Przepściłem przez OCR. Ponieważ tego jest dużo to umieszczę całość na następnym poscie, a ty wybranie, ciekawsze fragmenty:

Historia zainteresowanym znana - połączono dwie agencje rządowe, w celu oszczędność - tradycyjnie wygaszono stosunki pracy bez uzasadnień. W trakcie legislacji padło pytanie co z osobomi podlegającymi pod ochronę przed zwolnieniem - Zbigniew Babalski (Sekretarz Stanu oraz osoba merytorycznie odpowiedzialna za pojekt ustawy, z uzpoważanienia Premier Beaty Szydło - wnoszącego projekt ustawy) odpowiedział, że "oczywiście taka ochrona będzie". Oczywiście okazało się, że nie było.

Teraz fragmenty:


_1_ Od Prezesów Agencji Rynku Rolnego i Agencji Nieruchomości Rolnych
pełnomocnik otrzymał wykazy pracowników wraz ze zbiorem danych koniecznych dla  realizacji dyspozycji art. 51 ust. 1 ustawy z dnia 10.02.2017 r. - Przepisy prowadzające ustawę o Krajowym Ośrodku Wsparcia Rolnictwa oraz § 4 ust. 2 zarządzenia nr 10 Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 27 marca 2017 r., w szczególności ze wskazaniem stanowisk pracy poszczególnych pracowników, warunków zatrudnienia oraz posiadanych kwalifikacji, _a_także_stażu_pracy_ w Agencji, według stanu na dzień przekazania

Powyższe jest tłumaczeniem, że kluczem doboru nie był okres w którym zatrudniano pracownika a jego staż (oczywiście preferowano tych krócej zatrudnionych - najlepiej do dwóch lat;)

_2_ Poza dyskusją jest, że przywoływane przez strony przedmiotowego postępowania przepisy ustaw:
a)wygaszają stosunki pracy,
b)nie wykluczają odwołania do sądu pracy,
c)nie określają, aby za naruszenie procedury wygaszania przysługiwały pracownikowi roszczenia.


Tu pierwsza perełka - nie możesz dochodzić roszczeń z powodu wygaszenia stosunku pracy wynikającego z przepisów szczególnych, chyba że ustawodawca przewidział, że narusza prawo i zawarł w tych przepisach co ci za to naruszenie prawa przysługuje. Nie narusza to jednak twojego prawa do sądu - sprawę możesz wnieść sprawę, jedynie nie przysługuje ci prawo do roszczenia. Co w takim razie wnieść jak nie roszczenie - tego sąd nie napisał.

_3_ Stosunek pracy powódki uległ zatem wygaśnięciu.
Sam fakt, że KOWR przejął mienie, wierzytelności i zobowiązania, umowy i porozumienia oraz inne prawa i obowiązki, nie oznacza, że spełniły się warunki zastosowania w niniejszej sprawie art. 231 KP, który stanowi, że w razie przejścia zakładu pracy lub jego części na innego pracodawcę staje się on z mocy prawa stroną w dotychczasowych stosunkach pracy. Dawni pracownicy ARR, a obecni pracownicy KOWR, świadczą bowiem pracę w zupełnie innym niż wcześniej podmiocie. Nie doszło do przejścia zakładu pracy -- doszło do jego likwidacji i utworzenia innego bytu prawnego.

Mamy tu doczynienia z zupełnie nowym podmiotem, który co prawda przejmuje, nieruchomości, umowy, prawa i zobowiązania, większość pracowników, a więc spełnia definicję par 22KP w sposób podręcznikowy, z tym że nie spełnia bo ustawodawca stwierdza, że białe jest czarne i tyle.

_4_ Dalej, odnieść się należało do przywoływanych przez powódkę przepisów aktu prawa unijnego - dyrektywy Rady 92/85/EWG z dnia 19 października 1992 r. w sprawie wprowadzenia środków służących wspieraniu poprawy w miejscu pracy bezpieczeństwa i zdrowia pracownic w ciąży, pracownic, które niedawno rodziły i pracownic karmiących piersią.
W ocenie Sądu przywołana dyrektywa nie mogła znaleźć zastosowania w sprawie. Przepis art. 2 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o zmianie i uchyleniu niektórych ustaw w związku z uzyskaniem przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej (Dz. U. z 2004 r. nr 96 poz. 959) dodał do  Kodeksu pracy odnośnik nr 1 w brzmieniu: ,,Niniejsza ustawa dokonuje w zakresie swojej regulacji wdrożenia następujących dyrektyw Wspólnot Europejskich -- pkt 15 dyrektywy 92/85/EWG z dnia 19 października 1992 r. w sprawie wprowadzenia środków służących wspieraniu poprawy w miejscu pracy bezpieczeństwa i zdrowia pracownic w ciąży, pracownic, które niedawno rodziły i pracownic karmiących piersią (Dz. Urz. WEL 348 z 28.11.1992 r.)". Na mocy podanej wyżej ustawy dyrektywa 92/85/EWG stała się w sposób pośredni elementem polskiego systemu prawnego. Państwo należące do Unii Europejskiej ma obowiązek wykonania dyrektywy w drodze  ustanowienia odpowiednich przepisów prawa krajowego. W Polsce nastąpiło to przy pomocy podanej wyżej ustawy zanim stała się ona członkiem UE.

Przeciwnie zatemdo twierdzeń powódki, nie sposób mówić o bezpośredniej skuteczności przepisów wyżej powołanej dyrektywy 92/85/EWG. Twierdzenia powódki w zakresie powyższego zarzutu były ogólnikowe, natomiast ocena ewentualnych zastrzeżeń co do sposobu implementacji dyrektywy do polskiego porządku prawnego pozostawała poza kognicją Sądu orzekającego w niniejszej sprawie, która nie miała charakteru unijnego.

Kolejny mój komentarz - Sąd stoi na stanowisku, że skoro KP jest implemantacją dyrektywy, to dyrektywa przestaje mieć moc obowiązującą - nawet jeśli zapisy _prawa_szczegółowego_ stoją w jawnej sprzeczności z dyrektywą (dyrektywa wymaga _pisemnego_ uwasadnienia i podjęcia przez państwo środków przeciw berzprawnwym zwolnieniom - co jak widać ustawa nie tylko czyni, ale pozbawia prawa do sądu)

_5_ Odnośnie ponoszonych przez powódkę zarzutów dotyczących naruszenia przepisów Konstytucji RP, Sąd zważył, że ocena działań ustawodawcy związanych z doborem przez niego trybu przekształcenia organów pozostaje poza oceną sądu pracy w niniejszym postępowaniu, a wątpliwości co do skutków działań ustawodawcy, wyrażone przez powódkę czy nawet Rzecznika. Praw Obywatelskich w przytaczanych w toku sprawy stanowiskach, nie mogą zostać rozstrzygnięte na kanwie niniejszej sprawy.

No i super - nawset nei wiem jak skomentować. W skrócie - sąd nie może oceniać władzy;)

_6_ wygaśnięcie stosunków pracy jako skutek tej likwidacji nie budzi wątpliwości; tryb dobierania pracowników do zatrudnienia w nowym podmiocie wykonał organ niezależny od obu pracodawców, powołany zarządzeniem ministra.

Tak - zupełnie niezależny - agencja podlega pod ministerstwo, pełnomocnika powołuje minister. Ponadto - od kiedy zarządzenie ministra stanowi jakiekolwiek źródło prawa.

_7_ Na pytanie Sądu podczas przesłuchania powódki co do naruszenia przez pozwanego zasad współżycia społecznego powódka podała, że według niej doszło do naruszenia prawa, albowiem kobiety będące na urlopie macierzyńskim powinny być szczególnie chronione. Co do zasady powódka ma rację, przy czym ochrona ta nie jest _absolutna_.

W skrócie - twoje prawa mogą być naruszone, a ty zostaniesz pozbawiony prawa do sądu (a w zasadzie jak było wcześniej wyjasnione - do sądu możesz iść, bo nikt ci tego nie zabroni, po prostu nie możesz zgłaszać roszczeń;)

_8_ Dodać należało, że argumentacja powódki w zasadniczej mierze odnosiła się do kwestionowania zgodności z ustawą zasadniczą oraz prawem unijnym i międzynarodowym przepisów, będących postawą wygaśnięcia jej stosunku pracy. Natomiast ocena tych zarzutów pozostawała poza kompetencją Sądu orzekającego w sprawie.

Tu jest najciekawsze - sąd w imieniu RP uznaje wyższość pisiej ustawy nad Konstytucja i prawem unijnym, ponieważ jego zdaniem branie powyższych pod uwagę nie wchodzi w zakres jego kompetencji. Jest to nieprawdą - utrwalona praktyka dopuszcza stosowanie zarówno Konstytucji jak i Dyrektyw w prost w rozstrzygnięciach indywidualnych. Pozostaje również zadawanie pytań do TK w sprawie Konstytucji, jak i TSUE.

