W wiadomości
news:f66c366d-1daa-42be-80a9-062700ccf5abx42g2000yqx.googlegroups.com
slawek7 <sholojda@wp.pl> pisze:

Pracuje w firmie, która na początku jak się zatrudniałem dała mi
(zmusiła) do podpisania tzw. lojalki.

Jak można do tego zmusić?

--
Jotte

Jotte napisal:

Jak można do tego zmusić?

Przymus ekonomiczny w małej dziurze? Podskakiwać to można
w dużym mieście, gdzie są alternatywne możliwości zatrudnienia,
albo gdy jest się singlem nieobciążonym rodziną i kredytami.

--
Pozdrawiam,

Jacek

W wiadomości news:i89hre$lbf$4srv.cyf-kr.edu.pl Jacek_P
<Lato-i-Upal@cyf-kr.edu.pl> pisze:

Jak można do tego zmusić?

Przymus ekonomiczny w małej dziurze? Podskakiwać to można
w dużym mieście, gdzie są alternatywne możliwości zatrudnienia,
albo gdy jest się singlem nieobciążonym rodziną i kredytami.

Standardowo: nie ma obowiązku życia w małej dziurze, nikt przy zdrowych zmysłach nie obciąża się rodziną jeśli nie ma odpowiedniego zaplecza bytowego i rezerw materialnych, a kredyt jak się bierze to trzeba taki, który da się radę spłacić i ma się zabezpieczenie.
Durniom nieprzestrzegającym tych podstawowych zdroworozsądkowych zasad powiedzmy jasno - dobrze wam tak.
Ale wiem, że nawet ludzie przezorni i rozsądni (fakt - mało ich jakby) wpadają czasem w pułapki, których nie udało im się uniknąć, choć głupoty żadnej nie popełnili.
Nie potępiam ich.
Dlaczego jednak pakować się w kolejną usprawiedliwiając się rzekomym przymusem?

--
Jotte

Jotte napisal:

Standardowo: nie ma obowiązku życia w małej dziurze, nikt przy zdrowych zmysłach nie obciąża się rodziną jeśli nie ma odpowiedniego zaplecza bytowego i rezerw materialnych, a kredyt jak się bierze to trzeba taki, który da się radę spłacić i ma się zabezpieczenie.

Oczywiście w twoim świecie warunki pracy i zarobków jedynie się poprawiają, a zakłady pracy nie bankrutują i nie zwalniają?
BTW: w małej dziurze możesz mieć posiadane już mieszkanie, którego
wartość zbywcza jest niska, a nowego w miejscu zarobkowo atrakcyjniejszym
nie nabędziesz, ani nie wynajmiesz, bo te zarobki aż tak atrakcyjne nie są.

Durniom nieprzestrzegającym tych podstawowych zdroworozsądkowych zasad powiedzmy jasno - dobrze wam tak.

Zgoda, o ile warunki znane były na wejściu, ale jak warunki
się pogorszyły? Nawet w kilka lat później? To nie jest takie
proste, jak próbowałeś ukazać.

Dlaczego jednak pakować się w kolejną usprawiedliwiając się rzekomym przymusem?

A to już może świadczyć o niskiej samoocenie rzeczonej osoby.

--
Pozdrawiam,

Jacek

W wiadomości news:i8ab72$4h9$3srv.cyf-kr.edu.pl Jacek_P
<Lato-i-Upal@cyf-kr.edu.pl> pisze:

Standardowo: nie ma obowiązku życia w małej dziurze, nikt przy zdrowych
zmysłach nie obciąża się rodziną jeśli nie ma odpowiedniego zaplecza
bytowego i rezerw materialnych, a kredyt jak się bierze to trzeba taki,
który da się radę spłacić i ma się zabezpieczenie.

Oczywiście w twoim świecie warunki pracy i zarobków jedynie się
poprawiają, a zakłady pracy nie bankrutują i nie zwalniają?

