naprawdę ta grupa to towarzystwo wzajemnej adoracji kilkunastu ludzi, którzy
przeważnie znają się osobiście z różnych zlotów i innych imprez. Grupa ta służy

Liii tam ...To zwykle psychologia tlumu :-)

Syndrom grupowego myślenia - termin w psychologii społecznej oznaczający uleganie ograniczającej sugestii i naciskowi grupy, której jest się członkiem. W wyniku narzuconej autocenzury członkowie grupy podlegającej temu zjawisku, zubażają dobrowolnie swoje zdolności intelektualne. Myślenie grupowe prowadzi w skrajnym stadium do zupełnej zatraty przez grupę poczucia rzeczywistości, przecenianie własnej siły i możliwości działania. Syndrom ten oznacza również izolację grupy od otoczenia i zamknięcie się grupy we własnym świecie. Termin ten został zaproponowany przez psychologa amerykańskiego Irvinga Janisa w 1972 r.

Na czym polega syndrom grupowego myślenia
Powszechnie uważa się, że myślenie grupy zapewnia lepsze rezultaty, gdyż kumulacja wiedzy i doświadczenia zapobiega pomyłkom i prowadzi do optymalnego rozwiązania problemu, gdyż każdy z uczestników takiego myślenia wnosi twórczy osobisty wkład, pozwalający na trzeźwą i wielostronną ocenę sytuacji oraz podjęcie właściwej decyzji.
Okazuje się jednak - i to bardzo często - że inteligencja grupy wcale nie przewyższa inteligencji jej poszczególnych członków; że decyzje rozmaitych komitetów czy komisji są wyjątkowo nietrafne i byłoby lepiej gdyby były one podejmowane przez pojedyncze osoby. Zespół bowiem ulega złudzeniu co do swojej nieomylności i wyższości intelektualnej, przy czym złudzenie to jest tym silniejsze, im wyższy jest status społeczny każdego z uczestników, im wyższym dyplomem może się on legitymować i im większy jest poziom wewnętrznej spójności grupy. Istnieje wiele czynników, które powodują, że grupa podejmuje często gorsze jakościowo decyzje o większym poziomie ryzyka. Czynniki te składają się na tzw. syndrom grupowego myślenia.
Według Irvinga Janisa syndrom ten charakteryzuje się następującymi objawami:
  a.. iluzja nieomylności i pewności siebie
  b.. lekceważenie niepomyślnych informacji
  c.. wiara we własną etykę zawodową, nieuwzględnianie etycznych i moralnych aspektów decyzji
  d.. lekceważące traktowanie wyników i osób spoza zespołu
  e.. wywieranie nacisku dla wymuszenia konformizmu
  f.. samocenzurowanie się (aby uniknąć powtarzających się negatywnych reakcji grupy, krytyczni jej członkowie decydują się w końcu milczeć)
  g.. iluzja jednomyślności (milczenie jest traktowane jako wyraz zgody)
  h.. filtrowanie informacji, tzn. członkowie grupy starają się nie dopuścić informacji sprzecznych ze zdaniem grupy

Myślenie grupowe prowadzi do podejmowania błędnych decyzji i kryzysów, gdyż umożliwia grupie widzenie i słyszenie tylko tego, co chce. Informacje niezgodne z poglądami grupy są ignorowane, zwłaszcza jeśli pochodzą z zewnątrz. Grupa nie poszukuje i nie bierze pod uwagę nowych możliwości, co prowadzi do nieuzasadnionego optymizmu i samozadowolenia, a w następstwie do kryzysu.
Badania nad syndromem grupowego myślenia przeprowadził Irving Janis. Punktem wyjścia tych badań było spostrzeżenie, że niejednokrotnie grupy kierownicze podejmują głupie, lekceważące zasady moralne, pochopne czy wręcz szkodliwe dla realizacji zadań decyzje. Większość swoich spostrzeżeń poczynił Janis na grupie decyzji politycznych. Każda z tych decyzji była wypracowana w toku serii spotkań małej liczby członków, doradców rządu, którzy stanowili wspólną grupę.
Janis przeanalizował dokładnie kilka wielkich niepowodzeń amerykańskiej polityki zagranicznej:
  a.. klęska podczas ataku Japończyków na Pearl Harbour
  b.. inwazja w Zatoce Świń
  c.. Wojna wietnamska

W toku swoich badań Janis interesował się głównie procesem dochodzenia grupy do podjęcia decyzji, które wprowadzone w życie okazywały się tak tragiczne w skutkach. Wg. Janisa aby skutecznie funkcjonować grupa zmuszona jest ciągle pobierać i odpowiednio weryfikować uzyskane informacje, który to proces może ulegać defektom prowadzącym do błędnych decyzjiDo wyróżnionych defektów zaliczył on:
  1.. ograniczenie dyskusji do rozważania zaledwie paru działań bez analizowania pełnej gamy alternatyw
  2.. unikanie przez grupę powtórnego analizowania tego sposobu działania, który już na początku był preferowany
  3.. zlekceważenie przez członków grupy tych sposobów działania, które początkowo zostały ocenione jako niezadowalające przez większość grupy
  4.. korzystanie przez grupę w małym stopniu z możliwości uzyskania informacji od ekspertów, którzy mogliby oszacować zyski i straty
  5.. wykazywanie przez grupę selektywnej tendencyjności w sposobie reagowania na informacje zależnie od tego czy są one w zgodzie z wcześniej podjętymi decyzjami czy nie.

