.... nic dziwnego, bo rządzi pełomafia z Bronkiem i Donkiem na czele :

http://www.stefczyk.info/publicystyka/opinie/sprawa-fraka-to-wierzcholek-gory-lodowej

O niejasnych powiązaniach przy organizacji przetargów na kolei i o tym,
jak wygląda dzisiaj polska kolej - mówi portalowi Stefczyk.Info Czesław
Warsewicz, były prezes PKP Intercity, założyciel portalu Nakolei.pl.

Stefczyk.Info: Poseł Stanisław Kogut alarmuje na antenie RM, że
Kazimierz Frąk, prezes kolejowej spółki wygrywającej przetargi jest…
zatrudniony jest w państwowej spółce, która organizuje te przetargi. Czy
gra jest warta świeczki i takich niejasności? O jakich pieniądzach mówimy?

PLK organizuje przetargi na kwoty nawet kilkunastu miliardów złotych,
które wciąż są niewykorzystane, dlatego – kolokwialnie mówiąc – jest się
o co bić. W ubiegłym roku spółka wydała na inwestycje ok. 6 miliardów
złotych. To są, jeśli dodać środki unijne, największe pieniądze na rynku
kolejowym w historii, choć zupełnie odrębną kwestią jest to, jak one są
wydawane. Tego typu procedery powodują, że przetargi idą ślamazarnie.
Niestety, nie jest to odosobniony przypadek, ostatnio było głośno o
spółce Konbud, której prezesem jest przyjaciel prezydenta Komorowskiego.
Problemem jest fakt, że nikt nie chce badać tych spółek; stąd moje
przekonanie, Ĺźe jest pewne przyzwolenie z gĂłry na takie akcje.

Chcielibyśmy się jednak skupić na konkretnym przykładzie Frąka. Czy był
to wyskok pojedynczej osoby, czy to jednak szersza sprawa? Kolokwialnie
mówiąc – kto może za tym stać?

Przykład pana Frąka jest potwierdzeniem teorii, że osoby czy też
podmioty, które wygrywają przetargi, muszą wcześniej płacić haracz za
to, że mogą wygrywać. Wydaje mi się, że trzeba patrzeć na to w szerszym
kontekście, bo to nie dotyczy tylko Frąka. Gdyby była wola oczyszczenia
tego, co się dzieje na kolei, to zostałoby to zrobione. W moim
przekonaniu w PLK może dochodzić też do pewnego konfliktu interesów –
starego „układu”, osób, które do tej pory organizowały przetargi, gdzie
karty do niedawna rozdawał pan Dziwisz, z ludźmi, którzy ich zastąpili,
a którzy chcą się dorwać do tych pieniędzy. To pojedynek kast i to mogło
się też odbić w przypadku Frąka. Stawka jest duża, bo żeby wykorzystać
środki unijne przeznaczone na kolej, trzeba przynajmniej zacząć
inwestycję do końca przyszłego roku. Dlatego tych dużych przetargów
jeszcze będzie przez około rok z małym hakiem całkiem dużo. Poza tym
warto byłoby przejrzeć przetargi na kolei z ostatnich trzech-czterech
lat – myślę, że byłoby tam wiele rzeczy godnych uwagi i dużo pracy dla
organów ścigania.

Czyli nie można traktować sprawy pana Frąka jako niechlubnego wyjątku?

Niestety, jest to norma przy organizacji przetargĂłw w PLK. A przypadek
pana Frąka może być wypadkiem przy pracy bądź już zbyt dużą
bezczelnością. Takie elementy powinny eliminować służby, natomiast tam
nie ma woli politycznej do tego, a co za tym idzie – społeczeństwo nie
ma pełnego oglądu sytuacji. Brak przejrzystości jest w tego typu
sytuacjach bardzo duży. Mówi się tylko o tym, co się udało – natomiast
mamy praktycznie embargo na informacje o tych inwestycjach, ktĂłre nie
doszły do skutku bądź przy których doszło do niejasnych powiązań.
Przypadek Frąka to tylko wierzchołek góry lodowej. To niestety norma.

Przy okazji rozmowy nie sposób nie zapytać także o cięcia w inwestycjach
na infrastrukturę. Jerzy Polaczek komentując tę sprawę w rozmowie ze
Stefczyk.Info, postawił pytanie, czy inwestycje kolejowe w ogóle się
rozpoczęły, bowiem po 5 latach rządów zakontraktowane mamy zaledwie 39
procent środków.

Warto wspomnieć o trzech elementach, które wpływają na to, co się dzieje
na kolei. Pierwszy to proceder przejrzystości i uczciwości przy
organizacji przetargów. Drugą sprawą jest wykorzystywanie środków, a
trzecią, o której w moim przekonaniu nie można zapominać, jest jakość
wykonanych prac. Jeżeli chodzi o wydanie środków, to w przeciągu
ostatnich trzech lat, jak obliczyłem, wydano ok. 13 mld złotych na kwotę
30 mld, ktĂłra jest do dyspozycji. Ale zatwierdzonych z tych 13 miliardĂłw
było zaledwie 4 procent. To pokazuje olbrzymie braki proceduralne i
rozdawanie kontraktów w taki sposób, aby były one podpisane z
odpowiednimi osobami. Państwo nie troszczy się o to, aby skutecznie
wykorzystać środki unijne, ale by przetargi wygrali „swoi” ludzie, czego
świetnym przykładem jest wspomniana sprawa pana Frąka od której
zaczęliśmy rozmowę.

not. sv