# Po publikacji kolejnych taśm coraz więcej wiemy o sposobach uprawiania  zakulisowej polityki przez członkĂłw polskiego rządu i innych waĹźnych  instytucji. Mocno potoczny język politykĂłw i urzędnikĂłw w trakcie biesiady  nie jest niczym zaskakującym. Wykształconym ludziom, ktĂłrzy doświadczyli  rozluĹşniającego działania trunkĂłw zdarza się bez ograniczeń korzystać z  bogactwa współczesnej polszczyzny. Jednak juĹź treści, ktĂłre tym językiem  głoszono, wydają się, delikatnie mĂłwiąc dosyć zaskakujące.

  Oto słuchaczki i słuchacze radia ZET w niedzielny ranek dowiedzieli się  na przykład, Ĺźe minister spraw zagranicznych uwaĹźa sojusz z USA za  „szkodliwy” dla Polski. Obrazowy sposĂłb, w ktĂłry wyraził opinię, jak to  jesteśmy wykorzystywani przez naszego najmoĹźniejszego sojusznika, znalazł  wyraz w licznych internetowych memach. OprĂłcz komentarzy otwarcie  jadowitych pojawiły się rĂłwnieĹź przewrotnie przychylne: Radosław Sikorski  nie jest aĹź takim naiwniakiem, na jakiego pozuje. Dlaczego jednak zatem  firmuje taką niekorzystną i uwłaczającą naszej narodowej godności politykę  zagraniczną?

  WątkĂłw i związanych z nimi niewygodnych pytań moĹźna wyciągnąć i postawić  więcej. Samo to jedno przywołane nagranie doprowadzi zapewne do dymisji  ministra Sikorskiego. Suma nagrań i związanych z nimi kompromitujących  informacji prawdopodobnie spowoduje upadek całego rządu Tuska, a w  perspektywie – wobec wyjścia PSL z koalicji i niemoĹźności skompletowania  rządu PO – przedterminowe wybory. Władzę przejmie PiS, zapewne wespół z  Nową Prawicą. Jeśli komuś te ultraprawicowe i ultrakonserwatywne rządy  przestaną być na rękę, to sposĂłb odsuwania od władzy jest juĹź  przećwiczony. Bo przecieĹź trudno uwierzyć, Ĺźeby politycy PiS i KNP  rządzili w pełni transparentnie. Technika nagrywania robi zaś postępy, a  mnogość kanałów publikacji zapewni szybkie wywołanie kolejnej afery.

  Warto przypomnieć, Ĺźe istnieją media, ktĂłre uprawiają okolicznościowe  dziennikarstwo na skrĂłty. Jeden z tygodnikĂłw ma tutaj długą tradycję.  Publikacja na początku 1996 roku artykułu „Kłębowisko Ĺźmij” o rzekomych  kontaktach Ăłwczesnego premiera JĂłzefa Oleksego ze szpiegiem Afganowem  pogłębiła kryzys polityczny, ktĂłry wywołało oskarĹźenie premiera o zdradę z  mĂłwnicy sejmowej przez Andrzeja Milczanowskiego. Przypomnijmy, Ĺźe rząd  Oleksego podał się wĂłwczas do dymisji. Sam Oleksy został oczyszczony z  zarzutĂłw.

  W tamtym czasie prezydent Aleksander Kwaśniewski w telewizyjnym wywiadzie  prowadzonym przez Jolantę Pieńkowską dwukrotnie, wprowadzając w wyraĹşną  konsternację zaskoczoną dziennikarkę TVP, nazwał tygodnik „Wprost” „ubecką  mutacją”. O ile wiem, nigdy nie został za to pozwany.

  Tomasz Lis w tekście „Gdybym miał te taśmy” analizuje naruszenie  standardĂłw rzetelnego dziennikarstwa oraz sugeruje moĹźliwość  instrumentalnego wykorzystania „Wprost” do walki politycznej, nie  wykluczając wręcz zaangaĹźowania się w nią samych dziennikarzy. Nie będę  powtarzał tych argumentĂłw. W większości uwaĹźam je za trafne. Weryfikacja  ĹşrĂłdeł informacji, uwzględnienie kontekstu, w jakim się ona pojawia oraz  intencji informatora wydaje się niezbędna do zachowania profesjonalnego  charakteru publikacji.

  Minęło 18 lat i redaktorzy naczelni tygodnika „Wprost” zmieniali się  kilkakrotnie. Jednak skojarzenie z tamtą udaną (sic!) prĂłbą obalenia  rządu, wtedy składającego się z politykĂłw SLD i PSL, nasuwa się  nieodparcie. Analogia między przełomem 1995/1996 a czerwcem 2014 jest  odległa i w czasie, i jeśli chodzi o uĹźyte środki. RozwĂłj wypadkĂłw  związanych z aferą podsłuchową pokaĹźe, na ile jest w ogĂłle zasadna. #
Ze strony:
http://tnij.org/chhz05i

--
stevep
-- -- -
UĹźywam klienta poczty Opera Mail: http://www.opera.com/mail/