PiS-owski PSYCHOPATA podpisujący się "Mark Woydak" (używający również innych
ksywek m.in. Prinzlaff Herrlich) piszacy z mx05.eternal-september.org
uzywajacy czytnika 40tude_Dialog/2.0.15.1pl to FAŁSZYWKA!. Fakt, ze podszywa sie pod moje dane
swiadczy o daleko posunietej chorobie alkoholowej. Tani alkohol i marne wina
dokonaly calkowitego spustoszenia w mĂłzgu tego osobnika. Nie ma juz dla
niego ratunku! Módlmy się bracia i siostry! Wspierajmy go w tych cięzkich
chwilach! Nie ma nikogo oporócz nas! Nawet zdychający pies i wyleniały ze
starości kot go opuścili! Módlmy się bracia i siostry! Nadzieja na pełny
powrót do zdrowia tego osobnika jest niewielka ale spełnijmy chrześciański
obowiązek! Wnośmy modły za PiS-owskiego chorego psychicznie brata!

MW

--


Użytkownik "Mark Woydak" <mark.woydak@forst.gmx.de> napisał w wiadomości news:14qam4u3pdkxg$.16h1wq2npe3po.dlg40tude.net...

Patriotyzm oferowany Polakom przez Komorowskiego jest szczegĂłlnego rodzaju.
Ma być patriotyzmem nowoczesnym, radosnym, który nie będzie dzielić, lecz
łączyć, np. Andrzeja Wajdę z Rafałem Olbrychskim.

strona [2] Prof. Krasnodębski: „Prezydent Komorowski zamiast starać się
leczyć chorobę państwa, proponuje nam bezmyślny śmiech” – wywiad
[11.11.2013]

***

Bronisław Komorowski, sprawujący obecnie urząd Prezydenta RP, od dłuższego
czasu zajmuje pierwsze miejsce w rankingach zaufania. Według ostatnich
danych rządowego ośrodka badania opinii publicznej CBOS ufa mu 69 proc.
badanych.

Czym sobie na to zasłużył? Odpowiedź nie jest łatwa. Podobnie zresztą jak w
wypadku innych polityków pojawiających się na czołówkach tego rankingu.
Mimo najszczerszych chęci, niestety, nie jestem w stanie sobie wyobrazić,
co może myśleć ktoś ufający Ewie Kopacz czy Leszkowi Millerowi.

Pewne światło rzucają jednak niedawno opublikowane badania dotyczące
zaufania do Unii Europejskiej, które w Polsce utrzymuje się na wysokim
poziomie. Okazuje się, że Polacy mają małe pojęcie o tym, jak funkcjonuje
Unia, i można przypuszczać, że to zaufanie wynika z ignorancji. Polacy
niewiele wiedzą również o Bronisławie Komorowskim. Nie dziwi wypowiedź
pewnej obywatelki, która podczas sondy ulicznej wyznała, że jej zaufanie do
prezydenta wynika z faktu, że „nie słyszy się o nim nic negatywnego” w
mediach.

Rzeczywiście media głównego nurtu bardzo życzliwie traktują Komorowskiego.
Wprawdzie początki jego prezydentury to liczne wpadki, ale potem zaczęto
usilnie pracować nad jego pozytywnym wizerunkiem. Szybko okazało się, że z
Komorowskiego śmiać się nie wypada i nie wolno. Dyskrecja mediów sprawia,
że dziś niewiele wiemy o tym, co się dzieje w Pałacu Namiestnikowskim. Po
prawej stronie nie ma postaci typu Palikota – skądinąd bliskiego
przyjaciela Bronisława Komorowskiego – nikt więc nie czyta publicznie pracy
magisterskiej Komorowskiego, pisanej z pomocą teścia, nikt nie grzebie w
śmieciach Kancelarii Prezydenta, by policzyć wypite małpki, nikt nie
zastanawia się nad prezencją prezydentowej, nie żąda świadectw zdrowia
prezydenta.

Rubaszny poczciwina i WSI

Sam Komorowski chętnie epatuje swoją opozycyjną działalnością. Niewiele
mówi natomiast o własnych dokonaniach po 1989 r., o tym, co zrobił jako
wielokrotny wiceminister, a potem takĹźe minister obrony narodowej.