W moim świecie? To ty jesteś z jakiegoś innego?
Człek rozsądny musi liczyć się z utratą pracy. Niekoniecznie nawet z powodu bankructwa, zwolnienia. Może zachorować, ulec wypadkowi, utracić zdolność do pracy. Dlatego nie zakłada rodziny nie zabezpieczywszy jej środków materialnych na taką okoliczność. Choćby na okres zdrowienia, znalezienia nowej pracy, przekwalifikowania itp. W mojej ocenie sensowna średnia wysokość takiego zabezpieczenia powinna zapewnić przeżycie przez co najmniej rok.
Jeśli bierzesz kredyt, to nie taki, który pokryją tylko twoje obecne zarobki ale taki, żebyś mógł go spłacać przez ten rok nawet jeśli utracisz jutro pracę. I jeszcze przeżyć (czy to sam, czy z rodziną). Jeśli cię nie stać na dziecko - nie robisz go. Może przyjdzie lepszy czas. A jak przyjdzie za późno - tysiące dzieci czeka na adopcję. W ostateczności pocieszysz się przysłowiem, że jeśli nie chcesz, aby dzieci oddały cię do domu starców, oddaj je do domu dziecka. ;)
Pewnie, że nie wszystko da sie przewidzieć, ale już o tym pisałem.

BTW: w małej dziurze możesz mieć posiadane już mieszkanie, którego
wartość zbywcza jest niska, a nowego w miejscu zarobkowo atrakcyjniejszym
nie nabędziesz, ani nie wynajmiesz, bo te zarobki aż tak atrakcyjne nie
są.

Sytuacje są różne. Należy ocenić stan bieżacy, możliwości, ryzyko i podjąć decyzję.
A potem ponieść jej konsekwencje.

Durniom nieprzestrzegającym tych podstawowych zdroworozsądkowych zasad
powiedzmy jasno - dobrze wam tak.

Zgoda, o ile warunki znane były na wejściu, ale jak warunki
się pogorszyły? Nawet w kilka lat później? To nie jest takie
proste, jak próbowałeś ukazać.

Ale on pisał, że to było przy zatrudnianiu, czyli na wejściu.
Niemniej ocena łatwa nie jest, oczywiście. Stąd w krótkim poście na newsach nie sposób ująć to inaczej niż w uproszczeniu.

Dlaczego jednak pakować się w kolejną usprawiedliwiając się rzekomym
przymusem?

A to już może świadczyć o niskiej samoocenie rzeczonej osoby.

Czy ja wiem?
Przed laty, jako szczypior, omal nie wpieprzyłem się w kupę na podobnej zasadzie, a samoocenę mam wysoką (czasem podejrzewam, że może nieco za wysoką ;)) ).
Tylko ktoś mi do łba zastukał, a ja otworzyłem.
Sądzę, że to jest kwestia rozsądku, doświadczenia i umiejętności rozważenia cudzych rad.

--
Jotte

Użytkownik "Jotte" <tjp3@wirtualna.spam.wypad.polska> napisał

A jak przyjdzie za późno - tysiące dzieci czeka na adopcję.

Jeśli sądzisz, że pozwala się na adopcje parom powyżej wieku rozpłodowego, to niestety się mylisz.

W wiadomości news:i8eqek$2o9$1news.onet.pl Mordzia
<mordencja@niematakiegoadresu.pl> pisze:

A jak przyjdzie za późno - tysiące dzieci czeka na adopcję.

Jeśli sądzisz, że pozwala się na adopcje parom powyżej wieku
rozpłodowego,  to niestety się mylisz.

W tym co na ten temat sądzę, nie mylę się na pewno, ale chętnie bym poznał co ty nazywasz wiekiem rozpłodowym pary i jego granicą.
Najtrafniej byłoby z podstawą prawną, uczciwszy profil tematyczny grupy.

--
Jotte