Dodać należy iż - sąd nie zbadał wątku dyskryminacji - liczba osób którym zaproponowano zatrudnienie była znacznie niższa niż wynikało to z prostej redukcji etatów o 30% - zamiast 70% poniżej 50%. Nie odniosł się również do faktu iż likwidacja stanowiska pracy była fikcyjna - ogłoszenie odpowiadające _dokładnie_ stanowisku powódki miało numer dwa.

Przemyślenia pozostawiam wam. Moje jest takie, że miałem rację mówiąc że to już nie jest moje państwo a po prostu wróg. A i jeśli ktoś myśli, że ma jakieś prawa, to tylko do czasu aż państwo zdecydyje, ze nie ma ochoty swoich zobowiązań realizować. Wtedy nie masz nawet prawa do sądu...



--
Shrek

Całość - jakby się komuś chciało:

Sygn. akt: VII P 761/17

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
Dnia 30 maja 2019 r.
Sąd Rejonowy dla Warszawy-żoliborza w Warszawie VII Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w składzie następującym:
Przewodnicząca: SSR Justyna Koszyka
Ławnicy: Andrzej Makowski, Ewa Miszczuk
Protokolant: Mirosława Pergał

po rozpoznaniu w dniu 20 maja 2019 r. w Warszawie na rozprawie sprawy
z powództwa A.S
przeciwko Krajowemu Ośrodkowi Wsparcia Rolnictwa
o przywrócenie do pracy
1. oddała powództwo,
2. odstępuje od obciążania powódki kosztami procesu, w tym kosztami zastępstwa procesowego strony pozwanej.





Sygnatura akt VII P 761/17
UZASADNIENIE WYROKU Z DNIA 30 MAJA 2019 r.
W pozwie z dnia 14 czerwca 2017 r. (data stempla pocztowego) powódka wniosła o przywrócenie do pracy w pozwanym Krajowym Ośrodku Wsparcia Rolnictwa w Warszawieraz zasądzenie od pozwanego na jej rzecz kosztów procesu. Uzasadniając żądanie, powódka wskazała że od dnia 23 kwietnia 2001 r. była zatrudniona w Agencji Rynku Rolnego na stanowisku referenta. Od dnia 4 lutego 2017 r. powódka przebywała na urlopie macierzyńskim. W związku z wejściem w życie art. 51 ustawy z dnia 10 lutego 2017 r. Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowym Ośrodku Wsparcia Rolnictwa nie przedstawiono jej w ustawowym terminie propozycji kontynuacji zatrudnienia u pozwanego, co skutkowało wygaśnięciem stosunku pracy powódki z dniem 31 sierpnia 2017 roku. Powódka podniosła zarzut nadużycia prawa. Nadto wskazała, że przepis art. 177 KP uniemożliwia wypowiedzenie i rozwiązanie stosunku pracy. Nadto zarzuciła pozwanemu naruszenie art. 72 Konstytucji RP. Powódka powołała się także na dyrektywę Redy 92/85/EWG z dnia 19 października 1992 r. (pozew k. 5-7.) W odpowiedzi na pozew. z dnia 7 marca 2018 r. (data prezentaty sądu) pozwany wniósł o oddalenie powództwa w całości i zasądzenie na jego rzecz kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych. (odpowiedź na pozew k. 46-51) Do niniejszego postępowania udział zgłosił Rzecznik Praw Obywatelskich. Wniósł o uwzględnienie oowództwa (pismo k. 82- 87).
Do zamknięcia rozprawy strony pozostały przy swoich dotychczasowych stanowiskach procesowych.

Sąd Rejonowy ustalił następujący stan faktyczny:

Sygnatura akt VII P 761/17
Powódka była zatrudniona w Agencji Rynku Rolnego w Warszawie od dnia 23 kwietnia 2001 r. na podstawie umowy o pracę na czas nieokreślony w wymiarze pełnego etatu, ostatnio na stanowisku referenta. Umowa ulegała zmianie w zakresie wynagrodzenia, stanowiska. dowody: akta osobowe cz. B -- umowy o pracę: k. 1, akta osobowe: aneksy, porozumienie k. 4, 8, 1718, 28, 35, 45, 50,58, 74, 90, 106, 107)
W dniu 4 lutego 2017 r. powódka urodziła syna. Po tej dacie przebywała na urlopie macierzyńskim, następnie rodzicielskim. (dowody: przesłuchanie powódki k. 120; wniosek o udzielenie urlopu rodzicielskiego k. 10)
Pełnomocnikiem do spraw utworzenia KOWR został Zbigniew Babalski, którego powołano zarządzeniem nr 10 Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 27 marca 2017 r. (Dz. Urz. MRiRW.2017.3)
Powódka pismem z dnia 19 maja 2017 r. zwróciła się do pełnomocnika ds. utworzenia KOWR Zbigniewa Babalskiego o ponowne rozpatrzenie jej kandydatury w ramach naboru pracowników. ( dowód: pismo k. 23).
Pełnomocnik odpowiedział powódce pismem z dnia 23 sierpnia 2017 r., że wniosek o rozważenie możliwości zatrudnienia nie mógł zostać uwzględniony. (dowód: pismo k. 24-26).

Z dniem 31 sierpnia 2017 r. ustał byt prawny Agencji Rynku Rolnego.
Z dniem 1 września 2017 r. utworzono pozwany Krajowy Ośrodek Wsparcia Rolnictwa (dalej w skrócie: _KOWR"). (okoliczność bezsporna)
Jednym z celów zniesienia dwóch agencji było ograniczenie zatrudnienia w Agencji Nieruchomości Rolnych i Agencji Rynku Rolnego o 30 %. ( dowód: ocena skutków regulacji do projektu ustawy o KOWR k. 56-60)

Od Prezesów Agencji Rynku Rolnego i Agencji Nieruchomości Rolnych
pełnomocnik otrzymał wykazy pracowników wraz ze zbiorem danych koniecznych dla  realizacji dyspozycji art. 51 ust. 1 ustawy z dnia 10.02.2017 r. - Przepisy prowadzające ustawę o Krajowym Ośrodku Wsparcia Rolnictwa oraz § 4 ust. 2 zarządzenia nr 10 Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 27 marca 2017 r., w szczególności ze wskazaniem stanowisk pracy poszczególnych pracowników, warunków zatrudnienia oraz posiadanych kwalifikacji, a także stażu pracy w Agencji, według stanu na dzień przekazania.
Kierując się uzyskanymi danymi, regulacjami ustawy z dnia 10 lutego 2017 r. o Krajowym Ośrodku wsparcia Rolnictwa określającej zadania jednostki, a także limitem dostępnych środków na wynagrodzenia w ramach sporządzonego planu finansowego oraz wytycznymi ustalonymi w § 4 ust. 2 wymienionego zarządzenia, pełnomocnik ustalił listę osób, którym zamierzał złożyć propozycje zatrudnienia KOWR. (dowody: oświadczenie k. 61)
Powódka do dnia 31 maja 2017 r. nie otrzymała propozycji zatrudnienia u pozwanego.
(okoliczność bezsporna)
Stosunek powódki wygasł w dniu 31 sierpnia 2017 r. na podstawie art. 51 ust. 7 pkt 3 ustawy z dnia 10 lutego 2017 r. Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowym Ośrodku Wsparcia Rolnictwa.
(dowody: świadectwo pracy, akta osobowe cz. C k. 1)

Treść oraz prawdziwość tych dokumentów nie były kwestionowane przez strony, a i Sąd nie znalazł podstaw, by czynić to z urzędu, uwzględniając treść art. 245 k.p.c.
Dodać należało, że stan faktyczny niniejszej sprawy w zakresie faktów istotnych dla jej rozstrzygnięcia nie był sporny pomiędzy stronami. Zasadniczy spór  sprowadzał się do wykładni przepisów prawa materialnego w kontekście roszczeń zgłoszonych przez powódkę.
Sąd uwzględnił również częściowo przesłuchanie stron, w trybie art. 302 § 1 k.p.c. ograniczone do przesłuchania powódki.
Natomiast przesłuchanie powódki było jedynie częściowo przydatne dla poczynienia ustaleń faktycznych.