Powszechnie jednak wiadomo (tej mniejszościowej części Polaków, która
interesuje się historią najnowszą, polityką i której zakres pamięci
przekracza okres jednotygodniowy), że jako jedyny poseł PO głosował
przeciwko rozwiązaniu Wojskowych Służb Informacyjnych. Znał dobrze tę
służbę z czasów swojej pracy w MON-ie.

Wiemy, że Komorowski pojawia się na łamach raportu z weryfikacji WSI, gdzie
można m.in. przeczytać: „Według »Notatki służbowej« z 14.04.1995 r.,
sporządzonej przez kpt. Piotra Lenarta z Wydziału 2. Oddziału KW POW,
Bronisław Komorowski i Maciej Rayzacher w okresie 1991–92 powierzyli WS.
»Tomaszewski« wysokie sumy pieniędzy, aby ten wpłacił je do tzw. banku
Palucha za pośrednictwem płk. Janusza Rudzińskiego. Cała suma opiewała na
260 tys. DM”. Ten raport to oficjalny dokument państwowy. Mimo to nigdy nie
zostało wyjaśnione, skąd pochodziła tak pokaźna suma, którą dysponował
wówczas Bronisław Komorowski.

Wieść głosi, że jest także bohaterem aneksu do tego raportu. Również afera
marszałkowa, łącznie z zagadkową śmiercią płk. Leszka Tobiasza nie zaprząta
uwagi Polaków i nie budzi zainteresowania głównych mediów.

Większość Polaków zapomniała już Komorowskiemu sposób, w jaki przejmował
urząd, awanturę wokół krzyża wystawionego przed Pałacem Prezydenckim i
tablicy, którą uczczono pamięć ofiar tragedii smoleńskiej.

W świadomość zbiorową udało się wdrukować obraz jowialnego ojca ojczyzny,
może trochę nieobytego i rubasznego, ale poczciwego i uczciwego. Na
trzylecie zaprzysiężenia Komorowskiego „opiniotwórczy” portal Wirtualna
Polska napisał: „Dał się poznać jako pogodna głowa państwa, sypiąca jak z
rękawa zabawnymi wypowiedziami“. Rzeczywiście pogody ducha Bronisławowi
Komorowskiemu nie brakuje. Do Tuskowej „ciepłej wody w kranie” dodał trochę
narodowego rytuału, rubaszności i bufonerii, a nawet pewną dozę błazenady.
Premier Tusk ma, jak wiadomo, dziwne problemy psychologiczne, jeśli chodzi
o polską historię. Komorowski nie ma w tym względzie żadnych oporów. Wręcz
przeciwnie – przy każdej niemal okazji możemy słyszeć o tym, że w
świętowanym właśnie wydarzeniu brał udział jakiś jego krewny lub pociotek.
Można odnieść wrażenie, że niemal wszystko zawdzięczamy tej wyjątkowo
rozgałęzionej rodzinie, podczas gdy historia milczy uparcie o dokonaniach
rodu TuskĂłw.

Ojczyzna i nowoczesność

Patriotyzm oferowany Polakom przez Komorowskiego jest szczegĂłlnego rodzaju.
Ma być patriotyzmem nowoczesnym, radosnym, który nie będzie dzielić, lecz
łączyć, np. Andrzeja Wajdę z Rafałem Olbrychskim. Filozofia owego
patriotyzmu wyłożona jest na oficjalnej stronie internetowej Prezydenta RP:
„Prezydent Bronisław Komorowski za podstawowe uznaje przekonanie, że z
tożsamością Polaka wiąże się poczucie radości i dumy z osiągnięć, które
budują nowoczesną, otwartą Polskę, w której patrzy się w przyszłość. [...]
Prezydent Komorowski wyjątkową wagę przywiązuje do ożywienia inicjatyw
obywatelskich, będących jednocześnie wyraźnym znakiem przywiązania do
ojczyzny. Nowoczesny patriotyzm to włączanie polskiego dziedzictwa,
historii i kultury do działań na rzecz rozwoju Polski“.

