Oficerowie wywiadu PRL dlatego brylują w mediach, że pomagali je zakładać,
a część właścicieli, menedżerów i dziennikarzy tych mediów była ich TW albo
boi się haków

W mediach trwa festiwal byłych wysokich oficerów wywiadu PRL: gen. Marka
Dukaczewskiego (oficera wywiadu wojskowego PRL, a w III RP szefa WSI), gen.
Gromosława Czempińskiego (oficera wywiadu SB, a potem wywiadu UOP i całego
UOP) oraz Aleksandra Makowskiego (oficera wywiadu SB, a w III RP, po
negatywnej weryfikacji, współpracownika wywiadu UOP oraz wywiadu i
kontrwywiadu WSI). Dlaczego ci waĹźni ludzie starego systemu, ktĂłrzy
świetnie się urządzili także w III RP, mają tak łatwy dostęp do mediów i
mogą swobodnie dyskredytować polityków walczących z komuną?

Byli wysocy oficerowie cywilnego i wojskowego wywiadu PRL mają na koncie
spore „osiągnięcia” w zwalczaniu demokratycznej opozycji, umieszczaniu
agentury w związku „Solidarność” i rozbijaniu go, inwigilowaniu i
dezintegrowaniu Polonii czy wykradaniu na Zachodzie wojskowych tajemnic,
które służyły „bratniej”, sowieckiej GRU. Niektórzy z nich byli nawet przez
wojskowe służby ZSRR szkoleni. A teraz wystawiają moralne świadectwa
ludziom, których wywiad wojskowy i cywilny PRL prześladował na równi z
innymi departamentami komunistycznej policji politycznej.

Część dziennikarzy „zaprzyjaźnionych” stacji telewizyjnych i radiowych oraz
redakcji prasowych bije przed funkcjonariuszami wywiadu PRL pokłony i spija
z ich ust każde kłamstwo i obrzydlistwo. Są na każde ich skinięcie. A kiedy
premier Donald Tusk oznajmił, że nie jest zwolennikiem powołania komisji
śledczej, która badałaby „zbrodnie” Antoniego Macierewicza, dziennikarskie
gwiazdy postpeerelu rzuciły się na swego dotychczasowego ulubieńca,
zarzucając mu zdradę i zaprzaństwo. Owe „gwiazdy” nie pojmują, że to, co
one muszą, szef rządu tylko może. Donald Tusk nie ma jednak żadnego
interesu, żeby promować WSW i WSI oraz wysokich oficerów tych służb, skoro
słusznie podejrzewa, że to z tych kręgów pochodziły przecieki, które
premiera kompromitowały bądź wikłały w tłumaczenie się z różnych spraw, np.
Amber Gold i OLT Express.

Donald Tusk nie musi być zainteresowany wywlekaniem na światło dzienne
grzechów WSI, bo może nimi grać, przede wszystkim z prezydentem Bronisławem
Komorowskim, którego wojskowe służby od lat traktują jak swego obrońcę i
rzecznika. Dziennikarskie gwiazdy postpeerelu, ktĂłre w jednym tygodniu
potrafią kilka razy zaprosić do swoich programów byłych wysokich oficerów
wywiadu, nie grają, lecz są rozgrywane. Znając kulisy działania wojskowych
służb w mediach i w kręgach dziennikarskich (wielu TW, oficerowie pod
przykryciem jako redaktorzy i menedżerowie, służby zakładające oraz
finansujące na starcie stacje telewizyjne i tytuły prasowe), opisane w
raporcie z likwidacji WSI oraz w aneksie do niego, łatwo zrozumieć,
dlaczego niektórzy właściciele, menedżerowie w mediach oraz sami
dziennikarze zachowują się tak, jakby wykonywali polecenia służbowe.

Brylujący obecnie w telewizji i radiu oficerowie nawet gdy nie mają teraz
do czynienia z własnymi TW i kontaktami operacyjnymi czy informacyjnymi,
zawsze mogą liczyć na osoby, które przez lata osaczali i wkręcali w różne
uzaleĹźnienia. Przede wszystkim byli oni bardzo zaangaĹźowanymi informatorami
dziennikarzy, w tym tych znanych. A od roli informatora do powiernika i
przyjaciela niedaleka droga, tym bardziej Ĺźe mamy do czynienia ze
specjalistami od osaczania i uzaleĹźniania od siebie ludzi. Przez lata ci
oficerowie poznawali tajemnice swoich „przyjaciół” z mediów, wiedzą o nich
wiele kompromitujących faktów, więc mają dziennikarzy w garści. Dlatego na
każde ich życzenie znajduje się dla nich miejsce w programach i na łamach.
Kiedyś pomogli różnym dziennikarzom w karierze, a teraz tamte „zasługi”
dyskontują.