Ponadto wszelkie błędne decyzje w procesie grupowym mogą wynikać jeszcze z indywidualnych własności członków grup. Mogą być również efektem struktur organizacyjnych w jakich się to przetwarzanie informacji odbywa.
Warunki do powstania "syndromu grupowego myślenia" związane są z psychologiczną sytuacją członków grupy, którzy podejmują istotne decyzje i występują często w warunkach braku dostatecznej ilości informacji wyjściowych, trudności w przewidywaniu skutków decyzji oraz podleganie silnym stresom wynikającym z wagi podejmowanych decyzji. W takich warunkach, często jedynym punktem odniesienia, dającym poczucie komfortu psychicznego dla członków grupy staje się ona sama.Na tę sytuację nakłada się często wewnętrzna dynamika grupy, która zależy od dwóch czynników:
  1.. Pierwszy związany jest ze spójnością grupy określoną jako pozytywne wartościowanie grupy przez jej członków oraz ich motywacje do silnego poczucia przynależności do tej grupy. Spójność ta poza pozytywnym wpływem ma również negatywny wpływ, obniżający często efektywność działań. Spójność grupy wyraźnie wzrasta w obliczu zagrożenia.
  2.. Drugi z czynników związany jest z wykształceniem się mechanizmów wyzwalających konformizm wobec norm grupowych.

Podsumowując, można powiedzieć, że myślenie grupowe prowadzi do spadku psychicznej efektywności, realizmu osądu moralnego, spowodowanych wewnętrznymi i zewnętrznymi naciskami.

Objawy grupowego myślenia
Na syndrom ten składa się osiem różnych objawów:

  1.. Iluzja wszechmocności czy niezwyciężoności podzielana przez większość lub wszystkich członków grupy, stwarzająca optymistyczne przekonania o sukcesie. Tego typu przeświadczenie może zneutralizować lęk wynikający z poczucia osobistej nieadekwatności wobec zadań, bądź niewiarę w możliwości znalezienia właściwego rozwiązania w czasie kryzysu. Psychologiczną funkcją tego objawu jest wzmocnienie poczucia pewności siebie członków grupy i likwidacja lęku.
  2.. Kolektywne wysiłki zmierzające do obronnej racjonalizacji działania w celu pomijania ostrzeżeń, mogących doprowadzić do powtórnego rozpatrywania wątpliwości. Psychologiczna funkcja tego objawu to obrona grupy przed niepewnością, która mogłaby osłabić działanie w przyjętym kierunku i zachwiać wiarę w słuszność podejmowanych decyzji.
  3.. Wiara członków grupy we wrodzoną wyższość moralną własnej grupy skłaniająca do ignorowania etycznych i moralnych konsekwencji swoich decyzji. "Nasze cele są dobre i słuszne" - to przekonanie umożliwia członkom grupy unikanie poczucia winy i wstydu wobec decyzji, które mogą pogwałcić własne zasady moralne.
  4.. Stereotypowe wizerunki przywódców wroga jako zbyt złych na to aby wchodzić z nimi w jakikolwiek układ, bądź jako zbyt słabych aby ich traktować jako równorzędnych partnerów. Tego rodzaju stereotypy dehumanizują wroga i likwidują poczucie winy przez usankcjonowanie amoralnych działań, jakie przeciwko nim podjęto. Ponadto obraźliwa charakterystyka wroga umożliwia przeistoczenie agresji pojawiającej się wewnątrz grupy na zewnątrz.
  5.. Bezpośredni nacisk na każdego członka grupy, który przedstawia silne argumenty przeciwko któremuś z grupowych stereotypów. W rezultacie tego, każda z osób w grupie znajduje się pod naciskiem zalecenia, aby nie przeciwstawiać się grupowym stereotypom, gdyż grozi to odrzuceniem takiej osoby z grupy.
  6.. Autocenzura odstępstw od oczywistego grupowego uzgodnienia prowadząca do wewnętrznego negowania ważności własnych wątpliwości. Rozwój tego typu autocenzury wyzwala blokadę procesów oceny i weryfikacji, co sprzyja podporządkowanym się wnioskom niezgodnym z założoną koncepcją.
  7.. Wspólna iluzja jednomyślności. Iluzja ta skutkuje tendencją do poszukiwania zgodności, której to tendencji podporządkowane zostaną wszelkie poczynania grupy
  8.. Wyłonienie z grupy członków stających się swego rodzaju "stróżami poprawnego myślenia". Ich zadaniem jest ochrona grupy przed dopływem niepomyślnych informacji, które mogłyby zniszczyć podzielane przez członków grupy samozadowolenie płynące z przekonania o własnej efektywności i moralności grupowych decyzji. Brak tych informacji pozwala na niedostrzeganie defektów w ich "wypieszczonej koncepcji" i unikania konieczności zapoczątkowania bolesnych przewartościowań.

Kiedy w grupie decydentów pojawią się wszystkie lub większość z tych symptomów, wówczas członkowie wykonują zadania nieefektywnie i prawdopodobnie nie osiągną założonych celów. Janis twierdził, że im więcej pozornej uprzejmości w grupie, tym większe niebezpieczeństwo, że niezależne myślenie będzie wypierane przez myślenie grupowe, prowadząc do zdehumanizowania i irracjonalizowania działań skierowanych przeciwko grupie przeciwników. Tego rodzaju uprzejmość jest często niczym innym jak rodzajem skutecznego nacisku na jednostki, które muszą uczestniczyć w tym "spektaklu wzajemnej adoracji" aby nie zostać, wraz ze swoim kontrowersyjnymi poglądami, odrzucone przez grupę.