Ta wielka waga przywiązywana do ożywienia inicjatywy obywatelskiej nie
przeszkadza wcale Komorowskiemu działać na rzecz ograniczenia prawa do
zgromadzeń i prawa do referendum. Chodzi przecież o coś innego – o
zastąpienie „radosnym patriotyzmem” patriotyzmu tout court. W wywiadzie dla
radiowej Trójki 1 maja 2013 r. Komorowski przekonywał: „To nie sztuka
prażyć się w tradycyjnym patriotyzmie starszego i średniego pokolenia, ale
chodzi o to, żeby młodzi Polacy przeżywali w taki sposób, jak oni
potrzebują i potrafią obchodzić, rocznice narodowe”. I dodawał: „Niektórzy
dobrze się czują w nastroju żałobnym, pomnikowym”, zamiast tego, zdaniem
Komorowskiego, mamy się cieszyć i swawolić.

Patriotyzm nowoczesny i radosny ma się wyrażać na przykład noszeniem
kotylionów: „Para Prezydencka, podczas wyjątkowego spotkania z uczniami i
artystami, przygotowała biało-czerwone kotyliony – symbol dumy z polskich
barw narodowych oraz radosnych obchodów Święta Niepodległości“ – czytamy o
poczynaniach Komorowskiego. Dotychczasowe apogeum „radosnego patriotyzmu”
stanowiła niewątpliwie akcja społeczna „Orzeł może” z orłem z czekolady w
roli głównej, przeprowadzona 2 maja br.

Ale nawet książę Józef Poniatowski został pośmiertnie takim „radosnym
patriotą”. Jak stwierdził w dwusetną rocznicę jego śmierci Bronisław
Komorowski, „warto dostrzegać w nim wzorzec mądrych, radosnych i czasami
też trudnych zachowań – przydatnych 200 lat temu i ważnych również
dzisiaj”.

Szlachetna misja z Jaruzelskim

O tym, że wbrew pozorom sprawa jest poważna, świadczy fakt, że radość,
optymizm i wiarę w człowieka zalecał nam prezydent Komorowski także przy
innych okazjach. Sporo radości i optymizmu zainwestował na przykład w
pojednanie z Rosją po 10 kwietnia 2010 r. Jak przekonywał: „Historia
stosunków polsko-rosyjskich jest pełna bólu, krwi i wrogości. Łatwo jest
tym politycznie grać i manipulować. Chciałbym jednak przypomnieć tym,
którzy nią grają, że ostatnie dwadzieścia lat były zwycięstwem tych, którzy
budowali dobre relacje z Niemcami, Ukrainą, Litwą. Zawsze łatwo straszyć,
trudniej budować pojednanie i współpracę narodów“.

Bardzo optymistycznie oceniał stan wzajemnych stosunków: „Strona rosyjska
przekazała już znaczną część dokumentów ze śledztwa katyńskiego, a ostatnio
akta odtajnione. To dla nas bardzo ważne, bo świadczy o postępie w
docieraniu do prawdy o Katyniu… Druga ważna sprawa to przekazanie przez
prokuraturę rosyjską dokumentów w sprawie katastrofy samolotu Tu-154, co
umożliwi polskiej prokuraturze lepsze śledztwo. I tu również należy wyrazić
nadzieję na przekazanie reszty potrzebnych materiałów i dowodów”.

W zasadzie nie wiadomo, po co te dokumenty, skoro wszystko było od razu
jasne. 1 stycznia 2011 r. w wywiadzie dla TVP Info Komorowski mówił
przecież: „W katastrofie smoleńskiej najważniejsze było to, że podjęto
próbę lądowania w warunkach klimatycznych [...] braku widoczności, w
których absolutnie ta próba lądowania nie powinna mieć miejsca. Wszystkie
inne kwestie są to sprawy dodatkowe. One mogły [...] utrudnić sytuację. Ale
to jest podstawowy powód i radziłbym nie szukać jakiś ekstranadzwyczajnych
wytłumaczeń, bo, niestety – w moim przekonaniu – sprawa jest w sposób
arcybolesny prosta”.