Sąd Rejonowy zważył, co następuje:

Powództwo nie zasługiwało na uwzględnienie.
Powódka w niniejszej sprawie żądała przywrócenia do pracy u pozwanego kwestionując zgodność z prawem stwierdzenia wygaśnięcia stosunku pracy łączącego ją ze zlikwidowaną Agencją Rynku Rolnego.
Wskazać należy, że kodeks pracy przewiduje kilka odrębnych sposobów rozwiązania umowy o pracę: rozwiązanie za wypowiedzeniem, rozwiązanie bez wypowiedzenia bez winy pracownika, rozwiązanie urnowy o pracę z winy pracownika, rozwiązanie za porozumieniem stron i wygaśnięcie urnowy o pracę. Zgodnie z art. 63 KP umowa o pracę wygasa w przypadkach określonych w kodeksie pracy oraz w przepisach szczególnych. Stosownie do art. 67 KP w razie naruszenia przez pracodawcę przepisów niniejszego oddziału, pracownikowi przysługuje prawo odwołania do sądu pracy. W zakresie roszczeń stosuje się odpowiednio przepisy oddziału 6 niniejszego rozdziału.
W ocenie Sądu, wyżej powołane przepisy należy rozumieć w ten sposób, że samo wygaśnięcie umowy o pracę musi być określone w przepisie szczególnym, a tylko naruszenie przepisów ,,niniejszego oddziału"' daje pracownikowi prawo skutecznego odwołania się do sądu. Innymi słowy, przepisu art. 67 k.p. nie można wykładać w ten sposób, że jeśli jest wygaszenie stosunku pracy, ale nie ma naruszeń przepisów ,,niniejszego oddziału" to nie można się do sądu w ogóle odwołać. Przepis ten należy wyłożyć w ten sposób, że ilekroć wystąpi wygaszenie stosunku pracy, to można się do sądu odwołać, ale roszczenia określone w Oddziale 6 Kodeksu pracy przysługują, gdy narusza się przepisy Oddziału 7 (,,niniejszego"). Przywrócenie do \pracy lub odszkodowanie w innych przypadkach wygaszenia przysługuje tylko wtedy, gdy przepisy przewidujące autonomiczny tryb wygaszania stosunku pracy, przewidują takowe roszczenia i określają warunki na jakich są one zasadne.

Poza dyskusją jest, że przywoływane przez strony przedmiotowego postępowania przepisy ustaw:
a)wygaszają stosunki pracy,
b)nie wykluczają odwołania do sądu pracy,
c)nie określają, aby za naruszenie procedury wygaszania przysługiwały pracownikowi roszczenia.

Punktem wyjścia dla dalszych rozważań Sądu jest brzmienie przepisów ustawy z dnia 10 lutego 2017 r. -- Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowym Ośrodku Wsparcia Rolnictwa (t.j. Dz.U. z 2017 r., poz. 624; dalej zwanej ,,ustawą wprowadzającą"). Zgodnie z jej art. 45 ust. L z dniem 31 sierpnia 2017 r. znosi się agencję Rynku Rolnego i Agencję Nieruchomości Rolnych. Zgodnie z ust. 2 tego ; artykułu, z dniem 1 września 2017 r. tworzy się Krajowy Ośrodek Wsparcia Rolnictwom- a.

W konsekwencji, z dniem 31 sierpnia 2017 r. doszło do zniesienia -- ustania bytu prawnego -- podmiotu, który zatrudniał powódkę. Od dnia 1 września 2017 r. powstał zupełnie nowy podmiot, w stosunku do którego nie można z góry uznać, że jest sukcesorem ogólnym Agencji Rynku Rolnego.
Sukcesja prawna, jej zakres oraz warunki, zostały wprowadzone mocą kolejnego artykułu ustawy wprowadzającej, tj. art. 46 ust. 2, który warto przytoczyć w całości: Krajowy Ośrodek Wsparcia Rolnictwa z dniem 1 września 2017 r. z mocy prawa wstępuje w ogół praw i obowiązków znoszonej Agencji Rynku Rolnego, z wyjątkiem praw i obowiązków, w które wstępuje Agencja Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa, w szczególności:

1)mienie Agencji Rynku Rolnego staje się mieniem Krajowego Ośrodka Wsparcia Rolnictwa;
2)wierzytelności i zobowiązania Agencji Rynku Rolnego stają się wierzytelnościami i zobowiązaniami Krajowego Ośrodka Wsparcia Rolnictwa;
3)Krajowy Ośrodek Wsparcia Rolnictwa staje się stroną umów i porozumień, których stroną jest Agencja Rynku Rolnego;
4)na Krajowy Ośrodek Wsparcia Rolnictwa przechodzą prawa i obowiązki wynikające z: a) przepisów prawa, b) decyzji, postanowień i innych aktów administracyjnych.

Z kolei przepis art. 51 ust. 5-7 przewiduje zasady częściowego następstwa prawnego w zakresie właśnie stosunków pracy. Powołane przepisy stanowią przepisy szczególne dotyczące następstwa prawnego do art. 23 ,,KP. Podsumowując powyższe przepisy, należy stwierdzić, że z dniem 31 sierpnia 2017 r. ustał byt prawny ARR, czyli pracodawcy powódki. Nowa instytucja -- pozwany KOWR -- nie wstąpiła w miejsce poprzedniego pracodawcy, nie nastąpiło bowiem przejście zakładu pracy na nowego pracodawcę, ale likwidacja Agencji Rynku Rolnego i powstanie nowego podmiotu w postaci KOWR.

Stosunek pracy powódki uległ zatem wygaśnięciu.
Sam fakt, że KOWR przejął mienie, wierzytelności i zobowiązania, umowy i porozumienia oraz inne prawa i obowiązki, nie oznacza, że spełniły się warunki zastosowania w niniejszej sprawie art. 231 KP, który stanowi, że w razie przejścia zakładu pracy lub jego części na innegó pracodawcę staje się on z mocy prawa stroną w dotychczasowych stosunkach pracy. Dawni pracownicy ARR, a obecni pracownicy KOWR, świadczą bowiem pracę w zupełnie innym niż wcześniej podmiocie. Nie doszło do przejścia zakładu pracy -- doszło do jego likwidacji i utworzenia innego bytu prawnego.
Ustawodawca wprowadził jednak wyjątki od ustawowego wygaśnięcia stosunków pracy pracowników ARR. Zgodnie z art. 51 ust. 3 ustawy wprowadzającej, pełnomocnik w terminie do dnia 31 maja 2017 r. proponuje, na piśmie, zatrudnienie w Krajowym Ośrodku Wsparcia Rolnictwa, określając warunki pracy i płacy, w tym miejsce zatrudnienia, pracownikom Agencji Rynku Rolnego innym niż określeni w ust. 2 oraz pracownikom Agencji Nieruchomości Rolnych, stosując zasady wynagradzania, o których mowa w art. 50 ust. 1.
Powyższy przepis nie został jednak zastosowany wobec powódki, która w terminie do dnia 31 maja 2017 r. nie otrzymała propozycji zatrudnienia u pozwanego.

Jak stanowi natomiast z art. 51 ust. 7 ustawy wprowadzającej, dotychczasowy stosunek pracy pracowników Agencji Nieruchomości Rolnych i pracowników Agencji Rynku. Rolnego wygasa w dniu 31 sierpnia 2017 r.:
1) w przypadku złożenia oświadczenia o odmowie przyjęcia warunków
zatrudnienia zaproponowanych na podstawie ust. 3 albo 4;
2) w przypadku niezłożenia w terminie oświadczenia, o którym mowa w ust. 5; 3) jeżeli w terminie do dnia 31 maja 2017 r. nie zostanie im zaproponowane zatrudnienie na podstawie ust. 3 albo 4.
Zdaniem Sądu, skoro wobec powódki ziściły się wszystkie przesłanki wygaśnięcia stosunku pracy w zlikwidowanej ARR, zasadne było zastosowanie wprost art. 51 ust. 7 pkt 3 ustawy wprowadzającej, w czym nie można było dopatrzeć się naruszenia prawa.

Należy zaznaczyć, iż pełnomocnik do spraw utworzenia KOWR Zbigniew Babalski został powołany na podstawie art. 49 ustawy wprowadzającej. Celem jego działania było podejmowanie czynności związanych z uregulowaniem stosunków pracy z pracownikami Agencji Nieruchomości Rolnych i Agencji Rynku Rolnego (art.ust. 1 pkt. 4 ustawy), a więc może tu chodzić tylko o czynności, o których mowa w art. 51 ustawy. Pełnomocnik, w świetle przepisów ustawy nie był zobowiązany analizować kto jest mniej lub bardziej przydatny do pozostawienia w zatrudnieniu. Analizując przekazane mu w trybie art. 51 ust. 1 ustawy dane, mógł podejmować w pełni swobodne decyzje w zakresie indywidualnych stosunków pracy, tylko z uwzględnieniem ograniczenia do analizy kwalifikacji i to oczywiście o charakterze formalnym. Pełnomocnik złożył oświadczenie, że nakaz uwzględniania kwalifikacji realizował, co oczywiście nie oznacza, że nastąpiło to poprzez wnikliwie porównanie konkretnej osoby z inną, zupełnie nic znaną mu osobą, przez osobę uplasowaną zupełnie daleko od pracodawcy. Miaro miejsce tylko i wyłącznie zapoznanie się z dokumentami o kwalifikacjach.
Nie można więc przyjąć, aby Pełnomocnik czynności zaniechał i nie można stwierdzić, że naruszono przepisy wykonujące ustawowo określone wygaszanie stosunków pracy.
Dalej, odnieść się należało do przywoływanych przez powódkę przepisów aktu prawa unijnego - dyrektywy Rady 92/85/EWG z dnia 19 października 1992 r. w sprawie wprowadzenia środków służących wspieraniu poprawy w miejscu pracy bezpieczeństwa i zdrowia pracownic w ciąży, pracownic, które niedawno rodziły i pracownic karmiących piersią.
W ocenie Sądu przywołana dyrektywa nie mogła znaleźć zastosowania w sprawie. Przepis art. 2 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o zmianie i uchyleniu niektórych ustaw w związku z uzyskaniem przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej (Dz. U. z 2004 r. nr 96 poz. 959) dodał do  Kodeksu pracy odnośnik nr 1 w brzmieniu: ,,Niniejsza ustawa dokonuje w zakresie swojej regulacji wdrożenia następujących dyrektyw Wspólnot Europejskich -- pkt 15 dyrektywy 92/85/EWG z dnia 19 października 1992 r. w sprawie wprowadzenia środków służących wspieraniu poprawy w miejscu pracy bezpieczeństwa i zdrowia pracownic w ciąży, pracownic, które niedawno rodziły i pracownic karmiących piersią (Dz. Urz. WEL 348 z 28.11.1992 r.)". Na mocy podanej wyżej ustawy dyrektywa 92/85/EWG stała się w sposób pośredni elementem polskiego systemu prawnego. Państwo należące do Unii Europejskiej ma obowiązek wykonania dyrektywy w drodze  ustanowienia odpowiednich przepisów prawa krajowego. W Polsce nastąpiło to przy pomocy podanej wyżej ustawy zanim stała się ona członkiem UE.

