A więc są książki i książki, jedne to tylko zadrukowany papier, inne to
obejmujące niebo i ziemię, myśl i serce, przeszłość i przyszłość arcydzieła.

Ale na to, by książka stała się arcydziełem, ona sama nie wystarczy.
Potrzebny jest ten, kto zawarty w niej świat ożywi i wskrzesi. Potrzebny
jest czytelnik, który wie, jak zabrać się za książkę.

Ktoś powie: nic prostszego, książkę trzeba przeczytać. Trzeba, ale czy każdy
umie czytać?

Czy rodzice uczą swoje pociechy sztuki czytania? Czy szkoła faktycznie uczy
czytania niejako z urzędu?

Różnie to wygląda, ale na pewno z roku na rok coraz gorzej. Jeżeli coraz
więcej osób dorosłych, w tym osób publicznych, ma autentyczne problemy z
mówieniem i pisaniem, popełniając rażące błędy albo posługując się czy to
wyświechtanymi frazesami, czy przygotowanymi przez PR-owców schematami, to
znaczy, że edukacja domowa i szkolna muszą mocno kuleć.

Zanim odpowiemy na pytanie, co powinien zawierać kanon lektur podstawowych,
którego celem byłoby uformowanie młodego Polaka, musimy jeszcze raz
podkreślić, że kanon taki spełni swoją rolę tylko wówczas, gdy młody
człowiek będzie potrafił czytać, nie dukać i nie stękać, ale również nie
trajkotać bezmyślnie jak karabin maszynowy (tzw. szybkie czytanie).

Należy czytać płynnie, mając na uwadze proces aktywizowania uczuć,
wyobraźni, myśli i woli w czytającym i u słuchacza. Tak pojęta sztuka
czytania dziś praktycznie przestała istnieć.

Płynne czytanie ze zrozumieniem nie polega tylko na tym, że ten, kto czyta,
rozumie, co czyta, ale również że czytając, sprawia, że rozumie ten, kto
słucha.

Na tym właśnie polega pełne opanowanie sztuki czytania, w pierwszym rzędzie
czytania na głos, jako podstawowej umiejętności czytania, a dopiero w
dalszej kolejności czytania cichego, które jest namiastką głośnego czytania.

Tak jak w muzyce czym innym jest nucenie lub wyobrażanie sobie melodii, a
czym innym głośne jej wykonanie samemu, śpiewając lub grając na jakimś
instrumencie, tak i czytanie dopiero wtedy pozwala na pełne wydobycie treści
i wartości ukrytych za słowem, gdy jest to czytanie na głos.

Więcej http://www.naszdziennik.pl/wp/8163,biblioteka-polaka.html

--
Nie da się oddzielić polityki od religii. Nie da się w człowieku oddzielić
katolika od obywatela. Rozdział państwa od Kościoła jest sztuczny.

abc pisze na pl.soc.polityka  w dniu poniedziałek 27 sierpień 2012 21:31:

Więcej http://www.naszdziennik.pl/wp/8163,biblioteka-polaka.html

I to wszystko od ludzi, którzy protestują, manifestują, ogólnie mówiąc są anty nastawieni do decyzji w sprawie jednej tv? Przecież upierają się za kulturą obrazkową, nie czytaną, a nawet chcą innych w owym czytaniu, tłumaczeniu i ogólnie egzegezie wyręczać. :)

W dniu 2012-08-27 21:31, abc pisze:

Ale na to, by książka stała się arcydziełem, ona sama nie wystarczy.
Potrzebny jest ten, kto zawarty w niej świat ożywi i wskrzesi. Potrzebny
jest czytelnik, który wie, jak zabrać się za książkę.

Więcej http://www.naszdziennik.pl/wp/8163,biblioteka-polaka.html

Potrzebny jest przede wszystkim ktoś kto zabierze monopol na dystrybucję książek wiecznie nienażartym ryjom. Gwarantuję że gdy prezes wydawnictwa przestanie zarabiać miliony, a i pośrednikom podetnie się skrzydła to i książki za 1/4 ceny tej dzisiejszej zaczną Polaków interesować.

poniedziałek, 27 sierpnia 2012 21:31. carbon entity 'abc' <abc@wp.pl>
contaminated pl.soc.polityka with the following letter:

A więc są książki i książki, jedne to tylko zadrukowany papier, inne to
obejmujące niebo i ziemię, myśl i serce, przeszłość i przyszłość
arcydzieła.