Warto przypomnieć, że już w maju 2010 r. Komorowski w towarzystwie gen.
Wojciecha Jaruzelskiego ruszył do Moskwy, by świętować obchody 65. rocznicy
zwycięstwa Armii Czerwonej nad Wehrmachtem (i podboju Polski). Jak donosił
wówczas „Super Express”: „Marszałek Bronisław Komorowski w Moskwie pojawił
się już w sobotę. Zamieszkał w najbardziej luksusowym i najdroższym hotelu
w stolicy Rosji – National Hotel, naprzeciwko Kremla. Ze wszystkich szefów
państw, którzy przybyli do Rosji, tylko politykowi PO udało się odbyć
spotkanie z prezydentem Rosji Dmitrijem Miedwiediewem. [...] Na
uroczystościach, obok marszałka pojawił się również gen. Wojciech
Jaruzelski. Obaj politycy ramię w ramię składali hołd dowódcy Armii
Krajowej, gen. Leopoldowi Okulickiemu »Niedźwiadkowi«”. Nie zapomniał także
o tragedii smoleńskiej: „Podczas wizyty w Rosji poruszono sprawę szczątków
polskiego samolotu, które niezabezpieczone leżą w błocie obok lotniska w
Smoleńsku“. W czasie tej wizyty odznaczył Krzyżem Oficerskim Orderu Zasługi
Rzeczypospolitej Polskiej za wybitne zasługi i zaangażowanie w działania
podjęte po katastrofie samolotu rządowego pod Smoleńskiem dwudziestu
Rosjan. Wśród nagrodzonych byli pracownicy centrum ekspertyz sądowych w
Moskwie, strażacy i pracownicy urzędu spraw wewnętrznych w Smoleńsku. Wrak
nadal znajduje się w Smoleńsku, ale już starannie umyty. Wiemy też, że
pracownicy centrum ekspertyz sądowych, mimo wsparcia Ewy Kopacz, popełnili
jednak drobne błędy przy identyfikacji zwłok – zapewne tylko dlatego, że
rodzina Anny Walentynowicz przeszkadzała im w pracy.

Euforia na Czerskiej i w okolicach

Powszechna radość wybuchła z okazji wizyty prezydenta Miedwiediewa w
Warszawie. „Gazeta Wyborcza” donosiła triumfalnie: „Prezydent Rosji jest z
oficjalną wizytą w Polsce. Dmitrij Miedwiediew i Bronisław Komorowski
odbyli wiele spotkań, wielokrotnie deklarowali też ocieplenie w stosunkach
polsko-rosyjskich. Podpisano list intencyjny w sprawie utworzenia Centrum
Polsko-Rosyjskiego Dialogu. Prezydent Rosji Dmitrij Miedwiediew odznaczył
Andrzeja Wajdę Orderem Przyjaźni Federacji Rosyjskiej“.

„Gazeta Wyborcza” przeprowadzała wtedy relację na żywo, minuta po minucie z
kolacji wydanej przez Komorowskiego: „20:18. Powitanie gości w Pałacu
Prezydenckim przed uroczystą kolacją – są obecni m.in. Bogdan Borusewicz,
Radosław Sikorski, szef MSZ-etu. Zauważyliśmy też Marylę Rodowicz i
prezydent Warszawy, Hannę Gronkiewicz-Waltz. 20:26. Wśród gości uroczystej
kolacji są też członkowie rodzin ofiar katastrofy smoleńskiej. 20:33. Hymn
Rosji na rozpoczęcie uroczystej kolacji w Pałacu Prezydenckim. 20:39.
Prezydent wygłasza toast. – Jesteśmy szczęściarzami, bo żyjemy w świecie, w
którym przezwyciężono podziały – mówił Bronisław Komorowski na początku
uroczystej kolacji. 20:44. – Chciałbym wznieść toast za polskie i rosyjskie
szczęście – mówił prezydent Komorowski. 20:46. Dmitrij Miedwiediew mówi, że
Polskę i Rosję zawsze łączyła wspólna sympatia. Choć przyznał, że historia
bywała dramatyczna. Zaprosił Bronisława Komorowskiego do Moskwy”.

Ekstatyczny Adam Szostkiewicz pisał wtedy na swoim blogu: „wizyty
Miedwiediewa w Warszawie i Brukseli, spotkanie Tuska z premierami
bałtyckimi i kanclerz Merkel, wizyta Komorowskiego u Obamy. Ofensywa
dyplomatyczna co się zowie. Reflektory oświetliły głównie prezydenta, ale
premier też w cień całkiem się nie usunął. Po raz pierwszy od dłuższego
czasu miałem poczucie, że ten tandem wie, do czego dąży w polityce
zagranicznej i robi to efektywnie”.

