Kiedy biegający za filozofa profesor Jan Hartman dowiedział się, iż ojciec
Rydzyk zamierza urządzić kaplicę w której upamiętnione zostałyby nazwiska
Polaków, którzy w czasie niemieckiej okupacji Polski ponieśli śmierć
próbując ratować Żydów, wpadł we wściekłość i na swoim blogu po chamsku
nabluzgał inicjatorowi, nazywając go "cynicznym hipokrytą", któremu "wara" -
i tak dalej.

Pretekstem, który wzbudził taka wściekłość prof. Jana Hartmana było nazwanie
przez ojca Rydzyka Żydów "braćmi".  Prof. Hartman uznał to za prowokację i
bluznął: "mam ci przypomnieć, co ty i twoi koleżkowie przez całe lata
wygadywaliście o Żydach..." - i tak dalej.

Zwracam uwagę nie tylko na poufały ton, na jaki prof. Hartman pozwolił sobie
wobec ojca Tadeusza Rydzyka, ale również, a może nawet przede wszystkim na
wybuch wściekłości z powodu krytyki Żydów. (...)

Taki pomnik zadaje kłam zarówno niemieckiej, jak i żydowskiej polityce
historycznej, nakierowanej na to, by w miarę zdejmowania z Niemiec
odpowiedzialności za II wojnę światową, odpowiedzialność tę przyrzucać na
Polskę i Polaków.

Tym skoordynowanym wysiłkom niemiecko-żydowskim wychodzi naprzeciw
działalność V kolumny w kraju, w którą środowiska żydowskie w Polsce, a
również prof. Hartman osobiście, bardzo się angażują.

Nic tedy dziwnego, że każda próba podważenia tych nikczemnych usiłowań, na
przykład w postaci kaplicy, w której pokazana byłaby prawda, budzi taką
wściekłość "synów Beliala".

http://www.michalkiewicz.pl/tekst.php?tekst=2926

--
Nie da się oddzielić polityki od religii. Nie da się w człowieku oddzielić
katolika od obywatela. Rozdział państwa od Kościoła jest sztuczny.