Przeciwnie zatemdo twierdzeń powódki, nie sposób mówić o bezpośredniej skuteczności przepisów wyżej powołanej dyrektywy 92/85/EWG. Twierdzenia powódki w zakresie powyższego zarzutu były ogólnikowe, natomiast ocena ewentualnych zastrzeżeń co do sposobu implementacji dyrektywy do polskiego porządku prawnego pozostawała poza kognicją Sądu orzekającego w niniejszej sprawie, która nie miała charakteru unijnego.

Odnosząc się natomiast do zastrzeżeń powódki w przedmiocie korzystania przez nią z uprawnień związanych z rodzicielstwem, wskazać należy że art. 177 § 1 k.p. dotyczy jedynie przypadków wypowiedzenia i rozwiązania stosunku pracy, a nie wygaśnięcia stosunku pracy na podstawie regulacji zawartych w ustawie. W niniejszej sprawie powódka nie podlegała szczególnej ochronie przed wygaśnięciem stosunku pracy.

Odnośnie ponoszonych przez powódkę zarzutów dotyczących naruszenia przepisów Konstytucji RP, Sąd zważył, że ocena działań ustawodawcy związanych z doborem przez niego trybu przekształcenia organów pozostaje poza oceną sądu pracy w niniejszym postępowaniu, a wątpliwości co do skutków działań ustawodawcy, wyrażone przez powódkę czy nawet Rzecznika. Praw Obywatelskich w przytaczanych w toku sprawy stanowiskach, nie mogą zostać rozstrzygnięte na kanwie niniejszej sprawy. Zastrzeżenia natury konstytucyjnej dotyczące w istocie likwidacji poprzedniego pracodawcy i ustanowienia nowego podmiotu, czyli wejścia w życie art.5 ust. 1 i 2 ustawy wprowadzającej, nie mogą doprowadzić do skutecznego zakwestionowania tego przepisu w sądzie pracy, który rozpatruje roszczenia konkretnych pracowników. Niewątpliwie byt ARR ustał, utworzono pozwanego KOWR, stosunek pracy powódki z ARR wygasł i normy konstytucyjne nie mogą być kierowane przeciwko nowemu pracodawcy. Innymi słowy -- decyzja o likwidacji organu leży w gestii ustawodawcy; wygaśnięcie stosunków pracy jako skutek tej likwidacji nie budzi wątpliwości; tryb dobierania pracowników do zatrudnienia w nowym podmiocie wykonał organ niezależny od obu pracodawców, powołany zarządzeniem ministra. Jakiekolwiek ewentualne naruszenie przepisów Konstytucji przez ustawę wprowadzającą i zarządzenie cytowane powyżej -- czego Sąd nie rozstrzyga -- nie mogą doprowadzić do uwzględnienia roszczeń powódki względem KOWR. Sąd nie znalazł również podstaw do uwzględnienia podnoszonego przez powódkę zarzutu naruszenia zasad współżycia społecznego przy zastosowaniu wobec niej regulacji art. 57 ust 1 pkt 3 ustawy wprowadzającej. Na pytanie Sądu podczas przesłuchania powódki co do naruszenia przez pozwanego zasad współżycia społecznego powódka podała, że według niej doszło do naruszenia prawa, albowiem kobiety będące na urlopie macierzyńskim powinny być szczególnie chronione. Co do zasady powódka ma rację, przy czym ochrona ta nie jest absolutna. Wyjątki od takiej ochrony przewiduje nawet kodeks pracy. Jak zauważył Sąd Najwyższy, treść klauzuli generalnej zawartej w art. 8 k.p. przyjęta jest przedmiotowo, a nie podmiotowo. Nie kształtuje ona praw podmiotowych, nie zmienia i nie modyfikuje praw, jakie wynikają z innych przepisów prawa. Przepis ten upoważnia sąd do oceny, w jakim zakresie, w konkretnym stanie faktycznym, działanie lub zaniechanie uprawnionego nie jest uważane za wykonywanie jego prawa i nie korzysta z ochrony prawnej. (wyroki z dnia 22 lipca 2009 r., I PK 48/09, LEX nr 529757; z dnia 24 listopada 2010 r., I PK 78/10, LEX nr 725005; z dnia 12 stycznia
2011 r., II PK 89/10, LEX nr 737386; z dnia 2 października 2012 r., II PK 56/12, LEX nr 1243024). Stosowanie art. 8 k.p. (podobnie jak art. 5 k.c) pozostaje zatem w nierozłącznym związku z całokształtem okoliczności konkretnej sprawy (por.7-'5
postanowienie Sqdu Najwyższego z dnia 11 kwietnia 2003 r., I PK 558/02, OSNP 2004 I:\
/Jnr 16, poz. 283).

Zgadzając się z zaprezentowanym wyżej stanowiskiem i odnosząc je
do realiów rozpoznawanej sprawy, wskazać należało, że wygaśnięcie stosunku pracy, łączącego powódkę z ARR, nastąpiło z mocy art. 51 ust. 7 pkt 3 ustawy wprowadzającej. Raz jeszcze uwypuklić trzeba, że zawarte w art. 67 k.p. odesłanie do przepisów art. 56-61 k.p. obejmuje przypadki wygaśnięcia stosunku pracy jedynie na podstawie przepisów Kodeksu pracy, nie zaś, jak w niniejszej sprawie, w ustawie pozakodeksowej. Przepis art. 8 k.p. jak wskazano wyżej, nie kształtuje praw podmiotowych i nie może stanowić samodzielnej podstawy materialnoprawnej  żądania.  Stąd też bezzasadny pozostawał zarzut powódki odnośnie rzekomego nadużycia prawa przy stwierdzeniu wygaśnięcia jej stosunku pracy z mocy ustawy.
Reasumując, zważyć należało, że argumentacja powódki nie mogła doprowadzić do uwzględnienia powództwa. Dodać należało, że argumentacja powódki w zasadniczej mierze odnosiła się do kwestionowania zgodności z ustawą zasadniczą oraz prawem unijnym i międzynarodowym przepisów, będących postawą wygaśnięcia jej stosunku pracy. Natomiast ocena tych zarzutów pozostawała poza kompetencją Sądu orzekającego w sprawie.
Mając powyższe na względzie, Sąd oddalił powództwo zarówno w zakresie roszczenia o przywrócenie do pracy, o czym orzekł jak w punkcie 1 wyroku. Powódka nie podtrzymała roszczenia o wynagrodzenie, stąd nie było ono przedmiotem rozpoznania przez sąd.
Sąd odstąpił od obciążania powódki kosztami procesu, mając na uwadze treść art. 102 KPC. W myśl powołanego przepisu w wypadkach szczególnie uzasadnionych sąd może zasądzić od strony przegrywającej tylko część kosztów albo nie obciążać jej w ogóle kosztami. Przepis powyższy ustanawia zasadę słuszności, będącą odstępstwem od zasady odpowiedzialności za wynik procesu. Przy ocenie przesłanek z art. 102 KPC należy wziąć pod uwagę fakty związane z samym przebiegiem procesu, szczególną zawiłość lub precedensowy charakter sprawy albo subiektywne przekonanie powoda co do zasadności zgłoszonego roszczenia. Zdaniem Sądu, takie okoliczności zachodzą w niniejszej sprawie. Mając na uwadze charakter roszczeniapowódki, jej przekonanie co do zasadności zgłoszonego żądania, chęci podjęcia pracyu pozwanego Sąd odstąpił od obciążania powódki kosztami procesu.
Mając na uwadze przytoczone wyżej motywy, na podstawie powołanych przepisów Sąd wyrokował jak w sentencji.