OdwaĹźny jak lew

Potem było jeszcze spotkanie z Miedwiediewem w Smoleńsku, gdzie obaj
mężowie stanu wprowadzili nowy element rytuału do polsko-rosyjskich
stosunków – poklepywanie pnia brzozy. Nie wiadomo, co to była za brzoza,
ale przecieĹź nie o to chodzi.

Niestety wkrótce potem rozkwitająca przyjaźń doznała dziwnego uwiądu.
Bronisław Komorowski mimo zaproszenia już nie pojechał do Moskwy. Ofensywa
dyplomatyczna ugrzęzła, tak jak kolejne ofensywy legislacyjne PO. Prezydent
Komorowski nie odwiedza już także Obamy, któremu tyle miał do powiedzenia.
Ostatnio skoncentrował się na innych regionach świata. Jak czytaliśmy w
komunikatach: „Prezydent Bronisław Komorowski powiedział, że liczy na
ściślejsze związki gospodarcze z Mongolią. Chwalił Mongolię za sukcesy
gospodarcze oraz za jej zaangażowanie w procesy demokratyzacji w Azji“.

Także w kraju wygłasza wiele celnych i trafnych uwag, w rodzaju: „Dożynki
to czas podsumowań i podziękowań. Wspaniała okazja do wyrażenia dumy z
efektów całorocznej pracy i podkreślenia naszego związku z ziemią i
tradycją“. Tego rodzaju słowa na pewno przyczyniają się do wzrostu zaufania
do prezydenta. W internecie jest ich mnĂłstwo.

Komorowski radośnie i optymistycznie wypowiada się również o przyszłości
Europy. Gdy na jesieni wraz z prezydentem RFN Joachimem Gauckiem otwierał
rok akademicki na Uniwersytecie Viadrina stwierdził: „Europa potrzebuje
odważnego myślenia, nieschematycznego, odpowiedzi na wiele pytań, Europie
potrzebne jest odważne myślenie o rozstrzygnięciach natury
politycznoustrojowej, gospodarczej, ale takĹźe pytanie o fundamenty
Europy“.

Trudno się z tym nie zgodzić. Któż mógłby twierdzić, że Europa potrzebuje
tchórzliwego myślenia albo nie potrzebuje go wcale, a zwłaszcza nie o
fundamentach?

Ma szanse otumanić

Z artykułu Bronisława Komorowskiego opublikowanego w „Gazecie Wyborczej”
dowiadujemy się, na czym konkretnie ma polegać ta odwaga: „Nie należy się
bać postulowanego przez Niemcy wzmocnienia nadzoru nad politykami
budżetowymi państw strefy euro. Będzie on przecież jak znaki drogowe
ograniczające prędkość w niebezpiecznych miejscach. I wolałbym też, aby nad
ich przestrzeganiem czuwały organy Wspólnoty, »wspólna policja«, a nie inni
użytkownicy dróg – państwa członkowskie – bo groziłoby to arbitralnością we
wprowadzaniu sankcji dla tych, którzy naruszają nasze wspólne
bezpieczeństwo“. W innym miejscu: „Musimy sobie zdefiniować owo »więcej
Europy.« [...] Trzeba jak najszybciej budować zrozumienie potrzeby zmiany
nie tylko w kręgach politycznych w Europie, ale przede wszystkim w Polsce,
od Świnoujścia do Ustrzyk Dolnych, od Szklarskiej Poręby do Suwałk. Trzeba
budować nie tylko zrozumienie dla zmiany, ale także akceptację dla
konkretnych rozwiązań. Będzie to ważne zwłaszcza wtedy, gdy będzie się z
tym wiązać ewentualna zmiana traktatu o Unii”. Dodaje też, że całkowicie
zgadza się ze słynnymi berlińskimi wywodami ministra Radosława Sikorskiego.

Patrząc na przytoczone na początku wyniki badań, trzeba uczciwie przyznać,
że Bronisław Komorowski ma powody do radości. Wprawdzie reset z Rosją na
razie się nie powiódł, ale szansa, że Polacy radośnie, nowocześnie i
patriotycznie, od Świnoujścia do Ustrzyk Dolnych, od Szklarskiej Poręby do
Suwałk, zaakceptują nawet dalej idące rozwiązania zmierzające do
ograniczenia suwerenności Polski, jest duża. A obnoszenia orła z czekolady
lub kotylionĂłw w klapie ani Unia, ani Niemcy, ani nawet Rosja nam przecieĹź
nie zabronią.