Pojawia się jednak poczucie niesmaku, niestosowności czy obciachu, gdy
zasłużeni w PRL oficerowie wywiadu mają tak łatwy dostęp do mediów i mogą
szermować oszczerstwami, insynuacjami czy oskarżeniami wobec tych, których
w czasach komuny często prześladowali. Teraz wykorzystują swoją brudną
wiedzę i haki, żeby często gościć w mediach, ale nie sposób uznać tego za
normalność. Wyobraźmy sobie bowiem, że wciąż żyją szefowie niemieckiego
wywiadu i kontrwywiadu wojskowego (Abwehry) z czasów II wojny światowej:
admirał Wilhelm Canaris, pułkownik Georg Hansen (za jego czasów Abwehrę
włączono do Głównego Urzędu Bezpieczeństwa Rzeszy jako Biuro Wojskowe) i
SS-Brigadeführer Walter Schellenberg). I ci panowie są obecnie zapraszani
do najwaĹźniejszych stacji telewizyjnych w Niemczech, Ĺźeby oceniali
funkcjonowanie Federalnej Służby Wywiadowczej (BND), rozliczali niemieckich
politykĂłw, obrzucali obelgami zwolennikĂłw powojennej denazyfikacji.
Oczywiście nic takiego we współczesnych Niemczech nie byłoby możliwe.

W Niemczech, gdzie przecież obecnie robi się dużo, żeby się wykręcić od
odpowiedzialności za zbrodnie albo przerzucić je np. częściowo na Polaków
(jak w filmie „Nasze matki, nasi ojcowie”), nie byłoby możliwe lansowanie
nawet kogoś takiego jak admirał Wilhelm Canaris. A przecież uczestniczył on
w konspiracji przeciwko Hitlerowi, a ostatecznie został na jego rozkaz
skazany na śmierć i 9 kwietnia 1945 r. zgładzony. Tyle że przez wiele lat
Canaris był ważnym ogniwem machiny zbrodni III Rzeszy i gdyby żył, w
Norymberdze musiałby być sądzony razem z innymi zbrodniarzami wojennymi.
„Bohaterowie” Abwehry nie byliby obecnie fetowani, bo byłoby to jednak
moralnie obrzydliwe. Pewnie nie były gościem telewizji nawet były generał
Wehrmachtu Reinhard Gehlen, ktĂłry po wojnie (na bardzo stanowcze Ĺźyczenie
Amerykanów, którym przekazał ogromną wiedzę o ZSRR i własną siatkę agentów)
zakładał służbę wywiadu RFN i kierował nią aż do 1968 r.

W Polsce AD 2014 wysocy oficerowie wywiadu PRL są wciąż zakulisowymi
rozgrywającymi, piszą książki, funkcjonują jak medialne gwiazdy, robią
świetne interesy i lansują się jako wybitni fachowcy. Jeśli nawet nie robią
dochodowych interesów, mają świetne emerytury. I dominujący układ medialny
III RP uznaje ich za bohaterĂłw wartych lansowania, bo po prostu z wielu
względów musi tak robić. Uwikłania właścicieli mediów, ich menedżerów i
dziennikarzy nie powinny jednak zacierać granicy między dobrem i złem.

PiS-owski PSYCHOPATA podpisujący się "Mark Woydak" (używający również innych
ksywek) piszacy z mx05.eternal-september.org uzywajacy czytnika
40tude_Dialog/2.0.15.1pl to OSZOŁOM PODSZYWANIEC. Fakt, ze podszywa sie pod
moje dane swiadczy o daleko posunietej chorobie psychicznej. Pity bez umiaru
denaturat i pędzony ze zgniłych buraków samogon z 3-ciego tłoczenia dokonaly
calkowitego spustoszenia w mĂłzgu tego osobnika. Nie ma juz dla niego
ratunku! Módlmy się bracia i siostry! Wspierajmy go w tych cięzkich
chwilach! Nie ma nikogo oporócz nas! Nawet zdychający pies i wyleniały ze
starości kot go opuścili! Pies nasrał mu pod drzwiami, a kot do
zapleśniałego od brudu wyra, które ten nieszczęśnik nazywa łózkiem. Ten
posraniec po całonocnym fistingu z podobnym sobie indywidium wylazł z nory i
znów zasrywa grupę z rozwalonego odbytu. Módlmy się bracia i siostry!
Nadzieja na pełny powrót do zdrowia psychicznego tego osobnika jest
niewielka, a nawet bliska zera ale spełnijmy chrześciański obowiązek! Wnośmy
modły za PiS-owskiego chorego psychicznie brata! Niech dobry Mzimu ma w
opiece jego bliskich!