--
Shrek

W dniu 2019-08-19 o 07:39, Shrek pisze:

Całość - jakby się komuś chciało:

Sygn. akt: VII P 761/17

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
Dnia 30 maja 2019 r.
Sąd Rejonowy dla Warszawy-żoliborza w Warszawie VII Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w składzie następującym:
Przewodnicząca: SSR Justyna Koszyka
Ławnicy:    Andrzej Makowski, Ewa Miszczuk
Protokolant:    Mirosława Pergał

po rozpoznaniu w dniu 20 maja 2019 r. w Warszawie na rozprawie sprawy
z powództwa    A.S
przeciwko    Krajowemu Ośrodkowi Wsparcia Rolnictwa
o przywrócenie do pracy
1. oddała powództwo,
2. odstępuje od obciążania powódki kosztami procesu, w tym kosztami zastępstwa procesowego strony pozwanej.

No to już wiesz o co chodzi w reformie wymiaru sprawiedliwości i jaką pozycję ma teraz obywatel. Gratuluję.

--
Sonn

W dniu 19.08.2019 o 20:00, Sonn pisze:

No to już wiesz o co chodzi w reformie wymiaru sprawiedliwości i jaką pozycję ma teraz obywatel. Gratuluję.

niemiecki syn judzi i bredzi:)

--
I love love

W dniu 19.08.2019 o 20:00, Sonn pisze:

No to już wiesz o co chodzi w reformie wymiaru sprawiedliwości i jaką pozycję ma teraz obywatel. Gratuluję.

Co do tego nie miałem żadnych wątpliwości.

--
Shrek

W dniu 19.08.2019 o 21:11, Shrek pisze:

W dniu 19.08.2019 o 20:00, Sonn pisze:

No to już wiesz o co chodzi w reformie wymiaru sprawiedliwości i jaką pozycję ma teraz obywatel. Gratuluję.

Co do tego nie miałem żadnych wątpliwości.

obwiniasz innych o swoją niezaradność i mazgułwatość, do roboty leniu, pisz apelacje, ale maj 2019 to już termin minął, pieniacz z ciebie nic więcej:)

--
I love love

W dniu 19.08.2019 o 21:19, u2 pisze:

obwiniasz innych o swoją niezaradność i mazgułwatość, do roboty leniu, pisz apelacje, ale maj 2019 to już termin minął, pieniacz z ciebie nic więcej:)

A wiesz kołku, że maj to był bez uzasadnienia? Termin mija w piątek. I po zastanowieniu - złożę, aczkolwiek w sukces nie wierzę.

Natomiast ciekawi mnie twoja opinia o mnie. Na jakiej podstawie twierdzisz, że to ja jestem negatywnym bohaterem tej sprawy?


--
Shrek

W dniu 19.08.2019 o 21:43, Shrek pisze:

W dniu 19.08.2019 o 21:19, u2 pisze:

obwiniasz innych o swoją niezaradność i mazgułwatość, do roboty leniu, pisz apelacje, ale maj 2019 to już termin minął, pieniacz z ciebie nic więcej:)

A wiesz kołku, że maj to był bez uzasadnienia? Termin mija w piątek. I po zastanowieniu - złożę, aczkolwiek w sukces nie wierzę.

Natomiast ciekawi mnie twoja opinia o mnie. Na jakiej podstawie twierdzisz, że to ja jestem negatywnym bohaterem tej sprawy?

znowu pudło, dla mnie jesteś pozytywnym bohaterem, denerwujesz się jak coś jest po nie twojej myśli, to zupełnie tak jak w moim przypadku, tylko że ja w sądach byłem kilka latek i nie udawałem durnia, pisałem na czas apelacje, a że sądy w Bolanda żydoubeckie to jednak nie ciągnąłem sprawy do ETS, bo sprawy nie były zbyt poważne:)

--
I love love

W dniu 19.08.2019 o 21:48, u2 pisze:

W dniu 19.08.2019 o 21:43, Shrek pisze:

W dniu 19.08.2019 o 21:19, u2 pisze:

obwiniasz innych o swoją niezaradność i mazgułwatość, do roboty leniu, pisz apelacje, ale maj 2019 to już termin minął, pieniacz z ciebie nic więcej:)

znowu pudło, dla mnie jesteś pozytywnym bohaterem

To masz dziwną manierę wyrażania pozytywnych uczuć:P

--
Shrek

W dniu 19.08.2019 o 21:48, u2 pisze:

znowu pudło, dla mnie jesteś pozytywnym bohaterem, denerwujesz się jak coś jest po nie twojej myśli, to zupełnie tak jak w moim przypadku, tylko że ja w sądach byłem kilka latek i nie udawałem durnia, pisałem na czas apelacje

Spokojna poczochrana. Poszła apelacja. RPO też napskrobał swoją.

Zobaczymy, ale sukcesów nie wróżę - nie po to zrobili "reformę", żeby obywatel wygrywał z państwem.


--
Shrek

W dniu 21.08.2019 o 20:30, Shrek pisze:

W dniu 19.08.2019 o 21:48, u2 pisze:

znowu pudło, dla mnie jesteś pozytywnym bohaterem, denerwujesz się jak coś jest po nie twojej myśli, to zupełnie tak jak w moim przypadku, tylko że ja w sądach byłem kilka latek i nie udawałem durnia, pisałem na czas apelacje

Spokojna poczochrana. Poszła apelacja. RPO też napskrobał swoją.

Zobaczymy, ale sukcesów nie wróżę - nie po to zrobili "reformę", żeby obywatel wygrywał z państwem.

ano z nadzwyczajną kastą marne szanse na sprawiedliwy wyrok, ale nie trać nadziei i nie obwiniaj pisiorów, którzy wierzą że zbawi ich ukrzyżowany Jezus Chrystus:)

--
I love love

No bo zabroniłeś żonie wstąpić do związków zawodowych, które by jej przecież zbiorowo broniły.

http://gsk-solidarnosc.pl/wp-content/uploads/2013/09/Pracodawca-przed-sądem-pracy.pdf


-- -- -

to ja jestem negatywnym bohaterem tej sprawy?

On 2019-08-19, ąćęłńóśźż <a@e.pl> wrote:

No bo zabroniłeś żonie wstąpić do związków zawodowych, które by jej przecież zbiorowo broniły.

http://gsk-solidarnosc.pl/wp-content/uploads/2013/09/Pracodawca-przed-sądem-pracy.pdf


-- -- -

to ja jestem negatywnym bohaterem tej sprawy?

A przede wszystkim bo pozwoliłeś żonie pójść do pracy zamiast kazać jej siedziec w domu i wychowywać dziedzi na wzorowych katopatriotów.

--
Marcin

W dniu 20.08.2019 o 01:47, ąćęłńóśźż pisze:

No bo zabroniłeś żonie wstąpić do związków zawodowych, które by jej przecież zbiorowo broniły.

http://gsk-solidarnosc.pl/wp-content/uploads/2013/09/Pracodawca-przed-sądem-pracy.pdf

LOL;)


--
Shrek

w <5d5afbce$0$17363$65785112@news.neostrada.pl>, Shrek <1@wp.pl> napisał(-a):

Natomiast ciekawi mnie twoja opinia o mnie. Na jakiej podstawie twierdzisz, że to ja jestem negatywnym bohaterem tej sprawy?

Bo on jest nieudolnym cwaniaczkiem skutecznie wydojonym przez dobrą zmianę,
której poświęcił całe życie a tak niecnie się z nim obeszli.

Dziwne że w ogóle z tym palantem dyskutujesz...

W dniu 23.08.2019 o 23:24, nie_ma_emaila@onet.pl pisze:

w <5d5afbce$0$17363$65785112@news.neostrada.pl>, Shrek <1@wp.pl> napisał(-a):

Natomiast ciekawi mnie twoja opinia o mnie. Na jakiej podstawie
twierdzisz, że to ja jestem negatywnym bohaterem tej sprawy?

Bo on jest nieudolnym cwaniaczkiem skutecznie wydojonym przez dobrą zmianę,
której poświęcił całe życie a tak niecnie się z nim obeszli.

Dziwne że w ogóle z tym palantem dyskutujesz...

ano, dziwny jest ten świat:)

--
I love love

W dniu 19.08.2019 o 07:39, Shrek pisze:

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
Dnia 30 maja 2019 r.
Sąd Rejonowy dla Warszawy-żoliborza w Warszawie VII Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w składzie następującym:
Przewodnicząca: SSR Justyna Koszyka
Ławnicy:    Andrzej Makowski, Ewa Miszczuk
Protokolant:    Mirosława Pergał

SR, czyli możesz się odwołać i apelować jeśli uważasz, ze zaszły przesłanki do takiej apelacji:)

--
I love love

W dniu 2019-08-19 o 07:39, Shrek pisze:

Całość - jakby się komuś chciało:

Sygn. akt: VII P 761/17

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
Dnia 30 maja 2019 r.
Sąd Rejonowy dla Warszawy-żoliborza w Warszawie VII Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w składzie następującym:
Przewodnicząca: SSR Justyna Koszyka
Ławnicy:    Andrzej Makowski, Ewa Miszczuk
Protokolant:    Mirosława Pergał

po rozpoznaniu w dniu 20 maja 2019 r. w Warszawie na rozprawie sprawy
z powództwa    A.S
przeciwko    Krajowemu Ośrodkowi Wsparcia Rolnictwa
o przywrócenie do pracy
1. oddała powództwo,
2. odstępuje od obciążania powódki kosztami procesu, w tym kosztami zastępstwa procesowego strony pozwanej.