Zapobieganie grupowemu myśleniu
Janis sformułował dziewięć zaleceń, których przestrzeganie chroni przed grupowym myśleniem.

  1.. Lider grupy powinien każdemu z członków grupy wyznaczyć rolę wymagającą krytycznej oceny proponowanych rozwiązań. Lider musi demonstrować, iż możliwe jest by członkowie grupy wyrażając swe wątpliwości byli w stanie wpłynąć na jego własne sądy i przekonania. Ponadto grupa powinna mieć rozsądnego przewodniczącego, posiadającego talent mediatora, co umożliwiałoby unikanie kłótni i znajdowania wyjścia w momencie gdy rozmowa utkwi w martwym punkcie.
  2.. Przywódcy w hierarchii organizacji powinni być bezstronni, nie zaś stwarzać określone preferencje i oczekiwania na samym początku. Wymaga to od lidera ograniczenia swoich podsumowań do pozbawionych tendencyjności stwierdzeń, oraz unikania propozycji, które sam chciałby zastosować. Daje to możliwość członkom grupy zaczerpnięcia informacji i rozpatrywania szerokiego zakresu alternatyw.
  3.. Organizacja powinna rutynowo wprowadzać w życie praktykę powołania kilku niezależnych grup podejmujących decyzję i oceniających się nawzajem. Każda z nich powinna pracować z innym liderem. Aby zminimalizować postawę typu "zrobi to kolega", należy określić zakres odpowiedzialności każdej z grup.
  4.. W czasie, kiedy poddaje się badaniom możliwość zrealizowania alternatyw, grupa decydentów od czasu do czasu powinna się dzielić na spotykające się oddzielnie podgrupy, a następnie łączyć się znowu dla sprecyzowania odmienności swoich punktów widzenia. To pozwala uniknąć tego, że cała grupa wytwarza normę poszukiwania zgodności.
  5.. Każdy członek grupy decydentów powinien okresowo dyskutować wypracowane przez grupę rozwiązania z zaufanymi współpracownikami spoza grupy, a następnie relacjonować ich reakcje grupie, opisując obiektywnie pozytywne i negatywne reakcje na to co się aktualnie w grupie decyduje.
  6.. Grupa powinna posiadać i wysłuchiwać opinii jednego lub więcej ekspertów bądź wykwalifikowanych współpracowników, dobrze zorientowanych w temacie, lecz nie stanowiących członków grupy. Eksperci ci powinni dobrze rozumieć idee grupy i odznaczać się mądrością w poszukiwaniu ukrytych punktów zaczepienia. Eksperci powinni być wysłuchiwani zanim grupa osiągnie jednomyślność grupy i należy ich zachęcać do otwartego wyrażania wszystkich swoich wątpliwości.
  7.. Jeżeli polityczne rozważania prowadzą do konfrontacji z rywalizującym narodem, to sporo czasu należy poświęcić przyjrzeniu się wszystkim sygnałom ostrzegawczym pochodzącym od rywali.
  8.. Na każdym spotkaniu grupy, przynajmniej jednemu z członków grupy powinno przypisać się rolę "adwokata diabła", którego zadaniem jest "szukanie dziury w całym", czyli wyszukiwanie i zgłaszanie wszelkich możliwych wątpliwości. Lider musi zadbać o to, by wszyscy świadomie poddali się szczegółowej analizie "adwokata diabła".
  9.. Przed podjęciem ostatecznej decyzji, po wykrystalizowaniu się ostatecznej formy kompromisu, grupa powinna odbyć "spotkanie ostatniej szansy", na którym od każdego wymagałoby się wyrażenia w sposób jasny swoich wątpliwości i wtórnych przemyśleń.

Zdaniem Janisa przyjęcie takich reguł postępowania w grupie powinno być normą przy podejmowaniu wszelkich istotnych decyzji politycznych i społecznych. Daje to jaką taką gwarancję, że grupa podejmie odpowiednią i rozważną decyzję nie podyktowaną grupowym zaślepieniem.



--
--
Pozdrawiam :

MAKARENA UĆ

Użytkownik "-=MAKARENA=-" <makarena@neostrada.pl> napisał w wiadomości
news:golpuk$kj3$1atlantis.news.neostrada.pl...

Zdaniem Janisa przyjęcie takich reguł postępowania w grupie powinno być normą przy podejmowaniu wszelkich istotnych decyzji politycznych i społecznych.

Hmm, to może zbiorowa terapia? Kaszpirowski!!!!!!

--
Grzybol

Użytkownik "-=MAKARENA=-"  napisał w wiadomości

Syndrom grupowego myślenia - termin w psychologii społecznej oznaczający uleganie ograniczającej sugestii i naciskowi grupy, której jest się członkiem. W wyniku narzuconej autocenzury członkowie grupy podlegającej temu zjawisku, zubażają dobrowolnie swoje zdolności intelektualne. Myślenie grupowe prowadzi w skrajnym stadium do zupełnej zatraty przez grupę poczucia rzeczywistości, przecenianie własnej siły i możliwości działania. Syndrom ten oznacza również izolację grupy od otoczenia i zamknięcie się grupy we własnym świecie. Termin ten został zaproponowany przez psychologa amerykańskiego Irvinga Janisa w 1972 r.

