# LENIN WŁODZIMIERZ właśc. W.I. Uljanow, ur. 22 IV 1870, Symbirsk, zm. 21 I 1924, Gorki k. Moskwy, ros. działacz komunist., twórca partii bolszewickiej, organizator i pierwszy przywódca państwa sowieckiego, ideolog komunizmu, publicysta polityczny, z wykształcenia prawnik. W 1893-95 działał w Petersburgu w konspiracyjnych marksistowskich kółkach rewolucyjnych; współzałożyciel (1895) nielegalnego Związku Walki o Wyzwolenie Klasy Robotniczej; 1895 aresztowany, 1897 skazany na zesłanie (w. Szuszeńskie nad Jenisejem); na Syberii ożenił się z N. Krupską. Po powrocie z zesłania 1900-05 przebywał na emigracji, gł. w Szwajcarii (również w Niemczech i Anglii), gdzie był jednym z założycieli "Iskry" - organu prasowego powstałej 1898 SDPRR. Forsując swoją koncepcję "partii nowego typu" (jednolitej programowo, scentralizowanej partii zawodowych rewolucjonistów), doprowadził na II Zjeździe SDPRR (1903) do rozłamu na mienszewików i bolszewików. W 1905 wrócił do Petersburga i kierował działalnością bolszewików podczas rewolucji 1905-07; po jej upadku ponownie emigrował, przebywał w Szwajcarii, Francji, na ziemiach pol. (Poronin, Kraków). W IV 1917 za zgodą i z finansową pomocą niem. władz wojsk. przejechał przez obszar przez nie kontrolowany i przybył do Piotrogrodu, gdzie opublikował tzw. tezy kwietniowe przewidujące przekształcenie rewolucji burżuazyjnej (rewolucja lutowa 1917) w socjalist. i przejęcie władzy przez Rady Delegatów Robotniczych i Żołnierskich. Po nieudanej próbie VII 1917 bolszewickiego zamachu stanu Rząd Tymczasowy wydał nakaz aresztowania L.; początkowo ukrywał się nad jez. Razliw k. Piotrogrodu, następnie w Finlandii. W końcu października L. wymógł na KC SDPRR(b) decyzję o przeprowadzeniu zbrojnego przewrotu, który zapoczątkował rewolucję październikową; 8 XI stanął na czele Rady Komisarzy Lud. jako niekwestionowany przywódca i faktyczny dyktator państwa sowieckiego. Po stłumieniu tzw. buntu lewicowych eserowców przeforsował, wbrew zdaniu większości kierownictwa partyjnego, zawarcie III 1918 pokoju z Niemcami (brzeski traktat pokojowy); umożliwiło to bolszewikom skoncentrowanie się na wojnie domowej, którą L. zamierzał na początku wykorzystać do narzucenia systemu komunist. krajom ościennym, m.in. Polsce (wojna polsko-bolszewicka 1919-21), a w końcowej fazie - do urzeczywistnienia rewolucji światowej. W 1919 z jego inicjatywy utworzono Międzynarodówkę Komunistyczną (Komintern). W okresie wojny domowej, utrwalania dyktatury partyjnej, komunizmu wojennego i w latach powojennych wywarł decydujący wpływ na ukształtowanie się podstaw totalitarnego modelu ustrojowego państwa komunist., w którym pełnia władzy polit., ekon., wojsk. i policyjnej (Czeka) znalazła się w gestii centr. partyjno-państw. ośrodka kierowniczego. Był inicjatorem masowego terroru traktowanego jako narzędzie sprawowania władzy (m.in. wprowadzenie jako kategorii prawnej pojęcia "wroga ludu", wyjęcie spod prawa całych grup społ., system zakładników, masowe egzekucje, utworzenie łagrów). W 1921 w obliczu gosp. załamania kraju, klęski głodu i przejawów społ. oporu (kronsztadzkie powstanie, tambowskie powstanie) proklamował Nową Ekonomiczną Politykę.

