oczywistych sukcesów jest pozostawanie jeszcze przez jakiś czas Jerzego
Buzka na bardzo symbolicznym stanowisku przewodniczącego europarlamentu.
Jak również fakt, że rząd Donalda Tuska jest, w przeciwieństwie do
poprzedniego, chwalony w zachodnich mediach – głównie za to, że bardzo
gorliwie stara się nie sprawiać europejskim potęgom i ich strategicznemu
partnerowi Ĺźadnych problemĂłw.

Pan premier został nawet uhonorowany Nagrodą im. Karola Wielkiego. I
tylko tego nie rozumiem – Karol? August III Wettin pasowałby bardziej."