W stulecie urodzin Karola Marksa, w wychodzącym w Berlinie syjonistycznym organie w języku rosyjskim "Raswiet" zamieścił Idelson ciekawą charakterystykę
twórcy socjalizmu:
"W samym końcu zeszłego stulecia śród żydostwa w Niemczech dała się już stwierdzić kategoria żydów, będących pośrednimi typami między starym żydostwem a nową cywilizacją europejską.
Nowe to żydowskie środowisko nie jest zdolne do rozpłynięcia się w ogólnym otoczeniu.
To nie są ani żydzi, ani Europejczycy.
Ta kategoria ludzi jakby stworzona jest do tego, aby być przednią placówką dla wszelkich eksperymentów i doświadczeń.
Ze starego żydostwa ta kategoria typów zachowała brak poczucia rzeczywistości...

Dla żyda wszystko jest oderwaną formułką, a stąd płynie jego całkowita pewność co do słuszności jego stanowiska, pochodzi jego brak zwątpień i wszelkich wahań, brak poszukiwań, zazwyczaj właściwych ludziom, pracującym nad życiem, czerpiącym z jego różnorodnych przejawów swoje twórcze dążenia.

Lecz poza tym u żydów, którzy znaleźli się w tym nowym życiu, jest jeszcze jedna właściwość: są pozbawieni tradycji, w odróżnieniu od otoczenia, które nie jest zdolne do uwolnienia się od niej...

Kiedy żyd tępi szlachtę lub burżuazję, nie żałuje tego piękna życia i wyższej kultury, których wyrazicielami były te warstwy.

W żydzie pozostała z przeszłości jedynie nienawiść do istniejącego stanu rzeczy, który zawsze był dla niego wstrętny.

Wszystko to razem wzięte czyni z żydów typ wybitnie rewolucyjny, ściśle mówiąc, typ raczej okresu niszczenia niż twórczości, ponieważ twórczość nie może odbywać się szablonowo i na podstawie wypracowanych formułek.

We wszystkich rewolucjach, poczynając od zeszłego stulecia a kończąc na obecnej rosyjskiej, ten typ żydowski bierze udział, odgrywa w nich dużą rolę, stanowi częstokroć duszę tego ruchu, w zależności od odporności i rozwoju mas, wśród których działa...
Do tej kategorii typów należał również Karol Marks".(*1)

(...) do powstającej międzynarodówki garnęli się żydzi ochoczo w charakterze przywódców i teoretyków ruchu.

Żydem, i to gorącym, był drugi wódz socjalizmu, Ferdynand Lassale, który pisał w swoim dzienniku:
"(...)gdy śledzę me sny dziecinne, to ulubioną moją ideą było zawsze stanąć na czele żydów i z bronią w ręku"(*2)

(...)Żydami byli tacy przywódcy socjalizmu, jak Debel, jak cytowany niejednokrotnie Karol Kautsky, jeden z twórców programu erfurckiego socjalnej demokracji niemieckiej.

"Nie jest wcale przypadkiem, że twórcy ruchu naukowego socjalizmu, Marks, Lassale, Bernstein etc. byli żydami, a jest pewnym, że żydzi stali w pierwszym szeregu propagandy ideałów międzynarodówki" (*3)

Socjalizm nie krył się od początku ze swym stosunkiem do dążeń żydowskich.
W r. 1862 socjalista Mojżesz Hess, przyjaciel Marksa i Lassała, wydaje dzieło pt. "Rzym i Jerozolima" głoszące, że wieczną prawdę przechowuje tylko judaizm,
i propagujące mesjanizm Izraela.(*4)
Nic dziwnego, bo przecież "w mesjańskiej idei żydowskiej znajduje się taki wzór socjalizmu, jak nigdzie indziej".(*5)

(*1 - "Raswiet" z r. 1923, nr 49, cytuje Rudolf Korsch, Żydowskie ugrupowania wywrotowe, str. 8 i 9.
(*2 - Cytuje Emil Kloth, Sozialdemokratie und Judenlum, str. 17
(*3 - Zewi Parnass, Kwestia żydowska w świetle nauki, str. 57
(*4 - Patrz dr S. Berstein, Der Zionismus, sein Wesen und seine Organisation. str. 22.
(*4 - Arnold Zweig, Die Demokratie und die Seeledes Juden, zamieszczone w "Vom Judentum", str. 213.

źródło Henryk Rolicki "Zmierzch Izraela" Warszawa 1932 str. 278, 279
https://stopsyjonizmowi.files.wordpress.com/2012/09/zmierzch-izraela.pdf