Przypomnijmy sobie istotny fragment papieskiej przysięgi koronacyjnej:

"Przysięgam nie zmieniać niczego z przekazanej mi Tradycji, ani niczego, co
było przede mną strzeżone przez mych miłych Bogu poprzedników, ani naruszać,
ani zmieniać, ani zezwolić na jakiekolwiek zmiany."

Przynajmniej w czterech punktach nauczanie soboru jest oczywiście sprzeczne
z orzeczeniami wcześniejszego, tradycyjnego Magisterium, tak iż nie można go
interpretować w zgodzie z nauczaniem zawartym we wcześniejszych dokumentach
Kościoła.

Vaticanum II zerwało więc jedność Magisterium, tak jak zerwało jedność jego
przedmiotu. Zerwało jedność z nauczaniem dwudziestu dogmatycznych soborów
powszechnych i 260 papieży, które przez prawie 2000 lat wydało tylu świętych
i męczenników za wiarę!

Oto te cztery punkty.

Nauczanie o wolności religijnej, wyrażone w 2. punkcie deklaracji Dignitatis
humana, stoi w sprzeczności z nauczaniem Grzegorza XVI (Mirari vos) i Piusa
IX (Quanta cura), Leona XIII (Immortale Dei) i Piusa XI (Quas primas).

Nauka o Kościele, wyrażona w 8. punkcie konstytucji Lumen gentium, jest
sprzeczna z nauczaniem Piusa XII w Mystici Corporis i Humani generis.

Tezy o ekumenizmie, wyrażone w 8. punkcie Lumen gentium i 3. punkcie dekretu
Unitatis redintegratio, są sprzeczne z nauczaniem Piusa IX, wyrażonym w
potępieniu zdań 16. i 17. Syllabusa, ze słowami Leona XIII (Satis cognitum)
oraz Piusa XI (Mortalium animos).

Doktryna o kolegialności, wyrażona w 22. punkcie konstytucji Lumen gentium,
a także w 3. punkcie dołączonej do niej noty (tzw. nota pravia), jest
sprzeczna z nauczaniem I Soboru Watykańskiego o jedności przedmiotu
najwyższej władzy w Kościele w konstytucji Pastor aternus.

--
Nie da się oddzielić polityki od religii. Nie da się w człowieku oddzielić
katolika od obywatela. Rozdział państwa od Kościoła jest sztuczny.

użytkownik abc napisał:

Przypomnijmy sobie istotny fragment papieskiej przysiegi koronacyjnej:



"Przysiegam nie ...

E, gadasz, ludzie  wymusza zmiany i beda pilnowac aby kosciol sam sobie krzywdy nie zrobil. Papieze tez byli omylni, a nawet jedni przepraszali za drugich, wiec te przysiegi mozna w buty wsadzic.

Papieze tez byli omylni

Papież jest nieomylny, kiedy przemawia ex cathedra, tzn. kiedy jako
najwyższy nauczyciel narodów podnosi jakąś prawdę do obowiązującego
wszystkich wiernych dogmatu. W tych przypadkach zapewniana jest papieżowi
asystencja Ducha Świętego, tak iż nie może się on mylić.

Ponadto teologowie przypisują papieżowi nieomylność jeszcze w niektórych
przypadkach, np. przy kanonizacji, przy ustanawianiu powszechnych praw
Kościoła albo jeśli powtarza on naukę głoszoną przez wszystkich swych
poprzedników.

Następcom Piotra został obiecany Duch Święty nie po to, aby oni przez Jego
objawienie głosili jakąś nową naukę, ale aby z Jego asystencją święcie
zachowywali i wiernie objaśniali przekazane przez Apostołów Objawienie,
względnie spuściznę wiary.

Takie ogłoszenie dogmatu nie zdarza się zbyt często i wielu papieży z tej
władzy w ogóle nie skorzystało. W naszym stuleciu ogłoszono tylko jeden
dogmat, mianowicie dogmat o cielesnym Wniebowzięciu Najświętszej Maryi
Panny. Został on ogłoszony przez Piusa XII 1 listopada 1950 r.

--
Nie da się oddzielić polityki od religii. Nie da się w człowieku oddzielić
katolika od obywatela. Rozdział państwa od Kościoła jest sztuczny.