Nie zawazyla nad udekorowaniem Geremka jego postawa pod koniec 1981 roku,
ujawniona na lamach paryskiej "Kultury" (na podstawie materialów Stasi).
Geremek mial wówczas prosic wladze PRL o wprowadzenie stanu wojennego, co
tez sie stalo. Przytoczmy za "Kultura" wypowiedz Stanislawa Cioska, wówczas
ministra do spraw zwiazków zawodowych, z którym Geremek (w czyim imieniu? To
ciekawe) byl kontakcie: "czesc wplywowych doradców zrozumiala obecne
polozenie i zmiane sytuacji. Boja sie bardziej niz sadzimy i zaczynaja
ratowac wlasna skóre. Odbylem wlasnie osobliwa rozmowe z szefem sztabu
ekspertów Geremkiem (bliskie zwiazki z miedzynarodówka socjaldemokratyczna,
osobiste kontakty z Kreiskym i innymi). Nie wierzylem wlasnym uszom. Geremek
oswiadczyl, ze dalsza pokojowa koegzystencja pomiedzy Solidarnością w obecnej formie i
realnym socjalizmem [jest] niemozliwa. Konfrontacja silowa nieunikniona.
Wybory do rad narodowych musza zostac przesuniete. Organy wladzy panstwowej
musza zlikwidowac aparat Solidarnosci. Po konfrontacji silowej moglaby
powstac na nowo, ale jako rzeczywisty zwiazek zawodowy, bez Matki Boskiej w
klapie, bez programu gdanskiego, bez politycznego charakteru i bez ambicji
siegania po wladze. Byc moze - kontynuowal Geremek - zostana zachowane sily
umiarkowane, takie jak Walesa. Po konfrontacji nowa wladza panstwowa moglaby
w oparciu o odmienna sytuacje polityczna kontynuowac okreslone procesy
demokratyczne".
Tu nie potrzeba zadnego komentarza, albowiem Geremek nigdy i nigdzie nie
zanegowal tego faktu. Jak gdyby nigdy nic, smieje sie nam w twarz, z Orderem
Orla Bialego w klapie.

boukun