Od XI 1922, na skutek pogarszającego się stanu zdrowia (raniony podczas zamachu 30 VIII 1918), celowo izolowany przez Biuro Polit. w Gorkach, starał się wywierać osobisty wpływ na decyzje polit., inicjując m.in. powstanie ZSRR. W dyktowanych pod koniec życia notatkach, zw. potocznie testamentem politycznym L., formułował dyrektywy polit., ale również poddał krytyce J. Stalina (z którym wówczas pozostawał w ostrym ambicjonalnym konflikcie) i in. członków kierownictwa partyjnego, sugerując utworzenie po swej śmierci kolektywnego kierownictwa. Został pochowany, wbrew woli Krupskiej, na Placu Czerwonym w Moskwie w specjalnie zbudowanym Mauzoleum. Oficjalny kult L. przetrwał do upadku ZSRR; w Rosji kontynuują go zwolennicy partii komunistycznej. Główne prace: Rozwój kapitalizmu w Rosji (1899, wyd. pol. 1953), Co robić (1902, wyd. pol. 1933), Materializm a empiriokrytycyzm (1909, wyd. pol. 1949), Imperializm jako najwyższe stadium kapitalizmu #
Ze strony:
http://www.komunizm.eu/biografie.html

--
stevep

Użytkownik "cirrus" <cirrus@tinvalid.kdami.net> napisał w wiadomości news:h9ml6i$fdq$1news.vectranet.pl...

# LENIN WŁODZIMIERZ właśc. W.I. Uljanow, ur. 22 IV 1870, Symbirsk, zm. 21 I 1924, Gorki k. Moskwy, ros. działacz komunist., twórca partii bolszewickiej, organizator i pierwszy przywódca państwa sowieckiego, ideolog komunizmu, publicysta polityczny, z wykształcenia prawnik. W 1893-95 działał w Petersburgu w konspiracyjnych marksistowskich kółkach rewolucyjnych; współzałożyciel (1895) nielegalnego Związku Walki o Wyzwolenie Klasy Robotniczej; 1895 aresztowany, 1897 skazany na zesłanie (w. Szuszeńskie nad Jenisejem); na Syberii ożenił się z N. Krupską. Po powrocie z zesłania 1900-05 przebywał na emigracji, gł. w Szwajcarii (również w Niemczech i Anglii), gdzie był jednym z założycieli "Iskry" - organu prasowego powstałej 1898 SDPRR. Forsując swoją koncepcję "partii nowego typu" (jednolitej programowo, scentralizowanej partii zawodowych rewolucjonistów), doprowadził na II Zjeździe SDPRR (1903) do rozłamu na mienszewików i bolszewików. W 1905 wrócił do Petersburga i kierował działalnością bolszewików podczas rewolucji 1905-07; po jej upadku ponownie emigrował, przebywał w Szwajcarii, Francji, na ziemiach pol. (Poronin, Kraków). W IV 1917 za zgodą i z finansową pomocą niem. władz wojsk. przejechał przez obszar przez nie kontrolowany i przybył do Piotrogrodu, gdzie opublikował tzw. tezy kwietniowe przewidujące przekształcenie rewolucji burżuazyjnej (rewolucja lutowa 1917) w socjalist. i przejęcie władzy przez Rady Delegatów Robotniczych i Żołnierskich. Po nieudanej próbie VII 1917 bolszewickiego zamachu stanu Rząd Tymczasowy wydał nakaz aresztowania L.; początkowo ukrywał się nad jez. Razliw k. Piotrogrodu, następnie w Finlandii. W końcu października L. wymógł na KC SDPRR(b) decyzję o przeprowadzeniu zbrojnego przewrotu, który zapoczątkował rewolucję październikową; 8 XI stanął na czele Rady Komisarzy Lud. jako niekwestionowany przywódca i faktyczny dyktator państwa sowieckiego. Po stłumieniu tzw. buntu lewicowych eserowców przeforsował, wbrew zdaniu większości kierownictwa partyjnego, zawarcie III 1918 pokoju z Niemcami (brzeski traktat pokojowy); umożliwiło to bolszewikom skoncentrowanie się na wojnie domowej, którą L. zamierzał na początku wykorzystać do narzucenia systemu komunist. krajom ościennym, m.in. Polsce (wojna polsko-bolszewicka 1919-21), a w końcowej fazie - do urzeczywistnienia rewolucji światowej. W 1919 z jego inicjatywy utworzono Międzynarodówkę Komunistyczną (Komintern). W okresie wojny domowej, utrwalania dyktatury partyjnej, komunizmu wojennego i w latach powojennych wywarł decydujący wpływ na ukształtowanie się podstaw totalitarnego modelu ustrojowego państwa komunist., w którym pełnia władzy polit., ekon., wojsk. i policyjnej (Czeka) znalazła się w gestii centr. partyjno-państw. ośrodka kierowniczego. Był inicjatorem masowego terroru traktowanego jako narzędzie sprawowania władzy (m.in. wprowadzenie jako kategorii prawnej pojęcia "wroga ludu", wyjęcie spod prawa całych grup społ., system zakładników, masowe egzekucje, utworzenie łagrów). W 1921 w obliczu gosp. załamania kraju, klęski głodu i przejawów społ. oporu (kronsztadzkie powstanie, tambowskie powstanie) proklamował Nową Ekonomiczną Politykę.