Sygnatura akt VII P 761/17
UZASADNIENIE WYROKU Z DNIA 30 MAJA 2019 r.
W pozwie z dnia 14 czerwca 2017 r. (data stempla pocztowego) powódka wniosła o przywrócenie do pracy w pozwanym Krajowym Ośrodku Wsparcia Rolnictwa w Warszawieraz zasądzenie od pozwanego na jej rzecz kosztów procesu. Uzasadniając żądanie, powódka wskazała że od dnia 23 kwietnia 2001 r. była zatrudniona w Agencji Rynku Rolnego na stanowisku referenta. Od dnia 4 lutego 2017 r. powódka przebywała na urlopie macierzyńskim. W związku z wejściem w życie art. 51 ustawy z dnia 10 lutego 2017 r. Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowym Ośrodku Wsparcia Rolnictwa nie przedstawiono jej w ustawowym terminie propozycji kontynuacji zatrudnienia u pozwanego, co skutkowało wygaśnięciem stosunku pracy powódki z dniem 31 sierpnia 2017 roku. Powódka podniosła zarzut nadużycia prawa. Nadto wskazała, że przepis art. 177 KP uniemożliwia wypowiedzenie i rozwiązanie stosunku pracy. Nadto zarzuciła pozwanemu naruszenie art. 72 Konstytucji RP. Powódka powołała się także na dyrektywę Redy 92/85/EWG z dnia 19 października 1992 r. (pozew k. 5-7.) W odpowiedzi na pozew. z dnia 7 marca 2018 r. (data prezentaty sądu) pozwany wniósł o oddalenie powództwa w całości i zasądzenie na jego rzecz kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych. (odpowiedź na pozew k. 46-51) Do niniejszego postępowania udział zgłosił Rzecznik Praw Obywatelskich. Wniósł o uwzględnienie oowództwa (pismo k. 82- 87).
Do zamknięcia rozprawy strony pozostały przy swoich dotychczasowych stanowiskach procesowych.

Sąd Rejonowy ustalił następujący stan faktyczny:

Sygnatura akt VII P 761/17
Powódka była zatrudniona w Agencji Rynku Rolnego w Warszawie od dnia 23 kwietnia 2001 r. na podstawie umowy o pracę na czas nieokreślony w wymiarze pełnego etatu, ostatnio na stanowisku referenta. Umowa ulegała zmianie w zakresie wynagrodzenia, stanowiska. dowody: akta osobowe cz. B -- umowy o pracę: k. 1, akta osobowe: aneksy, porozumienie k. 4, 8, 1718, 28, 35, 45, 50,58, 74, 90, 106, 107)
W dniu 4 lutego 2017 r. powódka urodziła syna. Po tej dacie przebywała na urlopie macierzyńskim, następnie rodzicielskim. (dowody: przesłuchanie powódki k. 120; wniosek o udzielenie urlopu rodzicielskiego k. 10)
Pełnomocnikiem do spraw utworzenia KOWR został Zbigniew Babalski, którego powołano zarządzeniem nr 10 Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 27 marca 2017 r. (Dz. Urz. MRiRW.2017.3)
Powódka pismem z dnia 19 maja 2017 r. zwróciła się do pełnomocnika ds. utworzenia KOWR Zbigniewa Babalskiego o ponowne rozpatrzenie jej kandydatury w ramach naboru pracowników. ( dowód: pismo k. 23).
Pełnomocnik odpowiedział powódce pismem z dnia 23 sierpnia 2017 r., że wniosek o rozważenie możliwości zatrudnienia nie mógł zostać uwzględniony. (dowód: pismo k. 24-26).

Z dniem 31 sierpnia 2017 r. ustał byt prawny Agencji Rynku Rolnego.
Z dniem 1 września 2017 r. utworzono pozwany Krajowy Ośrodek Wsparcia Rolnictwa (dalej w skrócie: _KOWR"). (okoliczność bezsporna)
Jednym z celów zniesienia dwóch agencji było ograniczenie zatrudnienia w Agencji Nieruchomości Rolnych i Agencji Rynku Rolnego o 30 %. ( dowód: ocena skutków regulacji do projektu ustawy o KOWR k. 56-60)

Od Prezesów Agencji Rynku Rolnego i Agencji Nieruchomości Rolnych
pełnomocnik otrzymał wykazy pracowników wraz ze zbiorem danych koniecznych dla  realizacji dyspozycji art. 51 ust. 1 ustawy z dnia 10.02.2017 r. - Przepisy prowadzające ustawę o Krajowym Ośrodku Wsparcia Rolnictwa oraz § 4 ust. 2 zarządzenia nr 10 Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 27 marca 2017 r., w szczególności ze wskazaniem stanowisk pracy poszczególnych pracowników, warunków zatrudnienia oraz posiadanych kwalifikacji, a także stażu pracy w Agencji, według stanu na dzień przekazania.
Kierując się uzyskanymi danymi, regulacjami ustawy z dnia 10 lutego 2017 r. o Krajowym Ośrodku wsparcia Rolnictwa określającej zadania jednostki, a także limitem dostępnych środków na wynagrodzenia w ramach sporządzonego planu finansowego oraz wytycznymi ustalonymi w § 4 ust. 2 wymienionego zarządzenia, pełnomocnik ustalił listę osób, którym zamierzał złożyć propozycje zatrudnienia KOWR. (dowody: oświadczenie k. 61)
Powódka do dnia 31 maja 2017 r. nie otrzymała propozycji zatrudnienia u pozwanego.
(okoliczność bezsporna)
Stosunek powódki wygasł w dniu 31 sierpnia 2017 r. na podstawie art. 51 ust. 7 pkt 3 ustawy z dnia 10 lutego 2017 r. Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowym Ośrodku Wsparcia Rolnictwa.
(dowody: świadectwo pracy, akta osobowe cz. C k. 1)

Treść oraz prawdziwość tych dokumentów nie były kwestionowane przez strony, a i Sąd nie znalazł podstaw, by czynić to z urzędu, uwzględniając treść art. 245 k.p.c.
Dodać należało, że stan faktyczny niniejszej sprawy w zakresie faktów istotnych dla jej rozstrzygnięcia nie był sporny pomiędzy stronami. Zasadniczy spór  sprowadzał się do wykładni przepisów prawa materialnego w kontekście roszczeń zgłoszonych przez powódkę.
Sąd uwzględnił również częściowo przesłuchanie stron, w trybie art. 302 § 1 k.p.c. ograniczone do przesłuchania powódki.
Natomiast przesłuchanie powódki było jedynie częściowo przydatne dla poczynienia ustaleń faktycznych.

Sąd Rejonowy zważył, co następuje:

Powództwo nie zasługiwało na uwzględnienie.
Powódka w niniejszej sprawie żądała przywrócenia do pracy u pozwanego kwestionując zgodność z prawem stwierdzenia wygaśnięcia stosunku pracy łączącego ją ze zlikwidowaną Agencją Rynku Rolnego.
Wskazać należy, że kodeks pracy przewiduje kilka odrębnych sposobów rozwiązania umowy o pracę: rozwiązanie za wypowiedzeniem, rozwiązanie bez wypowiedzenia bez winy pracownika, rozwiązanie urnowy o pracę z winy pracownika, rozwiązanie za porozumieniem stron i wygaśnięcie urnowy o pracę. Zgodnie z art. 63 KP umowa o pracę wygasa w przypadkach określonych w kodeksie pracy oraz w przepisach szczególnych. Stosownie do art. 67 KP w razie naruszenia przez pracodawcę przepisów niniejszego oddziału, pracownikowi przysługuje prawo odwołania do sądu pracy. W zakresie roszczeń stosuje się odpowiednio przepisy oddziału 6 niniejszego rozdziału.
W ocenie Sądu, wyżej powołane przepisy należy rozumieć w ten sposób, że samo wygaśnięcie umowy o pracę musi być określone w przepisie szczególnym, a tylko naruszenie przepisów ,,niniejszego oddziału"' daje pracownikowi prawo skutecznego odwołania się do sądu. Innymi słowy, przepisu art. 67 k.p. nie można wykładać w ten sposób, że jeśli jest wygaszenie stosunku pracy, ale nie ma naruszeń przepisów ,,niniejszego oddziału" to nie można się do sądu w ogóle odwołać. Przepis ten należy wyłożyć w ten sposób, że ilekroć wystąpi wygaszenie stosunku pracy, to można się do sądu odwołać, ale roszczenia określone w Oddziale 6 Kodeksu pracy przysługują, gdy narusza się przepisy Oddziału 7 (,,niniejszego"). Przywrócenie do \pracy lub odszkodowanie w innych przypadkach wygaszenia przysługuje tylko wtedy, gdy przepisy przewidujące autonomiczny tryb wygaszania stosunku pracy, przewidują takowe roszczenia i określają warunki na jakich są one zasadne.

