W Brukseli zadrżało! Przez główny gmach Unii Europejskiej przemknął huragan, co chwilę grzmiało, ktoś zauważył nawet niewielką błyskawicę, ale wkrótce okazało się, że to tylko błysk w oczach niemieckiej delegacji.

A wszystko to działo się podczas dziarskiego wystąpienia polskiego premiera, nawołującego o wspólne decyzje w sferze energetyki. Padały propozycje i zaklęcia, namowy i konkluzje. Ten i ów, myśląc o kolejnych interesach z Rosją, pod nosem przytaknął, nawet raz, czy dwa klasnął w dłonie, wiedząc, że to tylko liche przedstawienie przygotowane przez spóźnionego i kiepsko zorientowanego w scenariuszu aktorzynę. Takim nikt nie chce robić przykrości. Tym bardziej, że sens jego monologu ma się nijak do dawno napisanego, zatwierdzonego i odegranego poematu pt. „ Z Wołodią jest nam wesoło, dostatnio i uczciwie”.

Widać było, że niektórzy przywódcy różnych krajów drapali się ze zdziwienia za uchem, ponieważ usiłujący wywołać dramat gość z Polski zapisał się im w pamięci, jako niedawny wielbiciel Kremla. Przecież wszyscy, nawet ci z marną polityczną pamięcią, doskonale przypominają sobie słowa aktora Donalda zachwalającego Władimira z Kremla, jako człowieka godnego zaufania, prawego i wartego uścisków. Wielokrotnie zresztą zrealizowanych. Przekazanie mu smoleńskiego śledztwa i nazywanie wówczas Ameryki obcym mocarstwem pamiętają nawet obarczeni dolegliwością Alzheimera. Europejskie wsparcie dzisiejszemu krasomówcy nie było wtedy do niczego potrzebne, więc można przypuszczać, a nawet być najzupełniej pewnym, że to tylko jakaś chwila słabości prelegenta, albo jakieś nagłe działanie podjęte pod naporem zorganizowanych wrogich sił. Na przykład nieodpowiedzialnego elektoratu.

Energetyczne kable zostały już dawno w Europie z należyta powagą poukładane. Rury wielkie, mniejsze, prawie wszędzie czuć w nich oddech trzeźwego Wołodii i tych pijanych ze szczęścia, uzależnionych, niekumatych z Zachodu. Jeszcze do przedwczoraj należał do nich także aktor Donald, ale nagle musiał zapomnieć swej roli. Wkrótce odnajdzie swe poprzednie oblicze i dzisiejsza inscenizacja spadnie z afisza. To znana zasada obowiązująca na scenie. Nawet na przedstawieniu wykupionym przez klakierów. Dziś dramat, jutro komedia, pojutrze bajka. Albo na odwrót. Portale grzmią – „dramatyczne wystąpienie premiera w Brukseli”! Ludzie, jaki dramat? Licha przedwyborcza farsa, na dodatek spóźniona o parę lat.

Przygłup PODSZYWACZ!


MW

Użytkownik "Mark Woydak" <markwoydak@outlook.com> napisał w wiadomości news:lljsq1$j84$10dont-email.me...

W Brukseli zadrżało! Przez główny gmach Unii Europejskiej przemknął huragan, co chwilę grzmiało, ktoś zauważył nawet niewielką błyskawicę, ale wkrótce okazało się, że to tylko błysk w oczach niemieckiej delegacji.

A wszystko to działo się podczas dziarskiego wystąpienia polskiego premiera, nawołującego o wspólne decyzje w sferze energetyki. Padały propozycje i zaklęcia, namowy i konkluzje. Ten i ów, myśląc o kolejnych interesach z Rosją, pod nosem przytaknął, nawet raz, czy dwa klasnął w dłonie, wiedząc, że to tylko liche przedstawienie przygotowane przez spóźnionego i kiepsko zorientowanego w scenariuszu aktorzynę. Takim nikt nie chce robić przykrości. Tym bardziej, że sens jego monologu ma się nijak do dawno napisanego, zatwierdzonego i odegranego poematu pt. „ Z Wołodią jest nam wesoło, dostatnio i uczciwie”.

Widać było, że niektórzy przywódcy różnych krajów drapali się ze zdziwienia za uchem, ponieważ usiłujący wywołać dramat gość z Polski zapisał się im w pamięci, jako niedawny wielbiciel Kremla. Przecież wszyscy, nawet ci z marną polityczną pamięcią, doskonale przypominają sobie słowa aktora Donalda zachwalającego Władimira z Kremla, jako człowieka godnego zaufania, prawego i wartego uścisków. Wielokrotnie zresztą zrealizowanych. Przekazanie mu smoleńskiego śledztwa i nazywanie wówczas Ameryki obcym mocarstwem pamiętają nawet obarczeni dolegliwością Alzheimera. Europejskie wsparcie dzisiejszemu krasomówcy nie było wtedy do niczego potrzebne, więc można przypuszczać, a nawet być najzupełniej pewnym, że to tylko jakaś chwila słabości prelegenta, albo jakieś nagłe działanie podjęte pod naporem zorganizowanych wrogich sił. Na przykład nieodpowiedzialnego elektoratu.