Na czym polega syndrom grupowego myślenia
Powszechnie uważa się, że myślenie grupy zapewnia lepsze rezultaty, gdyż kumulacja wiedzy i doświadczenia zapobiega pomyłkom i prowadzi do optymalnego rozwiązania problemu, gdyż każdy z uczestników takiego myślenia wnosi twórczy osobisty wkład, pozwalający na trzeźwą i wielostronną ocenę sytuacji oraz podjęcie właściwej decyzji.
Okazuje się jednak - i to bardzo często - że inteligencja grupy wcale nie przewyższa inteligencji jej poszczególnych członków; że decyzje rozmaitych komitetów czy komisji są wyjątkowo nietrafne i byłoby lepiej gdyby były one podejmowane przez pojedyncze osoby. Zespół bowiem ulega złudzeniu co do swojej nieomylności i wyższości intelektualnej, przy czym złudzenie to jest tym silniejsze, im wyższy jest status społeczny każdego z uczestników, im wyższym dyplomem może się on legitymować i im większy jest poziom wewnętrznej spójności grupy. Istnieje wiele czynników, które powodują, że grupa podejmuje często gorsze jakościowo decyzje o większym poziomie ryzyka. Czynniki te składają się na tzw. syndrom grupowego myślenia.
Według Irvinga Janisa syndrom ten charakteryzuje się następującymi objawami:
 a.. iluzja nieomylności i pewności siebie
 b.. lekceważenie niepomyślnych informacji
 c.. wiara we własną etykę zawodową, nieuwzględnianie etycznych i moralnych aspektów decyzji
 d.. lekceważące traktowanie wyników i osób spoza zespołu
 e.. wywieranie nacisku dla wymuszenia konformizmu
 f.. samocenzurowanie się (aby uniknąć powtarzających się negatywnych reakcji grupy, krytyczni jej członkowie decydują się w końcu milczeć)
 g.. iluzja jednomyślności (milczenie jest traktowane jako wyraz zgody)
 h.. filtrowanie informacji, tzn. członkowie grupy starają się nie dopuścić informacji sprzecznych ze zdaniem grupy

Myślenie grupowe prowadzi do podejmowania błędnych decyzji i kryzysów, gdyż umożliwia grupie widzenie i słyszenie tylko tego, co chce. Informacje niezgodne z poglądami grupy są ignorowane, zwłaszcza jeśli pochodzą z zewnątrz. Grupa nie poszukuje i nie bierze pod uwagę nowych możliwości, co prowadzi do nieuzasadnionego optymizmu i samozadowolenia, a w następstwie do kryzysu.
Badania nad syndromem grupowego myślenia przeprowadził Irving Janis. Punktem wyjścia tych badań było spostrzeżenie, że niejednokrotnie grupy kierownicze podejmują głupie, lekceważące zasady moralne, pochopne czy wręcz szkodliwe dla realizacji zadań decyzje. Większość swoich spostrzeżeń poczynił Janis na grupie decyzji politycznych. Każda z tych decyzji była wypracowana w toku serii spotkań małej liczby członków, doradców rządu, którzy stanowili wspólną grupę.
Janis przeanalizował dokładnie kilka wielkich niepowodzeń amerykańskiej polityki zagranicznej:
 a.. klęska podczas ataku Japończyków na Pearl Harbour
 b.. inwazja w Zatoce Świń
 c.. Wojna wietnamska

W toku swoich badań Janis interesował się głównie procesem dochodzenia grupy do podjęcia decyzji, które wprowadzone w życie okazywały się tak tragiczne w skutkach. Wg. Janisa aby skutecznie funkcjonować grupa zmuszona jest ciągle pobierać i odpowiednio weryfikować uzyskane informacje, który to proces może ulegać defektom prowadzącym do błędnych decyzjiDo wyróżnionych defektów zaliczył on:
 1.. ograniczenie dyskusji do rozważania zaledwie paru działań bez analizowania pełnej gamy alternatyw
 2.. unikanie przez grupę powtórnego analizowania tego sposobu działania, który już na początku był preferowany
 3.. zlekceważenie przez członków grupy tych sposobów działania, które początkowo zostały ocenione jako niezadowalające przez większość grupy
 4.. korzystanie przez grupę w małym stopniu z możliwości uzyskania informacji od ekspertów, którzy mogliby oszacować zyski i straty
 5.. wykazywanie przez grupę selektywnej tendencyjności w sposobie reagowania na informacje zależnie od tego czy są one w zgodzie z wcześniej podjętymi decyzjami czy nie.

Ponadto wszelkie błędne decyzje w procesie grupowym mogą wynikać jeszcze z indywidualnych własności członków grup. Mogą być również efektem struktur organizacyjnych w jakich się to przetwarzanie informacji odbywa.
Warunki do powstania "syndromu grupowego myślenia" związane są z psychologiczną sytuacją członków grupy, którzy podejmują istotne decyzje i występują często w warunkach braku dostatecznej ilości informacji wyjściowych, trudności w przewidywaniu skutków decyzji oraz podleganie silnym stresom wynikającym z wagi podejmowanych decyzji. W takich warunkach, często jedynym punktem odniesienia, dającym poczucie komfortu psychicznego dla członków grupy staje się ona sama.Na tę sytuację nakłada się często wewnętrzna dynamika grupy, która zależy od dwóch czynników:
 1.. Pierwszy związany jest ze spójnością grupy określoną jako pozytywne wartościowanie grupy przez jej członków oraz ich motywacje do silnego poczucia przynależności do tej grupy. Spójność ta poza pozytywnym wpływem ma również negatywny wpływ, obniżający często efektywność działań. Spójność grupy wyraźnie wzrasta w obliczu zagrożenia.
 2.. Drugi z czynników związany jest z wykształceniem się mechanizmów wyzwalających konformizm wobec norm grupowych.

