http://www.rp.pl/artykul/9158,539430.html

Aresztowanie Marka P., byłego funkcjonariusza SB, pełnomocnika zakonów i
parafii przy kościelno-rządowej Komisji Majątkowej, to kolejna afera, w
której udział biorą reprezentanci Kościoła i ludzie dawnych służb
komunistycznych.

Często, jak w tym wypadku, są to ci sami ludzie. Chyba żadna poważna
afera z udziałem Kościoła nie odbyła się w Polsce bez związku z
przedstawicielami komunistycznego aparatu władzy.

Skąd tego typu związki między Kościołem a ludźmi prześladującymi go w
czasach komunistycznych? Wyjaśnienie nie jest trudne. Wg szacunków IPN
nieco ponad 10 proc. księży w czasach PRL kolaborowało z komunistycznymi
służbami. Biorąc pod uwagę skalę presji, jakiej poddani byli duchowni,
fakt, że tylko co dziesiąty z nich uległ, uznać można za pozytywne
świadectwo na rzecz polskiego Kościoła. Dużo gorzej natomiast świadczy o
nim odmowa lustracji i poddawanie szykanom tych duchownych, którzy, jak
ksiądz Tadeusz Isakowicz -Zaleski, spróbowali stawić czoła trudnej
przeszłości. Ten stan rzeczy chronił dawnych agentów przed ujawnieniem
ich przeszłości, ale jednocześnie czynił ich podatnymi na szantaż ze
strony dawnych funkcjonariuszy. Pewien esbek chwalił się, że traktuje
swoich byłych agentów -księży jako bankomaty.

Niezależnie zresztą od sprawy szantażu przetrwały chore związki między
ludźmi z dawnych służb a członkami kleru. Z tej perspektywy nie dziwi
znajdywanie na stanowiskach ważnych reprezentantów Kościoła ludzi
pokroju Marka P.

Wśród nieoficjalnych uzasadnień odmowy lustracji - oficjalnie została
ona przeprowadzona, co, jako jaskrawy fałsz, budzić może kolejne
zgorszenie - duchowni podawali troskę o autorytet Kościoła. Czy
oczywista odmowa spojrzenia prawdzie w oczy rzeczywiście może bronić
czyjegokolwiek prestiżu? Odnotowane afery są kolejnym uderzeniem w
autorytet Kościoła i pokazują, jak naiwne było wyobrażenie o tym, że
można uciec od przeszłości. Odmowa ujawnienia prawdy, a w konsekwencji
zakwestionowanie odpowiedzialności, długo jeszcze kładło się będzie
cieniem na nasze życie.

Nie ma upiorów i nie było.

Użytkownik "u2" <u_2@o2.pl> napisał w wiadomości news:4c9a595a$0$21003$65785112news.neostrada.pl...

http://www.rp.pl/artykul/9158,539430.html

Aresztowanie Marka P., byłego funkcjonariusza SB, pełnomocnika zakonów i
parafii przy kościelno-rządowej Komisji Majątkowej, to kolejna afera, w
której udział biorą reprezentanci Kościoła i ludzie dawnych służb
komunistycznych.

Często, jak w tym wypadku, są to ci sami ludzie. Chyba żadna poważna
afera z udziałem Kościoła nie odbyła się w Polsce bez związku z
przedstawicielami komunistycznego aparatu władzy.

Skąd tego typu związki między Kościołem a ludźmi prześladującymi go w
czasach komunistycznych? Wyjaśnienie nie jest trudne. Wg szacunków IPN
nieco ponad 10 proc. księży w czasach PRL kolaborowało z komunistycznymi
służbami. Biorąc pod uwagę skalę presji, jakiej poddani byli duchowni,
fakt, że tylko co dziesiąty z nich uległ, uznać można za pozytywne
świadectwo na rzecz polskiego Kościoła. Dużo gorzej natomiast świadczy o
nim odmowa lustracji i poddawanie szykanom tych duchownych, którzy, jak
ksiądz Tadeusz Isakowicz -Zaleski, spróbowali stawić czoła trudnej
przeszłości. Ten stan rzeczy chronił dawnych agentów przed ujawnieniem
ich przeszłości, ale jednocześnie czynił ich podatnymi na szantaż ze
strony dawnych funkcjonariuszy. Pewien esbek chwalił się, że traktuje
swoich byłych agentów -księży jako bankomaty.

Niezależnie zresztą od sprawy szantażu przetrwały chore związki między
ludźmi z dawnych służb a członkami kleru. Z tej perspektywy nie dziwi
znajdywanie na stanowiskach ważnych reprezentantów Kościoła ludzi
pokroju Marka P.

Wśród nieoficjalnych uzasadnień odmowy lustracji - oficjalnie została
ona przeprowadzona, co, jako jaskrawy fałsz, budzić może kolejne
zgorszenie - duchowni podawali troskę o autorytet Kościoła. Czy
oczywista odmowa spojrzenia prawdzie w oczy rzeczywiście może bronić
czyjegokolwiek prestiżu? Odnotowane afery są kolejnym uderzeniem w
autorytet Kościoła i pokazują, jak naiwne było wyobrażenie o tym, że
można uciec od przeszłości. Odmowa ujawnienia prawdy, a w konsekwencji
zakwestionowanie odpowiedzialności, długo jeszcze kładło się będzie
cieniem na nasze życie.