użytkownik Jakub A.  Krzewicki napisał:

W kwestiach czysto etycznych (no może po usunięciu takich bluźnierstw jak patriarchalizm i dominacja mężczyzny nad kobietą) masz 99% racji.

Mysle, ze u katoli te relacje byly duzo lepsze 700 lat temu
(http://pl.wikipedia.org/wiki/Tomasz_z_Akwinu)
niz dzisiejsze relacje K-M w takich Indiach.

Cos slyszalem, ze wdowy tam palili.

W wielu kulturach (na przykład w Indiach) istniał zwyczaj dobrowolnego spalenia wdowy na stosie ze zwłokami męża - w Indiach zwyczaj ten (od 1829 zakazany) nazywa się sati. Wdowa najczęściej z własnej woli wchodziła na ten stos, gdyż kultura nie przewidywała dla niej żadnej roli po śmierci męża.

leming.show@gmail.com wrote:

Mysle, ze u katoli te relacje byly duzo lepsze 700 lat temu
(http://pl.wikipedia.org/wiki/Tomasz_z_Akwinu)
niz dzisiejsze relacje K-M w takich Indiach.

Cos slyszalem, ze wdowy tam palili.

W wielu kulturach (na przykład w Indiach) istniał zwyczaj dobrowolnego
spalenia wdowy na stosie ze zwłokami męża - w Indiach zwyczaj ten (od 1829
zakazany) nazywa się sati. Wdowa najczęściej z własnej woli wchodziła na
ten stos, gdyż kultura nie przewidywała dla niej żadnej roli po śmierci
męża.

Braminiści tak mieli z dwoch powodów:
1) A to poniewaĹź odrzucili nauki historycznego buddy,
2) Ponieważ z tego powodu nie mieli siły się oprzeć najazdom dzikszych plemion wyznających islam i mężowie radżpuci często-gęsto ginęli w bitwach w czasie tych najazdów. Na skutek tego powstał zwyczaj, że kobiety radżputów i innych kszatrijów rzucały się na stos pogrzebowy, aby uniknąć hańby bycia brankami zbezczeszczonymi przez jakiegoś afgańskiego paparucha. Z czasem się to rozszerzyło na inne warstwy. Przed najazdami muzułmańskimi praktyka Sati w Indiach była niezwykłą rzadkością - dziwactwem uprawianym przez najbardziej zrozpaczone, zakochane w mężu desperatki.

--
СВЕТ
МИР
ЗНАНИЕ

użytkownik Jakub A.  Krzewicki napisał:

Na skutek tego powstał zwyczaj, że kobiety radżputów i innych kszatrijów rzucały się na stos pogrzebowy, aby uniknąć hańby bycia brankami zbezczeszczonymi przez jakiegoś afgańskiego paparucha.

Muslimy mieli chyba obowiazek przygarniecia kobiet swoich wrogow?
A jak juz przygarneli to jaki status miala taka kobieta?

leming.show@gmail.com wrote:

uĹźytkownik Jakub A.  Krzewicki napisał:

Na skutek tego powstał zwyczaj, że kobiety radżputów i
innych kszatrijów rzucały się na stos pogrzebowy, aby uniknąć hańby bycia
brankami zbezczeszczonymi przez jakiegoś afgańskiego paparucha.

Muslimy mieli chyba obowiazek przygarniecia kobiet swoich wrogow?
A jak juz przygarneli to jaki status miala taka kobieta?

Status niewolnicy-konkubiny. Mogła awansować do małżonki.
Tyle że Hindusce z powodów kulturowych nie zależało w okresie podbojów na żadnym statusie haremowym w jasyrze u muslima. Nie jak od czasów RON po dziś dzień zakłamanym Polkom. Hinduskom chodzio o status w społeczności hinduskiej! a jaki status mogła mieć taka, co się puściła z arabusem? Taki jak dzisiaj wśród Polaków Polka co się sprzedała np. Saudyjczykowi za dinary.

--
СВЕТ
МИР
ЗНАНИЕ

użytkownik Jakub A.  Krzewicki napisał:

Braminiści tak mieli z dwoch powodów:
1) A to ponieważ odrzucili nauki historycznego buddy,
2) Ponieważ z tego powodu nie mieli siły się oprzeć najazdom dzikszych plemion wyznających islam i mężowie radżpuci często-gęsto ginęli w bitwach w czasie tych najazdów. Na skutek tego powstał zwyczaj, że kobiety radżputów i innych kszatrijów rzucały się na stos pogrzebowy, aby uniknąć hańby bycia brankami zbezczeszczonymi przez jakiegoś afgańskiego paparucha. Z czasem się to rozszerzyło na inne warstwy. Przed najazdami muzułmańskimi praktyka Sati w Indiach była niezwykłą rzadkością - dziwactwem uprawianym przez najbardziej zrozpaczone, zakochane w mężu desperatki.