Od XI 1922, na skutek pogarszającego się stanu zdrowia (raniony podczas zamachu 30 VIII 1918), celowo izolowany przez Biuro Polit. w Gorkach, starał się wywierać osobisty wpływ na decyzje polit., inicjując m.in. powstanie ZSRR. W dyktowanych pod koniec życia notatkach, zw. potocznie testamentem politycznym L., formułował dyrektywy polit., ale również poddał krytyce J. Stalina (z którym wówczas pozostawał w ostrym ambicjonalnym konflikcie) i in. członków kierownictwa partyjnego, sugerując utworzenie po swej śmierci kolektywnego kierownictwa. Został pochowany, wbrew woli Krupskiej, na Placu Czerwonym w Moskwie w specjalnie zbudowanym Mauzoleum. Oficjalny kult L. przetrwał do upadku ZSRR; w Rosji kontynuują go zwolennicy partii komunistycznej. Główne prace: Rozwój kapitalizmu w Rosji (1899, wyd. pol. 1953), Co robić (1902, wyd. pol. 1933), Materializm a empiriokrytycyzm (1909, wyd. pol. 1949), Imperializm jako najwyższe stadium kapitalizmu #
Ze strony:
http://www.komunizm.eu/biografie.html

-- stevep

Użytkownik "cirrus" <cirrus@tinvalid.kdami.net> napisał w wiadomości news:h9ml6i$fdq$1news.vectranet.pl...

# LENIN WŁODZIMIERZ właśc. W.I. Uljanow, ur. 22 IV 1870, Symbirsk, zm. 21 I Główne prace: Rozwój kapitalizmu w Rosji (1899, wyd. pol. 1953), Co robić (1902, wyd. pol. 1933), Materializm a empiriokrytycyzm (1909, wyd. pol. 1949), Imperializm jako najwyższe stadium kapitalizmu #
Ze strony:
http://www.komunizm.eu/biografie.html

-- stevep

Wy tak Pirzykowski to potraficie czasami od  serca co wam lezy na watrobie
Tylko musicie dodac ze piszecie tak dlatego  bo nadal,,,,,,,,,,,,,,,,,Służba Bezpieczeństwa może i powinna kreować różne stowarzyszenia,
kluby czy nawet partie polityczne. Ma za zadanie głęboko infiltrować
istniejące gremia kierownicze tych organizacji na szczeblu centralnym
i wojewódzkim, a także na szczeblach podstawowych, muszą być one
przez nas operacyjnie opanowane.Musimy zapewnić operacyjne możliwości
oddziaływania na te organizacje,kreowania ich działalnosci i kierowania
ich polityką." -- Czeslaw Kiszczak,luty 1989 roku z posiedzenia kierownictwa
MSW -
Pozdrowienia
matusm