Podsumowując, można powiedzieć, że myślenie grupowe prowadzi do spadku psychicznej efektywności, realizmu osądu moralnego, spowodowanych wewnętrznymi i zewnętrznymi naciskami.

Objawy grupowego myślenia
Na syndrom ten składa się osiem różnych objawów:

 1.. Iluzja wszechmocności czy niezwyciężoności podzielana przez większość lub wszystkich członków grupy, stwarzająca optymistyczne przekonania o sukcesie. Tego typu przeświadczenie może zneutralizować lęk wynikający z poczucia osobistej nieadekwatności wobec zadań, bądź niewiarę w możliwości znalezienia właściwego rozwiązania w czasie kryzysu. Psychologiczną funkcją tego objawu jest wzmocnienie poczucia pewności siebie członków grupy i likwidacja lęku.
 2.. Kolektywne wysiłki zmierzające do obronnej racjonalizacji działania w celu pomijania ostrzeżeń, mogących doprowadzić do powtórnego rozpatrywania wątpliwości. Psychologiczna funkcja tego objawu to obrona grupy przed niepewnością, która mogłaby osłabić działanie w przyjętym kierunku i zachwiać wiarę w słuszność podejmowanych decyzji.
 3.. Wiara członków grupy we wrodzoną wyższość moralną własnej grupy skłaniająca do ignorowania etycznych i moralnych konsekwencji swoich decyzji. "Nasze cele są dobre i słuszne" - to przekonanie umożliwia członkom grupy unikanie poczucia winy i wstydu wobec decyzji, które mogą pogwałcić własne zasady moralne.
 4.. Stereotypowe wizerunki przywódców wroga jako zbyt złych na to aby wchodzić z nimi w jakikolwiek układ, bądź jako zbyt słabych aby ich traktować jako równorzędnych partnerów. Tego rodzaju stereotypy dehumanizują wroga i likwidują poczucie winy przez usankcjonowanie amoralnych działań, jakie przeciwko nim podjęto. Ponadto obraźliwa charakterystyka wroga umożliwia przeistoczenie agresji pojawiającej się wewnątrz grupy na zewnątrz.
 5.. Bezpośredni nacisk na każdego członka grupy, który przedstawia silne argumenty przeciwko któremuś z grupowych stereotypów. W rezultacie tego, każda z osób w grupie znajduje się pod naciskiem zalecenia, aby nie przeciwstawiać się grupowym stereotypom, gdyż grozi to odrzuceniem takiej osoby z grupy.
 6.. Autocenzura odstępstw od oczywistego grupowego uzgodnienia prowadząca do wewnętrznego negowania ważności własnych wątpliwości. Rozwój tego typu autocenzury wyzwala blokadę procesów oceny i weryfikacji, co sprzyja podporządkowanym się wnioskom niezgodnym z założoną koncepcją.
 7.. Wspólna iluzja jednomyślności. Iluzja ta skutkuje tendencją do poszukiwania zgodności, której to tendencji podporządkowane zostaną wszelkie poczynania grupy
 8.. Wyłonienie z grupy członków stających się swego rodzaju "stróżami poprawnego myślenia". Ich zadaniem jest ochrona grupy przed dopływem niepomyślnych informacji, które mogłyby zniszczyć podzielane przez członków grupy samozadowolenie płynące z przekonania o własnej efektywności i moralności grupowych decyzji. Brak tych informacji pozwala na niedostrzeganie defektów w ich "wypieszczonej koncepcji" i unikania konieczności zapoczątkowania bolesnych przewartościowań.

Kiedy w grupie decydentów pojawią się wszystkie lub większość z tych symptomów, wówczas członkowie wykonują zadania nieefektywnie i prawdopodobnie nie osiągną założonych celów. Janis twierdził, że im więcej pozornej uprzejmości w grupie, tym większe niebezpieczeństwo, że niezależne myślenie będzie wypierane przez myślenie grupowe, prowadząc do zdehumanizowania i irracjonalizowania działań skierowanych przeciwko grupie przeciwników. Tego rodzaju uprzejmość jest często niczym innym jak rodzajem skutecznego nacisku na jednostki, które muszą uczestniczyć w tym "spektaklu wzajemnej adoracji" aby nie zostać, wraz ze swoim kontrowersyjnymi poglądami, odrzucone przez grupę.

Zapobieganie grupowemu myśleniu
Janis sformułował dziewięć zaleceń, których przestrzeganie chroni przed grupowym myśleniem.