MW

Użytkownik "Mark Woydak" <mark.woydak@forst.gm.de> napisał w wiadomości
news:l2t873skw0ap.1ca1a4s3zm3yw$.dlg40tude.net...

Oficerowie wywiadu PRL dlatego brylują w mediach, że pomagali je zakładać,
a część właścicieli, menedżerów i dziennikarzy tych mediów była ich TW
albo
boi się haków

W mediach trwa festiwal byłych wysokich oficerów wywiadu PRL: gen. Marka
Dukaczewskiego (oficera wywiadu wojskowego PRL, a w III RP szefa WSI),
gen.
Gromosława Czempińskiego (oficera wywiadu SB, a potem wywiadu UOP i całego
UOP) oraz Aleksandra Makowskiego (oficera wywiadu SB, a w III RP, po
negatywnej weryfikacji, współpracownika wywiadu UOP oraz wywiadu i
kontrwywiadu WSI). Dlaczego ci waĹźni ludzie starego systemu, ktĂłrzy
świetnie się urządzili także w III RP, mają tak łatwy dostęp do mediów i
mogą swobodnie dyskredytować polityków walczących z komuną?

Byli wysocy oficerowie cywilnego i wojskowego wywiadu PRL mają na koncie
spore „osiągnięcia” w zwalczaniu demokratycznej opozycji, umieszczaniu
agentury w związku „Solidarność” i rozbijaniu go, inwigilowaniu i
dezintegrowaniu Polonii czy wykradaniu na Zachodzie wojskowych tajemnic,
które służyły „bratniej”, sowieckiej GRU. Niektórzy z nich byli nawet
przez
wojskowe służby ZSRR szkoleni. A teraz wystawiają moralne świadectwa
ludziom, których wywiad wojskowy i cywilny PRL prześladował na równi z
innymi departamentami komunistycznej policji politycznej.

Część dziennikarzy „zaprzyjaźnionych” stacji telewizyjnych i radiowych
oraz
redakcji prasowych bije przed funkcjonariuszami wywiadu PRL pokłony i
spija
z ich ust każde kłamstwo i obrzydlistwo. Są na każde ich skinięcie. A
kiedy
premier Donald Tusk oznajmił, że nie jest zwolennikiem powołania komisji
śledczej, która badałaby „zbrodnie” Antoniego Macierewicza, dziennikarskie
gwiazdy postpeerelu rzuciły się na swego dotychczasowego ulubieńca,
zarzucając mu zdradę i zaprzaństwo. Owe „gwiazdy” nie pojmują, że to, co
one muszą, szef rządu tylko może. Donald Tusk nie ma jednak żadnego
interesu, żeby promować WSW i WSI oraz wysokich oficerów tych służb, skoro
słusznie podejrzewa, że to z tych kręgów pochodziły przecieki, które
premiera kompromitowały bądź wikłały w tłumaczenie się z różnych spraw,
np.
Amber Gold i OLT Express.

Donald Tusk nie musi być zainteresowany wywlekaniem na światło dzienne
grzechów WSI, bo może nimi grać, przede wszystkim z prezydentem
Bronisławem
Komorowskim, którego wojskowe służby od lat traktują jak swego obrońcę i
rzecznika. Dziennikarskie gwiazdy postpeerelu, ktĂłre w jednym tygodniu
potrafią kilka razy zaprosić do swoich programów byłych wysokich oficerów
wywiadu, nie grają, lecz są rozgrywane. Znając kulisy działania wojskowych
służb w mediach i w kręgach dziennikarskich (wielu TW, oficerowie pod
przykryciem jako redaktorzy i menedżerowie, służby zakładające oraz
finansujące na starcie stacje telewizyjne i tytuły prasowe), opisane w
raporcie z likwidacji WSI oraz w aneksie do niego, łatwo zrozumieć,
dlaczego niektórzy właściciele, menedżerowie w mediach oraz sami
dziennikarze zachowują się tak, jakby wykonywali polecenia służbowe.

