Wolność słowa czy terror chamstwa?

Pewna polska skandalistka, czasem również śpiewająca, została skazana przez polski sąd za obrazę uczuć religijnych katolików, po tym jak uznała ewangelistów za naćpanych. Pani ta, oburzona wyrokiem sądu, zamierza odwołać się do trybunału w Strasburgu. To dowodzi, jak bardzo niektórym wolność słowa myli się z terrorem chamstwa. I jak z chrześcijaństwa robi się przysłowego chłopca do bicia.

Celowo nie uĹźyję nazwiska, a raczej pseudonimu tej pani. I tak wiadomo o kogo chodzi. Ten nieszczęsny ludzki produkt marketingowy całą swoją karierę od początku opierał na sprawdzonej metodzie - przez łóżko, gołe ciało i skandale do celu. Taki Palikot polskiego, za przeproszeniem, szołbizu.  W ktĂłrymś z wwiadĂłw owa pani określiła apostołów jako "naprutych winem i palących jakieś zioła". Polski sąd skazał ją za obrazę uczuć religijnych. Teraz więc pani, odwołując się od wyroku polskiego, sądu chce z siebie zrobić męczennicę i symbol walki o wolność słowa.

Piszę o tym, bo warto zastanowić się nad granicami wolności słowa. Jak pisał m.in. ks. Tischner istnieje "wolność od" i " wolność do". Ta pierwsza bardziej przypomina samowolę niż prawdziwą wolność. To wolność pozwalająca na obrażanie innych ludzi, nieliczenie się z ich uczuciami, nawoływanie do nienawiści itp. Dziwne, że ta sama pani w stosunku do innych ludzi ma już inne kryteria wolności słowa i procesowała się z człowiekiem, który nazwał ją "blacharą". Oczekiwałabym większej konsekwencji. Tym bardziej, że owa "blachara" uraziła uczucia li i jedynie jednej osoby. A obrażenie apostołów i Biblii razi uczucia wielu tysięcy ludzi.

Cieszę się z wyroku polskiego sądu, bo zakreślił jakieś granice, które nie powinny być przekraczane. I pokazał, że chrześcijaństwo nie jest przysłowiowym chłopcem do bicia. Wyobraźmy sobie, co by było, gdyby pani skandalistka w podobnej stylistyce wypowiedziała się o Korane i Mahomecie. Nawet i w Polsce byłaby to wielka afera, a w krajach muzułmańskich na "artystkę" wydano by pewnie wyrok śmierci.

Pamiętają Państwo skandal, jaki wybuchł po tym, jak duński tygodnik zamieścił karykatury Proroka? I to, co się potem działo? W tym samym czasie któryś z niemieckich bodaj brukowców zamieszczał rysunki, wyśmiewające ciężko już chorego i cierpiącego Jana Pawła II, szydzące z choroby, starości, majestatu papieża i de facto śmierci. Były też wreszcie karykatury, które pojawiły się w (irańskiej?) prasie w odwecie za karykatury Mahometa - przedstawiące Annę Frank i Hitlera w pozie seksualnej. Mieliśmy trzy przykłady obrażenia uczuć - w pierwszym przypadku muzułmanów, w drugim katolików (ale moim zdaniem nie tylko, bo szacunek dla starego i chorego człowieka jest lub powinien być wspólny dla wszystkich kultur i religii) i w trzecim Żydów (ze względu na aluzję do holocaustu). Larum podniosło się tylko w pierwszym i trzecim wypadku. Jedynie karykatura papieża przeszła bez echa i protestów.

A moim zdaniem napiętnowane powinny być wszystkie trzy rysunki. Bo tak, jak nie podoba mi się szydzenie z uczuć muzułamanów, tak samo nie akceptuję szydzenia z uczuć Żydów i wreszcie przeciwna jestem szydzeniu z uczuć chrześcijan. Na to ostatnie istnieje jednak powszechne przyzwolenie, bo obrażanie uczuć chrześcijan nie jest niepoprawne politycznie. Dlaczego? Bo sami na to milcząco przyzwalamy.