 1.. Lider grupy powinien każdemu z członków grupy wyznaczyć rolę wymagającą krytycznej oceny proponowanych rozwiązań. Lider musi demonstrować, iż możliwe jest by członkowie grupy wyrażając swe wątpliwości byli w stanie wpłynąć na jego własne sądy i przekonania. Ponadto grupa powinna mieć rozsądnego przewodniczącego, posiadającego talent mediatora, co umożliwiałoby unikanie kłótni i znajdowania wyjścia w momencie gdy rozmowa utkwi w martwym punkcie.
 2.. Przywódcy w hierarchii organizacji powinni być bezstronni, nie zaś stwarzać określone preferencje i oczekiwania na samym początku. Wymaga to od lidera ograniczenia swoich podsumowań do pozbawionych tendencyjności stwierdzeń, oraz unikania propozycji, które sam chciałby zastosować. Daje to możliwość członkom grupy zaczerpnięcia informacji i rozpatrywania szerokiego zakresu alternatyw.
 3.. Organizacja powinna rutynowo wprowadzać w życie praktykę powołania kilku niezależnych grup podejmujących decyzję i oceniających się nawzajem. Każda z nich powinna pracować z innym liderem. Aby zminimalizować postawę typu "zrobi to kolega", należy określić zakres odpowiedzialności każdej z grup.
 4.. W czasie, kiedy poddaje się badaniom możliwość zrealizowania alternatyw, grupa decydentów od czasu do czasu powinna się dzielić na spotykające się oddzielnie podgrupy, a następnie łączyć się znowu dla sprecyzowania odmienności swoich punktów widzenia. To pozwala uniknąć tego, że cała grupa wytwarza normę poszukiwania zgodności.
 5.. Każdy członek grupy decydentów powinien okresowo dyskutować wypracowane przez grupę rozwiązania z zaufanymi współpracownikami spoza grupy, a następnie relacjonować ich reakcje grupie, opisując obiektywnie pozytywne i negatywne reakcje na to co się aktualnie w grupie decyduje.
 6.. Grupa powinna posiadać i wysłuchiwać opinii jednego lub więcej ekspertów bądź wykwalifikowanych współpracowników, dobrze zorientowanych w temacie, lecz nie stanowiących członków grupy. Eksperci ci powinni dobrze rozumieć idee grupy i odznaczać się mądrością w poszukiwaniu ukrytych punktów zaczepienia. Eksperci powinni być wysłuchiwani zanim grupa osiągnie jednomyślność grupy i należy ich zachęcać do otwartego wyrażania wszystkich swoich wątpliwości.
 7.. Jeżeli polityczne rozważania prowadzą do konfrontacji z rywalizującym narodem, to sporo czasu należy poświęcić przyjrzeniu się wszystkim sygnałom ostrzegawczym pochodzącym od rywali.
 8.. Na każdym spotkaniu grupy, przynajmniej jednemu z członków grupy powinno przypisać się rolę "adwokata diabła", którego zadaniem jest "szukanie dziury w całym", czyli wyszukiwanie i zgłaszanie wszelkich możliwych wątpliwości. Lider musi zadbać o to, by wszyscy świadomie poddali się szczegółowej analizie "adwokata diabła".
 9.. Przed podjęciem ostatecznej decyzji, po wykrystalizowaniu się ostatecznej formy kompromisu, grupa powinna odbyć "spotkanie ostatniej szansy", na którym od każdego wymagałoby się wyrażenia w sposób jasny swoich wątpliwości i wtórnych przemyśleń.

Zdaniem Janisa przyjęcie takich reguł postępowania w grupie powinno być normą przy podejmowaniu wszelkich istotnych decyzji politycznych i społecznych. Daje to jaką taką gwarancję, że grupa podejmie odpowiednią i rozważną decyzję nie podyktowaną grupowym zaślepieniem.

Słabe...a to czytałeś?