Energetyczne kable zostały już dawno w Europie z należyta powagą poukładane. Rury wielkie, mniejsze, prawie wszędzie czuć w nich oddech trzeźwego Wołodii i tych pijanych ze szczęścia, uzależnionych, niekumatych z Zachodu. Jeszcze do przedwczoraj należał do nich także aktor Donald, ale nagle musiał zapomnieć swej roli. Wkrótce odnajdzie swe poprzednie oblicze i dzisiejsza inscenizacja spadnie z afisza. To znana zasada obowiązująca na scenie. Nawet na przedstawieniu wykupionym przez klakierów. Dziś dramat, jutro komedia, pojutrze bajka. Albo na odwrót. Portale grzmią – „dramatyczne wystąpienie premiera w Brukseli”! Ludzie, jaki dramat? Licha przedwyborcza farsa, na dodatek spóźniona o parę lat.

W dniu .05.2014 o 02:51 Mark Woydak <markwoydak@outlook.com> pisze:

W Brukseli zadrĹźało! Przez główny gmach Unii Europejskiej przemknął  huragan, co chwilę grzmiało, ktoś zauwaĹźył nawet niewielką błyskawicę,  ale wkrĂłtce okazało się, Ĺźe to tylko błysk w oczach niemieckiej  delegacji.

A wszystko to działo się podczas dziarskiego wystąpienia polskiego  premiera, nawołującego o wspĂłlne decyzje w sferze energetyki. Padały  propozycje i zaklęcia, namowy i konkluzje. Ten i Ăłw, myśląc o kolejnych  interesach z Rosją, pod nosem przytaknął, nawet raz, czy dwa klasnął w  dłonie, wiedząc, Ĺźe to tylko liche przedstawienie przygotowane przez  spóźnionego i kiepsko zorientowanego w scenariuszu aktorzynę. Takim nikt  nie chce robić przykrości. Tym bardziej, Ĺźe sens jego monologu ma się  nijak do dawno napisanego, zatwierdzonego i odegranego poematu pt. „ Z  Wołodią jest nam wesoło, dostatnio i uczciwie”.

Widać było, Ĺźe niektĂłrzy przywĂłdcy róşnych krajĂłw drapali się ze  zdziwienia za uchem, poniewaĹź usiłujący wywołać dramat gość z Polski  zapisał się im w pamięci, jako niedawny wielbiciel Kremla. PrzecieĹź  wszyscy, nawet ci z marną polityczną pamięcią, doskonale przypominają  sobie słowa aktora Donalda zachwalającego Władimira z Kremla, jako  człowieka godnego zaufania, prawego i wartego uściskĂłw. Wielokrotnie  zresztą zrealizowanych. Przekazanie mu smoleńskiego śledztwa i nazywanie  wĂłwczas Ameryki obcym mocarstwem pamiętają nawet obarczeni dolegliwością  Alzheimera. Europejskie wsparcie dzisiejszemu krasomĂłwcy nie było wtedy  do niczego potrzebne, więc moĹźna przypuszczać, a nawet być najzupełniej  pewnym, Ĺźe to tylko jakaś chwila słabości prelegenta, albo jakieś nagłe  działanie podjęte pod naporem zorganizowanych wrogich sił.. Na przykład  nieodpowiedzialnego elektoratu.

Energetyczne kable zostały juĹź dawno w Europie z naleĹźyta powagą  poukładane. Rury wielkie, mniejsze, prawie wszędzie czuć w nich oddech  trzeĹşwego Wołodii i tych pijanych ze szczęścia, uzaleĹźnionych,  niekumatych z Zachodu. Jeszcze do przedwczoraj naleĹźał do nich takĹźe  aktor Donald, ale nagle musiał zapomnieć swej roli. WkrĂłtce odnajdzie  swe poprzednie oblicze i dzisiejsza inscenizacja spadnie z afisza. To  znana zasada obowiązująca na scenie. Nawet na przedstawieniu wykupionym  przez klakierĂłw. Dziś dramat, jutro komedia, pojutrze bajka. Albo na  odwrĂłt. Portale grzmią – „dramatyczne wystąpienie premiera w Brukseli”!  Ludzie, jaki dramat? Licha przedwyborcza farsa, na dodatek spóźniona o  parę lat.

Do budy podszywający się kundlu.

--
stevep
-- -- -
UĹźywam klienta poczty Opera Mail: http://www.opera.com/mail/