Jeszcze jedna sprawa, u katoli nie spotkalem selekcji noworodkow
i pozbywania sie jednej plci jak jest w turcji indiach i chinach.

Jak dla mnie sa 50 lat za murzynami.

leming.show@gmail.com wrote:

Jeszcze jedna sprawa, u katoli nie spotkalem selekcji noworodkow
i pozbywania sie jednej plci jak jest w turcji indiach i chinach.

Jak dla mnie sa 50 lat za murzynami.

Nie wiem jak w Indiach i Turcji, bo tam są błędy bramińskie i muzułmańskie.
W Chinach to jest sprawa polityki państwowej nakazującej ograniczanie populacji dla uniknięcia głodu, a nawet kiedy nie była, to proszę pamiętać o jednej zasadniczej różnicy pomiędzy tym do czego służy chrześcijaństwo, a do czego buddyzm np. zen. Buddyzm służy w większym stopniu do tego, żeby każdemu, kto przebudzi się do oświecenia zapewnić maksymalną drogę do samej góry. Chrześcijaństwo temu, by dać szansę rzeszom totalnie zdeprawowanych ikczantika, którzy nie mają takich skłonności aby nie upadli w dół.

Nie mówię, że bodhisattwa sam też nie grzebie w ludzkim gównie - ma obowiązek miłości do ludzi a stąd udzielania pomocy wszystkim po to, żeby wyłuskać potencjalne perełki, których można nauczyć drogi do wyzwolenia, ale nie ma obowiązku powstrzymywać siłą ewidentnych najbardziej opornych i odrzucających pomoc nieuków przed zbrodnią i szaleństwem jeden przeciwko drugiemu. Chcącemu - i to mocno - nie dzieje się krzywda.

--
СВЕТ
МИР
ЗНАНИЕ

Użytkownik "Jakub A. Krzewicki" <patrick.o.hooligan@gmail.com> napisał w wiadomości news:m7s346$624$1node1.news.atman.pl...

leming.show@gmail.com wrote:

Mysle, ze u katoli te relacje byly duzo lepsze 700 lat temu
(http://pl.wikipedia.org/wiki/Tomasz_z_Akwinu)
niz dzisiejsze relacje K-M w takich Indiach.

Cos slyszalem, ze wdowy tam palili.

W wielu kulturach (na przykład w Indiach) istniał zwyczaj dobrowolnego
spalenia wdowy na stosie ze zwłokami męża - w Indiach zwyczaj ten (od 1829
zakazany) nazywa się sati. Wdowa najczęściej z własnej woli wchodziła na
ten stos, gdyż kultura nie przewidywała dla niej żadnej roli po śmierci
męża.

Braminiści tak mieli z dwoch powodów:
1) A to poniewaĹź odrzucili nauki historycznego buddy,
2) Ponieważ z tego powodu nie mieli siły się oprzeć najazdom dzikszych
plemion wyznających islam i mężowie radżpuci często-gęsto ginęli w bitwach w
czasie tych najazdów. Na skutek tego powstał zwyczaj, że kobiety radżputów i
innych kszatrijów rzucały się na stos pogrzebowy, aby uniknąć hańby bycia
brankami zbezczeszczonymi przez jakiegoś afgańskiego paparucha. Z czasem się
to rozszerzyło na inne warstwy. Przed najazdami muzułmańskimi praktyka Sati
w Indiach była niezwykłą rzadkością - dziwactwem uprawianym przez
najbardziej zrozpaczone, zakochane w mężu desperatki.

Coś mi tu "nie sztymuje". Tłumaczysz logicznie skądinąd sympatyczny zwyczaj Sati. Tyle, że zwyczaj samospalenia był w Indiach dość powszechny w starożytności. Są np zapiski- dokładny opis historii pewnego Hindusa, który przybył do Eleuzis by (jak myślano)- dostąpić wtajemniczeń. On jednak- chciał pokazać Grekom wyższość swej kultury. I podczas ceremonii przejścia przez ogień wszedł tak, jak grecka tradycja nakazywała wejść zapaśnikowi na matę (z radością, uśmiechem)- i...został, celowo dokonując samospalenia. U Grekow wywołało to całkowite niezrozumienie, żeby być delikatnym.
Zauważ też, że samospalenie nie było np praktykowane w Europie- w Polsce kobiety miałyby (na wschodnich kresach) chyba więcej do niego powodów. Po prostu- nierzadko by nie zostać pohańbioną przez hordy dzikusów- odbierały sobie życie (np sztyletem)- ale chyba nigdy nie robiły tego już na pogrzebie męża.