Brylujący obecnie w telewizji i radiu oficerowie nawet gdy nie mają teraz
do czynienia z własnymi TW i kontaktami operacyjnymi czy informacyjnymi,
zawsze mogą liczyć na osoby, które przez lata osaczali i wkręcali w różne
uzaleĹźnienia. Przede wszystkim byli oni bardzo zaangaĹźowanymi
informatorami
dziennikarzy, w tym tych znanych. A od roli informatora do powiernika i
przyjaciela niedaleka droga, tym bardziej Ĺźe mamy do czynienia ze
specjalistami od osaczania i uzaleĹźniania od siebie ludzi. Przez lata ci
oficerowie poznawali tajemnice swoich „przyjaciół” z mediów, wiedzą o nich
wiele kompromitujących faktów, więc mają dziennikarzy w garści. Dlatego na
każde ich życzenie znajduje się dla nich miejsce w programach i na łamach.
Kiedyś pomogli różnym dziennikarzom w karierze, a teraz tamte „zasługi”
dyskontują.

Pojawia się jednak poczucie niesmaku, niestosowności czy obciachu, gdy
zasłużeni w PRL oficerowie wywiadu mają tak łatwy dostęp do mediów i mogą
szermować oszczerstwami, insynuacjami czy oskarżeniami wobec tych, których
w czasach komuny często prześladowali. Teraz wykorzystują swoją brudną
wiedzę i haki, żeby często gościć w mediach, ale nie sposób uznać tego za
normalność. Wyobraźmy sobie bowiem, że wciąż żyją szefowie niemieckiego
wywiadu i kontrwywiadu wojskowego (Abwehry) z czasów II wojny światowej:
admirał Wilhelm Canaris, pułkownik Georg Hansen (za jego czasów Abwehrę
włączono do Głównego Urzędu Bezpieczeństwa Rzeszy jako Biuro Wojskowe) i
SS-Brigadeführer Walter Schellenberg). I ci panowie są obecnie zapraszani
do najwaĹźniejszych stacji telewizyjnych w Niemczech, Ĺźeby oceniali
funkcjonowanie Federalnej Służby Wywiadowczej (BND), rozliczali
niemieckich
politykĂłw, obrzucali obelgami zwolennikĂłw powojennej denazyfikacji.
Oczywiście nic takiego we współczesnych Niemczech nie byłoby możliwe.

W Niemczech, gdzie przecież obecnie robi się dużo, żeby się wykręcić od
odpowiedzialności za zbrodnie albo przerzucić je np. częściowo na Polaków
(jak w filmie „Nasze matki, nasi ojcowie”), nie byłoby możliwe lansowanie
nawet kogoś takiego jak admirał Wilhelm Canaris. A przecież uczestniczył
on
w konspiracji przeciwko Hitlerowi, a ostatecznie został na jego rozkaz
skazany na śmierć i 9 kwietnia 1945 r. zgładzony. Tyle że przez wiele lat
Canaris był ważnym ogniwem machiny zbrodni III Rzeszy i gdyby żył, w
Norymberdze musiałby być sądzony razem z innymi zbrodniarzami wojennymi.
„Bohaterowie” Abwehry nie byliby obecnie fetowani, bo byłoby to jednak
moralnie obrzydliwe. Pewnie nie były gościem telewizji nawet były generał
Wehrmachtu Reinhard Gehlen, ktĂłry po wojnie (na bardzo stanowcze Ĺźyczenie
Amerykanów, którym przekazał ogromną wiedzę o ZSRR i własną siatkę
agentĂłw)
zakładał służbę wywiadu RFN i kierował nią aż do 1968 r.

W Polsce AD 2014 wysocy oficerowie wywiadu PRL są wciąż zakulisowymi
rozgrywającymi, piszą książki, funkcjonują jak medialne gwiazdy, robią
świetne interesy i lansują się jako wybitni fachowcy. Jeśli nawet nie
robią
dochodowych interesów, mają świetne emerytury. I dominujący układ medialny
III RP uznaje ich za bohaterĂłw wartych lansowania, bo po prostu z wielu
względów musi tak robić. Uwikłania właścicieli mediów, ich menedżerów i
dziennikarzy nie powinny jednak zacierać granicy między dobrem i złem.

Użytkownik Mark Woydak mark.woydak@forst.gm.de ...