Użytkownik "Kuczu" <p.kuczynski@jim-satnet.pl> napisał w wiadomości

HONDA CB 250 N/ND (CB250N)
HONDA CB 250 N,EUROSP (CB250T)
HONDA CB 400 N,EUROSP (CB400T)
HONDA CM 400 T (NC01)
HONDA CB 400 N (CB400N)
HONDA CB 450 N (PC14)
HONDA VT 500 C (PC08)
HONDA VT 500 E KARDAN (PC11)
HONDA CX 500 T TURBO (PC03)
HONDA CB 500 T (CB500T)
HONDA CB 500 (PC32)
HONDA CB 500 (PC26)
HONDA CB 500 /S/CUP (CB500S)
HONDA CB 500 FOUR (CB500F)
HONDA CBF 500 (PC39)
HONDA VT 600 C (PC21)
HONDA XL 600 V TRANS. (PD10)
HONDA XL 600 V TRANS. (PD06/94)
HONDA XL 600 V TRANS. (PD06)
HONDA NT 650 HAWK GT (RC31)
HONDA NT 650 V DEAUV. (RC47A)
HONDA NT 650 V DEAUV. (NTV650V)
HONDA NTV 650 (RC33)
HONDA XL650V TRANSALP (RD10)
HONDA XL650V TRANSALP (RD10/04)
HONDA XRV 650 (RD03)
HONDA CX 650 E (RC12)
HONDA CX 650 C (RC11)
HONDA CX 650 T (RC16)
HONDA XRV 750 (RD04)
HONDA XRV 750 (RD07)
HONDA CB 750 C (RC06)
HONDA VT 750 C SHADOW (RC50)
HONDA VT 750 C2 (RC44)
HONDA VT 750 DC BL.W. (RC48)
HONDA CB 750 FA/B/C/2 (RC04)
HONDA CB 750 KZ,KA,KB (RC01)
HONDA VT 750 C (RC29)
HONDA CB 900 FC/FIIC (SC09)
HONDA CB 900 FB (SC01/81)
HONDA CB 900 FZ/FA (SC01)
HONDA CB 1000 BIG (SC30)
HONDA CBR 1000 F (SC21)
HONDA CBR 1000 F (SC24)
HONDA CBR 1000 F DUAL (SC24/94)
HONDA CBR 1000 F/DUAL (SC24/96)
HONDA GL 1000 K0-K2 (GL1)
HONDA GL 1000 K3 (GL2)
HONDA CB 1100 F (SC11)
HONDA CB 1100 R /SC08 (SC05)
HONDA GL 1100/D (SC02)
HONDA VT 1100 C (SC23)
HONDA VT 1100 C/C2 (SC32)
HONDA VT 1100 C3 (VT1100C3)
HONDA CBR 1100 XX (SC35/99)
HONDA CBR 1100XX SC35 (CBR1100XX)
HONDA X-ELEVEN (SC42)
HONDA GL 1200 DX (SC14)
HONDA CB 1300 (SC54)
HONDA CB 1300 / ABS (SC54/05)
HONDA CB 1300 S ABS (CB1300S)
HONDA CB 1300 X4 (SC38)
HONDA F6C VALKYRIE (SC34)
HONDA GL 1500 /SE (SC22)
HONDA GL 1800 (SC47/04)
HONDA GL 1800 (SC47A)
HONDA GL 1800 /AIRBAG (GL1800/06)
KAWASAKI Z 400 (KZ400)
KAWASAKI Z 900/A/B/A4 (Z1F)
KAWASAKI Z 1000 LTD (KZT00J-K)
KAWASAKI Z 1000 J (KZT00J-J)
KAWASAKI Z 1000 (A1) (Z1F-A)
KAWASAKI Z 1000 MK II (KZT00A-A)
KAWASAKI Z 1000 ST (KZT00E)
KAWASAKI GPZ 1100 (GP) (KZT10B-B)
KAWASAKI Z 1300 (KZT30A)
KAWASAKI Z 1300 DFI (ZGT30A)
TRIUMPH TT 600 (TT600)
YAMAHA XV 125 VIR. 5AJ (XV125)
YAMAHA XVS 125 DRAG ST (VE01)
YAMAHA SR 250 SE (3Y8)
YAMAHA DT 250 (512)
YAMAHA DT 250 MX (1R7)
YAMAHA RD 250 (522)
YAMAHA RD 250 DX (1A2)
YAMAHA RD 250 LC (4L1)
YAMAHA XS 250 (1U5)
YAMAHA XS 250 (1U5) (3N6)
YAMAHA XV 250/S (3LS) (3LW)
YAMAHA XT 350 (59Y)
YAMAHA XT 350 (3YT)
YAMAHA XT 350 (1WM)
YAMAHA XT 350 (55V)
YAMAHA RD 350 (521)
YAMAHA RD 350 F,N,YPVS (1WW)
YAMAHA RD 350 F,N,YPVS (1WX)
YAMAHA RD 350 LC (4L0)
YAMAHA RD 350 LC YPVS (31K)
YAMAHA XS 360 (1U4)
YAMAHA XS 400 SE (4G5)
YAMAHA XS 400 (2A2)
YAMAHA DT 400 (513)
YAMAHA DT 400 MX (1R6)
YAMAHA RD 400 (1A3)
YAMAHA FZR 400 (4DX)
YAMAHA XS 400 DOHC (12E)
YAMAHA XV 500 SE (26R)
YAMAHA XS 500 (1H2)
YAMAHA RD 500 LC (47X)
YAMAHA RD 500 YPVS LC (1GE)
YAMAHA SR 500 (2J4)
YAMAHA SR 500 (48T/91)
YAMAHA SR 500 (48T)
YAMAHA XT 500 (1U6)
YAMAHA XT 500 (1N5)
YAMAHA XJ 550 (4V8)
YAMAHA XJ 550 (27A)
YAMAHA XV 535 /S (2YL) (3BT)
YAMAHA XV 535 /S (2YL) (3BR)
YAMAHA XV 535/S (4KU) (4MC)
YAMAHA XZ 550 (11U)
YAMAHA XT 550 (28E)
YAMAHA XT 550 (5Y3)
YAMAHA TT 600 (4LW)
YAMAHA TT 600 (36A)
YAMAHA TT 600 E (4LW) (TT600/96)
YAMAHA TT 600 N (59X)
YAMAHA TT 600 R (TT600R)