Dlatego wyrok polskiego sądu w sprawie piosenkareczki jest dla mnie waĹźki, bo wpisuję go w ten właśnie kontekst. Ale obawiam się, Ĺźe dla sporej części społeczeństwa, ogłupiałej normami poprawności politycznej i obarczonej kompleksami (bo obciachem dla niektĂłrych jest bycie "Polakiem-katolikiem") pani od skandalikĂłw będzie męczennicą i bojownikiem o wolność. Bo skoro dogmatem jest polski "obskurantyzm katolicki", to kaĹźdy, kto przeciw niemu występuje a priori jest bohaterem.  Ja nie mam kompleksĂłw, od iluś lat lat mieszkam zagranicą i nie wstydzę się ani moich polskich korzeni, ani serbskich korzeni, ani tego, Ĺźe jestem katoliczką. I dlatego protestuję i będę protestować przeciwko uraĹźaniu zarĂłwno moich uczuć jako Polki (choćby sprawa słynnych "polskich obozĂłw koncentracyjnych"), jako Serbki (demonizowanie SerbĂłw i przypisywanie im całej winy za wojny w Jugosławii) i wreszcie jako katoliczki. I przeciwko terrorowi chamstwa.

Dominika Cosic


--


"Główną motywacją mojej aktywności publicznej była potrzeba władzy
i żądza popularności. Ta druga była nawet silniejsza od pierwszej,
bo chyba jestem bardziej próżny, niż spragniony władzy. Nawet na pewno..."

- Donald Tusk: Gazeta Wyborcza, 15–16 października 2005

--

Użytkownik "Przemysław W" <"BroDmy RP przed pisem"@gazeta.pl> napisał w wiadomości news:jrt7f6$fva$2dont-email.me...

Wolność słowa czy terror chamstwa?

Pewna polska skandalistka, czasem również śpiewająca, została skazana przez polski sąd za obrazę uczuć religijnych katolików, po tym jak uznała ewangelistów za naćpanych. Pani ta, oburzona wyrokiem sądu, zamierza odwołać się do trybunału w Strasburgu. To dowodzi, jak bardzo niektórym wolność słowa myli się z terrorem chamstwa. I jak z chrześcijaństwa robi się przysłowego chłopca do bicia.

Biedne przymułki. NIe rozumiecie, że Doda ma za niewielką kwotę (5000 zł) doskonałą reklamę. I że ta reklama będzie trwała długo i będzie bardzo na rękę Dodzie?

--
Donald Tusk - "wolałbym się nie urodzić, niż na grobach zmarłych budować swoją karierę polityczną".

j.w.


--
"Ciężko wierzyć w coś,co spisał jakiś napruty winem i palący jakieś zioła."

W dniu 2012-06-21 01:26, Grzegorz Z. pisze:

j.w.

Normalny człowiek.. Weźmy np. Ciebie. Napisałeś że "plujesz na Kościół". I gdybyś uzasadnił dlaczego na niego plujesz, i gdyby twoje zarzuty okazały się czymś uzasadnione, to wtedy nie byłoby mowy o żadnym chamstwie.

Dnia Thu, 21 Jun 2012 15:19:20 +0200, jadryś napisał(a):

W dniu 2012-06-21 01:26, Grzegorz Z. pisze:

j.w.

Normalny człowiek.. Weźmy np. Ciebie. Napisałeś że "plujesz na Kościół".
I gdybyś uzasadnił dlaczego na niego plujesz, i gdyby twoje zarzuty
okazały się czymś uzasadnione, to wtedy nie byłoby mowy o żadnym
chamstwie.

A czy tu kiedykolwiek coś przytoczyłeś albo uzasadniłeś?





--
"Ciężko wierzyć w coś,co spisał jakiś napruty winem i palący jakieś zioła."






--
"Ciężko wierzyć w coś,co spisał jakiś napruty winem i palący jakieś zioła."