Poza dyskusją jest, że przywoływane przez strony przedmiotowego postępowania przepisy ustaw:
a)wygaszają stosunki pracy,
b)nie wykluczają odwołania do sądu pracy,
c)nie określają, aby za naruszenie procedury wygaszania przysługiwały pracownikowi roszczenia.

Punktem wyjścia dla dalszych rozważań Sądu jest brzmienie przepisów ustawy z dnia 10 lutego 2017 r. -- Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowym Ośrodku Wsparcia Rolnictwa (t.j. Dz.U. z 2017 r., poz. 624; dalej zwanej ,,ustawą wprowadzającą"). Zgodnie z jej art. 45 ust. L z dniem 31 sierpnia 2017 r. znosi się agencję Rynku Rolnego i Agencję Nieruchomości Rolnych. Zgodnie z ust. 2 tego ; artykułu, z dniem 1 września 2017 r. tworzy się Krajowy Ośrodek Wsparcia Rolnictwom- a.

W konsekwencji, z dniem 31 sierpnia 2017 r. doszło do zniesienia -- ustania bytu prawnego -- podmiotu, który zatrudniał powódkę. Od dnia 1 września 2017 r. powstał zupełnie nowy podmiot, w stosunku do którego nie można z góry uznać, że jest sukcesorem ogólnym Agencji Rynku Rolnego.
Sukcesja prawna, jej zakres oraz warunki, zostały wprowadzone mocą kolejnego artykułu ustawy wprowadzającej, tj. art. 46 ust. 2, który warto przytoczyć w całości: Krajowy Ośrodek Wsparcia Rolnictwa z dniem 1 września 2017 r. z mocy prawa wstępuje w ogół praw i obowiązków znoszonej Agencji Rynku Rolnego, z wyjątkiem praw i obowiązków, w które wstępuje Agencja Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa, w szczególności:

1)mienie Agencji Rynku Rolnego staje się mieniem Krajowego Ośrodka Wsparcia Rolnictwa;
2)wierzytelności i zobowiązania Agencji Rynku Rolnego stają się wierzytelnościami i zobowiązaniami Krajowego Ośrodka Wsparcia Rolnictwa;
3)Krajowy Ośrodek Wsparcia Rolnictwa staje się stroną umów i porozumień, których stroną jest Agencja Rynku Rolnego;
4)na Krajowy Ośrodek Wsparcia Rolnictwa przechodzą prawa i obowiązki wynikające z: a) przepisów prawa, b) decyzji, postanowień i innych aktów administracyjnych.

Z kolei przepis art. 51 ust. 5-7 przewiduje zasady częściowego następstwa prawnego w zakresie właśnie stosunków pracy. Powołane przepisy stanowią przepisy szczególne dotyczące następstwa prawnego do art. 23 ,,KP. Podsumowując powyższe przepisy, należy stwierdzić, że z dniem 31 sierpnia 2017 r. ustał byt prawny ARR, czyli pracodawcy powódki. Nowa instytucja -- pozwany KOWR -- nie wstąpiła w miejsce poprzedniego pracodawcy, nie nastąpiło bowiem przejście zakładu pracy na nowego pracodawcę, ale likwidacja Agencji Rynku Rolnego i powstanie nowego podmiotu w postaci KOWR.

Stosunek pracy powódki uległ zatem wygaśnięciu.
Sam fakt, że KOWR przejął mienie, wierzytelności i zobowiązania, umowy i porozumienia oraz inne prawa i obowiązki, nie oznacza, że spełniły się warunki zastosowania w niniejszej sprawie art. 231 KP, który stanowi, że w razie przejścia zakładu pracy lub jego części na innegó pracodawcę staje się on z mocy prawa stroną w dotychczasowych stosunkach pracy. Dawni pracownicy ARR, a obecni pracownicy KOWR, świadczą bowiem pracę w zupełnie innym niż wcześniej podmiocie. Nie doszło do przejścia zakładu pracy -- doszło do jego likwidacji i utworzenia innego bytu prawnego.
Ustawodawca wprowadził jednak wyjątki od ustawowego wygaśnięcia stosunków pracy pracowników ARR. Zgodnie z art. 51 ust. 3 ustawy wprowadzającej, pełnomocnik w terminie do dnia 31 maja 2017 r. proponuje, na piśmie, zatrudnienie w Krajowym Ośrodku Wsparcia Rolnictwa, określając warunki pracy i płacy, w tym miejsce zatrudnienia, pracownikom Agencji Rynku Rolnego innym niż określeni w ust. 2 oraz pracownikom Agencji Nieruchomości Rolnych, stosując zasady wynagradzania, o których mowa w art. 50 ust. 1.
Powyższy przepis nie został jednak zastosowany wobec powódki, która w terminie do dnia 31 maja 2017 r. nie otrzymała propozycji zatrudnienia u pozwanego.

Jak stanowi natomiast z art. 51 ust. 7 ustawy wprowadzającej, dotychczasowy stosunek pracy pracowników Agencji Nieruchomości Rolnych i pracowników Agencji Rynku. Rolnego wygasa w dniu 31 sierpnia 2017 r.:
1) w przypadku złożenia oświadczenia o odmowie przyjęcia warunków
zatrudnienia zaproponowanych na podstawie ust. 3 albo 4;
2) w przypadku niezłożenia w terminie oświadczenia, o którym mowa w ust. 5; 3) jeżeli w terminie do dnia 31 maja 2017 r. nie zostanie im zaproponowane zatrudnienie na podstawie ust. 3 albo 4.
Zdaniem Sądu, skoro wobec powódki ziściły się wszystkie przesłanki wygaśnięcia stosunku pracy w zlikwidowanej ARR, zasadne było zastosowanie wprost art. 51 ust. 7 pkt 3 ustawy wprowadzającej, w czym nie można było dopatrzeć się naruszenia prawa.

Należy zaznaczyć, iż pełnomocnik do spraw utworzenia KOWR Zbigniew Babalski został powołany na podstawie art. 49 ustawy wprowadzającej. Celem jego działania było podejmowanie czynności związanych z uregulowaniem stosunków pracy z pracownikami Agencji Nieruchomości Rolnych i Agencji Rynku Rolnego (art.ust. 1 pkt. 4 ustawy), a więc może tu chodzić tylko o czynności, o których mowa w art. 51 ustawy. Pełnomocnik, w świetle przepisów ustawy nie był zobowiązany analizować kto jest mniej lub bardziej przydatny do pozostawienia w zatrudnieniu. Analizując przekazane mu w trybie art. 51 ust. 1 ustawy dane, mógł podejmować w pełni swobodne decyzje w zakresie indywidualnych stosunków pracy, tylko z uwzględnieniem ograniczenia do analizy kwalifikacji i to oczywiście o charakterze formalnym. Pełnomocnik złożył oświadczenie, że nakaz uwzględniania kwalifikacji realizował, co oczywiście nie oznacza, że nastąpiło to poprzez wnikliwie porównanie konkretnej osoby z inną, zupełnie nic znaną mu osobą, przez osobę uplasowaną zupełnie daleko od pracodawcy. Miaro miejsce tylko i wyłącznie zapoznanie się z dokumentami o kwalifikacjach.
Nie można więc przyjąć, aby Pełnomocnik czynności zaniechał i nie można stwierdzić, że naruszono przepisy wykonujące ustawowo określone wygaszanie stosunków pracy.
Dalej, odnieść się należało do przywoływanych przez powódkę przepisów aktu prawa unijnego - dyrektywy Rady 92/85/EWG z dnia 19 października 1992 r. w sprawie wprowadzenia środków służących wspieraniu poprawy w miejscu pracy bezpieczeństwa i zdrowia pracownic w ciąży, pracownic, które niedawno rodziły i pracownic karmiących piersią.
W ocenie Sądu przywołana dyrektywa nie mogła znaleźć zastosowania w sprawie. Przepis art. 2 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o zmianie i uchyleniu niektórych ustaw w związku z uzyskaniem przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej (Dz. U. z 2004 r. nr 96 poz. 959) dodał do  Kodeksu pracy odnośnik nr 1 w brzmieniu: ,,Niniejsza ustawa dokonuje w zakresie swojej regulacji wdrożenia następujących dyrektyw Wspólnot Europejskich -- pkt 15 dyrektywy 92/85/EWG z dnia 19 października 1992 r. w sprawie wprowadzenia środków służących wspieraniu poprawy w miejscu pracy bezpieczeństwa i zdrowia pracownic w ciąży, pracownic, które niedawno rodziły i pracownic karmiących piersią (Dz. Urz. WEL 348 z 28.11.1992 r.)". Na mocy podanej wyżej ustawy dyrektywa 92/85/EWG stała się w sposób pośredni elementem polskiego systemu prawnego. Państwo należące do Unii Europejskiej ma obowiązek wykonania dyrektywy w drodze  ustanowienia odpowiednich przepisów prawa krajowego. W Polsce nastąpiło to przy pomocy podanej wyżej ustawy zanim stała się ona członkiem UE.