Oficerowie wywiadu PRL dlatego brylują w mediach, że pomagali je
zakładać, a część właścicieli, menedżerów i dziennikarzy tych mediów
była ich TW albo boi się haków

W mediach trwa festiwal byłych wysokich oficerów wywiadu PRL: gen.
Marka Dukaczewskiego (oficera wywiadu wojskowego PRL, a w III RP szefa
WSI), gen. Gromosława Czempińskiego (oficera wywiadu SB, a potem
wywiadu UOP i całego UOP) oraz Aleksandra Makowskiego (oficera wywiadu
SB, a w III RP, po negatywnej weryfikacji, współpracownika wywiadu UOP
oraz wywiadu i kontrwywiadu WSI). Dlaczego ci ważni ludzie starego
systemu, którzy świetnie się urządzili także w III RP, mają tak łatwy
dostęp do mediów i mogą swobodnie dyskredytować polityków walczących z
komuną?

Niestety to jest jakaś maniera nastawiona na oglądalnośc.
Dukaczewski to jeden z przykładów.
Ale ich jest więcej, zarówno w kwestii wzorców moralnych jak i zwyczajnie promowanego chamstwa ze wspomniec tylko Niesiołowskiego, Piskorskiego, Zawiszę czy p. Wróbel. I wielu innych...

Media z jednej strony moralizują, ze polityka jest na niskim poziomie, ze brak kultury a z drugiej strony zapraszają takie osoby bo wiedzą, że wyjdzie z tego kłótnia i widownia będzie zadowolona.

I gdzie tu promowanie uczciwości (poprzez zapraszanie osób ktore dorobiły sie w sposób conajmniej wątpliwy - wielokrotne wygrywanie w kasynie...)? Gdzie tu promowanie kultury osobistej?

A w sejmie mamy 460 posłów z ktorych z TV znamy pewnie 20. A reszta?

W dniu .02.2014 o 12:23 Budzik <budzik61@poczta.o.n.e.t.pl.nie.spam.oj>  pisze:

Użytkownik Mark Woydak mark.woydak@forst.gm.de ...

Oficerowie wywiadu PRL dlatego brylują w mediach, że pomagali je
zakładać, a część właścicieli, menedżerów i dziennikarzy tych mediów
była ich TW albo boi się haków

W mediach trwa festiwal byłych wysokich oficerów wywiadu PRL: gen..
Marka Dukaczewskiego (oficera wywiadu wojskowego PRL, a w III RP szefa
WSI), gen. Gromosława Czempińskiego (oficera wywiadu SB, a potem
wywiadu UOP i całego UOP) oraz Aleksandra Makowskiego (oficera wywiadu
SB, a w III RP, po negatywnej weryfikacji, współpracownika wywiadu UOP
oraz wywiadu i kontrwywiadu WSI). Dlaczego ci ważni ludzie starego
systemu, którzy świetnie się urządzili także w III RP, mają tak łatwy
dostęp do mediów i mogą swobodnie dyskredytować polityków walczących z
komuną?

Niestety to jest jakaś maniera nastawiona na oglądalnośc.
Dukaczewski to jeden z przykładów.
Ale ich jest więcej, zarówno w kwestii wzorców moralnych jak i zwyczajnie
promowanego chamstwa ze wspomniec tylko Niesiołowskiego, Piskorskiego,
Zawiszę czy p. Wróbel. I wielu innych...

Media z jednej strony moralizują, ze polityka jest na niskim poziomie, ze
brak kultury a z drugiej strony zapraszają takie osoby bo wiedzą, że
wyjdzie z tego kłótnia i widownia będzie zadowolona.

I gdzie tu promowanie uczciwości (poprzez zapraszanie osób ktore dorobiły
sie w sposób conajmniej wątpliwy - wielokrotne wygrywanie w kasynie...)?
Gdzie tu promowanie kultury osobistej?

A w sejmie mamy 460 posłów z ktorych z TV znamy pewnie 20. A reszta?

Dukaczewski to twój homopartner rAzor, skąd taki mezalians, przecież  jesteś rasowy sweter?
--
stevep
-- -- -
Używam klienta poczty Opera Mail: http://www.opera.com/mail/

W dniu .02.2014 o 02:53 Mark Woydak <mark.woydak@forst.gm.de> pisze:


rAzor noga.

--
stevep
-- -- -
UĹźywam klienta poczty Opera Mail: http://www.opera.com/mail/