Pierwsza dekada listopada znakomicie pokazuje, że tradycyjny, tysiącletni
naród polski musi dzielić terytorium państwowe z polskojęzyczną wspólnotą
rozbójniczą, odziedziczoną po komunie.

Żeby bowiem mówić o jednym narodzie, musi on pielęgnować przynajmniej jakiś
jeden wspólny ideał.

Od roku 1944, kiedy to Sowieci zainstalowali w Polsce swoją agenturę, z
narodu polskiego wypączkowała wspomniana wspólnota rozbójnicza, pomagająca
im w ujarzmieniu narodu polskiego.

Ciekawe, czy ten wątek zostanie kiedyś wyeksponowany w Muzeum Historii Żydów
Polskich - a powinien, bo chyba nigdy w historii Żydzi, którzy w tej
polskojęzycznej wspólnocie rozbójniczej stanowili rodzaj "partii
 wewnętrznej", nie mieli w Polsce tak dobrego fartu, jak w czasach
stalinowskich, kiedy to awansowali do roli szlachty mniej wartościowego
narodu tubylczego.

I nie mówię nawet o takim Jakubie Bermanie, który mógłby zostać patronem
wspomnianego Muzeum, czy o Hilarym Mincu lub Romanie Zambrowskim - którym
Stalin powierzył misję tresowania narodu polskiego do komunizmu, tylko o
tysiącach funkcjonariuszy aparatu terroru, aparatu partyjnego i
administracyjnego.

Każdy z nich w czasach stalinowskich mocniej lub słabiej przyłożył rękę do
zbrodni, dzięki czemu awansował zarówno w pozycji społecznej, jak i
materialnej.

I oto 8 listopada przedstawiciele już trzeciego pokolenia tej wspólnoty
rozbójniczej będą manifestować w Warszawie - tym razem w kostiumie
"antyfaszystów" i przeciwko "nacjonalizmowi".

Nacjonaliści bowiem twierdzą, że Polska powinna być dla Polaków - z czym
najwyraźniej trzecia generacja polskojęzycznej wspólnoty rozbójniczej
pogodzić się nie może.

Najwyraźniej uważa ona, że Polska nie jest dla Polaków - co oczywiście
zmusza do postawienia pytania - a w takim razie - dla kogo?

Więcej http://www.michalkiewicz.pl/tekst.php?tekst=3250

--
Nie da się oddzielić polityki od religii. Nie da się w człowieku oddzielić
katolika od obywatela. Rozdział państwa od Kościoła jest sztuczny.