http://pl.wikipedia.org/wiki/Benedykt_XVI
 Dzieciństwo i młodość (1927-1943) [edytuj]
Rodzinny dom Benedykta XVI
w Marktl am Inn

Urodził się 16 kwietnia 1927 (ochrzczony tego samego dnia przez wikariusza
miejscowej parafii ks. Josepha Stangla), w Wielką Sobotę, w domu rodzinnym
przy ul. Szkolnej (niem. Schulstraße) w Marktl am Inn (Bawaria, Niemcy) jako
syn policjanta Josepha i Marii Ratzingerów, pochodzącej z Południowego
Tyrolu.

Był trzecim, najmłodszym dzieckiem. Jego rodzeństwo: Maria Ratzinger (ur. 7
grudnia 1921, zm. 2 listopada 1991) i Georg Ratzinger (ur. 15 stycznia
1924).

Do 1937 r. kiedy przeprowadzili się do Traunstein ojciec Józef służył w
Bawarskiej Policji Landowej (Landespolizei) i w niemieckiej policji
państwowej (Ordnungspolizei). Londyński Sunday Time pisał o Ratzingerze
seniorze jako antynaziście którego próby powstrzymania Brązowych Koszul
(Oddziałów szturmowych SA) zmusiły do kilku przeprowadzek wraz z rodziną[1].
Według International Herald Tribune[2]przeprowadzki te były bezpośrednio
związane z postawą Józefa Ratzingera, który sprzeciwiał się nazizmowi, czego
rezultatem były degradacje i przeniesienia. Brat papieża, Georg powiedział:
Nasz ojciec był zaciekłym przeciwnikiem nazizmu, ponieważ uważał że było to
w sprzeczności z naszą wiarą[3]. Jednak rodzinę dotknęły także boleśniejsze
represje ze strony reżimu. John Allen (watykański komentator), donosi o
słowach wygłoszonych przez kardynała Ratzingera 28 listopada 1996 r. w
Watykanie: Kuzyn cierpiący na zespół downa, który w 1941 r. miał 14 lat i
był zaledwie kilka miesięcy młodszy (niż Ratzinger), został zabrany przez
nazistowskie władze na terapię. Niedługo później rodzina otrzymała
informacje o jego śmierci. [4]

Brat Georg, też został duchownym. Siostra, Maria Ratzinger, nigdy nie wyszła
za mąż, była gospodynią Josepha aż do śmierci w 1991 r. Ich wuj, Georg
Ratzinger był księdzem i członkiem Reichstagu.

Według kuzynki Eriki Kropp, Ratzinger od dzieciństwa nie chciał zostać nikim
innym jak księdzem. Kiedy miał 15 lat, mówił że zostanie biskupem, ona
żartobliwie zapytała "Czemu nie papieżem?"[5] Wcześniej w 1932 r. do
miasteczka w którym mieszkali Ratzingerowie przyjechał arcybiskup Monachium
Michael von Faulhaber. 5-letni Joseph był w grupie dzieci wręczających
kardynałowi kwiaty, tego dnia ogłosił, że także chciałby zostać kardynałem.

W wieku 14 lat (w 1941 r.), wstąpił do Hitlerjugend, w której członkostwo
było obowiązkowe od 25 marca 1939 r. Według korespondenta tygodnika National
Catholic Reporter Johna Allena, Ratzinger nie podchodził entuzjastycznie do
członkostwa w tej organizacji, odmawiał brania udziału w spotkaniach.
Ratzinger wspominał, że nazistowski profesor matematyki postarał się o
zmniejszenie mu czesnego w szkole. Do tego teoretycznie była wymagana
dokumentacja obecności na spotkaniach Hitlerjugend, jednak wg Ratzingera
profesor załatwił mu stypendium bez konieczności udziału w zebraniach.
Służba wojskowa (1943-1945) [edytuj]

W wieku 16 lat (1943 r.) wraz z innymi kolegami z klasy rozpoczął
przygotowanie wojskowe w zakresie obrony przeciwlotniczej. Powołany został
do programu Luftwaffenhelfer. Zostali przydzieleni do oddziału
odpowiedzialnego za ochronę fabryki silników lotniczych BMW w Ludwigsfeld na
północ od Monachium. Następnie zostali przeniesieni do Unterföhring (na
północny zachód od Monachium) i na krótko do Innsbrucka. Z Insbrucka ich
oddział udał się do Gilching, by ochraniać bazę myśliwców niemieckich i
atakować bombowce aliantów które urządzały naloty na Monachium. W Gilching
Ratzinger służył w posterunku telefonicznym.