Ale na to, by książka stała się arcydziełem, ona sama nie wystarczy.
Potrzebny jest ten, kto zawarty w niej świat ożywi i wskrzesi. Potrzebny
jest czytelnik, który wie, jak zabrać się za książkę.

Ktoś powie: nic prostszego, książkę trzeba przeczytać. Trzeba, ale czy
każdy umie czytać?

Czy rodzice uczą swoje pociechy sztuki czytania? Czy szkoła faktycznie
uczy czytania niejako z urzędu?

Różnie to wygląda, ale na pewno z roku na rok coraz gorzej. Jeżeli coraz
więcej osób dorosłych, w tym osób publicznych, ma autentyczne problemy z
mówieniem i pisaniem, popełniając rażące błędy albo posługując się czy to
wyświechtanymi frazesami, czy przygotowanymi przez PR-owców schematami, to
znaczy, że edukacja domowa i szkolna muszą mocno kuleć.

Zanim odpowiemy na pytanie, co powinien zawierać kanon lektur
podstawowych, którego celem byłoby uformowanie młodego Polaka, musimy
jeszcze raz podkreślić, że kanon taki spełni swoją rolę tylko wówczas, gdy
młody człowiek będzie potrafił czytać, nie dukać i nie stękać, ale również
nie trajkotać bezmyślnie jak karabin maszynowy (tzw. szybkie czytanie).

Należy czytać płynnie, mając na uwadze proces aktywizowania uczuć,
wyobraźni, myśli i woli w czytającym i u słuchacza. Tak pojęta sztuka
czytania dziś praktycznie przestała istnieć.

Płynne czytanie ze zrozumieniem nie polega tylko na tym, że ten, kto
czyta, rozumie, co czyta, ale również że czytając, sprawia, że rozumie
ten, kto słucha.

Na tym właśnie polega pełne opanowanie sztuki czytania, w pierwszym
rzędzie czytania na głos, jako podstawowej umiejętności czytania, a
dopiero w dalszej kolejności czytania cichego, które jest namiastką
głośnego czytania.

Tak jak w muzyce czym innym jest nucenie lub wyobraĹźanie sobie melodii, a
czym innym głośne jej wykonanie samemu, śpiewając lub grając na jakimś
instrumencie, tak i czytanie dopiero wtedy pozwala na pełne wydobycie
treści i wartości ukrytych za słowem, gdy jest to czytanie na głos.

Więcej http://www.naszdziennik.pl/wp/8163,biblioteka-polaka.html

Dobre być może dla słuchowców.
Nasza kultura współczesna jest wzrokowa, opiera się na symbolach wizualnych.
Współczesne czytanie to czytanie wzrokiem bez pośrednictwa mowy i zmysłu słuchu, opiera się raczej na ideogramie i pamięci fotograficznej niż fonetyce i brzmieniu. Wspólczesne rozumienie to myśl uniezależniona od mówionego języka. To Aklo, którego nie masz.
Współcześnie widzi się komunikację także jako proces niezależny od autora rzeczywistego, wszyatkie próby szukania jego intencji czy też ogólnie intencjonalności w przekazie uważa się za bezcelowe. Autor jest pojęciem chybionym, lepszym jest "skryptor" który wyraża "dysponenta reguł", duch epoki, co inna epoka zrobi z tym, to już nie do niego należy. Po Barthesowskiej "śmierci autora" tylko (miz-)interpretacje, odczytania jedne mocniejsze, drugie słabsze. Literalizm, czytelnictwo naiwne jest przeżytkiem.

--
tois egregorosin hena kai koinon kosmon einai
ton de koimomenon hekaston eis idion apostrephesthai
http://lordwinterisle.blogspot.com/