Przeciwnie zatemdo twierdzeń powódki, nie sposób mówić o bezpośredniej skuteczności przepisów wyżej powołanej dyrektywy 92/85/EWG. Twierdzenia powódki w zakresie powyższego zarzutu były ogólnikowe, natomiast ocena ewentualnych zastrzeżeń co do sposobu implementacji dyrektywy do polskiego porządku prawnego pozostawała poza kognicją Sądu orzekającego w niniejszej sprawie, która nie miała charakteru unijnego.

Odnosząc się natomiast do zastrzeżeń powódki w przedmiocie korzystania przez nią z uprawnień związanych z rodzicielstwem, wskazać należy że art. 177 § 1 k.p. dotyczy jedynie przypadków wypowiedzenia i rozwiązania stosunku pracy, a nie wygaśnięcia stosunku pracy na podstawie regulacji zawartych w ustawie. W niniejszej sprawie powódka nie podlegała szczególnej ochronie przed wygaśnięciem stosunku pracy.

Odnośnie ponoszonych przez powódkę zarzutów dotyczących naruszenia przepisów Konstytucji RP, Sąd zważył, że ocena działań ustawodawcy związanych z doborem przez niego trybu przekształcenia organów pozostaje poza oceną sądu pracy w niniejszym postępowaniu, a wątpliwości co do skutków działań ustawodawcy, wyrażone przez powódkę czy nawet Rzecznika. Praw Obywatelskich w przytaczanych w toku sprawy stanowiskach, nie mogą zostać rozstrzygnięte na kanwie niniejszej sprawy. Zastrzeżenia natury konstytucyjnej dotyczące w istocie likwidacji poprzedniego pracodawcy i ustanowienia nowego podmiotu, czyli wejścia w życie art.5 ust. 1 i 2 ustawy wprowadzającej, nie mogą doprowadzić do skutecznego zakwestionowania tego przepisu w sądzie pracy, który rozpatruje roszczenia konkretnych pracowników. Niewątpliwie byt ARR ustał, utworzono pozwanego KOWR, stosunek pracy powódki z ARR wygasł i normy konstytucyjne nie mogą być kierowane przeciwko nowemu pracodawcy. Innymi słowy -- decyzja o likwidacji organu leży w gestii ustawodawcy; wygaśnięcie stosunków pracy jako skutek tej likwidacji nie budzi wątpliwości; tryb dobierania pracowników do zatrudnienia w nowym podmiocie wykonał organ niezależny od obu pracodawców, powołany zarządzeniem ministra. Jakiekolwiek ewentualne naruszenie przepisów Konstytucji przez ustawę wprowadzającą i zarządzenie cytowane powyżej -- czego Sąd nie rozstrzyga -- nie mogą doprowadzić do uwzględnienia roszczeń powódki względem KOWR. Sąd nie znalazł również podstaw do uwzględnienia podnoszonego przez powódkę zarzutu naruszenia zasad współżycia społecznego przy zastosowaniu wobec niej regulacji art. 57 ust 1 pkt 3 ustawy wprowadzającej. Na pytanie Sądu podczas przesłuchania powódki co do naruszenia przez pozwanego zasad współżycia społecznego powódka podała, że według niej doszło do naruszenia prawa, albowiem kobiety będące na urlopie macierzyńskim powinny być szczególnie chronione. Co do zasady powódka ma rację, przy czym ochrona ta nie jest absolutna. Wyjątki od takiej ochrony przewiduje nawet kodeks pracy. Jak zauważył Sąd Najwyższy, treść klauzuli generalnej zawartej w art. 8 k.p. przyjęta jest przedmiotowo, a nie podmiotowo. Nie kształtuje ona praw podmiotowych, nie zmienia i nie modyfikuje praw, jakie wynikają z innych przepisów prawa. Przepis ten upoważnia sąd do oceny, w jakim zakresie, w konkretnym stanie faktycznym, działanie lub zaniechanie uprawnionego nie jest uważane za wykonywanie jego prawa i nie korzysta z ochrony prawnej. (wyroki z dnia 22 lipca 2009 r., I PK 48/09, LEX nr 529757; z dnia 24 listopada 2010 r., I PK 78/10, LEX nr 725005; z dnia 12 stycznia
2011 r., II PK 89/10, LEX nr 737386; z dnia 2 października 2012 r., II PK 56/12, LEX nr 1243024). Stosowanie art. 8 k.p. (podobnie jak art. 5 k.c) pozostaje zatem w nierozłącznym związku z całokształtem okoliczności konkretnej sprawy (por.7-'5
postanowienie Sqdu Najwyższego z dnia 11 kwietnia 2003 r., I PK 558/02, OSNP 2004 I:\
/Jnr 16, poz. 283).

Zgadzając się z zaprezentowanym wyżej stanowiskiem i odnosząc je
do realiów rozpoznawanej sprawy, wskazać należało, że wygaśnięcie stosunku pracy, łączącego powódkę z ARR, nastąpiło z mocy art. 51 ust. 7 pkt 3 ustawy wprowadzającej. Raz jeszcze uwypuklić trzeba, że zawarte w art. 67 k.p. odesłanie do przepisów art. 56-61 k.p. obejmuje przypadki wygaśnięcia stosunku pracy jedynie na podstawie przepisów Kodeksu pracy, nie zaś, jak w niniejszej sprawie, w ustawie pozakodeksowej. Przepis art. 8 k.p. jak wskazano wyżej, nie kształtuje praw podmiotowych i nie może stanowić samodzielnej podstawy materialnoprawnej  żądania.  Stąd też bezzasadny pozostawał zarzut powódki odnośnie rzekomego nadużycia prawa przy stwierdzeniu wygaśnięcia jej stosunku pracy z mocy ustawy.
Reasumując, zważyć należało, że argumentacja powódki nie mogła doprowadzić do uwzględnienia powództwa. Dodać należało, że argumentacja powódki w zasadniczej mierze odnosiła się do kwestionowania zgodności z ustawą zasadniczą oraz prawem unijnym i międzynarodowym przepisów, będących postawą wygaśnięcia jej stosunku pracy. Natomiast ocena tych zarzutów pozostawała poza kompetencją Sądu orzekającego w sprawie.
Mając powyższe na względzie, Sąd oddalił powództwo zarówno w zakresie roszczenia o przywrócenie do pracy, o czym orzekł jak w punkcie 1 wyroku. Powódka nie podtrzymała roszczenia o wynagrodzenie, stąd nie było ono przedmiotem rozpoznania przez sąd.
Sąd odstąpił od obciążania powódki kosztami procesu, mając na uwadze treść art. 102 KPC. W myśl powołanego przepisu w wypadkach szczególnie uzasadnionych sąd może zasądzić od strony przegrywającej tylko część kosztów albo nie obciążać jej w ogóle kosztami. Przepis powyższy ustanawia zasadę słuszności, będącą odstępstwem od zasady odpowiedzialności za wynik procesu. Przy ocenie przesłanek z art. 102 KPC należy wziąć pod uwagę fakty związane z samym przebiegiem procesu, szczególną zawiłość lub precedensowy charakter sprawy albo subiektywne przekonanie powoda co do zasadności zgłoszonego roszczenia. Zdaniem Sądu, takie okoliczności zachodzą w niniejszej sprawie. Mając na uwadze charakter roszczeniapowódki, jej przekonanie co do zasadności zgłoszonego żądania, chęci podjęcia pracyu pozwanego Sąd odstąpił od obciążania powódki kosztami procesu.
Mając na uwadze przytoczone wyżej motywy, na podstawie powołanych przepisów Sąd wyrokował jak w sentencji.

Ilo m-czna odprawę twoja żona dostała za zbiorowe zwolnienia-likwidację tej :firmy"?
Na pośredniaku będzie mogła otrzymywać 80% wybagrodzenia przez pół roku.
Moze przynajmniej tych praepisóww nie zlikwidowali.


--
animka

W dniu 2019-08-20 o 03:14, Animka pisze:
> W dniu 2019-08-19 o 07:39, Shrek pisze:
>> Całość - jakby się komuś chciało:
>> [...]
>
> Ilo m-czna odprawę twoja żona dostała za zbiorowe zwolnienia-likwidację
> tej :firmy"?
> Na pośredniaku będzie mogła otrzymywać 80% wybagrodzenia przez pół roku.
> Moze przynajmniej tych praepisóww nie zlikwidowali.

Tnij cytaty, babo, to raz. Dwa - nie trafiasz we właściwe klawisze.

--

P.

https://businessinsider.com.pl/twoje-pieniadze/praca/poczta-polska-zwolnila-pracownika-za-wpis-na-facebooku/vvbq1xe