10 września 1944 r. jego klasa została zwolniona z korpusu. Jednak wracając
do domu, Ratzinger otrzymał nowe powołanie do Reichsarbeitsdienst (Służby
Pracy Rzeszy). Został oddelegowany do węgierskiego obszaru granicznego z
Austrią, która została zaanektowana przez Niemcy w 1938. Tu pracował, aż do
czasu kiedy Armia Czerwona zajęła Węgry, wtedy to został skierowany do
przygotowywania umocnień przeciwpancernych, oczekujących na ofensywę wojsk
radzieckich. Tam też był świadkiem pędzenia Żydów do obozów śmierci. 20
listopada 1944 jego oddział został zwolniony ze służby.

Ratzinger znowu wrócił do domu, jednak nie na długo. Już w 3 tygodnie
później dostał wezwanie do stawienia się w Monachium, gdzie otrzymał
przydział do koszar, do Wehrmachtu w mieście Traunstein, blisko którego
mieszkała jego rodzina. Po podstawowym szkoleniu w piechocie, Ratzinger
służył w różnych posterunkach wokół miasta jego jednostki. Nigdy nie został
wysłany na front.

Na przełomie kwietnia i maja, w ostatnich dniach lub tygodniach przed
poddaniem się Niemiec, Ratzinger zdezerterował. Dezercja była powszechna w
ostatnich tygodniach wojny, chociaż karana śmiercią (wykonywana, często
zasądzana bez procesu prawnego, nieprzerwanie do końca). Obniżone morale i
niewielkie ryzyko osądzenia przez zdezorganizowane wojsko niemieckie,
przyczyniło się do rosnącej fali dezercji wśród żołnierzy. Ratzinger opuścił
miasto Traunstein i udał się do położonej nieopodal rodzinnej wsi. Użyłem
mało znanej drogi, spodziewając się bezproblemowego przejścia. Ale kiedy
wychodziłem z przejścia podziemnego pod torami kolejowymi, dwóch żołnierzy
stało na posterunku, przez chwilę sytuacja była dla mnie niezmiernie
krytyczna. Dzięki Bogu, że oni także mieli dosyć wojny i nie chcieli stać
się mordercami. Jako usprawiedliwienia użyli ręki na temblaku i pozwolili
odejść do domu.

Wkrótce po tym, dwaj członkowie SS, którzy schronili się w domu Ratzingerów
zwrócili uwagę na młodego człowieka w wojskowym wieku i zaczęli zadawać
pytania. Ojciec Ratzingera stanowczo wyraził swoje złe zdanie na temat
Hitlera i nazajutrz dwóch członków SS zniknęło nie podejmując żadnych
działań. Kardynał Ratzinger powiedział później: Jakiś anioł wydawał się nas
chronić.

Kiedy do wsi przybyli Amerykanie: Zostałem rozpoznany jako niemiecki
żołnierz, musiałem ubrać się z powrotem w mundur który wcześniej zrzuciłem,
a także trzymać ręce u góry i dołączyć do stale rosnącej grupy więźniów
wojennych, których oni ustawiali w szeregu na naszej łące. To szczególnie
zraniło serce mojej matki, gdy zobaczyła jej chłopca i resztę pokonanej
armii stojącej tam, wystawionej na niepewny los. Ratzinger przez krótki czas
był internowany w obozie jenieckim niedaleko Ulm. Został wypuszczony 19
czerwca 1945 r. Wraz z innymi młodymi ludźmi zaczął iść do domu (120 km),
jednak został podwieziony do Traunstein w ciężarówce wiozącej mleko. Rodzina
ponownie była kompletna po tym jak brat Georg został wypuszczony z obozu
jenieckiego we Włoszech.

-- -- -- -- -- -- -- -- --
wiecej na Wikipedii

Jak go zwał tak go zwał ale Führer na pewno był dumny że ma taką młodzież
jak młody Ratzinger - do ostatka wierny.




sofu

Użytkownik "BarnabaRudge" <BarnabaRudge@o2.pl> napisał w wiadomości
news:hem136$m0d$1news.task.gda.pl...

Tutaj można zobaczyc jak B16 bardzo "nienawidził" nazizmu:
http://ja.tu.tylko.wrzucam.wrzuta.pl/obraz/5I714pGc4CM/papiez_benedykt_xvi_w_mlodosci

sofu