YAMAHA TT 600 RE (DJ012)
YAMAHA TT 600 S (TT600S)
YAMAHA XT 600 (2KF)
YAMAHA XT 600 (43F)
YAMAHA XT 600 E (3TB/96)
YAMAHA XT 600 E/K (3TB)
YAMAHA XT 600 E/K (3UW)
YAMAHA XT 600 (2NF)
YAMAHA XJ 600 (3KM)
YAMAHA XJ 600 S/N (4EB)
YAMAHA XJ 600 S/N (RJ01)
YAMAHA FZ6 (FZ6/07)
YAMAHA FZ6 FAZER (FZ6F/07)
YAMAHA FZR 600 (3RG)
YAMAHA FZR 600 (3HE)
YAMAHA FZR 600 (3RH)
YAMAHA FZR 600 R (4JH)
YAMAHA FZR 600 R (4MH)
YAMAHA FZS 600 FAZER (RJ02)
YAMAHA FZS 600 FAZER (5DM)
YAMAHA FZS 600 FAZER (FZS600)
YAMAHA XJ 600 (51J)
YAMAHA XJ 600 (3KN)
YAMAHA XJ 600 S/N (4LX)
YAMAHA XJ 600 S/N (4BR)
YAMAHA YZF 600 R (4WD)
YAMAHA YZF-R6 (RJ031)
YAMAHA YZF-R6 (RJ111)
YAMAHA YZF-R6 (RJ031/01)
YAMAHA YZF-R6 (YZFR6)
YAMAHA YZF-R6/S (RJ031/RJ09)
YAMAHA FZ6 (FZ6)
YAMAHA FZ6 FAZER (FZ6-FAZER)
YAMAHA YZF-R6 (RJ031/RJ05)
YAMAHA SRX 600 (1XM)
YAMAHA SRX 600 (1XL)
YAMAHA XVS 650 CLASSIC (XVS650A)
YAMAHA XVS 650 DRAG ST (4VR)
YAMAHA XJ 650 (4K0)
YAMAHA XJ 650 (4K0/83)
YAMAHA XJ 650 TURBO (11T)
YAMAHA XS 650 (447)
YAMAHA XS 650 SE (3L1)
YAMAHA XT 660 R (DM014)
YAMAHA XT 660 X (DM01)
YAMAHA XTZ 660 (3YF)
YAMAHA XTZ 660 (4MD)
YAMAHA XTZ 660 TÉNÉRÉ (4MY)
YAMAHA MT-03 (RM02)
YAMAHA SZR 660 (4SU)
YAMAHA XJ 750 SECA (11M)
YAMAHA XS 750 (1T5)
YAMAHA XS 750 SE (3L3)
YAMAHA XV 750 VIRAGO (4PW)
YAMAHA XV 750 VIRAGO (4FY)
YAMAHA FZ 750 (2KK)
YAMAHA FZ 750 (1FN)
YAMAHA FZR 750 R (OW01)
YAMAHA FZX 750 (2JE)
YAMAHA XJ 750 (41Y)
YAMAHA XTZ 750 TÉNÉRÉ (3LD)
YAMAHA XTZ 750 TÉNÉRÉ (3WM)
YAMAHA XV 750 SE (5G5)
YAMAHA YZF 750 R (4HN)
YAMAHA YZF 750 SP (4HT)
YAMAHA YZF-R7 (OW02)
YAMAHA XS 850 (4E2)
YAMAHA TDM 850 (3VD)
YAMAHA TDM 850 (4CM)
YAMAHA TDM 850 (4TX)
YAMAHA TRX 850 (4UN)
YAMAHA XJ 900 (31A)
YAMAHA XJ 900 / F (58L)
YAMAHA XJ 900 F (4BB)
YAMAHA XJ 900 S (4KM)
YAMAHA TDM 900 (RN08)
YAMAHA TDM 900 (TDM900/04)
YAMAHA TDM 900 A (TDM900A)
YAMAHA TR1 (5A8)
YAMAHA XV 1000 (19T)
YAMAHA XV 1000 SE MS (23W)
YAMAHA XV 1000 VIRAGO (2AE)
YAMAHA FZR 1000 (2LA)
YAMAHA FZS 1000 FAZER (RN06)
YAMAHA YZF-R1 (RN04)
YAMAHA YZF-R1 (RN12)
YAMAHA YZF-R1 (RN09)
YAMAHA YZF-R1 (RN01)
YAMAHA YZF-R1 (RN012)
YAMAHA YZF-R1 (RN042)
YAMAHA YZF-R1 (RN19)
YAMAHA FZR 1000 (3LE)
YAMAHA FZR 1000 (3LF) (3LE/94)
YAMAHA GTS 1000 / A (4BH)
YAMAHA YZF 1000 R (4VD)
YAMAHA BT 1100 BULLDOG (RP052)
YAMAHA BT 1100 BULLDOG (RP051) [AB BJ 03-]
YAMAHA XV 1100 VIRAGO (3LP)
YAMAHA XVS 1100 D.STAR (VP05)
YAMAHA XVS1100 D.S.CL. (VP16)
YAMAHA FJ 1100 (47E)
YAMAHA XS 1100 (3X0)
YAMAHA XS 1100 (2H9)
YAMAHA XS 1100 S (5K7)
YAMAHA FJ 1200 (1XJ)
YAMAHA FJ 1200 (3CW)
YAMAHA FJ 1200/A (3YA)
YAMAHA XJR 1200 (4PU)
YAMAHA XJR 1200 SP (XJR1200SP)
YAMAHA VMAX (2WE) (2EN)
YAMAHA XVZ 12 T (47G)
YAMAHA XJR 1300 (RP02)
YAMAHA XJR 1300 (RP06)
YAMAHA XJR 1300 (RP10)
YAMAHA XVZ 13 TD (3JS)
YAMAHA XVZ 1300A ROYAL (4NK)
YAMAHA FJR 1300 (RP04)
YAMAHA FJR 1300 A (RP13)
YAMAHA FJR 1300 ABS (RP08)
YAMAHA FJR 1300 AS (RP13AS)
YAMAHA XV 1600 WILD ST (VP08)
YAMAHA MT-01 (RP12)

Pozdrawiam
Irek i ktm-y

Ireneusz Dyła pisze:

Użytkownik "-=MAKARENA=-"  napisał w wiadomości

Tnij cytaty? :)

--
pozdrawiam
Piotr
XLR250&bmw_f650_dakar

Juz mialem napisac ze nikt sie nie przyczepi do tego ze poziom intelektualny niski na grupie czy cos no ale po doczytaniu do konca (no co? w koncu tez psycholog ze mnie) wyszlo na to ze to NTG:)

--
Qlfon, Kraków