Na początku Wielkiego Postu, który jest drogą intensywnego przygotowania
duchowego, Liturgia zachęca nas do trzech praktyk pokutnych, bardzo bliskich
biblijnej i chrześcijańskiej tradycji - modlitwy, jałmużny i postu (...)

W tradycyjnym Orędziu na Wielki Post, chciałbym w tym roku w szczególny
sposób rozważyć wartość i sens postu.

Wielki Post bowiem przywodzi na myśl 40-dniowy post, jaki Pan odbył na
pustyni przed rozpoczęciem swojej publicznej działalności. W Ewangelii
czytamy: "Wtedy Duch wyprowadził Jezusa na pustynię, aby był kuszony przez
diabła. A gdy przepościł czterdzieści dni i czterdzieści nocy, odczuł w
końcu głód" (Mt 4, 1-2).

Podobnie jak Mojżesz przed otrzymaniem Tablic Dekalogu (por. Wj 34, 28),
podobnie jak Eliasz zanim spotkał Boga na górze Horeb (por. 1 Krl 19, 8),
tak i Jezus modląc się i poszcząc przygotowywał się do swojej misji, której
początkiem było trudne starcie z kusicielem.

Możemy sobie zadać pytanie, jaką wartość i jaki sens ma dla nas,
chrześcijan, rezygnacja z czegoś, co samo w sobie jest dobre i pozwala nam
żyć. Pismo Święte i cała chrześcijańska tradycja uczą, że post pomaga unikać
grzechu i tego wszystkiego, co do niego prowadzi.

Dlatego też w historii zbawienia wielokrotnie odnajdujemy zachętę, by
pościć. Już na pierwszych stronicach Pisma Świętego Bóg nakazuje
człowiekowi, by nie jadł owocu zakazanego:

"Z wszelkiego drzewa tego ogrodu możesz spożywać według upodobania; ale z
drzewa poznania dobra i złego nie wolno ci jeść, bo gdy z niego spożyjesz,
niechybnie umrzesz" (Rdz 2, 16-17).

Więcej
http://ekai.pl/papiez_mowi/x18326/oredzie-benedykta-xvi-na-wielki-post/

--
Nie da się oddzielić polityki od religii. Nie da się w człowieku oddzielić
katolika od obywatela. Rozdział państwa od Kościoła jest sztuczny.