--

Chiron

Chiron wrote:

Użytkownik "Jakub A. Krzewicki" <patrick.o.hooligan@gmail.com> napisał w
wiadomości news:m7s346$624$1node1.news.atman.pl...

leming.show@gmail.com wrote:

Mysle, ze u katoli te relacje byly duzo lepsze 700 lat temu
(http://pl.wikipedia.org/wiki/Tomasz_z_Akwinu)
niz dzisiejsze relacje K-M w takich Indiach.

Cos slyszalem, ze wdowy tam palili.

W wielu kulturach (na przykład w Indiach) istniał zwyczaj dobrowolnego
spalenia wdowy na stosie ze zwłokami męża - w Indiach zwyczaj ten (od
1829
zakazany) nazywa się sati. Wdowa najczęściej z własnej woli wchodziła na
ten stos, gdyż kultura nie przewidywała dla niej żadnej roli po śmierci
męża.

Braminiści tak mieli z dwoch powodów:
1) A to poniewaĹź odrzucili nauki historycznego buddy,
2) Ponieważ z tego powodu nie mieli siły się oprzeć najazdom dzikszych
plemion wyznających islam i mężowie radżpuci często-gęsto ginęli w
bitwach w
czasie tych najazdów. Na skutek tego powstał zwyczaj, że kobiety
radĹźputĂłw i
innych kszatrijów rzucały się na stos pogrzebowy, aby uniknąć hańby bycia
brankami zbezczeszczonymi przez jakiegoś afgańskiego paparucha. Z czasem
się
to rozszerzyło na inne warstwy. Przed najazdami muzułmańskimi praktyka
Sati
w Indiach była niezwykłą rzadkością - dziwactwem uprawianym przez
najbardziej zrozpaczone, zakochane w mężu desperatki.

Coś mi tu "nie sztymuje". Tłumaczysz logicznie skądinąd sympatyczny
zwyczaj Sati. Tyle, że zwyczaj samospalenia był w Indiach dość powszechny
w starożytności. Są np zapiski- dokładny opis historii pewnego Hindusa,
który przybył do Eleuzis by (jak myślano)- dostąpić wtajemniczeń. On
jednak- chciał pokazać Grekom wyższość swej kultury. I podczas ceremonii
przejścia przez ogień wszedł tak, jak grecka tradycja nakazywała wejść
zapaśnikowi na matę (z radością, uśmiechem)- i...został, celowo dokonując
samospalenia. U Grekow wywołało to całkowite niezrozumienie, żeby być
delikatnym. Zauważ też, że samospalenie nie było np praktykowane w
Europie- w Polsce kobiety miałyby (na wschodnich kresach) chyba więcej do
niego powodów. Po prostu- nierzadko by nie zostać pohańbioną przez hordy
dzikusów- odbierały sobie życie (np sztyletem)- ale chyba nigdy nie robiły
tego już na pogrzebie męża.

Tylko że w Indiach przedislamskich samospalenia dokonywali głównie tak jak i dzisiaj ludzie w celach pokazowych, najczęściej asceci-jogini. Przeszło to bodajże do najbardziej radykalnych sekt buddyzmu zen w Korei, gdzie oddawano kult mnichom, którzy dokonywali samospalenia w pozycji lotosu, kładąc sobie na głowę kosz z rozżarzonymi węglami. Były to znowu jednak dosyć rzadkie aberracyjne przypadki, które można historycznie policzyć na palcach jednej ręki. Samospalenie w buddyzmie upowszechniło się ponownie dopiero w najnowszych czasach jako metoda protestu politycznego najpierw podczas wojny w Wietnamie, a następnie w Tybecie i obecnie więcej wspólnego ma z doktryną nacjonalistyczną niż z buddyjską wersją nauk jogi. Zauważ, że można powiedzieć, że w tych religiach agresywni radykałowie kierują swoją przemoc niemal wyłącznie na samych siebie i nie krzywdzą innych w stylu terrorystów wahabickich.

--
СВЕТ
МИР
ЗНАНИЕ